20 χιονισμένα βήματα στις Σαράντα Εκκλησιές
Η στήλη Βήματα Γειτονιάς κάνει στάση στις 40 Εκκλησιές.
Λέξεις- Εικόνες: Στέλλα Παϊσανίδη
Πάντοτε μου συνέβαινε να “ριζώνω” για χρόνια σε ένα μέρος που άρχιζε να μου αρέσει σε υπερβολικό βαθμό. Ακόμα κι αν οι συνθήκες απαιτούσαν να φύγω, έκανα τα πάντα για να μείνω εκεί έχοντας τελικά βρει μία εναλλακτική λύση- ή και όχι. Μια από αυτές τις περιοχές είναι και οι 40 Εκκλησιές, με την ειδοποιό διαφορά ότι εκείνη πραγματικά με μεγάλωσε.
Κομμάτι της Α’ Δημοτικής Κοινότητας του δήμου Θεσσαλονίκης, αυτή η προσφυγική συνοικία έχει τη δική της ιστορία που την κάνει να ξεχωρίζει και την οποία μου σιγοψιθυρίζει κάθε φορά που αφήνω τα βήματά μου στους δρόμους της.
Γοητευτική και συνάμα σνομπ, θα ήταν εκείνη η γυναίκα που δεν θέλει πολλά πολλά, έχοντας ως επιθυμητούς γείτονες μονάχα τα Πανεπιστήμια και το δάσος του Σέιχ Σου. Και είναι η ίδια ξανά που σε στέλνει να πάρεις την αστική δόση που χρειάζεσαι στο κέντρο με μόλις 15 λεπτά περπάτημα.
Με τις πάμπολλες πολυκατοικίες να είναι απλωμένες ολούθε σαν τραχανάς και άλλες… δύσκολα χαρακτηρίσιμες παρεμβάσεις, η γειτονιά έχει δώσει μια τεράστια μάχη για να κρατήσει μια κάποια αισθητική και να διατηρήσει τα στοιχεία που θα σε έκαναν να νιώσεις πως ζεις σε μιαν άλλη εποχή.
Στις 40 Εκκλησιές (μου), λοιπόν, 20 καρέ αποτυπωμένα με λέξεις και εικόνες φτιάχνουν έναν «χάρτη» παρατηρητικότητας σε αυτή την όχι και τόσο δημοφιλή γωνιά του δήμου Θεσσαλονίκης. 20 νοητά βήματα στις 40 Εκκλησιές:
#1 Το άγαλμα του Γεώργιου Βιζυηνού:
Στην είσοδο των 40 Εκκλησιών το άγαλμα του Γεώργιου Βιζυηνού στέκει αγέρωχο δίνοντάς σου την αίσθηση πως φρουρεί την αγαπημένη σου περιοχή. Ευτυχώς, στην τωρινή του έκδοση τα κλαδιά του διπλανού δέντρου δεν σκεπάζουν το πρόσωπο του ποιητή, όπως συνήθως συμβαίνει. Οι περίοικοι θα πρέπει να στήσουν ένα μίνι πάρτι με αφορμή το γεγονός.
#2 Τα λεωφορεία 15, 16:
Έχοντας συμφωνήσει σιωπηλά πως το λεωφορείο με αριθμό 24 δεν πρόκειται να φανεί τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, η αμέσως επόμενη κίνηση είναι η αναμονή είτε για το 15, είτε για το 16, λίγο πιο πάνω από το άγαλμα. Πρόκειται ξεκάθαρα για λύση ανάγκης όταν δεξιά η Αγίου Δημητρίου μοιάζει ατέλειωτη και από την άλλη η Βιζυηνού δεν ενδείκνυται για εσένα που οι τετρακέφαλοί σου σού άφησαν χρόνους.
#3 Το υπαίθριο μανάβικο:
Διόλου απίθανο, όσο κι αν δεν ήθελες, να βρεθείς να ανεβαίνεις με κόπο την ανηφόρα και να ψελλίζεις με δόση κακίας “Αντίο αστικό”. Σύμμαχος σου σε όλο αυτό ο μανάβης των 40 Εκκλησιών που θα σε προμηθεύσει με περίσσεια ευγένεια πορτοκάλια και μπανάνες σε τιμή ευκαιρίας. Όλες οι βιταμίνες που χρειάζεσαι για να ανέβεις τον μικρό γολγοθά που σε περιμένει.
