San Francisco – Ίχνη χαραγμένα στην πόλη των rock groups

Ημερολόγιο Αμερικής: San Francisco – Ίχνη χαραγμένα στην πόλη των rock groups

του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ

Πανεπιστήμιο Stanford, δίπλα στο San Francisco. Από τα σπουδαιότερα του κόσμου. Το «Φιλιά εις τα παιδιά» πέρασε και από δω. Άφησε τα ίχνη του σε κάμποσους ανθρώπους, τους «…χάραξε» – έτσι είπαν.

Την άλλη μέρα ο Κλέων και η Κατερίνα με πήγαν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ήρεμος σήμερα – σπάνιο για τα μέρη αυτά, όπως λένε οι δυο γενναιόδωροι οδηγοί μου. Τον φωτογράφησα πολύ, είδα στο τέλος το αποτέλεσμα κι ένοιωσα πολύ λίγος. Πώς να φωτογραφήσεις το απέραντο! Δεν κράτησα ούτε ένα στιγμιότυπο.

Άφησα για ελάχιστο χρόνο τα ίχνη μου πάνω στην άμμο, την ίδια στιγμή που στον ουρανό τα αεροπλάνα άφηναν τα δικά τους.

Σκαρφάλωσα στο βράχο, την τελευταία στεριά πριν την Κίνα.

Μπαίνοντας στο San Francisco είχα την αίσθηση ότι κάτι πολύ σπουδαίο θα (μου) συμβεί, ακριβώς όπως και στις αμερικανικές ταινίες όταν ο ήρωας έμπαινε στην πόλη για την αρχή της περιπέτειας ή για την αρχή του τέλους της. Ταινίες που έβλεπα στα Τρίκαλα στη δεκαετία του ’70 κι έγραψαν βαθειά μέσα μου. Στο βάθος αριστερά η ομίχλη από τον Ειρηνικό που μπαίνει ξαφνικά και σκεπάζει για ώρες τις δυτικές συνοικίες της πόλης. Ο Ωκεανός σφραγίζει βαθειά αυτή την πόλη.

Στη γειτονιά όπου έγραψαν ιστορία στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 πρόσωπα και σχήματα όπως: Jannis Joplin, Carlos Santana, Grateful dead, It’s a Beautiful Day, Faith No More, Country Joe and the Fish, John Lee Hooker, Mother Earth, The Residents και πολλοί ακόμα.

Βιετνάμ, κίνημα του ’68, ο παράδεισος των χίππις, ψυχεδέλεια, το σήμα της ειρήνης, τα δάκτυλα να σχηματίζουν το γράμμα V.

Αγαπημένο μου group, μέχρι και τώρα, οι Jefferson Airplane.

Την τραγουδίστρια των Jefferson Airplane, Grace Slick, θαύμαζε ο Μάνος Χατζηδάκις, και θέλησε να συνεργαστούν σε ένα δίσκο που θα έβγαζε στην Αμερική την εποχή του «Χαμόγελου της Τζοκόντας» και των «Reflections», 1967-1970. Το ήθελαν και οι δυο αλλά δεν τα κατάφεραν.

Η Αμερική μπορεί να άφησε κάποια από τα ίχνη της πάνω στον Μάνο, αυτός όμως άφησε τελικά ένα πολύ βαθύ, ένα τεράστιο ίχνος στη μουσική.

Η θρυλική διασταύρωση Haight & Ashbury στην ίδια γειτονιά του San Francisco. Σήμαινε πολλά για χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο τότε. Αναρίθμητοι επώνυμοι κι ανώνυμοι πέρασαν από κει και φωτογραφήθηκαν. Φωτογραφίες που έμοιαζε να έχουν ένα βάρος.

Και τώρα, «…πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί», όπως και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ μου για τα παραμύθια: πέρασα κι εγώ από κει πολύ αργά πια, φωτογραφήθηκα τώρα που δεν σημαίνει και τίποτα για κανέναν – μάλλον ούτε και για μένα. Ίχνος χωρίς βάθος, χάριν του εφήμερου στο facebook.

«Somebody to love» του 1967, από τους Jefferson Airplane. Κάποιον ν’ αγαπάς. Ναι, απομένει αυτή η φράση. Χαραγμένη μέσα μου βαθειά.

(San Francisco, 5-9 Νοεμβρίου 2014)

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

Ο Βασίλης Λουλές ήταν το φθινόπωρο του 2014 στις ΗΠΑ και στον Καναδά, σε περιοδεία σε Πανεπιστήμια με προβολές και συζητήσεις του ντοκιμαντέρ του «Φιλιά εις τα παιδιά» αλλά και άλλων ταινιών του όπως «Θηλειά», «Συναντήσεις με τη μητέρα μου Λέλα Καραγιάννη», «Ένας λαμπερός ήλιος». Λεπτομέρειες εδώ

……………………………………………………..

«Somebody to love»

When the truth is found to be lies and all the joy within you dies don’t you want somebody to love don’t you need somebody to love wouldn’t you love somebody to love you better find somebody to love

When the garden flowers baby are dead yes and your mind, your mind, is so full of RED don’t you want somebody to love don’t you need somebody to love wouldn’t you love somebody to love you better find somebody to love

your eyes, I say your eyes may look like his [yeah] but in your head baby I’m afraid you don’t know where it is don’t you want somebody to love don’t you need somebody to love

Tears are running, running down your breast And your friends baby they treat you like a guest Don’t you want somebody to love Don’t you need somebody to love Wouldn’t you love somebody to love You better find somebody to love

……………………………………………………..

Διαβάστε κι άλλα κείμενα του Βασίλη Λουλέ εδώ