Το μυστικό που κρύβει το «καλύτερο ξενοδοχείο στον κόσμο»

Εικόνες: passalacqua.it

Το «καλύτερο ξενοδοχείο στον κόσμο» χτίστηκε από έναν Πάπα και το επισκεπτόταν τακτικά ένας από τους πιο διάσημους συνθέτες της ιταλικής όπερας. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έχουν σταθεί στους χώρους του. Το Passalacqua, θα έλεγε κανείς ότι προοριζόταν από πάντα για μεγάλα πράγματα.

Στις 19 Σεπτεμβρίου στο Λονδίνο, στην εναρκτήρια εκδήλωση World’s 50 Best Hotels, το ξενοδοχείο στη λίμνη Κόμο βρέθηκε στο νούμερο ένα. Οι κριτές – μια ομάδα ειδικών του κλάδου – επέλεξαν αυτό το οικογενειακό αρχοντικό των 24 σουιτών ως το κορυφαίο ξενοδοχείο σε ολόκληρο τον κόσμο.

Υπάρχουν χιλιάδες πολυτελή ξενοδοχεία, αλλά μόνο ένα Passalacqua. Είναι σχεδόν περιττό να το αναφέρουμε ως ξενοδοχείο, γιατί είναι πολλά περισσότερα. Αποτίει φόρο τιμής σε έναν άλλο χρόνο και τόπο και –μέσα από ένα μοναδικό ταξίδι– σας μεταφέρει εκεί.

Ο Silvio Vettorello, γενικός διευθυντής, αποδίδει την επιτυχία σε τρία μοναδικά χαρακτηριστικά. «Meraviglia [έκπληξη]: αυτή η αίσθηση δέους που νιώθεις σε ένα μέρος που είναι όλα όσα φανταζόσουν και όμως εξακολουθεί να καταφέρνει να σε εκπλήσσει. Storia [ιστορία]: η ιστορία ενός αρχοντικού του 18ου αιώνα που –ακόμα και με τους απόηχους μιας περασμένης εποχής– σε κάνει τόσο εύκολα να αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου. Και famiglia [οικογένεια] – με κάθε έννοια, αλλά ιδιαίτερα μια που περιλαμβάνει τους 100 απίστευτους ανθρώπους που κάθε μέρα κάνουν τα πάντα για τους καλεσμένους μας, φροντίζοντας κάθε όνειρο να γίνει πραγματικότητα – δικό τους και δικό μας».

Πώς δημιουργείται ένα ξενοδοχείο παγκόσμιας κλάσης

Το Passalacqua άνοιξε τις πόρτες του το 2022 μετά από τρία χρόνια αποκατάστασης. Οι ιδιοκτήτες, η οικογένεια De Santis, δεν είναι ξένοι στην πολυτελή φιλοξενία – είναι ιδιοκτήτες του Grand Hotel Tremezzo επίσης στο Κόμο, γνωστό για την πισίνα του που επιπλέει στη λίμνη. Οι ιδιοκτήτες Antonella Mallone και Paolo De Santis το παρέδωσαν στην 41χρονη κόρη τους, Valentina De Santis, καθιστώντας την υπεύθυνη να το επαναφέρει στην παλιά του αίγλη.

Η ίδια λέει ότι κάθε λεπτομέρεια είναι κοντά στην καρδιά της. Όπως τα πολύτιμα μάρμαρα που προέρχονται από την Carrara και τη Βερόνα, οι εντυπωσιακοί πολυέλαιοι από το Murano’s Barovier & Toso (όχι τουλάχιστον ο εκπληκτικός που κρέμεται στην αίθουσα μουσικής), οι βενετσιάνοι καθρέφτες και τα βελούδινα κλινοσκεπάσματα από ίνες ξύλου Beltrami.

Υπάρχουν επτά στρέμματα με πεζούλια, κήπους με θέα στη λίμνη, σχολαστικά περιποιημένοι και πλήρεις με ένα ήρεμο soundtrack από σιντριβάνια. Οι επισκέπτες περνούν το χρόνο τους έξω εδώ, πίνοντας ένα ποτό, κάνοντας γιόγκα ή χαλαρώνοντας δίπλα στην πισίνα με ζωηρά vintage prints από τη μιλανέζικη μάρκα La Double J.

