Ταξίδεψα στη «Βασίλισσα του Δούναβη» με την πιο urban νυχτερινή ζωή

Κεντρική εικόνα: Unsplash

Όλοι γνωρίζουν ότι η Βουδαπέστη αποτελεί από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για την περίοδο των Χριστουγέννων, με τις παραμυθένιες Χριστουγεννιάτικες αγορές της, τα μεγαλοπρεπή κτίριά της, τον εντυπωσιακό Δούναβη και τα μπαρόκ μνημεία της.

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα φέτος να κάνω αυτό το ταξίδι και να επισκεφθώ την πρωτεύουσα τις Ουγγαρίας για 4 κρύες ημέρες του Δεκέμβρη, η οποία όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά έφτασε να ξεπερνά τις προσδοκίες μου!

Φτάνοντας στη Βουδαπέστη, αυτό που μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση είναι η τρομακτική διαφορά που έχει το κέντρο με τις υπόλοιπες περιοχές της. Ενώ το κέντρο της πρωτεύουσας, είναι πλούσιο και μεγαλοπρεπές, με την τεράστια ιστορία του να γίνεται φανερή από άκρη σε άκρη, η διαδρομή από και προς το αεροδρόμιο Ferenc Liszt δημιουργεί την εντύπωση ότι αντί για την Ευρώπη, βρίσκεσαι… στα Βαλκάνια.

Μουντά χρώματα στα σπίτια, παράθυρα τα οποία είναι τρομακτικά κοντά το ένα στο άλλο, σχεδόν ανύπαρκτα μπαλκόνια και οι άδειοι τεράστιοι δρόμοι, σίγουρα δεν δίνουν την αίσθηση μίας τεράστιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσα.

Το συναίσθημα αυτό αλλάζει ολοκληρωτικά όμως, τη στιγμή που μπαίνεις στο κέντρο της Βουδαπέστης, η λάμψη της οποίας μας κέρδισε απευθείας και σίγουρα για αυτό δεν ευθύνονταν μόνο τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια που την φώτιζαν από άκρη σε άκρη.

Κάναμε την πρώτη βόλτα μας στο πιο κεντρικό σημείο της Βουδαπέστης, περπατώντας στα districts και κάνοντας τη πρώτη στάση στην πλατεία Vorosmarty, όπου συναντήσαμε την πρώτη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Οι μυρωδιές από το ζεστό κρασί, τη ζεστή σοκολάτα, τα γλυκά και αλμυρά εδέσματα, μας έσπασαν τη μύτη και φυσικά, δεν αντισταθήκαμε από το να δοκιμάσουμε τις παραδοσιακές τους λιχουδιές, με τα λουκάνικα και τα σνίτσελ να γίνονται απευθείας οι αδυναμίες μας!

Επόμενη στάση, η παραδοσιακή γειτονιά Lipotvaros.

Σε αυτή τη γειτονιά, είδαμε συνολικά τον πλούτο της Βουδαπέστης. Από τη μία, ο glamorous δρόμος «Fashion Street Budapest», με τα πανάκριβα εμπορικά καταστήματά του, τις high end μάρκες και τις εντυπωσιακές βιτρίνες του, που στο πέρασμά τους, δεν μπορούν παρά να σε μαγνητίσουν.

Από την άλλη, σε αυτή τη γειτονιά, αντικρίζεις και τον ιστορικό πλούτο της Βουδαπέστης, μιας και στα βήματά σου θα συναντήσεις τα κτίρια της Βουλής και την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες μας οδήγησαν απευθείας σε ακόμα ένα christmas market, αυτό που βρισκόταν μπροστά ακριβώς από μεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτήριο στη σημερινή Ουγγαρία, το οποίο όταν έπεσε το φως της ημέρας, στολίστηκε από ένα φαντασμαγορικό σόου με φώτα, που ανέγραφαν «Merry Christmas From Budapest» πάνω στην νεοκλασική αρχιτεκτονική του εξωτερικού του.

