Ο Παρνασσός του Σταμάτη Κραουνάκη

του Κωστή Ζαφειράκη (σύμφωνα με τις διηγήσεις του Σταμάτη Κραουνάκη)

Λατρεύω την Αράχωβα. Γενικά την ευρύτερη περιοχή Παρνασσού από τον Όσιο Λουκά μέχρι την Αγόριανη, όλο το γύρω-γύρω του βουνού, τις πηγές του Κηφισσού, ως την Ιτέα και το Γαλαξίδι… Ήταν για χρόνια η εκδρομή μου. Έκανα φίλους, έχω σπίτια και μένω. Η μισή μου πατρίδα πια. Πάνω από είκοσι χρόνια. Δεν υπήρξα φαν των χιονοδρομικών. Μ’ άρεσε η μυρωδιά του ξύλου και το αραλίκι. Οι μυρωδιές την άνοιξη, οι Δελφοί με το μικροκλίμα τους.

Ο Παρνασσός είναι ποιητικό τοπίο, κατοικία των Μουσών, ομφαλός της γης. Δεν υπάρχει στον κόσμο αυτή η ομορφιά. Σε όποια μεριά και να σταθείς ονειρεύεσαι. Έχω γράψει πολλά εκεί. Στα τζάκια, απάνω στο Λιβάδι, κλεισμένος στ’ αυτοκίνητα με θέα το χωριό.

Τα μυστικά μου. Το Έλατος ρηζόρτ,  πριν από την Αγόριανη, πανάκριβο, αλλά μαγικό. Το εμπορικό Τσι Τσι στο Λιβάδι, το ωραιότερο μαγαζί της Ευρώπης..μακράν. Αν είστε τυχεροί, τα Παρασκευοσάββατα μπορεί να πετύχετε λάιβ του Μάγκα ή της Γωγώς Τσαμπά. Όλο και κάτι τρέχει και τα δειλινά είναι άπαιχτα. Τα καφέ της πλατείας. Η βόλτα πάνω απ’ το χωριό, στο κανόνι, έχω δει Επιτάφιο από κει. Η βόλτα στους Δελφούς, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, συνοδεία αρχαιολόγου, ακόμα καλύτερα. Με τα πόδια στην κοιλάδα μέχρι την Άμφισσα. Το σημείο όπου βρίσκεται το Περίπτερο του Πικιώνη στους Δελφούς. Μαγεία. Κι αν σου αρέσει η ανάβαση, το σπήλαιο του Πανός, στο βουνό με τα βαλσαμωμένα δέντρα. Και το μαγαζί του Γιώργη στο Χρυσό, δεν υπάρχει δεύτερο φαί , πάμφθηνος και άρχοντας.

Αφήστε τον τόπο να σας πάει. Στον Όσιο Λουκά- μια μαγεία μόνος του.  Ζητήστε το νεότατο ηγούμενο. Την πασίγνωστη Μαρίτσα στο Γαλαξίδι, με τα χίλια καλούδια της. Το φαί της Παναγιώτας στον Άη- Γιωργη, κλείστε θέση.

Φαγητά και γλυκά, ό, τι και να πάρεις λέει. Τσίπουρα στο καφενείο του Λουκά στη γωνιά, στα σκαλάκια. Γλυκά του κουταλιού με γιαούρτι. Και τα κρέατα του Μπάμπη στο Λιβάδι, τζάμι. Αποφύγετε τα κλαμπ και τα ελληνάδικα, κυκλοφορεί πολλή μπόμπα.

Να συναντήσετε οπωσδήποτε: Τον Νικόλα Γεωργιάδη που δουλεύει στον Δήμο, ρωτήστε και βρείτε τον, θα σας λύσει οποιοδήποτε θέμα…κινητό δε δίνω, έχει όλα τα κονέξια για τα πάντα.

Γνώρισα και μίλησα με απόγονο του Ανδρούτσου για τη μάχη της Αράχοβας, πώς περάσανε τα πυρομαχικά, με τρύπες από σπίτι σε σπίτι, μεγάλη στιγμή.

Σήμα κατατεθέν: Η φορμαέλα, μαστιχωτό τυρί, γκουρμέ, τυλιγμένο σε αμπελόφυλλο ψητό, άπαιχτο. Και το μεγάλο ρολόι στον βράχο.

Το υπερατού: Θες κόσμο βρίσκεις, θες απομόνωση βρίσκεις.

Ο τόπος είναι για έρωτα. Τώρα ανάλογα με τα γούστα, μπορείτε να κάνετε πεζοπορία, να ανεβείτε στο χιονοδρομικό.

Έχω ακούσει τον θρύλο για τον Καραϊσκάκη. Που τους μάζεψε στα στενά, ενώ χιόνιζε και τους ξέκανε και κρέμασε τα κεφάλια τους στην είσοδο του χωριού. Κι έστειλε ο Τούρκος αντιπροσωπεία και τα μάζεψε άρον άρον. Οι ντόπιοι λένε πως κάποιοι είδανε τότε τον Άη- Γιώργη πάνω στ’ άλογο να πολεμάει …

Η γιορτή του Αη- Γιώργη είναι πανδαισία. Αγώνας δρόμου, φουστανέλες και ρέιμπαν, όποιος φτάσει πρώτος κερδίζει ένα αρνί.

Σος. Προσοχή στους πλούσιους που έχουν σπίτια, είναι ό,τι χειρότερο, αναιδείς, παράνομοι και καράγυφτοι σε μεγάλο βαθμό…

Λατρεμένη μου σκιά. Ένα βίντεο-μνημείο. Το είχα γυρίσει εκεί με τα τραγούδια του Καραγκιόζη.