Η De Santis αναφέρει, «Το Passalacqua έχει μια ιστορική και πλούσια ιστορία και είναι μια μοναδική εμπειρία που θυμίζει μια άλλη εποχή».

Επίσης κρατάει και πολλά μυστικά.

«Καθώς περνάς από τις μπροστινές πύλες, μπαίνεις σε έναν διαφορετικό κόσμο – έναν κόσμο που μπορεί να μην θέλεις να φύγεις», λέει.

«Είναι ήσυχο και ιδιωτικό, λίγα βήματα μακριά από το πολυσύχναστο χωριό Μολτράσιο. Ανοίγοντας τις πόρτες και εξερευνώντας τα περάσματα, οδηγούμαστε σε υπέροχα δωμάτια και θέα αιώνων στη λίμνη Κόμο. Υπάρχουν ζωγραφισμένα ταβάνια με σύννεφα γεμάτα θεούς και θεές που σε κοιτούν από κάτω. Αλλά μια από τις πιο απολαυστικές εκπλήξεις είναι οι υπόγειες πέτρινες σήραγγες που οδηγούν από τη βίλα στη λίμνη. Τα τούνελ είναι γεμάτα μυστήριο και ίντριγκα».

Πώς είναι να βρίσκεσαι εκεί

Καθισμένος στους μεγαλοπρεπείς κήπους και κοιτάζοντας τη λίμνη, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το Μολτράσιο του χθες – ειδικά μόλις δύσει ο ήλιος και ανάψουν τα αστραφτερά φώτα του κήπου. Ήταν το 1787 όταν ο κόμης Passalacqua απέκτησε τη βίλα. Με διάφορες άμαξες να πηγαινοέρχονται συχνά και τις συναυλίες να διαρκούν μέχρι τη νύχτα, η βίλα έγινε γρήγορα μια μεγάλη “παιδική χαρά” για την αριστοκρατία. Όπως και ο κόμης, έτσι και η οικογένεια De Santis είδε κάτι πέρα ​​από το συνηθισμένο, κάτι ιδιαίτερο, σχεδόν μαγικό σε αυτούς τους χώρους.

Το 1837, ο Vincenzo Bellini – τακτικός επισκέπτης της βίλας – συνέθεσε την όπερά του «La Sonnambula» (Ο υπνοβάτης), μια βασανισμένη ιστορία ανεκπλήρωτων επιθυμιών και υπνοβασίας, ενώ κατοικούσε εκεί. Αν βρεθείς σε αυτό το αρχοντικό, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς τι συνέβαινε πίσω από αυτούς τους παλιούς τοίχους. Σε κάνουν να νιώθεις το βάρος της ιστορίας, και σε μια δροσερή μέρα, είναι σχεδόν σαν να μπορείς να ακούσεις την ηχώ των μελωδιών του Bellini.

Αυτό είναι το ξόρκι του Passalacqua – μέσα από το παρόν, προκαλεί σκέψη και σε συνδέει με ένα άλλο μέρος, μια άλλη στιγμή.

Από το check in μέχρι το check out, το ξενοδοχείο προσπαθεί να χαρίσει στους επισκέπτες μια γιορτή για τις αισθήσεις. Τοπικές εμπειρίες οργανώνονται από τον θυρωρό, κομμένα στο χέρι λουλούδια φαίνονται απλά, ο διαλογισμός και το μασάζ είναι πάντα μια επιλογή και υπάρχει ένα γαστρονομικό πρόγραμμα με επικεφαλής τον σεφ Alessandro Rinaldi που γιορτάζει τα ιταλικά κλασικά.

Η κουζίνα είναι ανοιχτή για τους επισκέπτες, οι οποίοι μπορούν να μπαινοβγαίνουν όλη την ημέρα για να πάρουν ένα σνακ ή να ασχοληθούν με το ψήσιμο ή το μαγείρεμα.

Η De Santis μπορεί να μιλήσει εκτενώς για τα μεγαλεία της βίλας, ενώ διαβεβαιώνει ότι κάθε ώρα της ημέρας εδώ είναι ξεχωριστή, η ίδια παραδέχεται ότι για εκείνη τίποτα δεν είναι καλύτερο νωρίς το πρωί.

