Μήπως να μιλήσουμε για τη Βόρεια Εύβοια;
Ας μιλήσουμε στα σοβαρά για αυτή την ευλογημένη γωνιά της Ελλάδας. Για το μεγάλο μας νησί που παραμένει πίσω από ένα τείχος. Του αξίζει μια καλύτερη μοίρα.
Βρέθηκα το Σαββατοκύριακο στη Βόρεια Εύβοια. Δεν είχε τύχει να ταξιδέψω ποτέ εκεί. Την άκουσα μικρός όταν συγγενείς μου, εσωτερικοί μετανάστες μετακόμισαν στο Μαντούδι για να δουλέψουν στα μεταλλεία και ηλικιωμένοι της εποχής εκείνης πήγαιναν τα καλοκαίρια στα λουτρά.
Ο τόπος είναι εξαιρετικά γοητευτικός και εξαιρετικά πληγωμένος.
Έχει μια ομορφιά ανεπιτήδευτη, παλιοκαιρίσια. Φυσικά τοπία μοναδικού κάλους, ακτές υπέροχες χωρίς τη βεβήλωση των κρεβατοκουρτίνων που ανεμίζουν και του νταμπαντούμπα, δάση υπέροχα, όπου έμειναν όρθια και προίκα της φύσης τα σπουδαία λουτρά, με νερά ιαματικά που αναβλύζουν μέσα σε μια πόλη που θα μπορούσε να είναι η ατμομηχανή της Ελλάδας. Τι εννοώ;
Είδα κάπου εκεί αυτή την υπέροχη φωτογραφία του εξήντα. Μου θύμισε λουτροπόλεις στην Αυστρία, θέρετρα στην Ιταλία και την Ελβετία. Πόλεις που ζηλεύουμε και πληρώνουμε χρυσάφι για να απολαύσουμε.
Στην Εύβοια δεν συμβαίνει αυτό. Η πόλη της Αιδηψού δυστυχώς αγκομαχά. Έχει ένα αρχιτεκτονικό απόθεμα μοναδικής σπουδαιότητας, κτίρια σπάνια που δεν βλέπεις αλλού και προδίδουν την αίγλη του παρελθόντος. Ξεχασμένα. Παρατημένα. Να ρημάζουν. Και υποδομές μετριότατες. Μια πόλη που λάτρεψα αλλά και πόνεσα που δεν απογειώνεται. Που πάει σπρώχνοντας. Θυμήθηκα παρόμοιες λουτοπόλεις που έχω επιισκεφτεί έξω και η σύγκριση είναι συντριπτική εναντίον της Αιδηψού.
Μισή ώρα μακριά η Λίμνη, ένα κόσμημα ελληνικής αρχιτεκτονικής και αρχοντιάς, επίσης λησμονημένο και γύρω γύρω λαμπρά τοπία ξεχωριστής ομορφιάς. Η Αγία Άννα, οι Ροβιές. Και απέναντι, το Γρεγολίμανο, η Γιάλτρα.
Ανάμεσα τους τα καμένα. Ένα βουνό στεφανωμένο με αποκαϊδια, με θάνατο. Δυο χρόνια μετά την πυρκαγιά σχεδόν τίποτε δεν έχει γίνει από τον περίφημο master plan ανασυγκρότησης.
”Το Στρατηγικό Σχέδιο (Masterplan) Ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας, του προγράμματος «Εύβοια Μετά» το οποίο δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, περιλαμβάνει το σύνολο των έργων και δράσεων που ιεραρχούνται και κατηγοριοποιούνται σε τρία επίπεδα ωριμότητας:
1ο Επίπεδο: Έργα που υλοποιούνται ή εντάσσονται εντός του 2022
2ο Επίπεδο: Έργα που πρόκειται να ενταχθούν το 2023
3ο Επίπεδο: Έργα που πρόκειται να ενταχθούν μετά το 2023
Οι πόροι είναι εξασφαλισμένοι ώστε τα έργα να προχωρούν αδιατάρακτα σε βάθος χρόνου χωρίς να επηρεάζονται από τις όποιες πολιτικές μεταβολές.”, ανακοινώθηκε το Δεκέμβριο.
Αν μιλήσεις με τους ντόπους θα σου πουν ότι εκτός από μερικές κοπές δέντρων όλα αυτά μοιάζουν μακρινά και είναι πλέον σίγουροι ότι τα χρήματα κάπου μακριά θα πετάξουν.
Η απογοήτευση είναι έντονη και δεν αφορά μόνο τα της φωτιάς αλλά και την εγκατάλειψη δεκαετιών. Δείγμα αντιμετώπισης των περισσότερων περιοχών της Ελλάδας πάνω από την Αθήνα.
Στην Εύβοια βρέθηκα για το Evia Film Project που για 3 μέρες εδώ και δυο καλοκαίρια, χάρη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δημιουργεί αφορμές για ζωντάνεμα και ιδέες για αξιοποίηση.
Ας μιλήσουμε στα σοβαρά για αυτή την ευλογημένη γωνιά της Ελλάδας. Για το μεγάλο μας νησί που παραμένει πίσω από ένα τείχος. Του αξίζει μια καλύτερη μοίρα.
