NEXT TOP TRAVEL- Πάντα μαζί, πάντα ασφαλείς!

Λέξεις- Εικόνες: Δανάη Στυλιανίδου

Όταν ήμουν μικρή περίμενα με ανυπομονησία το γλυκό του κουταλιού βύσσινο που μου έφερνε ο μπαμπάς μου, κάθε φορά που πήγαινε στη Φλώρινα για δουλειά. Παραδοσιακό γλυκό του κουταλιού ‘’Βέικος’’. Έφτανε στο σπίτι μας περίπου μια δυο φορές το χρόνο σε μεγάλο βάζο! Το βύσσινο ήταν το αγαπημένο μου. Το έτρωγα σκέτο, με παγωτό, με γιαούρτι…Μιλάμε για μεγάλη αγάπη! Και στο σπίτι ήταν σε ράφι το οποίο έφτανα μόνο με τη βοήθεια μιας καρέκλας. Ατρόμητη μπροστά στη γλυκάδα του βύσσινου, μετά το μεσημεριανό φαγητό όταν η μαμά κοιμόταν, θυμάμαι να ανεβαίνω στην καρέκλα, να σκαρφαλώνω στον πάγκο της κουζίνας και επιτέλους να φτάνω το ντουλάπι το οποίο μέσα του έκρυβε τον γλυκό θησαυρό! 

Λίγο μεγαλύτερη αλλά πάντα μικρούλα, είχα πάει μια φορά στη Φλώρινα με τον μπαμπά μου και είχαμε γυρίσει όλη την πόλη. Πήγαμε και στις Πρέσπες. Ειλικρινά σου μιλάω, από όλα αυτά, το μόνο που θυμάμαι από την εκδρομή ήταν το κατάστημα “Βέικος” που επιτέλους έβλεπα από κοντά και διάβαζα την ταμπέλα μόνη μου, αφού πια είχα μάθει και ανάγνωση! Ο ναός του γλυκού του κουταλιού! Μεγάλες στιγμές!

Τη Φλώρινα την επισκέφθηκα και με το σχολείο, αν θυμάμαι καλά. Αλλά δε θυμάμαι τι και πώς. Τον Αρκτούρο θυμάμαι από εκείνη την εκδρομή. Αυτή ήταν η σχέση μου με τη συγκεκριμένη πόλη μέχρι τα δεκαοκτώ μου, οπότε και δώσαμε Πανελλαδικές. Όλη η παρέα μου επιτυχίες και πέρασα κι εγώ στη σχολή που ήθελα στη Θεσσαλονίκη. Η φίλη μου η Ζωή  πέρασε στη Φλώρινα! Αυτή ήταν η αρχή του Θεσσαλονίκη-Φλώρινα και Φλώρινα-Θεσσαλονίκη! Είτε μόνη είτε με άλλες κοινές φίλες, πηγαίναμε να δούμε τη Ζωή! Έτσι, έμαθα την πόλη καλύτερα. Η Ζωή φρόντιζε να μας γυρίζει στους δρόμους της πόλης ευχάριστα, να γεμίζουμε το στομάχι μας με νοστιμιές και να κάνουμε μπαρότσαρκες τα βράδια, όπως οφείλει να κάνει κάθε φοιτητής/τρια που σέβεται τον εαυτό του/της! Εννοείται ότι φεύγοντας περνούσα από τον ‘’ Βέικο’’ για ανεφοδιασμό! 

Πήραμε πτυχίο και οι δυο (στα τέσσερα χρόνια τζαστ, να τα λέμε αυτά!) και η Ζωή άρχισε  να γυρίζει την Ελλάδα, δασκάλα και με τη βούλα γαρ. Από τη μια η Ζωή που δε ζούσε πια στη Φλώρινα και από την άλλη εγώ που δε ζούσα πλέον καν στην Ελλάδα. Βρεθήκαμε η μια να αλωνίζει τη χώρα και η άλλη να αλωνίζει την Ευρώπη. Φλώρινα τέλος για αρκετά χρόνια, αλλά με τις καλύτερες αναμνήσεις από όλα όσα σου περιέγραψα να τριγυρνάνε στο μυαλό μου. Και πριν κορωνιαστεί ο τόπος, την επισκέφθηκα και πάλι μετά από χρόνια! Πόσο όμορφη και πόσες εικόνες από τα παλιά βομβάρδιζαν το κεφάλι μου!

