Λίγες ώρες δεν φτάνουν στη Θύμαινα
Ένα κουκλίστικο νησί, ένας μικρός παράδεισος από τον οποίο φεύγεις, αλλά εύχεσαι κάποτε να ξαναγυρίσεις
Αγναντεύοντας από τους παλιούς μύλους των Φούρνων θα ήθελες να κάνεις ένα μεγάλο βήμα και να περάσεις απέναντι στο κουκλίστικο νησάκι της Θύμαινας.
Η φαντασία δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αρκεί να μπεις στο καραβάκι της γραμμής, την “Μεταμόρφωση” από το λιμανάκι των Φούρνων, και μέχρι να βγάλεις μερικές φωτογραφίες, να πεις μια καλημέρα με τον καπετάνιο, μέσα σε λίγα λεπτά λοιπόν σε καλωσορίζει η Θύμαινα.
Η Θύμαινα είναι ένα μικρό νησί, το δεύτερο μεγαλύτερο του συμπλέγματος μετά τους Φούρνους με έκταση περίπου 10 τ.χλμ. και πληθυσμό κάτι περισσότερο από 100 κατοίκους, μοιρασμένο σε δυο οικισμούς, της Θύμαινας τον πιο μεγάλο και της Κεραμιδούς με τους λίγους ναυτικούς, σε απόσταση μόνο δυο χλμ. μεταξύ τους.
Ο χρόνος όταν φτάνεις νωρίς το πρωί μέχρι αργά το μεσημέρι που θα ξαναπεράσει η “Μεταμόρφωση” για να επιστρέψεις στους Φούρνους είναι περιορισμένος.
Ξεκινάς λοιπόν τον μοναδικό ασφαλτόδρομο του νησιού και μέσα σε λίγα λεπτά, έχεις φτάσει στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, απέναντι από τους παλιούς μύλους των Φούρνων και τριγύρω την Ικαρία, τη Σάμο, την Πάτμο με την Μονή της Αποκάλυψης και πολλά άλλα νησάκια, την Κισηριά, το Αλατσονήσι, τις Λεμονόπετρες, το Μακρονήσι, σ’ ένα σημείο σπάνιας ομορφιάς, με διάχυτη παντού τη μυρωδιά από το θυμάρι που μάλλον έδωσε και το όνομα στο νησί.
Επόμενη στάση, η παραλία της Κεραμιδούς με τον ομώνυμο ψαράδικο οικισμό, όπου μετά από μια βουτιά στα νερά, θαυμάζοντας τον μεσογειακό καρδινάλιο, καταλήγεις στην ταβέρνα «Κοτταράς». Εκεί σε περιμένουν ολόφρεσκοι τηγανητοί σκάροι αλιευμένοι το πρωί από τον καπετάν Μιλτιάδη.
Αφού τελειώσει το γεύμα επιστροφή πάλι πίσω στον οικισμό της Θύμαινας. Μια βόλτα στα ανηφορικά ασβεστωμένα σκαλοπάτια, στην πλατεία με την δίκλιτη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο & τον Τίμιο Σταυρό, μετά πιο πάνω στον μεγάλο πλάτανο με την πηγή και τέλος κάτι να δροσιστούμε στην καντίνα της παραλίας.
Ο χρόνος είναι λίγος, η “Μεταμόρφωση” είναι ήδη στο λιμάνι, μπαίνεις με την ευχή να ξαναγυρίσεις κάποια στιγμή στον μικρό Παράδεισο, που λέγεται Θύμαινα.
