Πατώντας στην κορυφή του Ολύμπου σ’ ένα πρωί
Ένα τριήμερο γεμάτο δράσεις, όμορφες εικόνες και στην κορυφή... ο Όλυμπος
Η Ελλάδα είναι μια χώρα άμεσα συνδεδεμένη με τον τουρισμό. Κάθε καλοκαίρι, εκατομμύρια τουρίστες από όλον τον κόσμο επισκέπτονται τη χώρα, κατακλύζουν τα νησιά και προσπαθούν να ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα. Η χώρα που γέννησε την φιλοσοφία και τον πολιτισμό, η χώρα με τα όμορφα νερά και τα γραφικά νησιά, γίνεται κάθε καλοκαίρι μια όμορφη απόδραση, μια «μαγική εκδρομή» και είναι ανοιχτή για όλους.
Η Ελλάδα όμως δεν έχει μόνο νησιά. Για την ακρίβεια, είναι κατά κύριο λόγο ορεινή. Οι οροσειρές της Ελλάδας είναι πολλές με τον Μύτικα να είναι η υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου και της Ελλάδος καθώς και η δεύτερη υψηλότερη κορυφή των Βαλκανίων (μετά τη Μουσαλά στη Βουλγαρία).
Κάπως έτσι γεννάται ένα εύλογο ερώτημα: γιατί η Ελλάδα αξιοποιεί μόνο τα νησιά της και την καλοκαιρινή τουριστική σεζόν και δεν επενδύει το ίδιο στον τουρισμό όλο το χρόνο;
Αυτό το ερώτημα φαίνεται πως προσπαθεί να απαντήσει η Θεσσαλία και η Διακρατική συνεργασία με τίτλο: «Αξιοποιούμε ΜΑΖΙ ποδηλατικό τουρισμό και πεζοπορία και τις 4 εποχές». Στο πρόγραμμα- που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του υπομέτρου 19.3 του Τοπικού Προγράμματος CLLD/LEADER του Μέτρου 19 του ΠΑΑ- συμμετέχει ο Αναπτυξιακός Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης Νομού Λάρισας Α.Ε. – «ΑΕΝΟΛ Α.Ε.» η γαλλική ΟΤΔ Ventoux, ον Περιφερειακός Φυσικό Δρυμό του Mont-Ventoux (πρώην SMAEMV), και η ελληνική ΟΤΔ Αναπτυξιακή Εταιρεία Σερρών A.E. – Αναπτυξιακός Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης Ν. Σερρών.
Στο πλαίσιο αυτό, βρέθηκα στην απρόσμενα όμορφη Ελασσόνα, στην οποία δεν είχε τύχει να ξαναπάω, έπειτα από πρόσκληση της ΑΕΝΟΛ, σε ένα τριήμερο πολλά υποσχόμενο, αφού μέσα στο πρόγραμμα υπήρχε και η ανάβαση στον Όλυμπο. Δεν ανεβήκαμε όμως από τη μεριά του Λιτοχώρου, που είναι και η πιο γνωστή ανάβαση. Ξεκινήσαμε από την Ελασσόνα και ανεβήκαμε από την δυτική πλευρά του Ολύμπου, η οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Αντ’ αυτού, έχει τα δικά της πλεονεκτήματα, τα οποία είναι μάλιστα κομβικά.
Η απαράμιλλη ομορφιά του Ολύμπου
Είναι Σάββατο πρωί και το ξύπνημα στην Ελασσόνα είναι πιο εύκολο από το ξύπνημα στην πόλη. Σηκώνομαι, ντύνομαι ζεστά, πηγαίνω για το πρωινό αφού έχω ετοιμάσει τα απαραίτητά για την ανάβαση. Τρώω πρωινό, γνωρίζομαι με την υπόλοιπη παρέα και αναχωρούμε.
Επόμενη στάση, Καλύβια. Ένας οικισμός στις νότιες πλαγιές του Ολύμπου, όπου μας περίμεναν 4×4 για να ανεβούμε προς τα πάνω. Και αυτό είναι ακριβώς το σημείο που πρέπει να αναφέρουμε το εξής: από την δυτική πλευρά του Ολύμπου, μπορείς να ανέβεις μέχρι το καταφύγιο Χρηστάκη με 4×4, κάτι που καθιστά την ανάβαση και την κατάβαση από τον Όλυμπο εφικτή σε μια μέρα!
Φτάνουμε, λοιπόν, στο καταφύγιο Χριστάκη και σε υψόμετρο 2550 μέτρα. Εκεί πίνουμε ένα ζεστό τσάι, τρώμε ντόπιες, παραδοσιακές πίτες, παίρνουμε δυνάμεις και έρχεται η μεγάλη απόφαση: ανάβαση στην κορυφή Σκολιό, την τρίτη υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου με υψόμετρο 2910 μέτρα (άλλοι αναφέρουν πως βρίσκεται στα 2905 μέτρα, αυτό σχετίζεται με αλλαγές που γίνονται στη μορφολογία).
Οι εικόνες που μαζεύεις εκεί είναι μαγικές. Μέσα στα βουνά οδεύοντας προς το άγνωστο- πρώτη φορά έκανα ανάβαση- με το τοπίο να αφαιρεί πολλά από την κούραση που φαντάζεσαι ότι θα βιώσεις ανεβαίνοντας τόσο ψηλά. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας το τριήμερο, ηλιοφάνεια και όχι ιδιαίτερο κρύο, γεγονός που έκανε τις εικόνες ακόμη πιο καθαρές και αποτύπωνε στο μέγιστο δυνατό την ομορφιά αυτής της πλευράς του Ολύμπου.
