Τελικά τι έχουμε να ζηλέψουμε από την Γερμανία;

Υπάρχει ένα ρητό που λέει «ένα ταξίδι είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να αγοράσεις και να σε κάνει πλουσιότερο». Αυτό ισχύει για όλους τους προορισμούς. Σε όποιο μέρος του κόσμου και αν ταξιδέψεις, φεύγοντας θα πάρεις κάτι μαζί σου. Μια γλυκιά ανάμνηση, μια πρωτόγνωρη εμπειρία και τέλος έχεις πάντα την ευκαιρία να συγκρίνεις τον τόπο που γνώρισες με την γλυκιά πατρίδα. 

Έτσι λοιπόν και εγώ αφού πέρασα επτά ημέρες στην Γερμανία αποφάσισα να κάνω έναν μικρό απολογισμό. Η χώρα ήταν σε εορταστικό πνεύμα και αποτελούσε έναν δελεαστικό προορισμό για τους τουρίστες. Δεν είχα την τύχη να δω χιόνι (κάτι που θεωρούσα δεδομένο) είχα όμως την ευκαιρία να περιηγηθώ στις χαοτικές πόλεις της, να θαυμάσω και ακόμα να ζηλέψω πράγματα που στην Θεσσαλονίκη μας μάλλον θα κάνουμε πολύ καιρό να δούμε.

Χριστουγεννιάτικες αγορές:

Οι χριστουγεννιάτικες αγορές είναι και ο λόγος που η Γερμανία εξακολουθεί να είναι ένας πολυζήτητος προορισμός για τις γιορτινές μέρες. Κάθε πόλη και σχεδόν κάθε πλατεία έχει τη δική της αγορά.

Ξύλινα σπιτάκια που στο εσωτερικό τους θα βρεις παραδοσιακά φαγητά, λουκάνικα, λουκουμάδες, το περιβόητο λέπκουχεν (παραδοσιακό γλυκό), αλλά και αμέτρητα στολίδια για το σπίτι. Όλοι κυκλοφορούν με ένα ποτήρι ζεστό κρασί ενώ οι μουσικοί του δρόμου δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ.

Φυσικά από την γιορτινή ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους όπως είναι το καρουζέλ, το παγοδρόμιο και η τεράστια ρόδα, που από την κορυφή της βλέπεις όλη την πόλη.

Αρχιτεκτονική:

Η Γερμανία είναι μια πλούσια χώρα όσον αφορά την αρχιτεκτονική της. Είναι γεμάτη με επιβλητικά κτήρια, καλοδιατηρημένες εκκλησίες και ναούς, αριστοκρατικές γέφυρες και πύργους.

Τα περισσότερα από αυτά στεγάζουν δημόσια κτήρια, δημαρχεία ή πρεσβείες. Στην Μπρέιτσχαηπλαζ, στο Βερολίνο υπάρχει η εκκλησία του Κάιζερ Βίλχελμ. Το κτήριο βομβαρδίστηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου, όμως οι Γερμανοί δεν θέλησαν να το επισκευάσουν. Είναι ένα αξιοθέατο που θυμίζει σε όλους τα δεινά του πολέμου.

Μεγάλες ζημίες υπέστη και η πόλη της Δρέσδης η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς. Η χώρα αγαπάει τόσο πολύ την αρχιτεκτονική της που αποφάσισε να ξανά χτίσει την πόλη όπως ακριβώς ήταν πριν τον πόλεμο. Σήμερα η Δρέσδη είναι από τις ομορφότερες περιοχές της Γερμανίας και ταξιδεύει κάθε περαστικό στην αναγεννησιακή εποχή.

Ολυμπιακό Πάρκο Μονάχου:

Μετά το τέλος του πολέμου το Μόναχο είχε την τιμή να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972. Τα πράγματα όμως δεν κύλησαν όπως θα έπρεπε αφού εκείνη την χρονιά μέλη της Ισραηλινής αποστολής, έπεσαν θύματα απαγωγής από την παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης. Η απαγωγή έληξε με αποτυχημένη παρέμβαση της αστυνομίας και τον τελικό απολογισμό να μετρά 17 νεκρούς.

Σήμερα το πάρκο βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και είναι ανοιχτό για το κοινό. Οι κάτοικοι του Μονάχου χρησιμοποιούν το στάδιο ως «δημόσιο γυμναστήριο» ενώ οι εγκαταστάσεις είναι ακριβώς όπως τότε, αποτελώντας ένα αξιοθέατο για εκατοντάδες τουρίστες. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο ”χτύπημα’’ που δέχθηκα στην Γερμανία. Ένα στάδιο του 1972 πλήρως λειτουργικό για το κοινό ενώ το δικό μας στάδιο του 2004 σαπίζει.

Συγκοινωνία:

Η αστική συγκοινωνία της Γερμανίας δεν θυμίζει σε τίποτα τον ΟΑΣΘ. Με τέσσερα μεταφορικά μέσα, λεωφορεία, τραμ, μετρό και τραίνο οι αποστάσεις στις τεράστιες πόλεις μοιάζουν παιχνίδι. Τα πάντα δουλεύουν «ρολόι» και στην τελική αν χάσεις το λεωφορείο σου μπορείς πολύ απλά να πάρεις το τραμ!

Οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές στην κεντρική Ευρώπη μπορεί να μοιάζουν παραμυθένιες με πολλά πράγματα να ζηλέψει κανείς. Το μόνο που σίγουρα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν είναι η ζεστασιά και η φιλοξενία της Ελλάδας.

Ανήμερα των Χριστουγέννων στα μεγάλα αστικά κέντρα της Γερμανίας δεν υπήρχαν άνθρωποι στους δρόμους. Οι ξακουστές αγορές έκλεισαν και το τοπίο έμοιαζε άγριο και αφιλόξενο. Αυτό λοιπόν είναι το ένα και μοναδικό πράγμα που δεν ζήλεψα. Την ουσιαστική γιορτή των ημερών, τα κάλαντα στους δρόμους, τον συνωστισμό στο κέντρο της πόλης, τα Βομβίδια, το οικογενειακό τραπέζι, αυτά μου έλειψαν από την Ελλάδα αυτές τις επτά μέρες και δεν θα τα άλλαζα με τίποτα.