Άλλη μία μέρα γεμάτη δράσεις και ταινίες για το Φεστιβάλ

Agora Series: Masterclass του Βίκτορ Κίναζ

«Don’t be scared, it’s only TV!»

Στο πλαίσιο της νέας ενότητας Agora Series του Φεστιβάλ, που εξερευνά τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στον κινηματογράφο και τις τηλεοπτικές σειρές, ο σεναριογράφος και παραγωγός Βίκτορ Κίναζ (Big Mouth, GLOW του Netflix), παρέδωσε masterclass με τίτλο «Don’t be scared, it’s only TV!». Ξεκινώντας την παρουσίασή του, ο Βίκτορ Κίναζ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ας ξεκινήσει το show! Σε μια ελαφρά ειρωνική συγκυρία, θα σας μιλήσω σήμερα για την τηλεόραση σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου. Πιο συγκεκριμένα θα μιλήσουμε για την παγκόσμια βιομηχανία της τηλεόρασης και θα δώσουμε έμφαση στο streaming, που είναι ο τρόπος που βλέπουμε ταινίες οι περισσότεροι από εμάς σήμερα. Αρχικά να σας δώσω μια λίστα με τις top streaming εταιρείες στον κόσμο. Ξεκινάμε με το Netflix που έχει 225 εκατομμύρια χρήστες. Ακολουθούν τα Prime Video και Spotify με 205εκ. και 180εκ. χρήστες, αντίστοιχα. Έπεται το Disney+ με 130εκ. και ακολουθούν τα HBO Max, Apple Music, Amazon, YouTube, Hulu και SiriusXM».

«Θα επικεντρωθούμε στο Netflix, που είναι ο εργοδότης μου αυτή τη στιγμή και ο κυρίαρχος σε 190 χώρες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το γεγονός αυτό οφείλεται στον αλγόριθμο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ας δούμε τις πιο επιτυχημένες του σειρές. Είναι η πρώτη σεζόν του Squid Game με 1,65 εκ. ώρες streaming παγκοσμίως. Και ακολουθούν η τέταρτη σεζόν του Stranger Things, η πέμπτη σεζόν του Money Heist, η δεύτερη και η πρώτη σεζόν του Bridgerton, η τέταρτη σεζόν του Money Heist, η τρίτη σεζόν του Stranger Things, η πέμπτη σεζόν του Lucifer και η πρώτη σεζόν από τις σειρές All of us are dead και The Witcher. Στις ΗΠΑ θέλουμε να είμαστε στο επίκεντρο, σαν να τα έχουμε ανακαλύψει όλα, όπως και την τηλεόραση. Αλλά δεν είμαστε, γι’ αυτό θέλουμε να αλλάξουμε. Πώς φτάσαμε στην παγκοσμιοποίηση της τηλεόρασης; Από τα 20 μου, που προσπαθώ να γίνω σεναριογράφος, η δομή ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο για μένα. Ας δούμε για παράδειγμα την δομή του Bridgerton. To teaser είναι 3 σελίδες. Η πρώτη πράξη είναι 11 σελίδες. Η δεύτερη πράξη είναι 11,5 σελίδες, η τρίτη πράξη είναι 8 σελίδες, η τέταρτη πράξη είναι εννιά σελίδες και η πέμπτη πράξη είναι 8 σελίδες. Έπειτα, έχουμε το Breaking Bad που η δομή του είναι λίγο διαφορετική επειδή έχουμε διαφημίσεις. Το teaser είναι 3 σελίδες, η πρώτη πράξη είναι 14 σελίδες, η δεύτερη πράξη είναι 13,5 σελίδες, η τρίτη πράξη είναι 11,5 σελίδες και η τέταρτη πράξη είναι 14 σελίδες».

Στη συνέχεια, ο Βίκτορ Κίναζ μίλησε για την ιστορία της σύγχρονης τηλεόρασης, αλλά και τη δική του ιστορία. «Μια καλή ιστορία πρέπει να έχει συνοχή. Αρχικά, όμως, θα σας δώσω τα στοιχεία που χρειάζονται για να πουλήσετε μια σειρά. Πρέπει να συστήσετε τους χαρακτήρες σας, να δημιουργήσετε τον κόσμο σας και να πυροδοτήσετε τη δράση. Θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω όσο μπορώ γιατί έχω δει πως η ελληνική τηλεόραση ανθίζει. Επίσης μπορείτε να με… προσλάβετε. Και να σας πω ότι θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία και φυσικά, όπως λέει και ο τίτλος του masterclass, μη φοβάστε, είναι μόνο τηλεόραση. Άλλωστε, όλοι σας έχετε δει τόσο πολλή τηλεόραση που είστε ήδη επαγγελματίες. Τα παιδιά στην ηλικία των επτά μπορούν να γίνουν ήδη παραγωγοί. Και μην ξεχνάτε πως η τηλεόραση είναι ψεύτικη, αλλά τα shows είναι αληθινά. Μου αρέσει να λέω ιστορίες με αρχή, μέση και τέλος. Θα ήθελα οι ιστορίες μου να διαφωτίζουν και να είναι διαφορετικές. Από μικρός έλεγα ιστορίες γιατί ήταν μια απόδραση. Όταν προσπαθώ να πουλήσω μια σειρά μου, τους δίνω μια γεύση από την προσωπική μου ζωή ώστε να δουν ποιος είμαι. Θέλω για παράδειγμα ο κόσμος να ξέρει ότι είμαι από το Μαΐάμι και ότι ο πατέρας μου είναι μετανάστης από την Λισαβώνα. Ότι έχω θέμα με τη δέσμευση και την ανάγκη να με αγαπούν και πως πήρα υποτροφία στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσω υποκριτική. Μετά πήγα στη Νέα Υόρκη για να γίνω δημιουργός ταινιών. Και ότι θα πάρω τα λεφτά τους και θα τα επενδύσω σωστά».