Στάση για μια ξεκούραση: παίρνουμε μια ανάσα, αρχίζουμε να αλλάζουμε λίγο τον βηματισμό, βήμα και ανάσα μας συμβουλεύουν εκεί. Μένουν πια 0.45 χλμ για να φτάσουμε στην κορυφή. Βρισκόμαστε ήδη στα 2800 μ. Η ανυπομονησία μεγαλώνει, η αρχική κούραση φεύγει μετά από το μικρό διάλειμμα και μένει μόνο αγωνία για το τι θα συναντήσουμε στην κορυφή. Ευτυχώς, ο καλός καιρός προμηνύει ότι η ορατότητα θα είναι τέτοια ώστε να έχουμε καθαρή εικόνα.
Ξεκινά το τελευταίο κομμάτι της ανάβασης. Με σταθερό βηματισμό οδεύουμε προς την κορυφή. Τελευταίο βήμα και… είναι γεγονός: ανεβήκαμε στο Σκολιό, μια από τις υψηλότερες κορυφές του Ολύμπου αλλά και της Ελλάδας!
Πάντα σκεφτόμουν πως είναι όταν φτάνεις στην κορυφή, έβλεπα φωτογραφίες, διάβαζα άρθρα, έβλεπα φωτογραφίες στα social media και σκεφτόμουν: σε ανταμείβει τελικά το αποτέλεσμα; Χωρίς αμφιβολία, η απάντηση είναι, ναι!
Όπου φτάνει ο ορίζοντας, βλέπεις τη φύση να μεγαλουργεί. Καθαρή ατμόσφαιρα, βουνά παντού, το Αιγαίο Πέλαγος αχνοφαίνεται (δεν ήταν βέβαια ορατό πλήρως λόγω καταχνιάς). Η εικόνα του πράσινου, της άγριας ομορφιάς- η δυτική πλευρά δεν έχει βλάστηση και λίμνες λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους. Σου γεννά μια επιθυμία να θες να αφήσεις την πόλη, το γκρι, να πας να μείνεις κάπου στην εξοχή (αυτή η ιδέα βέβαια σε εμένα έφυγε λίγο αργότερα, ήταν της στιγμής!!).
Όλο το σκηνικό της ανάβασης ήταν φοβερό. Ακόμη κι όσο βρισκόμασταν στα τετρακίνητα, βλέπαμε άλογα, αγριοκάτσικα, αγελάδες. Εικόνες γνώριμες, μεν, για όσους έχουμε μεγαλώσει σε χωριά, νοσταλγικές, δε, αφού η πόλη μας έχει ρουφήξει». Ξεκινήσαμε την κατάβαση. Δεν έπεσα, κι αυτό το βάζουμε στα πολύ θετικά, ήταν μεγάλη η πιθανότητα να κατέβω με πιο… γρήγορο αλλά επώδυνο τρόπο. Αλλά τα καταφέραμε. Επιστροφή στο καταφύγιο Χριστάκη, μια πιτούλα ακόμα και αναχώρηση με τα 4×4.
Μας ενημέρωσαν ότι πολλοί κοιμούνται κατά την επιστροφή- μπορώ να καταλάβω απόλυτα γιατί. Ωστόσο, μένω ξύπνιος και προσπαθώ να πάρω όσο περισσότερες εικόνες μπορώ. Πίσω στον πολιτισμό, ξανά.
Ακολούθησε γεύμα στον Κοκκινοπηλό (ή Κοκκινοπλό, όπως τον αναφέρουν οι ντόπιοι), ένα όμορφο, μικρό χωριό του δήμου Ελασσόνας. Επιστρέψαμε στα ξενοδοχεία και το βράδυ επισκεφτήκαμε το κτήμα Όλοινος, όπου δοκιμάσαμε πολύ ιδιαίτερα, εύγευστα κρασιά.
Ναι, όλα αυτά σε μια μέρα. Μέχρι το μεσημέρι η ανάβαση είχε τελειώσει, γυρίσαμε, επισκεφτήκαμε ένα όμορφο χωριό, κάναμε και wine tasting. Το γεγονός αυτό είναι και η θετική έκπληξη. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι μια ανάβαση στον Όλυμπο θέλει διανκυτέρευση στο καταφύγιο. Όσο ζεις, μαθαίνεις τελικά!
Ποδηλατοδρομίες, πεζοπορίες και πολύ κάστανο
Την επόμενη μέρα, επισκεφτήκαμε το χωριό Καρυά, ένα μικρό, όμορφο χωριό, το οποίο διαθέτει περιπατητική διαδρομή μέσα στο δάσος με μια μικρή ανάβαση.
Η πεζοπορία αυτή ήταν μέρος των εκδηλώσεων που διοργάνωσε η ΑΕΝΟΛ το τριήμερο στο πλαίσιο της γνωστοποίησης των δράσεων της διακρατικής συμφωνίας.
Ταυτόχρονα, υπήρξε και η ποδηλατική διαδρομή, που ξεκινούσε από την Καρυά και κατέληγε στο χωριό Γόννοι, κοντά στην Κοιλάδα των Τεμπών.
*Η διακρατική συνεργασία με τίτλο «Αξιοποιούμε ΜΑΖΙ ποδηλατικό τουρισμό και πεζοπορία και τις 4 εποχές», επικεντρώνεται στις ορεινές περιοχές των τριών εταίρων και συγκεκριμένα στην ορεινή περιοχή του Ολύμπου, την ορεινή περιοχή στην Βόρειο-Ανατολική πλευρά του Νομού Σερρών και το όρος Ventoux στην Γαλλία, με σκοπό την τουριστική αξιοποίηση μέσα από δραστηριότητες πεζοπορίας και ποδηλατικού τουρισμού και τις 4 εποχές.
Κάπου εδώ, τα λόγια σταματούν- και μιλούν οι φωτογραφίες:
