ΝΕΧΤ ΤΟP TRAVEL- Πάντα μαζί, πάντα ασφαλείς!

Λέξεις- Εικόνες: Δανάη Στυλιανίδου

Λάσπη. Σύμφωνα με την Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα είναι ένα “παχύρρευστο μείγμα από χώμα ή σκόνη και από νερό, που σχηματίζεται στο έδαφος συνήθως ύστερα από βροχή’’. Είναι μια λέξη πολυσυζητημένη και η όψη αυτού που η λέξη περιγράφει δεν είναι ότι προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Συνδυασμένη με βρωμιά και δυσκολίες η παρουσία της λάσπης είναι συχνή στην καθημερινότητά μας. Από εκφράσεις τύπου “αυτό δε τρώγεται, σα λάσπη είναι!’’ και λαϊκές παροιμίες, όπως η γνωστή που μιλάει για όποιον περπατάει νύχτα, μέχρι και τραγούδια (και πολυτραγουδισμένη η λάσπη!). Λόγου χάρη, ο Σωκράτης Μάλαμας έχει τραγουδήσει “Λάσπες, στο δρόμο λάσπες και βροχή! Δε ξέρω γιατί τρέχω…’’ και ο Δημήτρης Πουλικάκος με τη σειρά του τραγούδησε “Σκόνη, πέτρες, λάσπη, όλη μέρα στο γιαπί!’’ και αυτά είναι μόνο δύο από τα πολλά άσματα με τη λέξη λάσπη στους στίχους τους. 

Υπάρχουν, ωστόσο, λάσπες και λάσπες… Και επιτέλους, αξίζει να αποκατασταθεί η φήμη της λάσπης. Είναι απλώς νερό με χώμα. Γιατί να πρέπει πάντα να τη συνδυάζουμε με κάτι δυσάρεστο και βρώμικο; Είναι και  λάσπες που μόνο καλό κάνουν. Μέχρι σπίτια χτίζονται από λάσπη και άχυρο! Γι’ αυτό, αποφάσισα αυτό το άρθρο να είναι αφιερωμένο στη λάσπη! Γιατί της αξίζει να ξεπλυθεί λίγο το…λασπωμένο όνομά της!

450 χλμ μακριά από την Αθήνα και μόλις 60 χλμ μακριά από τη Θεσσαλονίκη, στο νομό Πιερίας βρίσκονται οι Αλυκές Κίτρους, μια προστατευόμενη περιοχή με ιδιαίτερη αξία ως προς τη βιοποικιλότητα. Εκτός από τη λιμνοθάλασσα και τον υδροβιότοπο, εκεί, πολύ κοντά στην παραλία του Κίτρους βρίσκεται και ένα μέρος στο οποίο η λάσπη είναι το ζητούμενο και όχι κάτι προς αποφυγή. 

Η συγκεκριμένη λάσπη, περιέχει θειάφι, είναι πολύ αλμυρή και φέρεται ότι είναι θεραπευτική! Και θεραπευτική η λάσπη και δωρεάν η πρόσβαση σε αυτή. Γι’ αυτό και το μέρος είναι εξαιρετικά επισκέψιμο. Είναι εξαιρετικά επισκέψιμο κυρίως το καλοκαίρι. Μόλις λίγο πιάσει να μυρίζει φθινόπωρο, οι επισκέπτες μειώνονται πάρα πολύ και τότε είναι που πας εσύ με την οικογένεια ή τους φίλους/ες σου για λασποβουτιές, άνετα χωρίς πολύ κόσμο!

Μπορείς να πας για βόλτα και χαβαλέ και φεύγοντας να έχεις αποκτήσει επιδερμίδα μωρού ή να πας για να τεστάρεις αν όντως θα ‘’πιάσει’’ η δράση της (φερόμενης ως) θεραπευτικής λάσπης, βοηθώντας σε προβλήματα όπως οι ρευματισμοί, τα αρθριτικά κα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών επισκέπτονται τα λουτρά γιατί από παιδιά μέχρι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας περνάν καλά, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Το νερό είναι ρηχό και τα παιδιά τρέχουν και τσαλαβουτούν στη λάσπη ( το όνειρο κάθε παιδιού: λασποβουτιές και μάλιστα με την άδεια της μαμάς και του μπαμπά!) και οι ενήλικες απολαμβάνουν το αστείο της υπόθεσης που είναι το πασάλειμμα με αυτή και το λιάσιμο στον ήλιο. Και για τους έχοντες ζητήματα υγείας, όπως τα παραπάνω, είναι μια ευκαιρία να περάσουν καλά και ίσως να ανακουφίσουν τους πόνους τους.

