10 μέρες με μοτοσυκλέτα στα Τζουμέρκα και την Ήπειρο!
Διασχίσαμε ένα μικρό ηπειρωτικό κομμάτι της Ελλάδας με μηχανή, συναντήσαμε υπέροχους ανθρώπους και επιστρέψαμε γεμάτοι εικόνες, μυρωδιές & ήχους της φύσης.
Καλοκαίρι & Ελλάδα – 10 μέρες με μοτοσυκλέτα – Αύγουστος ‘16
Λέξεις-Εικόνες: Κώστας Βουλτσίδης
Στο μυαλό των περισσότερών μας αυτή η εποχή είναι ταυτισμένη με την θάλασσα & τα νησιά. Μοναδικά όμορφο όμως είναι και το ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας μας. Μέρη, που δύσκολα κάποιος μπορεί να επισκεφτεί τον χειμώνα μιας και η φύση αγριεύει.. Αληθινή δροσιά, ησυχία, όμορφη φύση και πλήθος φτηνών & τίμιων επιλογών, μας δίνουν την δυνατότητα να περάσουμε αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές. Φέτος λοιπόν, βγάλαμε τους χάρτες, οργανώσαμε το ταξίδι μας, καβαλήσαμε την μοτοσυκλέτα και φύγαμε με προορισμό τα Τζουμέρκα & την Ήπειρο.
Τα βουνά και τα ποτάμια της. Υπέροχη Ελλάδα, πανέμορφη με κατάφυτα βουνά. Πεντακάθαρα ποτάμια, από τα πιο όμορφα της Ευρώπης. Χωριά πετρόχτιστα στις άκρες γκρεμών. Ζεστοί άνθρωποι, φιλόξενοι. Πλατείες στη δροσερή αγκαλιά γέρικων πλάτανων. Μοναστήρια και εκκλησάκια με ιστορία αιώνων. Μοναδικής μαστοριάς τοξοτά πέτρινα γεφύρια. Αλλά και χωριά ξεχασμένα..γηρασμένοι κάτοικοι με αγωνία για το μέλλον του τόπου τους. Χωριά που τον χειμώνα μετράνε 5 – 10 ξεχασμένους κατοίκους !!!
Αφήνουμε την εθνική οδό στην Καρδίτσα και στρίβουμε προς Μουζάκι – Πύλη – Περτούλι Τρικάλων. Ήδη έχουμε αφήσει πίσω μας τον κάμπο και σιγά-σιγά ανηφορίζουμε προς τα χωριά του Ασπροποτάμου.. Είμαστε ήδη μέσα σε καταπράσινες δροσερές ορεινές διαδρομές. Η διαδρομή που χαράξαμε, περνούσε από το χωριό Δέση, έπεφτε στην γέφυρα του Αχελώου και οδηγούσε στο χωριό Αρματολικό. Εδώ έγινε το πρώτο και ευτυχώς μοναδικό σοβαρό λάθος στη χάραξη της διαδρομής.. Το κομματι αυτό, ήταν πολύ άσχημος χωματόδρομος περίπου 20 χιλιομέτρων, πραγματικά πολύ κουραστική διαδρομή ακόμα και για μια μοτοσυκλέτα on-off αλλά δικάβαλη και φορτωμένη.. Η πρώτη μας διαμονή έγινε στο χωριό Βουργαρέλι.
Απο εκεί είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τα ανατολικά Τζουμέρκα. Το Αθαμάνιο και τα πανέμορφα Θεοδώριανα στη σκιά της Κωστηλάτας, με τις 70 πηγές και τους υπέροχους καταρράκτες της Σούδας. Ο δρόμος απο Αθαμάνιο προς Θεοδώριανα ανηφορίζει απότομα, βγαίνει ψηλά σε ένα πραγματικά άγριο τοπίο, φτάνει σε υψόμετρο 1.400 μ. και μετά κατεβαίνει στα Θεοδώριανα τα οποία είναι χτισμένα στα 1000 μέτρα. Υπέροχη διαδρομή αλλά ολίγον τρομακτική αν την κάνεις βράδυ όπως πάθαμε εμείς επιστρέφοντας..