Άκου, λοιπόν, για τη Φλώρινα…Είναι μια πόλη της Δυτικής Μακεδονίας με περίπου 18.000 μόνιμους κατοίκους.  Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η πόλη κατοικήθηκε για πρώτη φορά από την ύστερη Εποχή του Χαλκού. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η πόλη αποτέλεσε εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο και η πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν μουσουλμάνοι. Οι χριστιανοί ήταν σλάβοι ελληνόφρονες, μιλούσαν Ελληνικά και αυτοπροσδιορίζονταν ως Έλληνες. Υπήρχε, ωστόσο, και ένα ποσοστό Βούλγαρων οι οποίοι απολάμβαναν την προστασίας της τοπικής οθωμανικής διοίκησης. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, τα 3/4 του πληθυσμού ήταν μουσουλμάνοι και οι υπόλοιποι χριστιανοί. Η απελευθέρωση της πόλης, εν τέλει, πραγματοποιήθηκε  στις 8 Νοεμβρίου το 1912 και σήμερα στη Φλώρινα εκτός από την ελληνική γλώσσα ομιλείται και η τοπική διάλεκτος η οποία είναι μια σλαβομακεδονκή γλώσσα. Μάλιστα, εκεί εδρεύει και το μειονοτικό κόμμα Ουράνιο Τόξο το οποίο εκπροσωπεί την ομάδα των Σλαβομακεδόνων και στις Ευρωεκλογές του 2009 κατάφερε να συγκεντρώσει τριάντα έξι ψήφους!

Στη Φλώρινα μπορείς να μείνεις είτε σε ξενοδοχείο, είτε σε airbnb πληρώνοντας κατά μέσο όρο για ένα βράδυ και ένα δίκλινο 50 ευρώ. Το κλίμα είναι το ψυχρότερο της χώρας, οπότε αν πας χειμώνα, ετοιμάσου για χιόνια και χαμηλές θερμοκρασίες. Προσωπικά, θα την επισκεπτόμουν οποιαδήποτε εποχή. Αν την επισκεφθείς, βέβαια, κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, μπορείς να πας και για σκι στο χιονοδρομικό κέντρο του Πισοδερίου, το οποίο απέχει μόλις 25 χλμ από την πόλη της Φλώρινας. Μια άλλη εκδρομή, αποτελούν και οι Πρέσπες, δυο όμορφες λίμνες σε μια υπέροχη τοποθεσία. Το καταφύγιο αρκούδας και λύκου του Αρκτούρου και το Νυμφαίο είναι και αυτές δυο ενδιαφέρουσες εκδρομές που μπορείς να κάνεις από τη Φλώρινα. Αν, εκτός από την πόλη, θέλεις να εκδρομάρεις και λίγο, θα χρειαστείς τρεις τέσσερις ημέρες για να τα απολαύσεις με την ησυχία σου. Στη Φλώρινα φτάνεις με τρένο ή και λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη, αλλά για τις εκδρομές ένα αυτοκίνητο είναι απαραίτητο. Αν δε διαθέτεις δικό σου όχημα, θα βρεις να νοικιάσεις ένα στην πόλη. 

Στην όμορφη Φλώρινα, αξίζει να βολτάρεις στην παλιά πόλη, να μπλεχτείς στα στενάκια, να περπατήσεις δίπλα στον ποταμό Σακουλέβα και by the way αν έχεις μια αγάπη που δε θέλεις να χάσεις, μπορείς να την κλειδώσεις σε μια από τις γέφυρες! Κοντά στις όχθες του ποταμού θα δεις και το παλιό χαμάμ, το οθωμανικό λουτρό που έχει κατασκευαστεί σε τρεις χρονικές περιόδους με την πρώτη να τοποθετείται στον 17ο αιώνα!

Την παλιά πόλη κοσμούν κουκλίστικα αρχοντικά, εγκαταλελειμμένα στην πλειοψηφία τους, αλλά ακόμη όμορφα. Όπως θα παρατηρήσεις από τις φωτογραφίες μου, έπαθα μια μικρή εμμονή με τις κλειστές παλιές πόρτες και τα παλιά παράθυρα περπατώντας στα δρομάκια της πόλης. Σπίτια που δεν κατοικούνται πια, μαγαζάκια κλειστά χρόνια τώρα…Όλα τόσο γραφικά, αν και είναι κρίμα που δε τα συντηρεί κάποιος και φθείρονται με το πέρασμα του χρόνου. Ήξερες ότι στη Φλώρινα γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου ‘’Ο μελισσοκόμος’’ στην οποία συμμετείχε και ο γνωστός Ιταλός ηθοποιός Μαρτσέλο Μαστρογιάνι; Ρώτα για το σπίτι του Βογιατζή, εκεί έλαβαν χώρα τα γυρίσματα! 