Όπως ενημερώθηκα από γνώστες του θέματος, την πρώτη φορά που κάνουμε λασπόλουτρο, η παραμονή μας στα λασπόνερα δε θα πρέπει να ξεπεράσει τα 30 λεπτά. Ακόμη, καλό είναι να αποφεύγεται το λασπόλουτρο εάν υπάρχουν ανοιχτές πληγές στο σώμα κα ποτέ μα ποτέ να μην βουτάμε όλο το κεφάλι μέσα στο νερό. Δεν είναι καλό η λάσπη να μπαίνει στα μάτια, στη μύτη και στα αυτιά και φυσικά ποτέ στο στόμα! Δεν τρώγεται! Ιδανικά αφού πλατσουρίσεις αν θέλεις, αλείφεσαι με τη λάσπη και βολτάρεις για κανένα εικοσάλεπτο στον ήλιο να στεγνώσει ο πηλός στο σώμα σου. Μετά, ξεπλένεσαι στα “τηγάνια’’, γούρνες που βρίσκονται εκεί κοντά που έκανες τις λασποβουτιές. Καλό είναι να αποφεύγουμε να ξεπλενόμαστε στη θάλασσα για λόγους…καθαριότητας και ευπρέπειας. Είναι, ας πούμε, κάτι σαν άγραφος κανόνας. Υπάρχουν και ντουζιέρες αν δε προτιμάς “τηγάνια’’. Ωστόσο, θα δεις ανθρώπους στην κοντινή παραλία οι οποίοι θα ξεχωρίζουν από μακριά καθώς μαύροι μαύροι από τη λάσπη, κατευθύνονται προς τη θάλασσα με σκοπό να ξεπλυθούν στο θαλασσινό νερό.

Η μυρωδιά της λάσπης δεν είναι πολύ ευχάριστη εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι πλούσια σε θειάφι. Και όμως, γνώρισα ανθρώπους από διάφορα μέρη της Ελλάδας που πηγαίνουν κάθε χρόνο γιατί ανακουφίζουν τους πόνους τους και άλλοι που πηγαίνουν χρόνια τώρα γιατί τους αρέσει το μέρος, η πλάκα της όλης διαδικασίας και φεύγουν και με βελούδινο δέρμα έχοντας διασκεδάσει κιόλας! Αυτό για το δέρμα-βελούδο, μπορώ να στο επιβεβαιώσω και εγώ. Για τις θεραπευτικές ιδιότητες της συγκεκριμένης λάσπης, δεν υπογράφω τίποτα γιατί δε το έχω τεστάρει προσωπικά και ούτε έχω λάβει ενημέρωση για κάτι σχετικό από έγκυρη πηγή. Πάντως, σίγουρα θα περάσεις καλά και θα γελάσεις επιπλέοντας ,από το τόσο αλάτι, σε μια…’’θάλασσα” λάσπης!

Η παραλία του Κίτρους είναι δυο βήματα, σε περίπτωση που θελήσεις να κάνεις μια τελευταία φθινοπωρινή βουτιά, και να σου πω ότι εκεί που θα κολυμπήσεις πιστεύεται ότι υπήρχε το αρχαίο λιμάνι της Πύδνας. Μπορείς, επίσης, να πας στην Κατερίνη  ή στο Λιτόχωρο για φαγητό καθώς και τα δυο μέρη δεν απέχουν πολύ (ούτε καν μια ώρα) από τον υδροβιότοπο και τις αλυκές. Εγώ έφαγα στην ταβέρνα ‘’Ο κάβος’’ που βρίσκεται στην Πλάκα Λιτοχώρου. Μάντεψε γιατί!…Γιατί το συνδύασα με λίγο Όλυμπο τις επόμενες ημέρες! Ωστόσο, οι επιλογές και στα δυο μέρη είναι πολλές.

Είτε για μια αυθημερόν εκδρομή, αν ζεις στη Θεσσαλονίκη, είτε για μια εξόρμηση μερικών ημερών στην Πιερία, αν ζεις πιο μακριά, νομίζω είναι μια καλή επιλογή. Καλή επιλογή για χαλάρωση και λίγη καλοπέραση κάτω από τον ήλιο (και μέσα στις λάσπη!) πριν πιάσουν τα κρύα για τα καλά. 

Νιώθω καλύτερα που, τουλάχιστον, έκανα μια προσπάθεια να αποκαταστήσω τη φήμη της λάσπης, παρουσιάζοντας και το άλλο προφίλ της, το καλό! Ευχαριστημένη και με επιδερμίδα απαλή ως εκεί που δεν πάει από τα λασπόλουτρα, σε αποχαιρετώ, ελπίζοντας να σου έχω αλλάξει λίγο την άποψη για τη λάσπη! Και αν όχι, δοκίμασε το και θα το διαπιστώσεις κι εσύ από μόνος/η σου!