Τσανακλίδου – Σιώτας: Ο κόσμος μπορεί να μην άλλαξε, αλλά εμείς πάμε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω

Τους είδαμε στις συναυλίες που έκανε η Τάνια Τσανακλίδου προς τιμήν του Γιάννη Σπανού και ήταν, αλήθεια, σαν να ήταν από πάντα μαζί. Δύο καλλιτέχνες που, πέρα από όποιες αποστάσεις μπορεί κάποιος να εντοπίσει, φαίνεται εύκολα πως συμπληρώνει ο ένας το μουσικό σύμπαν του άλλου.

Η Τάνια Τσανακλίδου είναι από εκείνες τις παρουσίες, που εδώ και χρόνια, έχει φτιάξει ένα πιστό κοινό αλλά και έναν δρόμο καλλιτεχνικό που ποτέ δεν της ήταν αρκετή μία ευθεία. Πάντα, έψαχνε τα… στενά δρομάκια από πλάι, που της έδιναν νέες εικόνες και δυνατότητες. Αυτό,  όχι απλά το κοινό το εκτίμησε, αλλά το έκανε και ταυτότητα της – κάτι που λίγοι ερμηνευτές το κατάφεραν σε τόσο μεγάλο βαθμό. Να μην χαρακτηριστούν και να μη χαρακτηρίσουν μονοδιάστατα το ρεπερτόριο τους.

Από την άλλη, ο Φώτης Σιώτας, καλλιτέχνης νεότερης γενιάς αλλά με την παρεΐστικη διάθεση και την αισθητική άλλων, ομορφότερων  εποχών, έχει χαράξει έναν σπουδαίο δρόμο – ολόδικο του – με συνεργασίες, τραγούδια και μία «σιωπηλή» πορεία που, αν ακούσεις καλύτερα, κάνει θόρυβο. Μεγάλο θόρυβο. Από εκείνον που μόνο οι πολύ σπουδαίοι μπορούν να προκαλέσουν.

Οι δυο τους, από τον χειμώνα που πέρασε, παρουσίασαν ένα κοινό πρόγραμμα, υποδέχοντας ένα κοινό που διψούσε να ακούσει τις φωνές τους και να «νιώσει» όλα αυτά που νιώθουν αυτοί τραγουδώντας τραγούδια που αγαπάμε.

Με αφορμή την καλοκαιρινή τους περιοδεία και τη στάση στη Θεσσαλονίκη, η Τάνια Τσανακλίδου και ο Φώτης Σιώτας μιλάνε στην Parallaxi για τη συνεργασία τους, τα τραγούδια και την πόλη τους…

Η κοινή σας πορεία συνεχίζεται. Ποια είναι τα στοιχεία που σας έκαναν να έρθετε κοντά καλλιτεχνικά;

Τάνια Τσανακλίδου : Ο Φώτης ήταν πάντοτε ένας καλλιτέχνης που θαύμαζα και για χρόνια ήθελα να βρεθούμε στην σκηνή. Είναι μια ευτυχισμένη συνύπαρξη που μου προσφέρει τον πλούσιο μουσικό του κόσμο και την ιδιαίτερη ευαισθησία του. Μας απασχολούν τα ίδια θέματα, έχουμε τις ίδιες αγωνίες και μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα.

Φώτης Σιώτας : Η Τάνια είναι ένας άνθρωπος φωτεινός και βαθύς. Μια μεγάλη performer με τεράστια καριέρα. Είμαι πολύ χαρούμενος που με κάλεσε να φτιάξουμε αυτή την παράσταση. Μας φέρνει κοντά η αγάπη για το τραγούδι, ο τρόπος που αξιολογούμε, η όρεξη να δημιουργούμε και μια ανεπιτήδευτη ματιά κοινή στην έκφραση μας

Είστε και οι δύο άνθρωποι της (καλλιτεχνικής) παρέας και, ίσως, και όχι μόνο. Πόσο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι αυτό στον χώρο σας αλλά και στη ζωή σας;

Τάνια Τσανακλίδου : Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω αυτή την δουλειά αντί να διευρυνθεί ο κύκλος των ανθρώπων με τους οποίους θα μπορούσα να συνεργαστώ αντιθέτως μικραίνει. Όταν συναντώ ανθρώπους που μπορούν να διευρύνουν τους μουσικούς μου ορίζοντες και όχι μόνο, το δέχομαι σαν ευλογία.