Όπως συνέχισε: «Πέρασα αρκετά μέχρι να γίνω παραγωγός. Έκανα διαφημίσεις για απαίσιους ανθρώπους και μάλιστα με πολύ λίγα χρήματα, μόνο και μόνο για να μπω στον χώρο. Έτσι χρησιμοποίησα το YouTube και έγινα ο μεγαλύτερος σε ηλικία YouTuber για λίγο καιρό. Και ενώ ξεκίνησε σαν αστείο, τα βιντεάκια μας έγιναν viral και έτσι έμαθα πώς λειτουργούν οι αλγόριθμοι. Οι άνθρωποι του Χόλιγουντ ενθουσιάστηκαν με το υλικό μας και η πρώτη μας ταινία ήταν το Breakup at a wedding, που γυρίστηκε σε 11 ημέρες με λίγα χρήματα και πήγε καλά στη διανομή. Έδειχναν την ταινία σε ξενοδοχεία, σε γαμήλιες δεξιώσεις, όταν όμως βγήκε στα σινεμά, κανένας δεν πήγε να τη δει. Μετά, το γυρίσαμε στα ριάλιτι. Μας αρέσει να βλέπουμε θέματα που μισούμε και αυτό που έμαθα από τα ριάλιτι είναι το πώς να γίνω καλύτερος παραγωγός. Αν έπρεπε να σας δώσω μια συμβουλή, αυτή είναι να γράψετε και να παράγετε κάτι δικό σας. Η σειρά είναι κάτι σαν ένα μωρό και οι γονείς είναι οι showrunners, ενώ τα στούντιο και οι εταιρείες παραγωγής είναι σαν τους παππούδες. Μια μεγάλη διαφορά της τηλεόρασης με το σινεμά είναι ότι η τηλεόραση χρειάζεται έναν σεναριογράφο, μιας και ο σεναριογράφος είναι η καρδιά της σειράς».

Στη συνέχεια, μίλησε για τη σειρά Big Mouth. «Δείχνουμε και μιλάμε για πράγματα που δεν μιλάς στην τηλεόραση –αν και εμείς είμαστε στο Netflix. Αφορά την εφηβεία, κάτι σαν το American Pie. Μιλάμε για γυναικολογικά θέματα, για το γυναικείο σώμα, ζητήματα που δεν συζητιούνται συχνά στην Αμερική. Η σειρά έχει στο επίκεντρό της τη σεξουαλικότητα και το Netflix μάς άφησε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τα καρτούν της σειράς είναι άσχημα, αλλά αυτό έγινε σκόπιμα, καθώς δεν θέλαμε να βγάζουν κάτι ποθητό. Επίσης, στη σειρά μιλήσαμε για πρώτη φορά για τους ασεξουαλικούς ανθρώπους. Διάβασαν τα σενάρια για να είμαστε σίγουροι ότι δεν γράφουμε κάτι προσβλητικό και λάτρεψαν την ιστορία. Η καινοτομία του Netflix είναι ότι μας αφήνει να έχουμε ελευθερία. Επίσης, ενσωματώσαμε το show και σε άλλη σειρά, όπου πρωταγωνιστούν τερατάκια. Ο πιο γνωστός θαυμαστής μας είναι ο Χιού Τζάκμαν και για να τον ευχαριστήσουμε δώσαμε σε ένα τερατάκι τη μορφή του».

Αμέσως μετά, ο Βίκτορ Κίναζ αναφέρθηκε στη σειρά Orange is the new black, που ουσιαστικά εκτόξευσε το Netflix στην κορυφή. «Ένα από τα αγαπημένα μου shows, μαζί με το Glow, στο οποίο με κάλεσαν να γράψω το σενάριο για την τρίτη σεζόν, που μιλά θαρραλέα για τις γυναίκες και τη διαφορετικότητα. Έπειτα ήρθαν τα mega shows του Netflix όπως το Stanger Things. Οι σειρές πρέπει είναι διασκεδαστικές. Και είναι μεγάλο στοίχημα αυτό για το Netflix. Ένας μεγάλος ανταγωνιστής μας είναι το Disney+, ένας μεγάλος λευκός καρχαρίας στον χώρο μας. Είναι μόνο τρία χρόνια στο streaming και ήδη έχει φτάσει πολύ ψηλά». Σε ερώτηση του κοινού για το πόσος χρόνος χρειάζεται για να δημιουργηθεί ένα επεισόδιο για το Big Mouth, ο Βίκτορ Κίναζ απάντησε πως απαιτούνται περίπου 4 μήνες, ενώ παράλληλα στάθηκε και στη χρησιμότητα της δομής, λέγοντας: «Είναι το πιο βασικό σε μια σειρά. Πρέπει να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος».

Αφιέρωμα «Ποιος παίζει; / Time to Act» στην υποκριτική

Masterclass Λοράν Γκρεγκουάρ

Το masterclass «Λοράν Γκρεγκουάρ-Call My Agent on Stage» πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος του Φεστιβάλ στην υποκριτική, με τίτλο «Ποιος παίζει; / Time to Act». Ο εμβληματικός γάλλος ατζέντης Λοράν Γκρεγκουάρ, συνιδρυτής του πρακτορείου καλλιτεχνών Adéquat και πηγή έμπνευσης για την επιτυχημένη σειρά Call My Agent που απολαύσαμε στο Netflix, αποκάλυψε στο κοινό τα μυστικά και τις αθέατες πτυχές της δουλειάς του.