Οδηγώντας βόρεια, μέσα από καταπράσινους δρόμους και διασχίζοντας τα χωριά της δυτικής πλευράς από τα Αθαμανικά όρη, Ράμια, Λεπιανά, Κυψέλη, Καταρράκτη, Άγναντα, Κτιστάδες, φτάσαμε στα Πράμαντα. Μεγάλο & απλωμένο χωριό, έχει πολλούς μόνιμους κατοίκους και υψόμετρο 850 μ. Διαθέτει δημαρχείο, σύγχρονο κέντρο υγείας, σχολεία, ταχυδρομείο, αστυνομία, κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών, εμπορικά καταστήματα, καφενεία, ταβέρνες κ.τλ. Τις μέρες του Αυγούστου, πραγματικά δεν μπορείς ούτε με την μοτοσυκλέτα να περάσεις μιας και οι δρόμοι είναι στενοί και ο κόσμος άπειρος !!! Ευτυχώς, το αφήσαμε πίσω μας και ανεβήκαμε στα 1250 μέτρα στο καταφύγιο Πραμάντων! Μια πραγματική όαση !!!
Οι υποδομές του χωριού των Πραμάντων ήταν καθοριστικές, ώστε πριν απο 10 χρόνια, ένα νέο ζευγάρι ανθρώπων να πάρει μια γενναία απόφαση. Άφησαν πίσω τους την Αθήνα, για μια νέα ζωή πάνω στο βουνό !!! Με πολύ κόπο και προσωπική εργασία ανακατασκεύασαν το ορεινό καταφύγιο Πραμάντων, δημιούργησαν την οικογένεια τους και υποδέχονται τους ταξιδιώτες σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο. Η Πόλα & ο Μπάμπης πραγματικά σε φιλοξενούν στο σπίτι τους !!! Εδω μείναμε για 3 μέρες κι ήταν η βάση μας, ωστε να επισκεφτούμε τα χωριά της περιοχής. Μελλισουργοί, Ματσούκι, Προσήλιο, Καλαρρύτες, Συρράκο, Ανθούσα, Δόλιανη.. Περπατήσαμε μέσα στο δάσος για να δούμε τους καταράκτες στην βάση της Στρογγούλας και να επισκεφτούμε το πανέμορφο χωριό των Μελλισουργών.
Απέναντί μας η κορυφή των Τζουμέρκων, η Κακαρδίτσα με υψόμετρο 2.429 μέτρα !!!
Μια από τις πιο εντυπωσιακές διαδρομές είναι αυτή της κορυφογραμμής του Μπάρου.
Φτάνει σε υψόμετρο 1900 μέτρων, ο δρόμος κουλουριάζεται σαν φίδι μέσα σε φαράγγια, πυκνόφυτα δάση και απόκρημνες πλαγιές…
Πρόκειται για την ψηλότερη ασφάλτινη διαδρομή της χώρας μας, η οποία ολοκληρώθηκε αρχές του 2013..
Το βουνό όμως και οι ακραίες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, έχουν αρχίσει να παίρνουν πίσω αρκετά κομμάτια του δρόμου, κυρίως στην πίσω πλευρά που οδηγεί στο Ματσούκι..
Πιθανόν η πιο όμορφη μοτοσυκλετιστική διαδρομή της Ελλάδας !!!
Το βράδυ, η απόλυτη ησυχία, οι χαμηλές θερμοκρασίες, το φαινόμενο των Περσείδων & το εκλεκτό τοπικό τσίπουρο ήταν η καλύτερη παρέα !!!
Η επόμενη διαδρομή μας ήταν αρκετά μεγάλη. Με αφετηρία τα Πράμαντα διασχίσαμε σχεδόν οριζόντια τον χάρτη & όλους τους ορεινούς όγκους μέχρι να πέσουμε πίσω από τα βουνά του Σουλίου. Κατεβήκαμε την ευρύτερη περιοχή του Άραχθου, φανταστήκαμε το γεφύρι της Πλάκας μιας και έχει πέσει, συνεχίσαμε μέσα στα Καστανοχώρια, ανεβήκαμε τον Τόμαρο, το βουνό που η μια του πλευρά σχηματίζει με το Σούλι την Λάκκα Σουλίου με τα χωριά της. Η διαδρομή πανέμορφη, μέσα σε καταπράσινα βουνά αλλα και με ορισμένα σημεία του δρόμου να λείπουν.. Το κομμάτι Βαργιάδες, Ανάληψη μέχρι το χωριό Λίππα όπου ειναι και το ψηλότερο στο βουνό Τόμαρος, είχε πολλές εκπλήξεις. Εδώ, σταματώντας στο χωριό Άρδοση, στον μόνο καφενέ που βρήκαμε στον δρόμο μας, ξεκουραστήκαμε πίνωντας ένα καφεδάκι & υπέροχα τσίπουρα. Τόσο χάρηκαν οι ανθρωποι όταν είδαν ταξιδιώτες να σταματούν στον τόπο τους, που μας κέρασαν τα πάντα.
