Ο 20χρονος Λυμπέρης είναι ίσως ο μικρότερος σκηνοθέτης στα χρόνια του ΦΚΘ!

Συνέντευξη: Ελισάβετ Τζουβάρα | Εικόνες: Νόπη Ράντη

Ένας εικοσάχρονος νέος, ένας μικρός επαναστάτης του κινηματογράφου. Αυτός είναι ο Λυμπέρης Διονυσόπουλος. Ίσως ο μικρότερος σε ηλικία δημιουργός, του οποίου η ταινία θα προβληθεί στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όλοι όσοι τον γνωρίζουν καλά μιλάνε για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο άνθρωπο που στα δεκαοχτώ του έκανε την επανάσταση του. Αρνήθηκε να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις χρησιμοποιώντας δυο φράσεις: «Εγώ θα γυρίσω την ταινία μου. Όταν τελειώσω, θα μου ξαναμιλήσετε». 

Έτσι κι έγινε! Η ταινία «Γεννημένος 8^η Μαρτίου» γυρίστηκε στην Επανομή με συνολικό μπάτζετ που δεν ξεπέρασε τα 2.000 ευρώ. Η υπόθεση έχει ως εξής: «Οι γυναίκες έχουν καταλάβει τον κόσμο και έχουν εκτελέσει τον αντρικό πληθυσμό. Ένας ταγμένος μισογύνης, ο Λεωνίδας, θα καταφέρει να επιζήσει. Όταν θα γνωρίσει την Οφηλία, μια νεαρή επαναστάτρια και σινεφίλ, τα πράγματα θα πάρουνε μια περίεργη τροπή». 

Εμείς γνωρίσαμε τον Λυμπέρη και μάθαμε όλα του τα μυστικά για εσάς. «Δεν ξέρω τι εννοείς πρώτη επαφή με τον κινηματογράφο, αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι να κάθομαι μικρός με τον μπαμπά μου και να βλέπουμε τη Χιονάτη, το Σρεκ και τους Δεινόσαυρους. Αν μια από αυτές με έκανε να ”ερωτευτώ’’ με το σινεμά ήταν σίγουρα ο Σρεκ». 

Τόσο η οικογένεια όσο και οι φίλοι του στάθηκαν δίπλα του και τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση. «Για εμένα δεν είναι διαγωνισμός. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω σινεμά όπως εγώ θέλω. Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι για τους σκηνοθέτες που αντιπαθώ αδιαφορώ. Από την άλλη οι δημιουργοί που θαυμάζω είναι πάρα πολλοί και δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω μόνο έναν. Η τελική τετράδα μου πάντως θα ήταν Godard, Orson Welles, Lars von Trier, Harmony Korine». 

«Είμαι ένας επαναστάτης χωρίς υπομονή. Όταν έμαθα πως θα προβάλουν την ταινία μου στο φεστιβάλ σκεφτικά ”τι περίεργη επιλογή’’. Μετά χάρηκα εννοείται, εξάλλου παρακολουθώ και το φεστιβάλ». 

Όσον αφορά την ταινία: «Ήξερα ότι ήθελα να κάνω μια ταινία, μια ταινία που θα ακολουθούσε όλα τα ”δεν πρέπει” που άκουγα από την ανάγκη να τα διαψεύσω και, σιγά σιγά, από διάφορες καταστάσεις και επιρροές από άλλες ταινίες, άρχισε να διαμορφώνεται μια γενική ιδέα που οδήγησε στην ταινία. Το όνομα της είναι ”Γεννημένος 8η Μαρτίου” και η ταινία ξεκίνησε σαν ένας φόρος τιμής στις ταινίες που λατρεύω, στους δημιουργούς που αγαπώ αλλά έχει καταλήξει περισσότερο να μοιάζει με παρωδία αυτών. Είναι σαν το Scary Movie για κουλτουριάρηδες». 

«Γενικά είναι μια περίεργη ταινία. Δε ξέρω τι ακριβώς θα χαρακτήριζα ως διαφορετικό σε αυτήν αλλά, μετά από τόσο καιρό, δεν έχω καταφέρει να την εντάξω σε μια κατηγορία, σε ένα είδος, δεν έχω μπορέσει να πω ξεκάθαρα ότι μοιάζει με κάποια άλλη ταινία. Το οποίο μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα σπουδαίο στο τέλος, είναι απλώς μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση». 