#4 Οι φίλοι μας τα ζώα:
Δυο χαριτωμένες κινήσεις υπενθυμίζουν ήδη πριν την είσοδο στην περιοχή πως η ανθρωπιά δεν χάθηκε. Μερικά πολύχρωμα σπιτάκια και αμέτρητα ψίχουλα είναι εκεί για τους φτερωτούς φίλους που ποτέ δεν θα πεινάσουν και ποτέ δεν θα μείνουν άστεγοι.
#5 Στα γρήγορα ένα μπασκετάκι:
To γήπεδο του μπάσκετ είναι πάντα ανοιχτό για τους νέους και όχι μόνο που αναζητούν ένα μέσο ψυχαγωγίας εδώ. Τελευταία, ντυμένο στα λευκά, γίνεται πόλος έλξης μόνο για τα αδέσποτα της περιοχής.
#6 Ο Λάζος, ο υπερήφανος:
Στο δρόμο προς το σπίτι, ο Λάζος πάντα θα βρεθεί μπροστά σου, εμφανώς ταλαιπωρημένος αλλά πάντα γλυκύτατος. Παρά τη στέγη που του έφτιαξαν οι κάτοικοι, εκείνος επιμένει να τουρτουρίζει κουλουριασμένος.
#7 Όλη η μαγεία στα στενά:
Κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά θα σου δώσουν δύναμη να συνεχίσεις τη διαδρομή σου με λίγο πιο εύθυμη διάθεση. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ανακαλύψεις σε κάθε στενό και τελικά που θα σε βγάλει ο δρόμος. Μια σύγχυση δημιουργείται στο μυαλό σου γιατί δεν αποφασίζεις ποια φωτογραφία και ποιο μπαλκόνι σου άρεσε περισσότερο. Έχεις ήδη εκπλαγεί ευχάριστα.
#8 Οι φοιτητικές εστίες- μικρογραφία της σημερινής Ελλάδας:
Τρεις φοιτητικές εστίες αγκαλιάζουν οι 40 Εκκλησιές και εκείνες ανταποδίδουν τη φιλοξενία γεμίζοντας την περιοχή με νέο αίμα και άποψη. Το τι συμβαίνει εντός τους πολλοί το γνωρίζουν, λίγοι, ωστόσο, το βροντοφωνάζουν. Ίσως από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα των κενών στην ελληνική φοιτητική μέριμνα.
#9 Τα παπάκια στη σειρά…:
Oι φοιτητές της γειτονιάς αγαπούν τα παπάκια και άλλα δίκυκλα και το αποδεικνύουν με κάθε τρόπο στο πέρασμά τους. Λογικό, μιας και οι μικρές ανηφόρες και κατηφόρες στοιχειώνουν τους κατοίκους. ΑΛΛΑ: Γίνεται απολύτως κατανοητό γιατί η περιοχή δίνει μάχη με την αισθητική.
#10 Η παιδική χαρά- τρόμος των ενηλίκων:
Σε ημέρες καλοκαιρίας η παιδική χαρά κατακλύζεται από παιδάκια κάθε ηλικίας που το ρίχνουν έξω από νωρίς το πρωί ίσως και μέχρι τις δέκα το βράδυ. Τις Κυριακές το… γλεντούν μαζί και όλοι οι γείτονες που για κακή τους τύχη αποφάσισαν να κοιμηθούν μια ωρίτσα παραπάνω. Η παιδική χαρά των 40 Εκκλησιών είναι- και το λέω με κάθε βεβαιότητα- το πρώτο πράγμα που φέρνει στο μυαλό το “Κάνε παιδιά να δεις καλό”.
#11 Το κολυμβητήριο- τρόμος των ενηλίκων Vol. 2:
Από τα πιο δυνατά χαρτιά της περιοχής, το Εθνικό Κολυμβητήριο των 40 Εκκλησιών. Φοιτητές και 40εκκλησιώτες έχουν δείξει μέσα στα χρόνια την προτίμησή τους σε αυτό και όχι άδικα. Μικρή επιφύλαξη τις Κυριακές όταν η γειτόνισσα (μου) χτυπά την πόρτα για να πει ακόμα μια φορά κατσουφιασμένη πως προπονητές και αθλητές ήταν η αιτία να μην κλείσει μάτι.
#12 Η “Καθηγητού Βιζουκίδη”-επιτέλους– αποτελεί παρελθόν:
Μικρές δόσεις ικανοποίησης νιώθει από το 2012 όποιος περνά από την πρώην “Καθηγητή Βιζουκίδη” και νυν “Αγωνιστών Πανεπιστημίου”. Πήρε χρόνο ώσπου να γίνει αντιληπτό ότι ένας άνθρωπος που υποδέχτηκε και καλωσόρισε θερμά στην πόλη τους Γερμανούς κατακτητές δεν μπορεί να δώσει το όνομά του σε μια στάση λεωφορείου αλλά τελικά τα καταφέραμε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εξέλιξης της περιοχής.