Λίγα βήματα παραδίπλα, στην ίδια γειτονιά, η περίφημη Γέφυρα των Αλυσίδων. 

Η πασίγνωστη Γέφυρα που διασχίζει το Δούναβη, το βράδυ είχε μία διαφορετική μαγεία. Τη στιγμή που φωτίστηκαν οι υπέρλαμπρες 7 γέφυρες που διασχίζουν τον ποταμό, η θέα κοιτώντας προς την περιοχή της Βούδας, απέκτησε μία ξεχωριστή οπτική. Αφού απολαύσαμε το θέαμα, κατευθυνθήκαμε προς το μνημείο, το οποίο βρίσκεται δίπλα στον ποταμό και σίγουρα δεν μπορείς να παραλείψεις, ακόμα και αν απλά κάνεις τη βόλτα σου.

Η όψη από τα Παπούτσια στην όχθη του Δούναβη, σου κόβει την ανάσα, καθώς με μία μόνο ματιά, μπορείς να αισθανθείς την ιστορία και τον πόνο της πόλης. Το μνημείο αυτό, ανεγέρθηκε στις 16 Απριλίου 2005 στη μνήμη των Εβραίων που σφαγιάστηκαν από φασιστικές ουγγρικές πολιτοφυλακές που ανήκαν στο Κόμμα Βελωτού Σταυρού, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Τους διέταξαν να βγάλουν τα πολύτιμα παπούτσια τους – τα οποία μπορούσαν να κλαπούν και να μεταπωληθούν από την πολιτοφυλακή μετά τη σφαγή –  και τους πυροβόλησαν στην άκρη της όχθης, με αποτέλεσμα τα σώματά τους να πέσουν στο ποτάμι και να παρασυρθούν. Το μνημείο αυτό, σχεδιασμένο από τον Καν Τόγκαϊ, αντιπροσωπεύει τα παπούτσια τους που άφησαν πίσω, στην ανατολική όχθη του Ποταμού.

Λίγα μέτρα μακριά, στις όχθες του Δούναβη, το εντυπωσιακό Κτίριο του Ουγγρικού Κοινοβουλίου.

Το Κοινοβούλιο, δεν είναι μονάχα ένα από τα παλαιότερα κτίρια κοινοβουλίων της Ευρώπης, αλλά αποτελεί και ένα σημαντικό αξιοθέατο, όχι μόνο για τη Βουδαπέστη, αλλά για ολόκληρη την Ουγγαρία. Η επιβλητική γοτθική αρχιτεκτονική του με τρομερές λεπτομέρειες, καθώς και η χρυσή διακόσμησή του, σε εντυπωσιάζουν, κάνοντας σε να μη θέλεις να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.

To πρώτο βράδυ μας, έκλεισε με μία βόλτα στη νυχτερινή ζωή της Βουδαπέστης, η οποία αποτέλεσε για εμένα, ένα από τα καλύτερα σημεία της.

Ένα από τα δημοφιλέστερα spots που χαρακτηρίζουν το nightlife της πρωτεύουσας, είναι τα γνωστά Ruin Bars, τα οποία βρίσκονται κυρίως στην περιοχή του 7ου διαμερίσματος, που έχει γίνει γνωστή ως «Εβραϊκή Συνοικία», ή αλλιώς το «Κέντρο της Νυχτερινής Ζωής».

Μπαίνοντας στους μοναδικούς χώρους τους, που παρόμοιους σαν και αυτούς, δύσκολα θα συναντήσεις σε άλλα μέρη της, καταλαβαίνεις σύντομα ότι δεν έχεις εισέλθει σε ένα ακόμα, απλό μπαρ, αλλά σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κτίριο, το οποίο οι Ούγγροι εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η ιστορία των ruin bars, ξεκινά το 2000, ως μία προσπάθεια να αναβιώσουν οι κάτοικοι τα παλιά, εγκαταλελειμμένα κτίρια της πόλης, τα οποία είχαν μείνει αχρησιμοποίητα μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι ιδιοκτήτες άρχισαν να χρησιμοποιούν τους χώρους τους, χωρίς όμως να τους ανακαινίζουν πλήρως, κρατώντας τα φθαρμένα αλλά ταυτόχρονα αυθεντικά στοιχεία τους, συνδυάζοντας τα με σύγχρονη αισθητική, όπως ντισκομπάλες, neon πινακίδες και vintage έπιπλα, που προσδίδουν στη νυχτερινή ζωή της Βουδαπέστης, την πιο urban αίσθηση.