Γιατί να έρθει κάποιος να δει την ταινία; «Δύσκολο. Το μόνο που θα έλεγα είναι ότι αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση ταινίας no budget – αληθινά no budget, η ταινία κόστισε 2 χιλιάρικα – που κατάφερε να μπει σε μεγάλο φεστιβάλ. Άμα μπορούσα να την ξανά γυρίσω, θα έβαζα κάποιον άλλον να παίζει για να μπορώ να τη γυρίσω εξ’ ολοκλήρου μόνος μου, να είμαι ο οπερατέρ σε όλες τις σκηνές». 

Δεν βλέπουμε συχνά παιδιά στην ηλικία σου να μπαίνουν ως δημιουργοί στο φεστιβάλ. «Αν κρίνω από τις ταινίες παιδιών της ηλικίας μου, αυτό πιστεύω είναι καλό. Αλλά τώρα, πέρα από την πλάκα, το θέμα είναι ότι δεν κάνουν ταινίες για να μπουν στο Φεστιβάλ. Και πώς άλλωστε να κάνουν; Όταν το μόνο που ακούνε ότι δεν μπορείς να κάνεις ταινία έτσι, δεν μπορείς να κάνεις ταινίες αλλιώς, όταν βομβαρδίζονται από ”δεν πρέπει”, που το μόνο που κάνουν είναι να περιορίζουν και όχι να προετοιμάζουν, πού να βρουν το θάρρος να σηκώσουν την κάμερα. Από την άλλη, είναι και το θέμα του ότι πολλοί δε θέλουν να κάνουν ταινίες και αυτά τα ”δεν πρέπει” τα καλωσορίζουν με ανοιχτές αγκάλες γιατί παρουσιάζουν πολύ βολικές δικαιολογίες. Επομένως, τα παιδιά της ηλικίας μου ή ενδιαφέρονται για σινεμά αλλά αποκαρδιώνονται από πολύ νωρίς ακούγοντας λανθασμένες συμβουλές ή το αναβάλλουν διαρκώς γιατί το βρίσκουν πιο βολικό». 

«Οι 8 αγαπημένες μου ταινίες – πώς θα μπορούσα να πω μόνο μία – είναι: Το The Brown Bunny, για την ανθρωπιά του. To Trash Humpers, για την ομορφιά του. To The Other Side of the Wind, για τη φιλοδοξία του. To Goodbye to Language, για τη μαεστρική του αποδόμηση. To Scream, για την άψογη ισορροπία μεταξύ τρόμου και χιούμορ. To Irreversible, για το θάρρος του. To Dancer in the Dark, γιατί μου σπαράζει τη ψυχή κάθε φορά. To Fireworks, για την λυρικότητά του». 

Τα σχέδια για το μέλλον: «Τώρα γράφω μια δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους και ταυτόχρονα ετοιμάζω μια μικρού μήκους που θα λειτουργεί σαν εισαγωγή στη μεγάλη, κυρίως για να μπορέσω να βρω πιο εύκολα χρηματοδότηση γιατί είναι ταινία που προβλέπω ότι θα χρειαστεί χρήμα. Έτσι το φαντάζομαι τουλάχιστον. Η μονή μετακίνηση που συζητάω προς το παρόν είναι η Αθήνα».

Γεννημένος 8η Μαρτίου

*ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ 04 Νοεμβρίου 2019 22:30 | ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ 06 Νοεμβρίου 2019 13:00 / Περισσότερα ΕΔΩ

Λίγα Λόγια για τον Λυμπέρη Διονυσόπουλο

Ο Λυμπέρης Διονυσόπουλος είναι τελειόφοιτος Σκηνοθεσίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ και βρίσκεται στο στάδιο της πρακτικής άσκησης. Γράφει κριτικές κινηματογράφου στις ιστοσελίδες Cinedogs, Σινεφίλια, Asian Movie Pulse και Taste of Cinema. Έχει συμμετάσχει στον συλλογικό τόμο Η δημιουργική γραφή στο σχολείο (Σοφία Νικολαΐδου [επιμ.], Μεταίχμιο, Αθήνα 2016).

Φιλμογραφία

2017 A Rolling Stone (μμ) 2018 The Last Day of an Endless Summer (μμ) 2019 Γεννημένος 8η Μαρτίου