Η αντεπίθεση των «πολιορκημένων» πόλεων

Ο 24χρονος Ιβάν, πάντα αγαπούσε την αίσθηση του γυμνού. Λέει ότι ήταν περίπου 17 ετών όταν αποφάσισε να το δοκιμάσει δημόσια μαζί με την κοπέλα του.

Ο Ιβάν είναι μέλος των «Joves Naturistes» ενός ιδιαίτερα οργανωμένου δικτύου γυμνιστών στην Καταλονία που απευθύνεται σε άτομα ηλικίας 18 έως 35 ετών.

Την περασμένη εβδομάδα η Naturist-Nudist Federation της Καταλονίας έκανε δημόσια έκκληση προς τους τουρίστες που φορούν μαγιό να μείνουν μακριά από τις παραλίες τους.

«Δεν υπάρχει νόμος κατά του γυμνισμού στην Ισπανία», λέει ο Ιβάν. «Αλλά οι περισσότεροι γυμνιστές προτιμούν να πηγαίνουν παραδοσιακά σε απομονωμένες περιοχές. Σε αυτές τις περιοχές εισβάλλουν, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, τουρίστες που όχι μόνο φορούν μαγιό, αλλά έχουν και πολύ ασεβή συμπεριφορά προς τους γυμνιστές. Νιώθουμε εκτοπισμένοι στους δικούς μας χώρους και φοβόμαστε ότι θα τους χάσουμε».

Για πολλούς γυμνιστές, η παρουσία ανθρώπων που φορούν μπικίνι είναι αρκετή για να αλλάξει την παραλία προς το χειρότερο.

Ο Ιβάν δεν έχει πρόβλημα με το να υπάρχουν γύρω του λουόμενοι που φοράνε μαγιό, αλλά με τη συμπεριφορά που αυτοί έχουν.

«Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που παρενοχλούν γυμνιστές, υπάρχουν και ηδονοβλεψικές δραστηριότητες και άλλα παρόμοια. Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που δεν σέβονται τον γυμνισμό δεν σέβονται τη φύση και μολύνουν την περιοχή με κάθε είδους τρόπους».

Οι παραδοσιακές παραλίες των γυμνιστών επιλέγονται για το γεγονός ότι είναι απομονωμένες, ενώ η ομορφιά τους παραπέμπει σε εικόνα μιας καρτ ποστάλ. Οι επισκέπτες όμως έρχονται για να μεταφέρουν αυτό το σκηνικό στο Instagram και να περιπλέξουν τα πράγματα γύρω από τον χαρακτήρα των μερών αυτών.

Η δημόσια έκκληση προς λουόμενους με μαγιό να μείνουν μακριά τράβηξε την προσοχή του κόσμου και άνοιξε μία συζήτηση γύρω από το σκηνικό που διαδραματίζεται σε σημεία ομορφιάς και μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς σε όλο τον κόσμο.

Τα ερωτήματα λοιπόν που τίθενται είναι:

Όταν οι τουρίστες συρρέουν σε αυτά τα μέρη, αλλάζουν τον χαρακτήρα τους και εξαφανίζουν τις ιδιοσυγκρασίες τους, χωρίς καν να προσέχουν ποιες είναι αυτές οι ιδιοσυγκρασίες;

Μπορείτε να εμπορευματοποιήσετε την ομορφιά χωρίς να την αλλοιώσετε;

Πότε ο τουρισμός γίνεται υπερτουρισμός;

«Νομίζω ότι βοηθάει πραγματικά να σκεφτόμαστε τα ταξίδια ως ένα είδος κατανάλωσης», λέει ο Frederik Fischer, Διευθύνων Σύμβουλος και ιδρυτής της κοινωνικής επιχείρησης Neulandia.

«Εάν… καταναλώνετε μία χώρα ή μία πόλη, δεν είμαι σίγουρος ότι ωφελείτε τους τόπους αυτούς και τους ανθρώπους τους».

Κάθε τοποθεσία έχει μία διαφορετική πρόκληση όσον αφορά τους τουρίστες που την επισκέπτονται.

Εάν στις καταλανικές παραλίες είναι τα πολλά… ρούχα που φοράνε οι επισκέπτες, στη Βαρκελώνη είναι ότι όλος ο προορισμός έχει μετατραπεί σε ένα γιγάντιο ξενοδοχείο.

Το 2019 στα ξενοδοχεία της Βαρκελώνης έμειναν 9,5 εκατ. επισκέπτες, μια πενταπλάσια αύξηση σε σχέση με το 1990. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι κάτι τέτοιο είναι βιώσιμο και μια ευχάριστη εμπειρία για τους ντόπιους.

Στο Ντουμπρόβνικ οι τουρίστες γίνονται πολλές φορές ενοχλητικοί. Οι βαλίτσες με τροχούς είχαν απαγορευτεί στην πλακόστρωτη παλιά πόλη και οι παραβάτες τιμωρούνται με πρόστιμο 265 ευρώ.

Οι εκκλήσεις που γίνονται στην Κροατία στην εκστρατεία Respect The City είναι σχετικά μετριόφρονες. Αλλά είναι κατά βάθος μια απόγνωση που θα μπορούσε να προβλεφθεί από μία πόλη 41.000 κατοίκων που υποδέχεται 1,5 εκατ. τουρίστες τον χρόνο.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Πράγα και στη Βουδαπέστη. Σε όποια πόλη και αν υπάρχει ένα μεσαιωνικό κέντρο, η κατάσταση γίνεται αφόρητη.