Αρχικά, ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, σκηνοθέτης και Καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ, ευχαρίστησε το κοινό και το Φεστιβάλ γι’ αυτή τη σειρά από ενδιαφέροντα masterclasses και προλόγισε τον Λοράν Γκρεγκουάρ: «Ο πράκτορας καλλιτεχνών είναι μια φιγούρα σημαντική στην παραγωγή ταινιών, ειδικά στο εξωτερικό. Για πολλούς καλλιτέχνες, η σταδιοδρομία τους και η επιβίωσή τους εξαρτάται από τους καλλιτεχνικούς πράκτορες, Είμαστε τυχεροί που για το θέμα αυτό θα μιλήσει ο Λοράν Γκρεγκουάρ, συνιδιοκτήτης του Adéquat και ο άνθρωπος που ενέπνευσε τη σειρά Call My Agent».

«Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στο Φεστιβάλ, για το οποίο έχω ακούσει τόσα πολλά. Γνωρίζω την Ελίζ Ζαλαντό, τη Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, ενός θεσμού που αφορά πολλούς ανθρώπους που δουλεύουν για το σινεμά», ανέφερε σχετικά. «Το επάγγελμα αυτό το μαθαίνεις στην πράξη», πρόσθεσε. «Ξεκίνησα τυχαία στον κλάδο και βρίσκομαι στον χώρο 35 χρόνια. Πιστεύω πως σ’ αυτή τη βιομηχανία, όλα μπορούν να συμβούν. Πρέπει να κρατάτε την ελπίδα μέσα σας, ώστε να μπορέσουν οι νέοι του σινεμά να πετύχουν τους στόχους τους», ανέφερε σχετικά.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο Adéquat, το πρακτορείο του στο Παρίσι: «Εκπροσωπούμε μεγάλα ονόματα, όπως η Μαριόν Κοτιγιάρ και ο Ομάρ Σι. Πιστεύω πως δεν υπάρχουν τέτοια πρακτορεία στην Ελλάδα, κι αυτό εξηγείται από το ότι η βιομηχανία του σινεμά εδώ δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη όσο στη Γαλλία. Όταν παράγονται λίγες ταινίες, είναι δύσκολο να παρουσιαστεί η ανάγκη για πράκτορες καλλιτεχνών. Θεωρείται ένα είδος παρασιτικού επαγγέλματος που εξετάζει την αντιστοίχιση μεταξύ ενδιαφερομένων και προσφερόμενης εργασίας. Είναι το αόρατο χέρι που ρυθμίζει αυτές τις σχέσεις, μεταξύ ευκαιριών και ανθρώπων που βρίσκονται εκεί να τις αρπάξουν».

Η δουλειά του πράκτορα καλλιτεχνών, κατά τον κ. Γκρεγκουάρ, επικεντρώνεται:

• Στην προώθηση της εικόνας του καλλιτέχνη, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ευαισθησίες του. Ο καθένας πρέπει να είναι σε θέση να δουλέψει στην κατάλληλη θέση. Κάποιοι ρόλοι είναι σαφώς ακατάλληλοι και ο ατζέντης, στην περίπτωση αυτή, συμβουλεύει στους καλλιτέχνες να τους αποφύγουν.
• Στη διαχείριση συμβολαίων, γιατί αρκετές φορές οι ηθοποιοί χρειάζονται υποστήριξη.
• Στην εκτέλεση καλλιτεχνικών συμβολαίων που αφορούν ολόκληρη τη ζωή του καλλιτεχνικού έργου, ακόμη και 30 χρόνια μετά (φροντίζει, για παράδειγμα, να λαμβάνουν τα πνευματικά δικαιώματα).

«Οι ατζέντηδες υπάρχουν σε μεγάλες χώρες με μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή. Εκεί, υπάρχει αρκετή δουλειά, ώστε να μπορεί να σταθεί ο κλάδος», συνέχισε ο κ. Γκρεγκουάρ. «Όταν η χώρα δεν έχει μεγάλη παραγωγή (για παράδειγμα η Κύπρος, που έχει 10 ταινίες τον χρόνο) δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του κλάδου μας. Στο Βέλγιο, επίσης, η δουλειά του πράκτορα καλλιτεχνών απαγορεύεται. Θεωρούν πως δουλεύουμε σε βάρος των ηθοποιών. Στην περίπτωση της Ελλάδος (με 30 ταινίες τη χρονιά) σύντομα θα επιτραπούν οι ατζέντηδες. Η χώρα έχει φτάσει σε κατάσταση ωριμότητας ως προς την κινηματογραφική παραγωγή».

Στη συνεχεία, ανέλυσε το θέμα της αμοιβής του πράκτορα καλλιτεχνών: «Παίρνουμε το 10% της αμοιβής του ηθοποιού, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο. Καμία αμοιβή δεν περνάει απευθείας σε εμάς. Πάντα παρεμβάλλεται ο παραγωγός. Υπάρχει ένα έγγραφο που συνδέει τον καλλιτέχνη με τον ατζέντη: το mandat d’ artist, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να αποσυρθούν ανά πάσα στιγμή. Φυσικά, προστατεύει και εμάς με οικονομικές αποζημιώσεις. Κάθε καλλιτέχνης υποχρεώνεται νομικά να έχει έναν ατζέντη, αλλά και διεθνείς συνεργασίες. Μετά το πρώτο έτος, η ισχύς αυτού του συμβολαίου ανανεώνεται σιωπηλά για 3 χρόνια κάθε φορά. Το έγγραφο αυτό ορίζει βεβαίως όλη τη δραστηριότητα του ηθοποιού. Υπάρχουν νομικές και οικονομικές πτυχές στον κλάδο, για να προστατευτεί η εκατέρωθεν επαγγελματική δραστηριότητα».