Συνεχίσαμε για το χωριό Σιστρούνι και αφού είδαμε το γραφικό Σούλι και το ιστορικό Κούγκι φτάσαμε στον προορισμό μας… Τον Αχέρωντα ποταμό. Οι αναφορές της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας και η απίστευτη ομορφιά του τοπίου, φορτίζουν έντονα συναισθηματικά όποιον βρεθεί μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά του και στους κατάλευκους βράχους.. Σύμφωνα λοιπόν με την αρχαία μυθολογία μας, τον Αχέρωντα ποταμό διέσχιζε ο “ψυχοπομπός” Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα. Η κάθε ψυχή έπρεπε να πληρώσει έναν οβολό για να περάσει το πορθμείο του Χάροντα και να καταλήξει στον Άδη.. Αν δεν είχε να πληρώσει το τίμημα τότε για 100 χρόνια η ψυχή θα περιπλανιόνταν στο φαράγγι του ποταμού.. Η διάσχιση του φαραγγιού γίνεται με τα πόδια μέσα από το ποτάμι. Από τις όχθες του χωριού Γλυκή μέχρι το σημείο που ονομάζουν πηγές θα χρειαστούν 1.5-2 ώρες. Το ¨ξύπνημα¨ όλων των αισθήσεων και το άπειρου κάλλους τοπίο, σε κάνουν να ξεπερνάς την σχετικά χαμηλή θερμοκρασία του νερού. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της πεζοπορείας το νερό φτάνει μέχρι το γόνατο, υπάρχουν όμως σημεία όπου θα πρέπει να μπείς ολόκληρος μέσα ή και να κολυμπήσεις για πολύ λίγο κόντρα στο ρεύμα για να συνεχίσεις. Αξίζει όμως.. η φύση σε αποζημιώνει με το παραπάνω !!! Ευτυχώς, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς το πρωί κι ετσι απολαύσαμε την διαδρομή & την φύση με τους ήχους της.. Επιστρέφοντας, κοντά στο μεσημέρι, το ποτάμι κατακλύζεται από κόσμο & φωνές.. Θυμίζει πολυσύχναστη παραλία… Το χωριό Γλυκή, παρά την πολύ όμορφη αρχαία ιστορία σχετικά από το όνομα του, σήμερα είναι ένα αδιάφορο αισθητικά μέρος παρόλο που το ποτάμι περνάει ανάμεσά του..
Σε απόσταση 20 λεπτών όμως, στο χωριό Μεσοπόταμος, βρίσκεται το Νεκρομαντείο του Αχέρωντα. Πραγματικά αξίζει να το επισκεφτεί όποιος έρθει μέχρι εδώ.
Διαβάζοντας τις ιστορικές αναφορές και βλέποντας τους χώρους του Νεκρομαντείου νιώθεις να “ταξιδεύεις” χιλιάδες χρόνια πίσω..
Στην αρχαιότητα, ο επισκέπτης που επιθυμούσε να έρθει σε επαφή με την ψυχή κάποιου δικού του ανθρώπου, έφερνε δώρα και περνούσε σειρά δύσκολων και επώδυνων δοκιμασιών. Περνώντας από τον λαβύρινθο οι ιερείς του μαντείου τον οδηγούσαν στην εντυπωσιακή υπόγεια αίθουσα.
Η υπόγεια αίθουσα είναι μέσα στο βράχο και 15 τόξα από πορόλιθο δημιουργούν μια απόκοσμη, παγερή ακουστική..ακόμα και σήμερα !!!!
Είναι χαρακτηριστικό οτι για αυτό ακριβώς το φαινόμενο, εκπονήθηκε μια μελέτη από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Ακουστικής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Καραμπατζάκη και Βασίλη Ζαφρανά, η οποία διήρκεσε 12 έτη και παρουσιάστηκε σε συνέδριο στην Ιταλία.