Φώτης Σιώτας : Μου αρέσουν οι παρέες. Ξεκίνησα μέσα από ομάδες και αγάπησα τη μουσική μέσα σε συγκροτήματα, χορωδίες, ορχήστρες. Είναι χώρος που ανθίζουν οι ιδέες και μπορείς να ελευθερωθείς και να ωριμάσεις.

Ποια ήταν η διαδικασία επιλογής των τραγουδιών για αυτόν τον  κύκλο συναυλιών και πόσο εύκολη ήταν αυτή η πρόσθεση – αφαίρεση;

Φ. Σ.: Το να συνθέσεις ένα πρόγραμμα δεν είναι εύκολο. Η Τάνια έχει μεγάλη εμπειρία γιατί έχει φτιάξει υπέροχες παραστάσεις μέσα στα χρόνια. Διαλέξαμε τραγούδια που μπορούν να σε μετακινήσουν, με βάση το χιούμορ, τη συγκίνηση αλλά κυρίως την ανθρωπιά, μέσα από ένα μεγάλο ρεπερτόριο με πολλά αγαπημένα αλλά, που ανασύραμε και σπουδαία τραγούδια που δεν τα ακούμε συχνά .

Τ. Τ.: Όταν φτιάχναμε το πρόγραμμα δεν γινόταν να αγνοήσουμε τα τεκταινόμενα στον πολιτικό και κοινωνικό μας χώρο. Με πολύ ορμή αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια παράσταση αμιγώς πολιτική χωρίς καθόλου τσιτάτα και διδασκαλίες. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ο Φώτης και εγώ και η αντίδραση μας σε αυτά ξεκινάει από το συναίσθημα, αλλά μετά από τόσα χρόνια που κάνω αυτή την δουλειά και φτιάχνω προγράμματα αφήνω στο τέλος το μυαλό να κάνει τις τελικές επιλογές. Το συναίσθημα κυριαρχεί αλλά η λογική εξισορροπεί όλες αυτές τις δυνάμεις που με κάνουν να θέλω να βγω να τραγουδήσω.

Η λογική ή το συναίσθημα όμως, είναι απάντηση στα περισσότερα ερωτήματα της ζωής;

Φ. Σ.: Απαραίτητα και τα δύο στα ερωτήματα που προκύπτουν στις ζωές μας. Η λογική σε βοηθάει να μη σκοντάψεις, το συναίσθημα ανοίγει δρόμους.

Η επιστροφή σας κ. Τσανακλίδου στις σκηνές – σε μία πιο συχνή παρουσία – έχει προσφέρει μεγάλη χαρά σε όλους μας. Εσείς πως νιώσατε για τις εμφανίσεις που προηγήθηκαν μαζί με τον Φώτη Σιώτα και αυτή την επαφή με το κοινό. Σας έλειψε τελικά;

Τ. Τ.: Η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα πολύ μεγάλη χαρά, σαν να ξαναβρήκα τον εαυτό μου, σαν να ξαναβρήκα τα νιάτα μου και εκείνη την απατηλή αίσθηση ότι ναι, με ένα τραγούδι, με την τέχνη, ο κόσμος μπορεί και να αλλάξει. Ο κόσμος μπορεί να μην άλλαξε, αλλά εμείς πάμε την ζωή μας ένα σκαλοπάτι πιο πάνω.

Νιώθω πως και οι δύο πάντως, μέσα από αυτές τις εμφανίσεις, επιστρέφετε στο συναίσθημα. Το αγνό συναίσθημα άλλων εποχών που, έτσι κι αλλιώς, χαρακτηρίζει τις ερμηνείες σας

Τ. Τ.: Ποτέ εγώ τουλάχιστον προσωπικά δεν λειτούργησα ερήμην των συναισθημάτων μου,  για αυτό και οι παραστάσεις μου περνούν συχνά από το φως στο σκοτάδι. Με κυρίαρχο αίτημα την ελευθερία και το φως.

Φ. Σ.: Τα τραγούδια και ο τρόπος που τα ενορχήστρωσε ο Κωστας Νικολόπουλος και ο ήχος της υπέροχης ομάδας μας, δημιουργούν ένα κόσμο φιλόξενο, οικείο. Μέσα σ’ αυτή την όμορφη συνθήκη, στόχος είναι η ειλικρίνεια, για να περάσει καθαρό το τραγούδι στον κόσμο. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι δύσκολο να συμβαίνει πάντα, αισθάνομαι ότι σηκωνόμαστε λίγο απ’ το έδαφος.