Σχολιάζοντας τις σχέσεις μεταξύ ατζέντη και ηθοποιού, ο κ. Γκρεγκουάρ ανέφερε: «Είμαστε δίπλα στους καλλιτέχνες, αναπτύσσουμε στενές σχέσεις. Όταν ένας καλλιτέχνης αφήνει τον πράκτορα καλλιτεχνών με τον οποίο συνεργάζεται υπάρχει αρκετή στεναχώρια. Με τη Μαριόν Κοτιγιάρ, για παράδειγμα, είμαστε 30 χρόνια μαζί. Είμαστε σαν ζευγάρι, χωρίς το σεξ. Ερχόμαστε πολύ κοντά και ορισμένοι κουράζονται από μία τόσο κοντινή σχέση μετά από χρόνια. Πρόκειται για μια φιλική σχέση με οικονομικές πτυχές. Εγώ, προσωπικά, δεν μπορώ να δουλέψω με ηθοποιούς που δεν μου αρέσουν προσωπικά, όσο αναγνωρισμένοι και ταλαντούχοι κι αν είναι. Επίσης, αρνούμαι να συνεργαστώ με ηθοποιούς τους οποίους δεν έχω δει να παίζουν».

Μιλώντας για τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζεται ως προσωπικότητες, ο κ. Γκρεγκουάρ ανέφερε: «Κάτι που έμαθα από τη δουλειά είναι ότι αν πλησιάσει κανείς κοντά σ’ ένα θηρίο, θα τον καταβροχθίσει. Ένας μεγάλος καλλιτέχνης είναι ένα τέτοιο θηρίο, αν τον πλησιάσεις πολύ πρέπει να κρατάς τόσο το καρότο όσο και το μαστίγιο. Πρόκειται για περίπλοκες και δύσκολες σχέσεις, διότι οι καλλιτέχνες είναι εύθραυστα και ευαίσθητα άτομα. Ειδικά μια νέα ηθοποιός, που μπορεί να γίνεται αντικείμενο πόθου για το κοινό. Με το πέρασμα του χρόνου, αλλάζουν οι τρόποι που κάποιος κινείται. Όταν φύγει κάποιος από εμένα, σκέφτομαι πως ο τρόπος που δουλεύαμε δεν αποδίδει πλέον: αυτή η σχέση φτάνει σε ένα τέλος. Με στεναχωρεί αυτό, αλλά η ζωή συνεχίζεται».

Στη συνέχεια, σχολίασε τη διαχείριση της απόρριψης από τους ηθοποιούς ως απαραίτητη δεξιότητα: «Είναι δύσκολο να βλέπει κάποιος ότι δεν επιλέγεται από σκηνοθέτες. Είναι κάτι που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το ταλέντο, αλλά και το παρουσιαστικό. Μιλάμε για ένα περίπλοκο παιχνίδι. Πολλές φορές δεν σε επιλέγουν, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με αυτό που είσαι και πρεσβεύεις ως καλλιτέχνης. Εκεί ξεκινάει η δουλειά του ατζέντη, προκειμένου να καθοδηγεί τον καλλιτέχνη στις επιλογές του».

Έπειτα, μίλησε για τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος στις πλατφόρμες: «Εκπροσωπούμε γύρω στους 800 καλλιτέχνες, όχι μόνο ηθοποιούς του σινεμά, αλλά και της τηλεόρασης και από τις πλατφόρμες streaming, σεναριογράφους, σκηνοθέτες και άλλους. Πλέον, οι πλατφόρμες streaming αναντίρρητα κυριαρχούν σε παγκόσμια κλίμακα». Σχολίασε επίσης την σειρά Call My Agent, της οποίας υπήρξε έμπνευση, από το πώς ξεκίνησε στο France 2 και πώς έφτασε έως το Netflix λόγω μεγάλης επιτυχίας. Αυτό αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους πράκτορες καλλιτεχνών παγκοσμίως, γιατί ήταν η πρώτη σειρά τέτοιας εμβέλειας που αναφερόταν στο υποφωτισμένο αυτό επάγγελμα.

Αμέσως μετά, αναφέρθηκε στο πώς η Οντρέ Τοτού απέρριψε τον ρόλο της Εντίθ Πιάφ στην ταινία Ζωή σαν Τριαντάφυλλο και ο ίδιος μεσολάβησε ώστε να πάρει τον ρόλο η Μαριόν Κοτιγιάρ, σε μια ερμηνεία που της χάρισε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου ρόλου, χαρακτηρίζοντας τον ρόλο του ατζέντη ως «στρατηγικό» σε τέτοιες περιπτώσεις. Αναφέρθηκε, επίσης στον «θάνατο» του εθνικού στοιχείου στο σινεμά. «Πλέον, χάρη στην παγκοσμιοποίηση και τις ψηφιακές τεχνολογίες τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορεί κανείς να δουλέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες -αρκεί φυσικά να γνωρίζει αγγλικά», ανέφερε σχετικά. Κλείνοντας, αναφέρθηκε στο πόσο δύσκολο και ασταθές είναι το επάγγελμα του ηθοποιού: «Στην υποκριτική, όλα μπορούν να συμβούν, μπορεί κανείς μονάχα να υπομένει και να πιστεύει στον εαυτό του. Πρόκειται για ένα πραγματικά δύσκολο επάγγελμα. Ο ατζέντης είναι, τελικά, ένας καλός σύμμαχος σε μια δύσκολη διαδρομή».

Τιμητικός Χρυσός Αλέξανδρος στη Μαρία Γαβαλά

Το 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απένειμε Χρυσό Αλέξανδρο στην σκηνοθέτιδα Μαρία Γαβαλά, σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, λίγο πριν την προβολή της ταινίας Περί έρωτος, στο πλαίσιο του spotlight που πραγματοποιεί το Φεστιβάλ στην πρωτοποριακή και πολυσύνθετη Ελληνίδα δημιουργό.

