The Italian way: Το βάσανο του Bassano

Ιστορίες Ιταλικής τρέλας συνέχεια…. Η Μέρκελ κυνηγάει τους Έλληνες κι εμένα οι Γερμανοί στην Ιταλία. Έχοντας αγριέψει το μάτι μου από τους Τυρολέζους και τους αφράτους Βαυαρούς, είπα να τελειώνω από το Τρεντίνο και να στραφώ προς νοτιότερα, να βρω διέξοδό προς Βένετο. Η περιοχή του Άλτο Άντιτζε που μέχρι τώρα σουλατσάριζα, μπορεί να είναι ο καλύτερος συνδυασμός άγριας φύσης και διαφόρων αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά εγώ ούτε του αθλητισμού είμαι ούτε του παρά …φύσην. Με πήρανε τα χρόνια!

Με πήραν όμως απ’ ό,τι φαίνεται από πίσω οι Γερμανοί. Ιχ χάμπε ντεν τόιφελ χίντερ μιρ. (πίσω μου σ’ έχω σατανά, σε ελεύθερη μετάφραση). Προσπαθώντας να τους ξεφύγω από το Τρέντο, έστριψα ανατολικά, από Πέρτζινε Βαλσουγκάνα για βρω την κοιλάδα και τις δημοφιλείς λίμνες. Μου ψιθυρίσανε πως στους λόφους βόρεια από τη λίμνη Λέβικο, βρίσκεται η λουτρόπολη Λέβικο Τέρμε, η οποία ξεχωρίζει για τα κομψά νεοκλασικά κτήριά της.

Χωρίς πολλή – πολλή σκέψη φτάνω στις λίμνες και μάλιστα στη μεγάλη, την Καλντονάτσο. Ο Άγιος Χριστόφορος της λίμνης (έτσι ονομάζεται η στάση του τρένου) να βάλει το χέρι του! Το θέαμα τρομακτικό. Σύσσωμη η γερμανική οικογένεια να μπανιαρίζεται, να λιάζεται, να ιστιοπλοεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη εξαφανίζομαι! Ευτυχώς τα δρομολόγια είναι συχνά και το τρένο συνεχίζει για Μπασάνο σε μία απίστευτα ωραία η διαδρομή!

Συνεχίζει τρόπος του λέγειν… Όταν κόβεις το εισιτήριο κανένας υπάλληλος της Trenitalia δεν φροντίζει να ενημερώσει πως γίνονται εργασίες συντήρησης αυτόν τον καιρό κι έτσι η γραμμή διακόπτεται, οπότε οι ευγενείς πελάτες θα πρέπει να μετεπιβιβαστούν σε λεωφορεία, τα οποία πραγματοποιούν δρομολόγια έως ένα σημείο και μετά θα πρέπει να γίνει εκ νέου μετεπιβίβαση σε τρένο μέχρι τον τελικό προορισμό. Ο ταλαίπωρος τουρίστας προσπάθησε να μαζέψει πληροφορίες για το πώς θα διανύσει αυτά τα 50 χιλιόμετρα, με ποιο μέσο, με ποιο ωράριο και με ποια ταχύτητα. Σημειωτέον πως το να μιλάς αγγλικά μ’ έναν μεσήλικα ιταλό υπάλληλο των σιδηροδρόμων είναι χειρότερος εφιαλτής και από τον γερμανικό.

Το βάσανο της μετεπιβίβασης και της ασυνεννοησίας κάπου τελειώνει και η αποζημίωση είναι μεγάλη. Το Bassano (πόλη ή κωμόπολη δεν μπόρεσα να καταλάβω, ο δήμος πάντως αριθμεί 40.000 κατοίκους) είναι πανέμορφο κι αξίζει να σταματήσει κανείς για να το περιηγηθεί! Αν το παλέψει αρκετά δε, δεν θα φύγει παραπατώντας και παραμιλώντας…

Το Μπασάνο ντελ γκράπα (έτσι είναι πλήρης η ονομασία του), δεν έχει βασίσει τα έσοδά του μόνο στην εξαιρετική του γκράπα . Και σ’ αυτή την «ελάχιστη» πόλη, που δεν είναι παρά 3 δρόμοι, 2 πλατείες, ένα ποτάμι και μια γέφυρα, την τουριστική του προώθηση την γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι αρχές του τόπου. Ενώ φυσιολογικά θα μπορούσαν να αρκεστούν μόνο στην πώληση του εξαιρετικού τους αλκοόλ, ωστόσο φροντίζουν πολύ και για τον τουρισμό τους. Με το που περνάς τα τείχη για να βρεθείς στο ιστορικό κέντρο, το τουριστικό γραφείο πληροφόρησης βρίσκεται στα πόδια σου για να σ’ εφοδιάσει με έντυπα, χάρτες, ενημερωτικό υλικό για τον τόπο. Το χάρτη δεν τον χρειάζεσαι καν. Όλο το Μπασάνο το διασχίζεις σε 10 λεπτά. Κατεβαίνεις τη Via J. Da Ponte, περνάς την Piazza Garibaldi, την Piazza Liberta και βρίσκεσαι στο Ponte Vecchio ή αν προτιμάτε Ponte degli Alpini, την μεγάλη ατραξιόν, το εκπληκτικό έργο του μεγαλύτερου ίσως (κατά πολλούς) αρχιτέκτονα όλων των εποχών, του Andrea Palladio.

Ο ποταμός Μπρέντα που διχοτομεί την πόλη είναι αυτός που τροφοδοτεί με απίστευτες εικόνες, εκατοντάδες σουβενίρ, πάμπολλα καφέ με θαυμάσια θέα και μάλλον είναι ο τόπος όλων των ραντεβού. Εδώ θα έδινε τα ραντεβού του και ο μεγάλος τραγουδιστής της όπερας Τίτο Γκόμπι και ίσως και ο τρισμέγιστος αναγεννησιακός ζωγράφος ο Jacopo Bassano (1510–1592).

Αυτή λοιπόν η «ελάχιστη» πόλη, που έχει ζωή από τον 2ο μ.. αιώνα, πέρα από το Duomo di Santa Maria in Colle και τις αμέτρητες εκκλησίες της, έχει αρκετά palazzi και case, αλλά διαθέτει και 6, παρακαλώ, μουσεία. Museo Civico, Museo degli Alpini, Museo della Ceramica και φυσικά Μουσείο της Γκράπας.

Προσοχή στα τοπικά προϊόντα που θα αγοράσετε, παίζουν οι τιμές. Μεγαλύτερη προσοχή στις τιμές της γκράπας που θα προτιμήσετε. Ανεβαίνουν ανάλογα με τη χρονολογία παραγωγής της. Ίσως κάποιες το αξίζουν, ίσως και όχι.