Μεταξύ των τραγουδιών σας που έχουν αγαπηθεί, το «Μαμά γερνάω» έχει ιδιαίτερη θέση. Τι νιώθετε κάθε φορά που σας βλέπουμε με κλειστά μάτια να το ερμηνεύετε. Στο πέρασμα των χρόνων, έχει αλλάξει το συναίσθημα;

Τ. Τ.: Κάθε φορά που το λέω είναι μια καινούργια φορά για μένα. Είναι σαν να το συναντάω για πρώτη φορά, γιατί εν τω μεταξύ έχω αλλάξει και εγώ. Το πρωτοτραγούδησα όταν ήμουν 35 χρονών και τώρα έχω φτάσει στα εβδομήντα. Αλλιώς τονίζω το πεινάω, αλλιώς το φοβάμαι, αλλιώς μετράει για μένα του κόσμου το κριτήριο.

Από την άλλη, κ. Σιώτα, το «Αερικό» αντίστοιχα είναι ένα τραγούδι που πάντα περιμένει το κοινό να πείτε εσείς. Τι έχει αυτό το τραγούδι και έχει μείνει στη συνείδηση όλων από εσάς, όταν μάλιστα γίνονται ακόμα μέχρι και σήμερα διασκευές του από άλλους καλλιτέχνες;

Φ. Σ.: Είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι με καταπληκτικούς στίχους, που μπαίνει σαν σύνθημα στο στόμα των ανθρώπων, ενώνει την ανάγκη να κοιτάμε ψηλά, να είμαστε ελεύθεροι.

Αν έπρεπε να περιγράψετε την πορεία σας με πέντε τραγούδια, ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά;

Τ. Τ.: «Μαλαματένια λόγια», «Νανούρισμα», «Αντίο δρόμοι του Βερολίνου», «Ανθρωπάκος», «Άσφαλτος», «Το τραγούδι του παράξενου κόσμου». Και θα μπορούσα να βάλω στην λίστα πολλά ακόμα. Αν όμως θα έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα, αυτό θα ήταν η «Ζελατίνα».

Φ. Σ.: «Αερικό», «Σαν παιδί», «Πάντα ξένοι», «Το νησί μου», «Ξεχασμένα δάκρυα».

Τι σημαίνει η Θεσσαλονίκη για εσάς;

Τ. Τ.: Η παιδική μου ηλικία, οι σπουδές μου, τα όνειρα που έκανα ως τα 21 μου, οι φίλοι μου, οι βόλτες στην Τσιμισκή, τα βράδια μου στου Γκιγκιλίνη και στην Δόμνα, η λέσχη κινηματογράφου, το κρατικό θέατρο, το παιδικό θέατρο της Μαίρης Σοΐδου και η βιβλιοθήκη της ΧΑΝΘ. Και όλα αυτά, πλάι στην θάλασσα στην παραλία, με τον Όλυμπο απέναντι.

Φ. Σ.: Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα, που μεγάλωσα, που έμαθα μουσική, που την περπάτησα από τη μια άκρη ως την άλλη. Είναι οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που θαυμάζω, είναι η πόλη που ονειρεύομαι. Είναι εδώ που γεννήθηκαν μέσα μου τα «πρώτα».

* “Πουλάκια είναι και λαλούν” – Η Τάνια Τσανακλίδου και ο Φώτης Σιώτας έρχονται την Πέμπτη 8 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών! Μαζί οι δυο τους μας υπόσχονται ένα εξωστρεφές πρόγραμμα, με χρώμα, διάθεση αφύπνισης και εμβληματικά τραγούδια που αγαπάμε αλλά δεν λέγονται συχνά και δεν τα περιμένουμε. Τραγούδια του Μούτση, του Σιδηρόπουλου και του Πουλικάκου, του Κηλαηδόνη, του Πανούση και του Λογό, του Μαχαιρίτσα και του Μπουλά, αλλά και του Σαββόπουλου, του Σπανού, του Κραουνάκη, του Μιχάλη Δέλτα, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Νικόλα Άσιμου ανάμεσα σε άλλα. Δίπλα στα δικά τους τραγούδια που μπλέκονται ωραία και κάνουν την αφήγηση συναρπαστική. Ώρα προσέλευσης: 20.30 | Ώρα έναρξης: 21.30