Την απονομή έκανε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος μίλησε για το έργο της Μαρίας Γαβαλά, αλλά και για την ίδια: «Θυμάμαι μία αναγεννησιακή γυναίκα, μία ανήσυχη και πολυσύνθετη δημιουργό, η οποία έχει αφήσει πολύτιμη παρακαταθήκη ως σκηνοθέτις, θεωρητικός του κινηματογράφου και συγγραφέας. Σκηνοθέτησε μοναδικές ταινίες, έγραψε κριτικές, μετέφρασε θεωρητικά κινηματογραφικά κείμενα, καθώς και λογοτεχνικά έργα. Παράλληλα, έγραψε δέκα έργα πεζογραφίας, ενώ συμμετείχε με κείμενά της και σε καταλόγους του Φεστιβάλ. Για όλους αυτούς τους λόγους, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιεί ένα αφιέρωμα στο έργο της με τις ταινίες Περί έρωτος (1982), Το άρωμα της Βιολέτας (1985) και Μαγικό Γυαλί (1988). Οι ταινίες που σκηνοθέτησε η Μαρία Γαβαλά είναι ταινίες-εργόχειρα, με λεπτές, πολύχρωμες κλωστές και απαλά υφάσματα».

Ο κ. Ανδρεαδάκης κάλεσε την κ. Γαβαλά για να παραλάβει το βραβείο της, η οποία, εμφανώς συγκινημένη, δήλωσε πως με χαρά δέχεται αυτό το βραβείο για την ίδια, αλλά και τους συνεργάτες της. Ειδική μνεία έκανε στον Θεόδωρο Σούμα, ο οποίος σκηνοθέτησε το δεύτερο κομμάτι της ταινίας Περί Έρωτος, το κομμάτι με τίτλο Ιάσων, με την ίδια να έχει σκηνοθετήσει το πρώτο, με τίτλο Χρυσάνθη. Συνέχισε ευχαριστώντας και τους Φίλιππο Κουτσαφτή, διευθυντή φωτογραφίας, Μαρίνο Αθανασόπουλο που έκανε τον ήχο, τη Δέσπω Μαρουλάκου, που έκανε το μοντάζ. Ανέφερε, μάλιστα, ότι από το στούντιο της Μαρουλάκου στις παρυφές του Λυκαβηττού, το οποίο είχε πάρει το όνομα «Γερτρούδη» από την ταινία του Καρλ Ντράγιερ, είχαν περάσει πολλά πρόσωπα του νεότερου κινηματογράφου.

Ευχαρίστησε, επίσης, τους ηθοποιούς της ταινίας και ιδίως τη Γιώτα Φέστα, την «ηθοποιό- φετίχ» της, όπως είπε η ίδια: «Με τη Γιώτα δεν έχουμε κάνει μόνο το Περί έρωτος και το Άρωμα της Βιολέτας. Έχουμε κάνει και μία πειραματική ταινία μεσαίου μήκους, όταν ακόμα η Γιώτα ήταν στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι εγώ έκανα την τρίτη μου ταινία. Δουλεύαμε από τότε και έχουμε κάνει και μια τηλεταινία». Ανέφερε, επίσης, στις ευχαριστίες της τους ηθοποιούς Μαριτίνα Πάσσαρη, Νίκο Καμτσή, Άκη Σακελλαρίου, Νόνη Ιωαννίδου και Σμαράγδα Διαμαντίδου.

Τέλος, ευχαρίστησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, για την πρωτοβουλία τους να αποκαταστήσουν τεχνικά τις ταινίες και να τις ψηφιοποιήσουν, «διότι πραγματικά αυτές οι ταινίες ήταν θαμμένες. Δηλαδή, υπήρχαν στα πατάρια, σε περιβάλλον τελείως ακατάλληλο, όπου υπήρχε πολύ μεγάλη φθορά. Αυτές οι ταινίες κάποια στιγμή θα ήταν για πέταμα, αν δεν υπήρχε η μέθοδος της αποκατάστασης και της ψηφιοποίησης. Νομίζω ότι κάποια στιγμή η Ταινιοθήκη της Ελλάδας μάς έδωσε έναν χώρο στην Αγία Παρασκευή, όπου ήταν καταλληλότερο το περιβάλλον, αλλά όχι και το ιδανικότερο».

Αμέσως μετά, αποκάλυψε πως έμεινε άφωνη όταν είδε το αποτέλεσμα των ταινιών που αποκαταστάθηκαν. Το έργο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό: «Πιστεύω ότι οι ταινίες αυτές αποτελούν μία συνέχεια, είναι η ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου» Σημείωσε ότι δεν υπάρχουν μόνο οι ταινίες των γνωστών σε όλους Ελλήνων σκηνοθετών της δεκαετίας του 1970 ή οι πρόσφατες ελληνικές παραγωγές. «Υπάρχουν και οι ενδιάμεσες ταινίες, οι γέφυρες και πρέπει να τις κρατήσουμε, να τις θυμόμαστε».

Οι ταινίες αυτές είναι προϊόν της δεκαετίας του ’80, που σημαίνει ότι υπήρχαν πολλές δυσκολίες στην πραγματοποίησή τους. Οι ταινίες της κ. Γαβαλά έγιναν με χρήματα που συγκέντρωνε δουλεύοντας ως φιλόλογος, ενώ η ίδια μάζευε αντικείμενα και τα έδινε στην παραγωγή για να γυριστεί η ταινία. «Αυτό δεν θα το συνιστούσα σήμερα», είπε γελώντας. «Εν πάση περιπτώσει, ήταν ωραίες εποχές, γιατί δουλέψαμε με πολύ κέφι. Ήταν περίεργα, αλλά παρόλα αυτά κάναμε ταινίες εκείνη την εποχή, μέσα σ’ όλες αυτές τις δυσκολίες και με το χρήμα να πέφτει με το σταγονόμετρο».

