42 καρέ από το μεγαλείο της Φύσης ενός πανέμορφου φαραγγιού!

Όσο πιο κοντά βρίσκομαι σε αυτό, τόσο πιο ζωντανός νιώθω. Δεν είναι τυχαίο που επιλέξαμε με τον συνοδοιπόρο μου, τα μέσα Οκτώβρη (Τρίτη 13/10/2020) για να διασχίσουμε το Φαράγγι του Ενιπέα στον Όλυμπο. Σε λίγες μέρες τα καταφύγια θα κλείσουν (τέλη Οκτώβρη) και η προσέλευση του κόσμου στον πολυσύχναστο Όλυμπο έχει αρχίσει να μειώνεται. Είναι αδύνατον να απολαύσει κανείς την Ηρεμία της Φύσης στον Όλυμπο, τους θερινούς μήνες όπου χιλιάδες κόσμου συρρέουν και αυτό σημαίνει φασαρία. Ιδίως τα Σαββατοκύριακα. Για αυτό τον λόγο αποφεύγω τους καλοκαιρινούς μήνες να επισκέπτομαι τον Όλυμπο καθώς είναι κατ εμέ αδύνατον να αντέξω την οχλαγωγία και την φασαρία μέσα στην Φύση.

Επίσης επιλέξαμε να ξεκινήσουμε από την δασική θέση Πριόνια προς Λιτόχωρο και όχι το αντίστροφο, για ένα πολύ σημαντικό λόγο.

Ο ήλιος στα φαράγγια αργεί να προβάλει και αν αρχίζαμε τη διάσχιση από το Λιτόχωρο, τότε όλα αυτά τα σημαντικά φωτογραφικά κάδρα τα οποία μπορεί κάποιος να βγάλει πάνω στους πελώριους βράχους του φαραγγιού κοντά στο Λιτόχωρο (θέση Πόρτες κ.τ.λ.), θα ήταν σκιασμένα κατά το μεγαλύτερο μέρος τους.

Έτσι λοιπόν μπήκαμε στο Φαράγγι στις 09:00 με την ιδανική για πεζοπορία και ευχάριστη θερμοκρασία των 10 βαθμών Κελσίου έπειτα από τις βραδινές καταιγίδες της Δευτέρας οι οποίες έκαναν έντονη την παρουσία τους στο δρόμο προς Πριόνια. Παντού φύλλα, κλαδιά και βελόνες από τα δέντρα μας δήλωσαν μία αρκετά έντονη νύχτα στο βουνό. Ένα κρύο αεράκι ενίοτε μας χάριζε ανάσες, ενώ σε αρκετά σημεία του Φαραγγιού, ο αέρας έκανε πολύ έντονη την παρουσία του. Μία δωρεάν κρυοθεραπεία ολόκληρου του σώματος, απλόχερα δοσμένη από την Φύση, αν σκεφτεί κανείς πως κάποιοι άνθρωποι πληρώνουν πολύ ακριβά τις κρυοθεραπείες σε Κέντρα Αισθητικής ανά τον κόσμο.

Περισσότερες από 50 γλυκύτατες σαλαμάνδρες του είδους  Ambystoma maculatum μας έκαναν αθόρυβη παρέα κατά διαστήματα, τις πρώτες 2 ώρες. Ακίνδυνες για τον άνθρωπο, αν και τοξικές για θηρευτές, όπως δηλώνει και το έντονο κίτρινο χρώμα στις κηλίδες τους.

Το σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο ανθρώπινης παρέμβασης μέσα στο φαράγγι. Σφηνωμένο μέσα σε ένα επιβλητικό ψηλό βράχο.Η διαδρομή έχει συνεχόμενες ανηφοριές και απότομες κατηφόρες,άλλοτε σε σκαλοπάτια από ξύλα και άλλοτε σε βράχους.Πολλά τα γεφυράκια επίσης και η διάσχιση γίνεται μια έχοντας το νερό στα δεξιά και μια στα αριστερά. Υπάρχουν και κάποια ελάχιστα πλατό στη διαδρομή.

Ο επίσημος χρόνος για τη διάσχιση του Φαραγγιού του Ενιπέα είναι 5 με 6 ώρες, αλλά αυτοί οι χρόνοι αφορούν κυρίως μη έμπειρους αλλά και ηλικιωμένους πεζοπόρους.

Έχοντας ένα πολύ χαλαρό αλλά σταθερό ρυθμό, χρειαστήκαμε 4 ώρες για να γευτούμε αυτό το πανέμορφο φαράγγι.

Τα 42 καρέ που επέλεξα, σε καμία περίπτωση δε μπορούν να δείξουν και να μεταφέρουν το μεγαλείο της Φύσης εκεί μέσα, αλλά σίγουρα μπορούν να δώσουν μία όμορφη γεύση.