Σύμφωνα με αυτήν, στην υπόγεια αίθουσα βασιλεύει απόλυτη ησυχία και ταυτόχρονα ο χρόνος αντήχησης του χώρου είναι εξαιρετικά χαμηλός.
Οι επιστήμονες χρειάστηκαν αλλεπάλληλες μετρήσεις με διαφορετικά και εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα, για να επιβεβαιώσουν αυτό το φαινόμενο.
Η παρατήρηση των τόξων, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές του χρόνου αντήχησης και του θορύβου βάθους, οδήγησαν τους δύο ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο χώρος ήταν συνειδητά κατασκευασμένος, ώστε να δημιουργεί στον επισκέπτη του έντονα ψυχοακουστικά φαινόμενα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ακουστικές τιμές, πλησιάζουν την ακουστικότητα που υπάρχει στους ανηχοϊκούς θαλάμους (σύγχρονα εργαστήρια ακουστικής).
Το ταξίδι μας συνεχίστηκε προς βορρά.. Απο την Παραμυθιά οδηγήσαμε προς το χωριό Βροσίνα και παράλληλα με τα Ελληνοαλβανικά σύνορα μέσα από τα βουνά φτάσαμε στο χωριό Χαραυγή. Άλλο ένα χωριό που σπάνια σταματά κάποιος ταξιδιώτης. Τρεις καφενέδες σε απόσταση 10 μέτρων…απο 2 πελάτες ο καθένας…διαλέξαμε αυτόν που είχε τα πιο όμορφα λουλούδια.. Αφού η 70χρονη ιδιοκτήτρια μας τράταρε το δικό της τσιπουράκι, μοιράστηκε τις αγωνίες της, τόσο για τον καφενέ της όσο και για το χωριό της.. Στην άκρη της χώρας, εκεί που τον χειμώνα ζούνε 5 γηρασμένοι άνθρωποι και επισκέπτες είναι μόνο οι αρκούδες και τα αγριογούρουνα το κράτος δυσκολεύει κι άλλο τις ζωές τους με γραφειοκρατικά ζητήματα…
Συνεχίζουμε για το χωριό Κτίσματα και η πορεία πια αρχίζει να μας πηγαίνει νότια. Προορισμός το χωριό Λίθινο και το μοναδικό Θεογέφυρο. Εδώ πραγματικά είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε παραμύθι με ξωτικά !!! Ο ποταμός Καλαμάς στο πέρασμα των αιώνων έχει κυριολεκτικά σκαλίσει με μαεστρία τον βράχο δημιουργώντας ένα φυσικό γεφύρι απίστευτης ομορφιάς. Για πολλά χρόνια άλλωστε ήταν και το μοναδικό σημείο επικοινωνίας των χωριών της μιας πλευράς με την άλλη.
Ανηφορίζουμε για την γραφική Ζίτσα με τα ξακουστά κρασιά με τελικό προορισμό το Ζαγόρι. Για τις επόμενες 3 μέρες η βάση μας θα είναι το Μονοδένδρι, από το οποίο, εύκολα οδηγείς τόσο στο ανατολικό, όσο και στο δυτικο Ζαγόρι. Μιας κι ο περισσότερος κόσμος επιλέγει την θάλασσα για τις καλοκαιρινές του αποδράσεις ακόμα και τα Ζαγοροχώρια αυτή την εποχή δεν έχουν κόσμο.. Έφυγε ο Δεκαπενταυγουστος, έφυγαν κι οι περισσότεροι.. Με εξαίρεση το Πάπιγκο, μικρό & μεγάλο, τα οποία είναι ιδιαίτερα τουριστικά, στα υπόλοιπα χωριά μπορείς να βρεις φθηνά δωμάτια με εξαιρετικές υπηρεσίες. Εδώ, το φυσικό περιβάλλον προσφέρεται για πλήθος δραστηριοτήτων ..όρεξη να έχεις !!! Άπειρα μονοπάτια στο βουνό για περπάτημα, πανέμορφα πέτρινα τοξοτά γεφύρια, το πιο καθαρό ποτάμι της Ευρώπης στα πόδια σου και φυσικά ο Βίκος, το βαθύτερο φαράγγι του πλανήτη !!!