Η Μαρία Γαβαλά ολοκλήρωσε τις ευχαριστίες της, κάνοντας ακόμη μία μνεία, αυτή τη φορά στο πρόσωπο που έχει δώσει το όνομά του στην αίθουσα που γινόταν η προβολή, στον Παύλο Ζάννα. «Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος έδωσε χρήματα για την ολοκλήρωση του Περί Έρωτος» είπε. «Είδε το υλικό, έγινε η ταινία και μετά από δύο-τρία χρόνια βοήθησε να γίνει και το Άρωμα της Βιολέτας. Τον ευγνωμονώ για αυτό». Το κοινό χειροκρότησε θερμά τη δημιουργό, ενώ ακολούθησε η προβολή της ταινίας Περί Έρωτος.

Agora Series: The Modern Greek Drama – Setting the Local Scene

Στο πλαίσιο του νεοσύστατου τμήματος Agora Series του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου επικοινωνίας με τους επαγγελματίες που δημιουργούν σειρές για τηλεοπτικά δίκτυα και πλατφόρμες, πραγματοποιήθηκε συζήτηση με τίτλο «Το μοντέρνο ελληνικό σινεμά – Στήνοντας την τοπική σκηνή». Στη συζήτηση συμμετείχαν πολλοί διακεκριμένοι επαγγελματίες του χώρου, με συντονίστρια τη δημοσιογράφο/κριτικό κινηματογράφου (NOVA, FLIX.GR), Πόλυ Λυκούργου.

Το πρώτο πάνελ αποτελούταν από τους Γιάννης Δώνο, Original Content Manager & Head of Acquisitions, ANT1 +, Κωνσταντίνο Μπουρούνη, Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή Προγράμματος, ΕΡΤ, Κωνσταντίνο Σούσουλα, Chief Content Officer, MEGA TV και  Φαίη Τσιτσιπή, Senior Manager COSMOTE TV Originals. Τον λόγο πήρε αρχικά η Πόλυ Λυκούργου: «Το Agora Series φιλοδοξεί να χτίσει ένα δίκτυο συνεύρεσης και συνεργασιών για τους επαγγελματίες της μικρής οθόνης. Οι τεχνολογίες αλλάζουν όπως και η θέαση των ταινιών και σειρών, που έχουν φέρει την τηλεόραση και τις πλατφόρμες σε πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτό δημιουργεί μια πρόκληση στους επαγγελματίες του χώρου».

Όταν έρχεται μια ιδέα στο τραπέζι, με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή; Τη συζήτηση ξεκίνησε η Φαίη Τσιτσιπή: «Η COSMOTE TV είναι παρούσα στην παραγωγή και στη συμπαραγωγή original περιεχομένου και αφορά κυρίως ταινίες στο κομμάτι της μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ με 160 παραγωγές στον χώρο του παρεξηγημένου ντοκιμαντέρ. Στα γραφεία όλων μας έρχονται προτάσεις από δημιουργούς. Ο τρόπος που λειτουργούμε και αυτό που κοιτάμε πάντα, πέρα από το σενάριο, είναι και το πού θέλουμε να απευθυνθούμε, ώστε στη συνέχεια να επενδύσουμε. Είναι το πιο δημιουργικό κομμάτι, αλλά και το πιο στρατηγικό, ώστε το περιεχόμενο να είναι ελκυστικό στους θεατές».

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σούσουλα: «Εννοείται πως η τηλεθέαση μάς αφορά πάρα πολύ. Όταν έχεις δημιουργήσει ένα μωσαϊκό με mainstream κοινό, το να βάλεις το κερασάκι με κάτι διαφορετικό, είναι κάτι που πάντα με ενδιέφερε. Αλλά δεν μπορεί να είναι πάνω από ένα τη σεζόν. Κάθε πρότζεκτ χρειάζεται τον χρόνο του και ένα καλό σενάριο είναι αυτό που όλοι μας ψάχνουμε. Το Milky Way που ετοιμάζουμε θα είναι ένα κομμάτι τολμηρής τηλεόρασης».

Τα πράγματα είναι διαφορετικά σε μια πλατφόρμα, ωστόσο, όπως εξήγησε ο Γιάννης Δώνος: «Εμείς δεν τρέχουμε πίσω από τον χρόνο. Δίνουμε τον χρόνο και τον χώρο σε ένα πρότζεκτ για να αναπτυχθεί σωστά. Έχουμε έναν προγραμματισμό καθώς επενδύουμε στο προϊόν. Οι Σέρρες του Γιώργου Καπουτζίδη ήταν ένα μεγάλο στοίχημα με πολύ ιδιαίτερο θέμα και χαρήκαμε πολύ που το αγκάλιασε ο κόσμος». Σε ποιες επιλογές δίνετε το πράσινο φως;» ήταν η ερώτηση της Πόλυ Λυκούργου. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μπουρούνη: «Η Δημόσια Τηλεόραση απευθύνεται σε όλους και πρέπει να καλύψει όλες τις απαιτήσεις του κοινού με ποιοτικό πρόγραμμα. Πέρσι κάναμε για παράδειγμα τρεις σειρές από διηγήματα. Η  κοινωνία στις μέρες μας έχει γίνει πιο απαιτητική, αλλά και πιο δεκτική σε νέες προτάσεις όπως ήταν η Τούρτα της μαμάς».

