Αρκιοί: άλλος χρόνος, άλλος τόπος, άλλη τύχη

Του Κωστή Ζαφειράκη Εικόνες: Γιάνης Διαμαντίδης

Και ρωτάει ο Κωστής: Αγαπημένη σου περιοχή; Και ξάφνου, όλα τα μέρη που έχω ταξιδέψει, στριμώχνονται να βγούνε πρώτα από το μυαλό.. Και δικαίως! Μα στο Αρκιό, θα κάνω μια στάση παραπάνω.. Σ’ αυτή τη στραβοπινελιά, βόρεια στα Δωδεκάνησα. Φτιαγμένο από σκληρό βράχο, που έχει σμιλέψει πανέμορφους ντόπιους ανθρώπους κι έχει αγγίξει ανεξίτηλα περαστικούς ταξιδιώτες.

Το Αρκιό (ή Αρκιοί) για μένα είναι ο τόπος που ο χρόνος έχει σταματήσει και γι’ αυτό όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα. Η τελευταία μνήμη μου από εκεί, είναι όταν έφτασα με το σκάφος αργά το απόγευμα, μια Τρίτη, μέρα Νοέμβρη, και μέσα από το σκοτάδι εμφανίστηκε μια φιγούρα, με καπέλο σαν τον Ρομπέν των Αρκιών, να πιάσει τον κάβο και να πει μια γρήγορη «καλησπέρα».

Σήμα κατατεθέν το Αιγαιοπελαγίτικο εκκλησάκι της Παναγιάς της Παντανούσας, ψηλά από το λιμανάκι της πόρτο Αυγούστας, κέντρο μιας εποχής που γύρω του μάζευε τους κατοίκους να τους φυλάξει από τους πειρατές

Κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι του, μόνιμοι και περαστικοί. Εκεί, η παρέα έχει ονόματα, όχι επίθετα και τίτλους. Ο Τρύπας κι ο Κοντός φιλοξενούν στην πιο ροκ’ν’ρολ ταβέρνα του Αιγαίου, παρέες που θα σε ξαγρυπνήσουν με κουβέντες, μουσικές και γλέντια. Στις μπίντες του λιμανιού θα δεις να πλέουν σκαριά από εποχές μακρινές, μεγαλοπρεπή μέσα από την απλότητα τους, κι από πάνω τους να προβάλουν φιγούρες πειρατικές. Ο καπετάν Σαράντης με τον 102 ετών «Λαέρτη», ο Μιχάλης με τη Σαμιώτικη σκούνα του με τα κόκκινα πανιά, ο Μεγακλής με την μποέμισα «Καλυψώ» και άλλοι πολλοί ταξιδευτές, που φέρνουν μαζί τους σοφία και νέα από τις άκρες των οριζόντων.

Στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, στα Τηγανάκια, μαγειρεύεται από φωτιά ηλιακή κι αλμυρό νερό, αιώνες τώρα, ένα τοπίο ονειρικό. Μια αποθέωση του λευκού και γαλάζιου των υδάτων, τοπίο που αρνείσαι πεισματικά να αποχωριστείς σαν τύχει και το ζήσεις.

Το πανηγύρι για τα εννιάμερα της Παναγιάς, 23 Αυγούστου, μαζεύει ανθρώπους που έχουν ζήσει κι έχουν αγαπήσει το νησί.

Μαζί σας, φεύγοντας, θα πάρετε βότανα και αναμνήσεις που θα σας συντροφεύουν για μια ζωή

Την προέλευση του ονόματος «Αρκιοί», την αγνοώ. Μου «αρκεί» που έζησα κάποιες στιγμές με τον τόπο και τους ανθρώπους του.

*Ο Γιάννης Διαμαντίδης είναι Ιστιοπλόος- Ταξιδευτής – Κοσμοσυλλέκτης