«Είναι όταν το πρωινό σερβίρεται σε στυλ μεγάλης ιταλικής εξοχικής κατοικίας το καλοκαίρι. Αυτή η υπέροχη μυρωδιά καφέ καθώς μπαίνεις στην κουζίνα, αναμειγνύεται με το μεθυστικό άρωμα μιας κροστάτας μαρμελάδας (σαν γιγάντια τάρτα μαρμελάδας), φρέσκιας από το φούρνο. Ένα ποτήρι φρεσκοστυμμένου χυμού πορτοκαλιού, μια βάση για κέικ ύψους ενός μέτρου γεμάτη με κρέμα. Επιπλέον, ο σεφ είναι έτοιμος να ετοιμάσει ό,τι θέλετε – όπως συνταγές με φρέσκα αυγά που γεννήθηκαν από τις κότες μας το ίδιο μόλις πρωί. Είναι το τέλειο ξεκίνημα για μια τέλεια μέρα».

Και τι θα ήταν ένα ξενοδοχείο χωρίς τους επισκέπτες του; Ο Vettorello λέει ότι αυτό που αγαπούν περισσότερο στη διαμονή τους είναι η αίσθηση της villeggiatura. Η ιταλική λέξη μεταφράζεται ως διακοπές σε μια αγροτική τοποθεσία. Αλλά σημαίνει πολλά περισσότερα από αυτό. Είναι η ουσία της ονειρικής απόδρασης και της πανάρχαιας πρακτικής να ξεφύγεις από τη φασαρία της καθημερινότητας για ένα πιο ήρεμο περιβάλλον. Μια εικόνα από το “Brigerton” ή ένα μυθιστόρημα της Jane Austen, αλλά στην Ιταλία.

Αντί για τα Highlands της Σκωτίας ή τους Μαυριτανούς του Γιορκσάιρ, οι επισκέπτες έχουν τη λίμνη Κόμο και τους κομψούς κήπους της. Αντί για άμαξα, έχουν ιπποδύναμη διαφορετικού είδους, με τη μορφή vintage πορτοκαλί ιταλικών τζιπ. Το τσάι ανταλλάσσεται με μία σόδα Campari ή ένα negroni sbagliato. Και αντί για scones και μαρμελάδα, έχουν την αφθονία του ιταλικού aperitivo.

Είναι ένα συναίσθημα που είναι εγγενώς και κατ’ ουσία ιταλικό – η ευχαρίστηση χωρίς ενοχές να αφιερώνεις χρόνο, να δραπετεύεις από την πόλη και να βρίσκεις γαλήνη με τη φύση. Σκεφτείτε, la dolce vita, αλλά καλύτερα! Και η ομάδα του Passalacqua έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην αναβίωση αυτής της αρχαίας και πλούσιας τέχνης.

Το Passalacqua δεν επινόησε τον όρο villeggiatura, αλλά κάθε λεπτομέρειά του τον ενσαρκώνει – μια ρομαντική βίλα του 18ου αιώνα που έγινε άψογο πολυτελές ξενοδοχείο, όπου έρχεσαι για να εκπνεύσεις και να αφήσεις πίσω τις ανησυχίες σου.

Φυσικά, όλη αυτή η πολυτέλεια έχει ένα τίμημα. Τα δωμάτια χωρίς θέα στη λίμνη ξεκινούν από 1.300 ευρώ (1.381 $) ανά διανυκτέρευση ή 1.700 ευρώ (1.806 $) για θέα τον Νοέμβριο – τη χαμηλότερη περίοδο. Το επόμενο καλοκαίρι, οι τιμές ανέρχονται στα 2.300 ευρώ (2.443 $) για ένα standard δωμάτιο χωρίς θέα στη λίμνη ή στα 3.200 (3.400 $) για το φθηνότερο δωμάτιο με θέα. Οι σουίτες ξεκινούν από περίπου 5.000 $ ανά διανυκτέρευση. Ευτυχώς, οι τιμές περιλαμβάνουν πρωινό.

Ερωτηθείσα τι έχει το συγκεκριμένο αρχοντικό που δεν έχει κανένα άλλο μέρος στον κόσμο και η Βαλεντίνα λέει, «Είναι ένα μέρος με θαύματα που δημιουργούνται από την καρδιά».

Πηγή: CNN travel