Να εδώ, στο Κουφονήσι

Λέξεις: Βασίλειος Ντόβρος

Να, εδώ, στο μοναδικό πεύκο του Κουφονησίου κατά πως λένε οι ντόπιοι, κρυφακούω ιστορίες του Μάθιου στην μικρή παρέα του, 80 και ο ίδιος, το πώς ζούσαν όταν δεν είχε ηλεκτρικό, το πώς χάθηκε η ευκαιρία να έχει μια πλατεία το νησί, το τι έκανε στα νιάτα του κτλ. Κάποια στιγμή λέει ένας νεότερος, Μάθιου άμα φύγει η γενιά σου, θα χαθούν μαζί της και όλες οι μνήμες και η ατμόσφαιρα του νησιού μου, όλη εκείνη η εποχή που το μέτρο μας όριζε.

Σκέφτηκα πως η γενιά του Μάθιου είναι εκείνη που στα ακόμη ακμαία της 40-50 είχαμε 1980/90, ζούσαν από ό,τι έδινε η γη, η θάλασσα και τα ζωντανά, μέσα στην πλήρη αυτάρκεια και που συνεχίζουν με όσες δυνάμεις έως τώρα να έχουν κάποιο γαϊδούρι, κατσίκι, τράτα, να φτιάχνουν μυζήθρα, να μαζεύουν κάπαρη.

Δεν ξέρω για πόσο θα μπορούμε να βρούμε ντόπια αγαθά στα νησιά που πάμε, τυριά, μέλι, φάβα, ντοματάκι, κρασί, σιτάρι, κ.α., δεν ξέρω πόσο θα υπάρχουν βοσκοί/αγρότες στο άνυδρο και κακοτράχαλο περιβάλλον να μοχθούν το κάθε γραμμάριο προϊόντος που παράγουν, αλλά μόνο σεβασμός, αγάπη και στήριξη τους αξίζει, γιατί μαζί με αυτούς πάντα το κλειδί θα βρίσκεται κάτω απ’ το γεράνι.

*Ο Βασίλειος Ντόβρος είναι αρχιτέκτονας.