Άρειος Πάγος: Ένα μνημείο που κρύβεται πίσω από λαμαρίνες

Εικόνα: Eurokinissi

Την ώρα που η Ελλάδα προβάλλεται διεθνώς ως κοιτίδα πολιτισμού, ιστορίας και θρησκευτικής κληρονομιάς, η εσωτερική πραγματικότητα στα σημεία προσκυνηματικού ενδιαφέροντος, όπως ο Άρειος Πάγος, απογοητεύει. Παρά τις υψηλότονες εξαγγελίες από τα συναρμόδια υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού και την υπογραφή σχετικών πρωτοκόλλων με την Εκκλησία της Ελλάδος, η πρόσβαση σε κορυφαία σημεία όπως ο Άρειος Πάγος είναι είτε προβληματική είτε απλώς… ανύπαρκτη.

Ο Άρειος Πάγος δεν είναι απλώς ένας αρχαιολογικός χώρος. Είναι ένας τόπος όπου διασταυρώθηκαν πολιτισμοί και θρησκείες. Εδώ, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, κήρυξε ο Απόστολος Παύλος στους Αθηναίους για τον “Άγνωστο Θεό”, διαμορφώνοντας ένα σημείο αναφοράς στην πορεία εξάπλωσης του Χριστιανισμού. Γι’ αυτό, αποτελεί βασικό σταθμό για τα χιλιάδες γκρουπ προσκυνητών που επισκέπτονται τη χώρα, ακολουθώντας τη διαδρομή του Αποστόλου Παύλου.

Και όμως, αυτή η παγκόσμιας σημασίας στάση στον προσκυνηματικό χάρτη της Ελλάδας είναι κλειστή εδώ και μήνες. Όχι λόγω επικείμενου κινδύνου ή απρόβλεπτης φυσικής καταστροφής, αλλά λόγω ασαφών έργων, κακής διαχείρισης και – δυστυχώς – διαχρονικής υποτίμησης της αξίας του μνημείου από την πολιτεία.

Οι ξεναγοί, όπως σημειώνει δηκτικά ο επαγγελματίας του κλάδου Κρίτων Πιπέρας, αναγκάζονται να «σκαρφαλώνουν σαν κατσίκια» με τους επισκέπτες από την οδό Αποστόλου Παύλου για να δουν, από απόσταση, το σημείο που θεωρείται πνευματικός φάρος. Κι όλα αυτά την ώρα που η σεζόν έχει ξεκινήσει και οι τουρίστες αντικρίζουν ένα μνημείο κρυμμένο πίσω από αισθητικά προσβλητικές λαμαρίνες, χωρίς καμία πληροφόρηση για το πότε θα αποκατασταθεί η πρόσβαση.

Επιπλέον, η κατάσταση επιδεινώνεται από την έλλειψη βασικής διαφάνειας. Σύμφωνα με τον νόμο, κάθε εργοτάξιο δημοσίου χαρακτήρα υποχρεούται να αναρτά πληροφοριακή πινακίδα που να περιλαμβάνει τα στοιχεία του έργου, του εργολάβου, της κατασκευαστικής εταιρείας, την πηγή χρηματοδότησης (π.χ. ΕΣΠΑ ή ευρωπαϊκά κονδύλια), το χρονοδιάγραμμα και τον προϋπολογισμό. Ούτε στο εργοτάξιο του Παλαιού Μουσείου, ούτε στον Άρειο Πάγο, υπάρχει καμία τέτοια ένδειξη. Η απουσία αυτών των υποχρεωτικών ταμπελών ενισχύει την αδιαφάνεια και δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το ποιος υλοποιεί τα έργα, με ποια χρήματα και πότε προβλέπεται η ολοκλήρωσή τους.

Από τα χαλιά των υπουργικών γραφείων στην υποβάθμιση της πραγματικότητας

Είναι εύκολο για τα στελέχη των υπουργείων να μιλούν για στρατηγικά σχέδια, διεθνείς συνέργειες και “άυλη πολιτιστική κληρονομιά”, όταν δεν έχουν επαφή με την καθημερινότητα του τουριστικού επαγγελματία. Οι ξεναγοί, συχνά χωρίς υποστήριξη, επωμίζονται την ευθύνη να εξηγούν στους τουρίστες γιατί δεν μπορούν να πλησιάσουν το μνημείο. Οι ίδιοι ξεναγοί που αντιμετωπίζονται με αδιαφορία ή και απαξίωση από πολιτικά πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι αποτελούν τους άμεσους πρεσβευτές του τουριστικού μας προϊόντος.

Είναι εύκολο να υπογράφεις μνημόνια συνεργασίας και να δημιουργείς “θεματικές διαδρομές”. Το δύσκολο είναι να εξασφαλίσεις υποδομές. Όπως έχει καταγραφεί και στο παρελθόν με την κατ’ επανάληψη προβληματική λειτουργία του ασανσέρ για ΑμΕΑ στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, έτσι και τώρα στον Άρειο Πάγο αποδεικνύεται ότι η ελληνική διοίκηση δεν μπορεί να συντονιστεί εγκαίρως. Έργα ξεκινούν κατά την τουριστική περίοδο, η ενημέρωση είναι μηδενική και η ευθύνη μετακυλίεται.

Ο προσκυνηματικός τουρισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως συγκυριακός τίτλος σε δελτία τύπου. Χρειάζεται υποδομές, διαχείριση μνημείων με σεβασμό στην ιστορική και θρησκευτική τους βαρύτητα, και – κυρίως – πολιτική βούληση για την εξασφάλιση βασικών λειτουργιών. Όσο ο Άρειος Πάγος παραμένει μη προσβάσιμος, η Ελλάδα χάνει όχι μόνο τουρίστες αλλά και την αξιοπιστία της ως προορισμός πνευματικού πολιτισμού.

Πηγή: Βίκυ Καραντζαβέλου / traveldailynews.gr