Εικόνες: Ένας από τους πιο όμορφους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης
Μια «γέφυρα» μεταξύ των αρχιτεκτονικών ανησυχιών του 19ου και του 20ου αιώνα
Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του Ελσίνκι, ένα αναγνωρισμένο ορόσημο στο κέντρο της Φινλανδικής πρωτεύουσας, θεωρείται ένας από τους πιο όμορφους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης, το μοντέλο του οποίου εφαρμόστηκε επίσης σε σταθμούς των Η.Π.Α. όπως το Σινσινάτι, το Μπάφαλο, το Νιούαρκ και το Λος Άντζελες, καθώς και ως έμπνευση για τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιγκαπούρης.
Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του Ελσίνκι κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, την περίοδο 1909-1919, στη θέση ενός προγενέστερου μικρότερου σταθμού του 1862 και αποτελεί έργο του Φινλανδο-Αμερικανού αρχιτέκτονα Έλιελ Σάαρινεν (1873-1950), πατέρα του επίσης διάσημου μοντερνιστή, μεταμοντερνιστή αλλά και ρασιοναλιστή αρχιτέκτονα Έερο Σααρίνεν.
Ο νέος σιδηροδρομικός σταθμός εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 5 Μαρτίου 1919, αν και ακόμη σε ημιτελές στάδιο. Τα εγκαίνια άνοιξε η ορχήστρα της πόλης παίζοντας το «Φινλανδία» του μεγάλου Φινλανδού συνθέτη Γιαν Σιμπέλιους υπό τη διεύθυνση του Ρόμπερτ Κάγιανους.
Οι καλεσμένοι στα εγκαίνια ήταν ο ίδιος ο αρχιτέκτονας Έλιελ Σάαρινεν και ο αντιβασιλέας Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ.
Την εποχή της κατασκευής του, το κτήριο του σταθμού ήταν πολύ μοντέρνο, κατασκευασμένο από σκυρόδεμα και σίδερο, ντυμένο κυρίως με φινλανδικό γρανίτη. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ο πύργος του ρολογιού και τα τέσσερα τεράστια αγάλματα, οι φαναροφόροι γίγαντες, δύο σε κάθε πλευρά που κρατούν τους σφαιρικούς λαμπτήρες, αναμμένους τη νύχτα.
Ο πύργος του ρολογιού έχει ύψος 48,5 μέτρα, ενώ στην κορυφή του υπάρχει μια υδρόγειος σφαίρα που υποστηρίζεται από τέσσερις φτερωτούς τροχούς, που συμβολίζουν την παγκοσμιότητα του σταθμού και των φινλανδικών σιδηροδρόμων. Η διάμετρος κάθε πρόσοψης του ρολογιού είναι ακριβώς 3 μέτρα, ο ωρολογιακός δείκτης κάθε ρολογιού έχει μήκος 119 εκατοστά και ζυγίζει 60 κιλά, ενώ ο λεπτοδείκτης έχει μήκος 150 εκατοστά και ζυγίζει 56 κιλά μαζί με το κρυφό αντίβαρό του (28 κιλά το καθένα).
Ο σταθμός του Ελσίνκι αποτελεί έργο της ύστερης αρτ νουβό αρχιτεκτονικής με πολλές προσεγγίσεις ενός αρ ντεκό-Μοντερνίστικου στυλ.
Το πιο διάσημο χαρακτηριστικό του είναι η κύρια είσοδος του, η οποία έχει ένα τεράστιο τοξωτό παράθυρο, στοιχείο που μεταγενέστερα θα γινόταν έμβλημα των αρ ντεκό αμερικανικών σταθμών.
Υπάρχουν μοτίβα με φιόγκους, οδοντωτά και με άνθη γύρω από το παράθυρο σε στυλ αρτ νουβό, επηρεασμένο κυρίως από τους “αποσχιστές” της Βιέννης (Wiener Secession).
Τα τέσσερα τεράστια αγάλματα της εισόδου αποτελούν γέφυρες ανάμεσα στις πιο φυσιοκρατικές και διακοσμητικές προσεγγίσεις της αρτ νουβό, όπως τα επάνω μέρη των αγαλμάτων και στα πιο αφηρημένα και στυλιζαρισμένα σχέδια του αρ ντεκό, όπως τα κάτω μισά των αγαλμάτων που είναι αφηρημένα, δεν έχουν πόδια αλλά μισή στήλη όπως επίσης και τα μαλλιά των αγαλμάτων, τα οποία είναι ένα αρτ ντεκό φινίρισμα.
Πηγές
Κεντρικός σταθμός του Ελσίνκι – Wikipedia
http://artdecobuildings.blogspot.com/2008/03/central-railway-station-heksinki.html
