Η πίστη της Τοσκάνης

Κάθε φορά που ταξιδεύω προς Ιταλία, κάτι με πιάνει… Δεν είναι που προσπαθώ να «προσευχηθώ» μ’ έναν όχι και τόσο ορθόδοξο τρόπο, όσο τελικά να καταλάβω σε τι Θεό πιστεύουν αυτοί οι γείτονες, οι ούνα φάτσα ούνα ράτσα, όπως θέλουν κάποιοι να τους βλέπουν!

Φέτος, σαν «άλλος» ήρωας του Φεντερίκο Φελλίνι, βρέθηκα να ψάχνω άγνωστες τοιχογραφίες του Βερονέζε σε παρεκκλήσια της Βενετίας, ν’ ανάβω «θαυματουργά» ρεσώ στο Σαν Αντόνιο της Πάντοβα, ν’ αγοράζω μπρελοκάκια και μολυβάκια από το Σαν Πετρόνιο της Μπολόνια, να ψάχνω τα ωράρια λειτουργίας της Σάντα Μαρία Νοβέλα ή την Παρθένο με το θείο βρέφος του Φρα Αντζέλικο στην εκκλησία του Σαν Μάρκο στη Φλωρεντία…

Και τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως ο «θρησκευτικός» τουρισμός είναι, μάλλον, ο πλέον προσοδοφόρος στην Ιταλία. Και να θέλεις ν’ αγιάσεις σ’ αυτόν τον τόπο, δε σ’ αφήνουν τα δαιμόνια. Γιατί στην κυριολεξία δαιμονίζεσαι όταν θέλεις, παραδείγματος χάριν, να επισκεφτείς στη Φλωρεντία το Ντουόμο, κι ο κατά τα άλλα ευγενέστατος υπάλληλος σου ξεδιπλώνει το τιμολογιακό κουστούμι: 6 ευρόπουλα να μπεις στο μπροστινό μέρος της εκκλησίας, 6 να κάνεις βόλτα γύρω από τον τρούλο (αυτό με δική σου ευθύνη αν είσαι καρδιοπαθής, υψοφοβικός κλπ), 6 για το βαπτιστήριο, 6 για το μουσείο, 6 δεν ξέρω για ποιον ακόμη λόγο. Οικονομική πανωλεθρία αν πάρεις ολόκληρο το πακέτο! Αν είσαι δε και τετραμελής οικογένεια, την έβαψες κανονικά! Και φυσικά δεν ισχύουν τα διεθνή δημοσιογραφικά πάσα, γιατί ένα από τα καλά του επαγγέλματος του σιναφιού μας, είναι πως κάθε 2 χρόνια πληρώνουμε 30 ευρώ κι έχουμε σ’ ολόκληρη την Ευρώπη ελευθέρας για όλα σχεδόν τα μουσεία. Εδώ ατύχησες, πτωχέ μου επαγγελματία! Θα πλερώσεις κανονικότατα! «Πρώτα απ’ όλα είστε πιστός» μου πε ο σεκιουριτάς στη Σάντα Κρότσε όταν προσπάθησα να μπω για να δω την περίφημη Σταύρωση του Τσιμαμπούε! Αλλαξοπίστησα! Και το ωραιότερο; Ο σταυρός που βλέπει κανείς κρεμασμένο στην εκκλησία είναι μούφα. Ο κανονικός βρίσκεται στο μουσείο της Σάντα Κρότσε μαζί με όλους τους υπόλοιπους θησαυρούς.

Στη Φλωρεντία γενικότερα πιστεύουν σε κάποιον άλλο Θεό. Νομίζω πως είναι η μοναδική πόλη που έχει κεφαλικό και αυτοκινηστικό φόρο! Με το που περνάς το ποτάμι για να μπεις στο ιστορικό κέντρο είσαι αναγκασμένος να πληρώσεις φόρο 1 ευρώ για το αυτοκίνητο. Από την άλλη καημένε τουρίστα, επειδή δεν υπάρχει ούτε μία ελεύθερη θέση για να παρκάρεις σε τούτη την πόλη, είσαι αναγκασμένος να τα «στάξεις» στα ιδιωτικά πάρκιγκ. Άλλα 25 ευρόπουλα την ημέρα. Και μακάρι να σταματούσαμε εδώ. Με το που πλησιάζεις στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου που έκλεισες μέσω διαδικτύου, 3 ευρώ δημοτικός φόρος ανά άτομο τη βραδιά για το 3άστερο, 4 για το 4στερο κ.ο.κ, τα οποία πληρώνεις πριν καν ξοφλήσεις το δωμάτιο που θα ξαποστάσεις το βασανισμένο σου κορμί.

Είναι πανέμορφη η Φλωρεντία! Και πλούσια! Έχει βρει τον τρόπο – τσαμπουκαλίδικα – να τ’ αρπάζει από τους άπειρους τουρίστες που την επισκέπτονται καθημερινά! Ίσως κάποτε μπορέσουμε να το κάνουμε κι εμείς αυτό στη Θεσσαλονίκη… Όταν φυσικά αποφασίσουμε πως θέλουμε και προσπαθήσουμε ν’ αποκτήσουμε πολιτιστικό, θρησκευτικό ή τι άλλο τουρισμό. Γιατί να πουλάει δηλαδή τόσο ο Παπισμός και καθόλου το Βυζάντιο;