#13 Η Πλατεία Παύλου Μελά, το μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης:
Συνδεδεμένη άρρηκτα με τις 40 Εκκλησιές, η Πλατεία Παύλου Μελά. Χτισμένη σε έναν λοφίσκο, συγκαταλέγεται στις top τοποθεσίες για να απολαύσεις τη θέα στην πόλη με έναν ζεστό καφέ στο χέρι. Και όταν πέσει η νύχτα; Mπύρα και… συμπάθεια παρέα με τους νεαρούς και τις νεαρές που “ψηφίζουν” γειτονιά αντί κέντρου για την βραδινή τους έξοδο.
#14 Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει:
Aρκεί ένας περίπατος πέντε λεπτών σε μια-δυο οδούς για να μπουχτίσεις από υπερηφάνεια. Το γαλανόλευκο των σημαιών θα ξεπροβάλλει μπροστά σου με τρόπο μαγικό, γεμίζοντάς σε ταυτόχρονα με ένα μεγάλο ερωτηματικό: Πόσες σημαίες μπορεί να στριμωχτούν σε μερικά μπαλκόνια τέλος πάντων;
#15 Τέχνη να φαν’ κι οι κότες:
H κανονικότητα των 40 Εκκλησιών τρομάζει πολλούς, οι οποίοι επιδιώκουν ο καθένας με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο να αφήσει το στίγμα του. Κλασικές μονοκατοικίες και άλλα τσιμεντένια κτίρια προ(σ)καλούν όπως όλα δείχνουν σπρέι παντός τύπου. Πάντως, αν οι γιαγιάδες που περνούν τη μισή τους μέρα στα μπαλκόνια έβρισκαν έναν μόνο αρτίστα την ώρα της… εικαστικής του παρέμβασης, είναι σίγουρο πως αυτός θα άλλαζε μια για πάντα γειτονιά.
#16 Ο Βάγγος και η ιστορία του:
Τι κι αν χιονίζει, τα καλτ φωτάκια του Βάγγου θα ανάβουν ασταμάτητα πρωί- βράδυ και όσοι περνούν από εδώ θα ευχαριστούνται ακόμα πιο πολύ. Υ.Γ: Όσο περισσότερο τα κοιτάς τόσο πιο πολύ νομίζεις ότι θα εμφανιστεί η Μαίρη Χρονοπούλου για να τραγουδήσει στον Γεωργίτση το “Του Αγοριού Απέναντι”.
#17 Η βιβλιοθήκη που σε περιμένει να βουτήξεις στον κόσμο της:
Ανακαλύπτοντας τη βιβλιοθήκη, λίγο πιο πάνω από την Πλατεία Παύλου Μελά, μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως δεν χρειάζεται στιγμή να πατήσεις το πόδι σου στο κέντρο. Ένας κρυμμένος κόσμος είναι εδώ για εσένα γεμάτος με βιβλία που ούτε καν φανταζόσουν πως θα έβρισκες.
#18 To Tελλόγλειο Ίδρυμα:
Τόσο η βιβλιοθήκη όσο και η ύπαρξη του Τελλόγλειου Ιδρύματος αναβαθμίζει αυτομάτως την περιοχή που μοιάζει τελικά να χάνεται στις όμορφες αντιθέσεις της. Είναι τελικά οι 40εκκλησιώτες η Ανφάν Γκατέ τούτης της πόλης ή δεν είναι;
#19 Πες μου πως είσαι Ηρακλής:
Μην πέσεις ποτέ στην παγίδα να πεις σε 40εκκλησιώτη πως είσαι κάποια άλλη ομάδα πέραν του Ηρακλή, έχεις υπογράψει την καταδίκη σου. Για την ακρίβεια, απόφυγε να απαντήσεις στην ερώτηση. Αν έχεις μείνει πέριξ του Καυταντζογλείου έστω για μια Κυριακή θα καταλάβεις το γιατί…
#20 Oι 40εκκλησιώτες παπαγάλοι:
Την επόμενη φορά που θα περάσεις δίπλα από κάποιο δέντρο σήκωσε το κεφάλι ψηλά και ίσως δεις στα φύλλα του κάποιο παπαγαλάκι να χαίρεται το κρύο με την ψυχή του. Θέαμα αξιολάτρευτο, απευθείας για φωτογραφία.