Ξεκινώντας τη δεύτερη ημέρα μας στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, απολαύσαμε για αρχή ένα brunch και κάναμε τη βόλτα μας στο 6ο διαμέρισμα, χαζέψαμε τα local markets και περιπλανηθήκαμε στην πόλη, απορροφώντας ό,τι αυτή είχε να μας προσφέρει.

Ο δρόμος μας οδήγησε στην απέναντι, δυτική πλευρά της όχθης του Δούναβη, στη Βούδα.

Η Βούδα, μόνο από την όψη της πέρα από τον ποταμό, μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι κουβαλά μεγάλη ιστορία, με τα γραφικά της τοπία και κτίρια να επιβάλλονται στο μάτι, αλλά και την γνωστή παράδοση που την χαρακτηρίζει.

Διασχίζοντας τη γέφυρα όπου στα σίδερα της κλειδώνουν την αγάπη τους εκατοντάδες ερωτευμένοι και περνώντας απέναντι, κάναμε την πρώτη μας στάση στον Προμαχώνα των Ψαράδων. Αφού περπατήσαμε τα ιστορικά σοκάκια, φτάσαμε στο σημείο από όπου βλέπαμε όλη την Βουδαπέστη από ψηλά. Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του Προμαχώνα θυμίζει μεσαιωνικό κάστρο, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα πιο σύγχρονο κατασκεύασμα του 19ου αιώνα, με στοιχεία νεογοτθικού και ρομαντικού στυλ.

Το Κάστρο της Βούδας και η περιοχή γύρω από αυτό αποτελούν γραφικά μνημεία με στενά σοκάκια που σε καλούν να τα περπατήσεις, παλιά σπίτια και καφετέριες σε κάθε γωνιά να το περιβάλλουν, από τα πιο τουριστικά σημεία στην πρωτεύουσα, που όμως τη χαρακτηρίζουν σημαντικά λόγω της ιστορία της. Το συγκεκριμένο Κάστρο μάλιστα, είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, το οποίο κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα για προστασία από επιθέσεις κατακτητών, όμως στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίστηκε και έπαθε μεγάλες ζημιές. Σήμερα, έχει πλέον επισκευαστεί, διατηρώντας όμως την αρχική του μορφή, που το αναδεικνύει με τον πιο όμορφο τρόπο.

Αφού βγάλαμε πανοραμικές φωτογραφίες από τη θέα με το Δούναβη και την όαση της Βουδαπέστης που σου κόβουν την ανάσα, αποφασίσαμε να διασχίσουμε και πάλι τη Γέφυρα των Αλυσίδων και επιστρέψουμε στην Πέστη, για να κατευθυνθούμε στην Κεντρική Αγορά και να απολαύσουμε το κρασί μας σε ένα από τα πιο διάσημα pubs της πόλης.