Ακόμα και στη Γαλλία ελήφθησαν μέτρα όσον αφορά τον υπερτουρισμό, όπως στο Mont-Saint-Michel στη Νορμανδία και στην παραλία Étretat στη Μάγχη.

Στο Παρίσι, στο πικ της τουριστικής περιόδου, πολλές επιχειρήσεις στον τομέα της φιλοξενίας και του λιανεμπορίου κλείνουν και τουρίστες σε σύγχυση αναρωτιούνται γιατί όλα είναι κλειστά.

Το Άμστερνταμ αποφάσισε αυτό το καλοκαίρι να κλείσει τον τερματικό σταθμό των κρουαζιερόπλοιων στο κέντρο της πόλης.

Στο επίκεντρο της ολλανδικής πόλης βρίσκονται πλέον και οι Βρετανοί τουρίστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την άνοιξη ξεκίνησε μία εκστρατεία με διαφημίσεις να ενεργοποιούνται κάθε φορά που κάποιος στο Ηνωμένο Βασίλειο αναζητούσε τους όρους “stag party Amsterdam” ή “pub crawl Amsterdam” και να τους προειδοποιούν για για τις πιθανές συνέπειες, πρόστιμα, συλλήψεις, νοσηλεία.

«Οι επισκέπτες είναι ακόμα ευπρόσδεκτοι, αλλά όχι εάν συμπεριφέρονται άσχημα και ενοχλούν. Ως πόλη, λέμε: Εμείς δεν προτιμούμε να έχουμε κάτι τέτοιο, οπότε μείνετε μακριά» δήλωσε ο αντιδήμαρχος οικονομικών υποθέσεων, Sofyan Mbarki.

Πριν λίγες ημέρες έκανε το γύρο του κόσμου το βίντεο με μία τουρίστρια να γεμίζει το μπουκάλι της με νερό από την Φοντάνα ντι Τρέβι στη Ρώμη. Τον Ιούνιο ένας τουρίστας χάρασσε το όνομά του και της κοπέλας του στο Κολοσσαίο.

Αγία Νάπα, Εδιμβούργο, Γάνδη είναι μερικοί από τους προορισμούς που οι επισκέπτες τους συμπεριφέρονται άσχημα. Μάλιστα, η βελγική πόλη σκέφτεται να απαγορεύσει τα ποδήλατα – μπύρας.

Όταν πηγαίνεις διακοπές δε λειτουργείς όπως θα έκανες στο μέρος που μένεις κανονικά. Αλλάζει ο χαρακτήρας σου. Και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με τους Βρετανούς τουρίστες. Στο Σπλιτ στην Κροατία που αποτελεί έναν «hot» ευρωπαϊκό προορισμό, υπάρχουν ταμπέλες στα αγγλικά που προειδοποιούν για πρόστιμα για το αλκοόλ, την ούρηση, τον εμετό. Κάποιοι βέβαια παραπονιούνται ότι τα πρόστιμα είναι αυστηρά, καθώς είναι δεδομένο ότι θα τους πειράξει κάτι από αυτά που θα πιούν.

Στην εξίσωση μπαίνουν για πολλούς και οι ψηφιακοί νομάδες, ιδιαίτερα εκείνοι που μπορεί ακόμα και ανά δύο μήνες να αλλάζουν τοποθεσία.

Η Λισαβόνα είναι ένα παράδειγμα μιας πόλης που έχει αλλοιωθεί στα μάτια πολλών ανθρώπων και έχει μετατραπεί σε έναν προορισμό που εισρέουν άνθρωποι που απλώς είναι σε θέση να αντέξουν τα υψηλότερα οικονομικά ενοίκια.

Γι’ αυτό το λόγο και πολλοί ντόπιοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στη Λισαβόνα. Όταν ο κατώτατος μισθός είναι 760 ευρώ, πώς να συναγωνιστείς κάποιους που πληρώνουν 1.000 ευρώ το μήνα για ένα δίκλινο δωμάτιο και γελάνε με το πόσο φτηνό είναι.

Ακόμα και η κεντρική λεωφόρος της πόλης που κάποτε είχε πολυεμπορικές μπουτίκ, πλέον έχει καταστήματα Gucci και Prada και αυτό αύξησε επίσης τα ενοίκια.

Οι νεοφερμένοι θέλουν σούσι, ταϊλανδέζικο φαγητό, βίγκαν. Η… παλιά σχολή της πόλης δεν τα γνωρίζει αυτά, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και αναγκάζεται να κλείσει. Η Λισαβόνα χάνει την ψυχή της. Και αυτό συμβαίνει και στο Πόρτο και στο Αλγκάρβε.

Η Unesco απείλησε πρόσφατα ότι θα βάλει τη Βενετία στη «μαύρη λίστα» των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς επικαλούμενη την αποτυχία της Ιταλίας να την προστατεύσει από το μαζικό τουρισμό και την κλιματική κρίση.

Το καλοκαίρι στο Σεντ Άιβς στην Κορνουάλη, άτομα με ειδικές ανάγκες φεύγουν από τα σπίτια τους καθώς δεν μπορούν να κατέβουν στο δρόμο από τον κόσμο που υπάρχει.

Και το χειμώνα, κάποιοι προορισμοί είναι λες και βάζουν λουκέτο, δεν υπάρχουν παμπ, δεν μένει τίποτα ανοιχτό.

Για τους τουρίστες και τους νομάδες η πρόταση είναι απλή. Κοιτάξτε γύρω σας. Εάν όλοι είναι γυμνοί, ξεγυμνωθείτε και εσείς ή φύγετε μακριά.

Πηγή: The Guardian