Ο κεντρικός δρόμος της Φλώρινας ονομάζεται Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εκεί θα δεις το 4ο Δημοτικό Σχολείο το οποίο είναι η παλιά Παιδαγωγική Ακαδημία. Θα δεις ακόμη, τα δικαστήρια και  το Δημαρχείο. Η πλατεία με το ρολόι και ο πεζόδρομος της πόλης είναι must σημεία αυτής. Από το 2015, στην είσοδο της πόλης υπάρχει και ένα γλυπτό με μια αρκουδίτσα και ένα κοντραμπάσο, έργο του Φλωρινιώτη Γιώργου Μπαρδάκα, το οποίο υλοποίησε στο πλαίσιο της πτυχιακής του εργασίας στο εργαστήριο γλυπτικής του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών. Στέκει εκεί και καλωσορίζει κατοίκους και επισκέπτες!

Από μουσεία, ξεχωρίζω το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Λαογραφικό Μουσείο της Λέσχης Πολιτισμού. Επίσης, μπορείς να επισκεφθείς την Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών.

Όσον αφορά στο φαγοπότι, ετοιμάσου να σκάσεις από το φαγητό και να πιείς εξαιρετικό τοπικό κρασάκι! Οι επιλογές σε ταβέρνες, μπαρ και καφέ είναι πάρα πολλές. Το ‘’Διεθνές’’, είναι ένα ιστορικό καφενείο όπου θα τσιμπήσεις κάτι νόστιμο και θα πιείς κάτιτις, εκεί όπου έτρωγε και έπινε και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος! Όχι μόνο στο σπίτι που σου ανέφερα πι πάνω αλλά και σε αυτό το καφενείο, γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία του. Πεντανόστιμα ντόπια κεμπάπια (σκέψου κάτι σαν σπέσιαλ σουτζουκάκια) έφαγα στο εστιατόριο ‘’Η Πρέσπα’’. Θα γλύφεις τα δάχτυλά σου! Μη φύγεις από τη Φλώρινα αν δε δοκιμάσεις τις κλασσικές πιπεριές Φλωρίνης. Τοπικό προϊόν αποτελούν και τα φασόλια Πρεσπών. Το 1994 αναγνωρίστηκαν  ως Προϊόν Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης! Αν θέλεις να αγοράσεις, θα τα βρεις σε κάποιο μαγαζάκι με τοπικά προϊόντα ή και στο σουπερμάρκετ. Για καφεδάκι, κατευθύνσου σε κάποιο από τα καφέ-μπαρ του πεζόδρομου, ενώ για βραδινή έξοδο τύπου κλαμπ μπορείς να πας στο Fabrik. Ωστόσο, αν προτιμάς κάτι ροκ, το Lord είναι εκεί! Αν πας, παρακαλώ να πιείς μια μπύρα και για μένα! For old times’ sake! Εννοείται ότι πριν φύγεις από την πόλη, περνάς από τον ‘’Βέικο’’ και παίρνεις παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού. 

Μπορεί τώρα να μη μπορούμε να πάμε καλά καλά βόλτα στην πόλη μας, πόσο μάλλον να πάμε σε άλλη! Όταν όμως μπορέσουμε, η Φλώρινα θα  μπορούσε να είναι μια επιλογή. Όμορφη, πολυπολιτισμική, σε ωραία τοποθεσία που ευνοεί τις εκδρομές…Σε περιμένει! Με την αρχοντιά της, τις παραδοσιακές γεύσεις της, τη φύση της… Γράφοντας τόση ώρα για τη Φλώρινα, μου δημιουργήθηκε μια ακαταμάχητη επιθυμία να την επισκεφθώ και πάλι! Ποιος ξέρει, με το ‘’φτου ξελευθερία’’ μπορεί να πάω κι εγώ μια βόλτα από εκεί! Το γλυκό του κουταλιού είναι πιο νόστιμο εκεί άλλωστε. Είναι γεμάτο αναμνήσεις που το κάνουν ακόμη πιο νόστιμο…