Κοντά στη Γέφυρα της Ελευθερίας, βρίσκεται και το μεγαλύτερο, αλλά και πιο εντυπωσιακό κτίριο αγορών της πόλης, το Central Market ή Nagy Vásárcsarnok στα Ουγγρικά. Με λίγα λόγια, το Καπάνι ή η Βαρβάκειος αγορά της Βουδαπέστης, όπου η παράδοση συναντά τη γαστρονομία! Πολλά μικρά μαγαζιά, το ένα δίπλα στο άλλο, σου προσέφεραν ό,τι μπορεί να χρειαζόσουν, από παραδοσιακό φαγητό, τοπικά προϊόντα και υλικά, με τα πιο διάσημα από αυτά το μπαχαρικό της πάπρικας, τα σαλάμια και τα λουκάνικα, μέχρι και αναμνηστικά και τουριστικά αντικείμενα, κοσμήματα και σουβενίρ. Στο επάνω επίπεδο της αγοράς, αφού ανέβεις τις σκάλες του κτιρίου με την επιβλητική σιδηροδρομική στέγη και τα πολύχρωμα πλακάκια, μπορείς ακόμα να βρεις μικρές καφετέριες και παραδοσιακά εστιατόρια για να απολαύσεις μία ολοκληρωτική εμπειρία της ουγγρικής κουζίνας, με gulyás (γουλάς) και lángos (τηγανητό ψωμί με διάφορες γαρνιτούρες).

Για το βράδυ μας, κρατήσαμε την περίφημη κρουαζιέρα στο Δούναβη.

Κάνοντας κράτηση μόλις 45 λεπτά νωρίτερα, σε ένα από τα πολλά τουριστικά stands που προσφέρουν κρουαζιέρες στην όχθη του ποταμού, απολαύσαμε τη διαδρομή που κράτησε μόλις μία ώρα. Από τα ηχεία του ποταμόπλοιου, ακούγαμε τη φωνή του μαγνητοφωνημένου ξεναγού, ο οποίος εκφωνούσε την ιστορία πίσω από κάθε μνημείο στο πέρασμά μας, ενώ ταυτόχρονα, ο καθένας μπορούσε να απολαύσει ένα ποτό ή ακόμα και φαγητό κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, με φυσικά το αντίστοιχο αντίτιμο. Η θέα κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήταν μοναδική, καθώς κάναμε τη σωστή επιλογή να την πραγματοποιήσουμε στις 7 το απόγευμα, όπου το φως του ήλιου είχε πέσει, όλα τα κτίρια ήταν ήδη εντυπωσιακά φωτισμένα και το κρύο ήταν τόσο όσο, ώστε να μη σε εμποδίσει από το να βγεις στο μικρό κατάστρωμα και να βγάλεις όσες φωτογραφίες επιθυμείς!

Για να ξεκινήσει δυναμικά το πρωί της τρίτης και τελευταίας μας ημέρας στη Βουδαπέστη, κάναμε την πρώτη μας στάση στο Μουσείο του Τρόμου, στην Andrássy Avenue, μία από τις κεντρικές και πιο ιστορικές λεωφόρους της Βουδαπέστης.

Το κτίριο που φιλοξενεί το μουσείο ήταν αρχικά η έδρα της Ναζιστικής μυστικής αστυνομίας και αργότερα της Σοβιετικής κομμουνιστικής μυστικής αστυνομίας και χρησιμοποιήθηκε ως τόπος βασανιστηρίων για όσους αντιστάθηκαν στους καταπιεστικούς καθεστώτες. Σήμερα, το κτίριο αυτό έχει μετατραπεί σε μουσείο, τιμώντας τα θύματα και αποτελώντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα μουσεία της πόλης, από το οποίο σίγουρα όταν βγαίνεις, αισθάνεσαι την καρδιά σου, λίγο πιο «βαριά» από ότι όταν μπήκες.

Ενώ η πληροφορία που έδινε το μουσείο ήταν ωμή, σκληρή και σίγουρα ενδιαφέρουσα, εντοπίσαμε ένα πρακτικό πρόβλημα, το οποίο υποβάθμισε αρκετά την εμπειρία μας. Κάνοντας την επιλογή να πάρουμε ακουστικούς ξεναγούς, έτσι ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε ακριβώς το κάθε τι που θα συναντήσουμε στην πορεία μας, καταλάβαμε αρκετά σύντομα, ότι τα ηχητικά βίντεο που έπαιζαν στις αίθουσες, σε συνδυασμό με τους δια ζώσης ξεναγούς που υπήρχαν στο μουσείο, έκαναν αρκετά δύσκολη τη συγκέντρωση και ακόμα δυσκολότερη την ακοή του ηχητικού ξεναγού στα ακουστικά μας. Το θετικό από την άλλη, είναι ότι σε κάθε αίθουσα, υπήρχαν σχετικά φυλλάδια που επεξηγούσαν το περιεχόμενό της, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να λάβουμε τις απαραίτητες πληροφορίες από εκεί.