«Για εμάς ήταν βασικό στην πλατφόρμα να μιλήσουμε και με κινηματογραφικούς δημιουργούς χωρίς να υποτιμάμε τους τηλεοπτικούς σκηνοθέτες στους οποίους υπάρχει άπλετο ταλέντο. Ακολουθούμε τις τάσεις της χώρας μας και θέλουμε να βρίσκομαι συνεργάτες στο εξωτερικό για να κάνουμε συμπαραγωγές», τόνισε ο Γιάννης Δώνος. «Μπήκαμε και εμείς στον χώρο της μυθοπλασίας και είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες. Κάναμε και συμπαραγωγή με το Apple+  για τη σειρά Tehran που γυρίστηκε στην Ελλάδα. Όλα είναι θέμα συνεργασίας και συμφωνίας γιατί η σειρά δεν προβάλλεται στην πλατφόρμα μας. Είναι μια συνεργασία που σε βοηθά στην εξωστρέφεια και είναι θέμα στρατηγικής» ανέφερε η Φαίη Τσιτσιπή. «Και εμείς έχουμε συνεργαστεί με εταιρίες παραγωγής όπως για το Maestro του Παπακαλιάτη. Το κριτήριο είναι μια καλά γραμμένη ιστορία» τόνισε ο Κωνσταντίνος Σούσουλας.

Όσο για το αν υπάρχει μυστικό της επιτυχίας; «Φυσικά και δεν υπάρχει. Πρώτα έχει μεγάλη αξία η ομάδα προγράμματος, αλλά πολλά ορίζονται και από το ένστικτο. Τι θέλεις να κάνεις πραγματικά. Αυτό που βοηθά πολύ είναι η εμπιστοσύνη στις εταιρείες παραγωγής. Και για κάθε σειρά πρέπει να εμπιστεύεσαι και τον showrunner. Σε μια σειρά μπορεί να είναι ο σεναριογράφος και σε άλλη ο σκηνοθέτης», εξήγησε ο Κωνσταντίνος Μπουρούνης.

«Θέλουμε το υλικό της πλατφόρμας μας που θα είναι ελληνικό να φεύγει στο εξωτερικό και να προσφέρει ποιοτικό περιεχόμενο», ανέφερε ο Γιάννης Δώνος στην ερώτηση για το πώς θα είναι οι πλατφόρμες σε πέντε χρόνια από τώρα. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μπουρούνη: «Δεν θα συνεχίσουμε να έχουμε τόσες πολλές σειρές. Τα κουκιά είναι μετρημένα. Θέλουμε ιστορίες που δεν έχουμε ξαναδεί και θα μπορούσαν να αποκτήσουν κοινό και στο εξωτερικό».

Ακολούθησε το δεύτερο πάνελ με τους Φένια Κοσοβίτσα (Παραγωγός, Blonde), Ιωάννα Δάβη (Παραγωγός, Indigo View), Διονύση Σαμιώτη (Παραγωγός, Tanweer Productions), Μάρκο Χολέβας (Πρόεδρος ΔΣ στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου), Στέλιο Κοτιώνη (Foss productions). «Αυτό που θέλεις να εκφράσεις με τη δουλειά σου μπορεί να προβληθεί σε μεγάλη ή μικρή οθόνη. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα το Διοικητικό Συμβούλιο ασχολήθηκα με τις σειρές και τη νέα αυτή διάσταση της τηλεόρασης. Με το Ταμείο Ανάκαμψης ετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα που θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη σειρών που μπορούν να βγουν στο εξωτερικό» απάντησε ο Μάρκος Χολέβας, σε ερώτηση για το πώς θα χρηματοδοτούνται τα νέα εγχειρήματα.

«Αγαπώ τις σειρές όπως και το σινεμά. Για μένα είναι το ίδιο. Το timimg ήταν λάθος. Ποιος να άκουγε το 2003 για μια τέτοια σειρά. Το 2018, μετά την ταινία Έτερος Εγώ, αντί να κάνουμε άλλη μια ταινία είπαμε να κάνουμε μια σειρά», ανέφερε η Φένια Κοσοβίτσα για τη μετάβασή της στην τηλεόραση. Η Ιωάννα Δάβη μίλησε για το Νησί και την κινηματογραφική του λογική. «Αυτό που ήταν μοναδικό ήταν ότι φύγαμε από το στούντιο και πήγαμε στην Κρήτη. Είναι θέμα δημιουργών και ανάπτυξης η κινηματογραφική αισθητική. Χρειαζόμαστε θεσμικούς φορείς για να δίνονται κεφάλαια, όπως το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου».

Σύμφωνα με τον Διονύση Σαμιώτη: «Η εταιρεία παραγωγής μας ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια και έχουμε παρουσία σε διάφορες χώρες και δεν περιοριζόμαστε μόνο στην Ελλάδα. Προτεραιότητα έχει το σινεμά και όχι η τηλεόραση. Οι σειρές μπορούν να συμπληρώσουν το επιχειρηματικό πλάνο μιας εταιρείας, αλλά ο βασικός άξονας είναι αναγκαστικά το σινεμά. Η τηλεόραση μπήκε στη ζωή μας λόγω της πανδημίας. Καθίσαμε πολλές ώρες με τους σεναριογράφους τότε και δημιουργήθηκαν ωραία πρότζεκτ. Τώρα, ο χρόνος είναι περιορισμένος».