Καλοκαίρι είναι η εποχή που ο Βοϊδομάτης έχει την πιο ήσυχη ροή και αυτό έχει ως συνέπεια η βαρκάδα να διαρκεί περίπου 2 ώρες !!! Απολαμβάνεις την μοναδική ομορφιά του ποταμού και μπορείς να βουτήξεις στα παγωμένα νερά του. Μοναδική αίσθηση.. ξαναγεννιέσαι !!! Βέβαια, δεν μπορείς να μείνεις για πολύ ώρα στο νερό, πρέπει να βουτάς σε μικρές δόσεις… Το επιβλητικό φαράγγι το Βίκου μπορείς να το παρατηρήσεις από διάφορα σημεία.. Όλα όμως, χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή, μιας και δεν υπάρχει περιθώριο λάθους σε κάποια σημεία.. πέφτεις από 700 – 900 μέτρα στο κενό !!! Το πρώτο σημείο βρίσκεται στον δρόμο που συνεχίζει πάνω από το Μονοδένδρι και φτάνει στην θέση Οξυά. Λίγο πριν από αυτό το σημείο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει το “Πέτρινο Δάσος”, ένα σύμπλεγμα από ασβεστολιθικούς βραχώδεις σχηματισμούς. Αποτελούνται από πέτρινες πλάκες, η μια πάνω στην άλλη, που μοιάζει να τις έχει τοποθετήσει ανθρώπινο χέρι. Έχουν ηλικία από 160 έως 35 εκατομμύρια χρόνια. Η διάβρωση από τη βροχή και τον άνεμο έχει φέρει αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Το δεύτερο σημείο, βρίσκεται μέσα στο Μονοδένδρι. Κατηφορίζοντας με τα πόδια, το μονοπάτι που οδηγεί απο την πλατεία του χωριού προς το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Από το σημείο αυτό, δεν βλέπεις όλο το φαράγγι, αλλά ένα ιδιαίτερα απότομο και βαθύ μέρος του. Βέβαια, εδω είναι τρομερά εντυπωσιακό το μονοπάτι που βρίσκεται πάνω στον βράχο και σε οδηγεί μέχρι την σπηλιά που κρύβονταν οι κάτοικοι των γύρω χωριών επί Τουρκοκρατίας. Το τρίτο σημείο και προσωπικά το πιο όμορφο, βρίσκεται ακριβώς απέναντι, στην θέση Μπελόη. Θα πρέπει να οδηγήσεις μέχρι το Βραδέτο κι απο εκει με μια πεζοπορεία 40 λεπτών να βρεθείς στο σημείο όπου βλέπεις πραγματικά όλο το φαράγγι !!!! Μετά την επισκεψή μας και την βόλτα μας στην Αρίστη και στο Πάπιγκο τι καλύτερο από εναν υπνάκο κάτω από τα δέντρα στον Βοιδομάτη…
Η μέρα της επιστροφής είχε φτάσει και η διαδρομή που θα μας έφερνε πίσω, περνούσε μέσα από το πυκνό δάσος με προορισμό της πηγές του ποταμού Αώου. Κήποι με τα όμορφα γεφύρια, Φραγκάδες, Δόλιανη, Γρεβενίτι, Μέτσοβο, Μετέωρα, εθνική οδός…τέλος.
Όμορφη Ελλάδα.. Διασχίσαμε ένα μικρό ηπειρωτικό κομμάτι της, συναντήσαμε υπέροχους ανθρώπους και επιστρέψαμε γεμάτοι εικόνες, μυρωδιές & ήχους της φύσης. Κολυμπήσαμε σε κρύα πεντακάθαρα ποτάμια, γευτήκαμε εξαιρετικά προιόντα, περπατήσαμε σε πυκνόφυτα μονοπάτια, ήπιαμε θεικά τσίπουρα.. Μας έκανε εντύπωση το γεγονός, ότι από τις διαδρομές που χαράξαμε περνούσαν ώρες μέχρι να συναντήσουμε άλλο όχημα, αλλά κοιταζόμασταν μεταξύ μας και γελούσαμε από την γαλήνη της Αυγουστιάκης ησυχίας…
Να είμαστε καλά για το επόμενο…
tips:
Στο καταφύγιο Πραμάντων θα πληρώσει το άτομο για την διανυκτέρευσή του 10 ευρώ !!!!