Η τρίτη μας μέρα επιλέξαμε να μην είναι γεμάτη με τουριστικές δραστηριότητες, αντιθέτως να περπατήσουμε την πόλη με την ησυχία μας, όπως άλλωστε η ίδια σε καλεί να κάνεις.

Αυτό ακριβώς και κάναμε, με μερικές στάσεις ενδιάμεσα για έναν χαλαρό καφέ, ένα brunch, μία γκαλερί. Ο δρόμος μας οδήγησε τελικά στην πλατεία των Ηρώων. 

Σε αυτό το σημείο συνάντησης πολιτισμού και ιστορίας της Ουγγαρίας, περιηγηθήκαμε στις τεράστιες στοές, κοιτάζοντας με δέος τα εντυπωσιακά αγάλματα,  που φέρουν την ονομασία Μνημεία των Εκατό Χρόνων και αντιπροσωπεύουν την ιστορία της Ουγγαρίας και τους μεγάλους της ήρωες.

Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να παραλείψουμε το Πάρκο της Πόλης (Πλατεία Varosliget), το οποίο βρισκόταν μερικά βήματα παραδίπλα.

Αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο δημόσιο πάρκο της Βουδαπέστης, το οποίο καλύπτει περίπου 1,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα και κατάφερε να μας μαγέψει με την εκτενή φυσική ομορφιά του, αλλά και τα διάφορα ιστορικά και πολιτιστικά αξιοθέατα που συναντήσαμε στο δρόμο του. Φυσικά, Δεκέμβρη μήνα από το πάρκο δεν θα μπορούσε να λείπει ακόμα μία χριστουγεννιάτικη αγορά, από την οποία ήπιαμε ένα (ακόμα) Gluhwein και απολαύσαμε (ξανά και ξανά) τα λαχταριστά chimney cakes!

Αφού ο ήλιος άρχισε να δύει, εμείς είχαμε γυρίσει όλη την αγορά αλλά και το εντυπωσιακό μεσαιωνικό κάστρο Vajdahunyad, αποφασίσαμε να βάλουμε τα πέδιλα και να διασκεδάσουμε στον πάγο, σε ένα από τα μεγαλύτερα παγοδρόμια!

Στη μέση του πάρκου, βρίσκεται η λίμνη του Varosliget, η οποία τον χειμώνα μετατρέπεται σε παγοδρόμιο και το καλοκαίρι είναι ιδανική για βόλτες με βάρκες, προσελκύοντας επισκέπτες και τουρίστες, όλες τις εποχές. Μετά από αρκετές τούμπες στον πάγο και κάταγμα στο χέρι για το 1/3 της παρέας, θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι το ice skating χρειάζεται μεγάλη προσοχή για τους αρχάριους!

Το τελευταίο μας βράδυ στη Βουδαπέστη, έκλεισε απολαμβάνοντας την urban νυχτερινή ζωή, η οποία με έκανε να ερωτευτώ την πόλη και να θέλω απεγνωσμένα να την ξανά επισκεφθώ.

Λίγο από το πιο ωραίο street food που έχω φάει στη ζωή μου, από τον δρόμο του Caravan, λίγο καραόκε σε μπαρ, αρκετό ποτό και φυσικά παιχνίδια στο arcade, μέσα στην πολύχρωμη και στολισμένη στοά Gozsdu Udvar, ήταν αυτά που χρειαζόμουν για να κλείσουν το ταξίδι μου στη «Βασίλισσα του Δούναβη» με τον πιο αξέχαστο και μοναδικό τρόπο!