Τι θα διευκόλυνε τους παραγωγούς από εδώ και πέρα ήταν η επόμενη ερώτηση. «Το δικό μου background είναι η διαφήμιση και αποφασίσαμε να βρίσκουμε από εκεί τη χρηματοδότηση και να κάνουμε ταινίες. Θέλουμε να πούμε νέες ιστορίες στον κόσμο. Ασχολούμαστε με τις ιστορίες που πρώτα αγγίζουν εμάς για να φτάσουν έπειτα στο κοινό. Θέλουμε να είμαστε εμείς οι παραγωγοί και τα κανάλια συμπαραγωγοί, όπως με τη Χίμαιρα του Καραγάτση, όπου θα είναι συμπαραγωγός η ΕΡΤ που καλύπτει ένα μέρος των χρημάτων και μετά πάμε στο εξωτερικό. Ακολουθούμε το μοντέλο του κινηματογράφου και στις σειρές. Όσο για το Maestro, ο Χριστόφορος ήρθε μαζί με το Mega, οπότε δεν γινόταν να είμαστε παραγωγοί. Αλλά συμμετείχαμε στις συζητήσεις της πώλησης, το αντίτιμο της οποίας δεν ήταν ευτελές» ανέφερε ο Στέλιος Κοτιώνης.

«Λείπει χρόνος, χρήμα και εκπαίδευση για να πηγαίνουν τα πρότζεκτ ένα βήμα παραπάνω» τόνισε η Φένια Κοσοβίτσα. «Για μένα έχει διαφορά η τηλεόραση με το σινεμά. Κάνουμε κάθε χρόνο pitching, ώστε να βρίσκουμε νέους ανθρώπους και πρότζεκτ όπως θα γίνει και για δεύτερη χρονιά, φέτος τον Μάιο» ανέφερε ο Διονύσης Σαμιώτης. «Θέλουμε ιστορίες διαφορετικές που βγαίνουν από την Αθήνα», επισήμανε η Ιωάννα Δάβη.

Ακολούθησε το πάνελ των δημιουργών με τους: Γιώργο Καπουτζίδη (Σκηνοθέτης Σεναριογράφος, Ηθοποιός και Ambassador της Αγοράς), Βαρδή Μαρινάκη, (Σκηνοθέτης), Κατερίνα Μπέη (Συγγραφέας/Σεναριογράφος), Χριστόφορο Παπακαλιάτη, (Σκηνοθέτης/Σεναριογράφος/Ηθοποιός), Κατερίνα Φιλιώτου, (Σκηνοθέτης/Σεναριογράφος) και Λευτέρη Χαρίτο (Σκηνοθέτης/Πρόεδρος ΔΣ στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου).

«Είχα κουραστεί με τις ελληνικές ταινίες και ήθελα να μπω στον κόσμο της τηλεόρασης. Με συγκίνησε το σενάριο και ήθελα να το αναπτύξω», είπε ο Βαρδής Μαρινάκης για την επιλογή του να κάνει τον Σιωπηλό Δρόμο. «Τα τελευταία χρόνια έχω τη χαρά μετά την Ευτυχία να δουλεύω με την ησυχία μου. Όταν είσαι σεναριογράφος και θέλεις να κάνεις σινεμά ή παρακαλάς σκηνοθέτες ή κάνεις ό,τι θέλει ο σκηνοθέτης. Δεν μπορείς να πεις ότι είσαι σεναριογράφος του σινεμά στην Ελλάδα», είπε η Κατερίνα Μπέη. Σε ερώτηση αν λογοκρίνεται ο ίδιος, ο Γιώργος Καπουτζίδης απάντησε: «Έγραψα μια σειρά για έναν γκέι γιο που πήγε να βοηθήσει τον μπαμπά του, ο οποίος έσπασε το χέρι του στις Σέρρες. Και είμαι ένας γκέι γιος που πήγε να βοηθήσει τον μπαμπά του που έσπασε το χέρι του στις Σέρρες, άρα δεν αυτολογοκρίθηκα. Πιο πιστή αντιγραφή δεν υπήρχε. Το θέμα με την κωμωδία είναι ότι δεν υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση. Παίζει η Μουρμούρα πολλά χρόνια. Κανείς μας δεν θα ζει για να δει το τελευταίο επεισόδιο. Θέλουν πλέον μια κωμωδία για όλη την οικογένεια. Από τον παππού μέχρι το οκτάχρονο παιδάκι του. Γιατί κάποια μυαλά νομίζουν ότι μια οικογένεια μαζεύεται το βράδυ στον καναπέ και βλέπει τηλεόραση».

«Δεν μπορούσα λόγω πανδημίας να κάνω την επόμενη ταινία και έτσι έγραψα την ιστορία του Maestro στους Παξούς. Ήθελα να γράψω μια ιστορία για εννέα μέρη που ήταν δύσκολο, γιατί ουσιαστικά έπρεπε να γράψω μια ταινία εννιά ωρών», είπε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης για την επιλογή του να επιστρέψει στις σειρές. Μετά τις Άγριες Μέλισσες ο Λευτέρης Χαρίτος ετοιμάζει την σειρά Μάγισσα. «Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που είπα ότι η σειρά θα είναι ένα μίνι Game of Thrones. Θα είναι μια ακριβή σειρά, σε ένα είδος που δεν έχουμε δει ξανά στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης το προσεγγίζει δημιουργικά και είναι μεγάλο ρίσκο γιατί η ελληνική τηλεόραση γίνεται με πολύ κόπο και αίμα. Με προβλημάτισε ο όγκος της παραγωγής και να είναι πιστευτό το προϊόν που θα παρουσιάσουμε».

Τι κάνει επιτυχία στην τηλεόραση; Όπως εξήγησε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης: «Δεν ξεκινά κανείς να δημιουργεί με αυτό στο μυαλό του. Ό,τι γράφω, από το μοντάζ μέχρι και το γύρισμα, το αγαπάω τόσο πολύ και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Ύστερα από 32 χρόνια στη δουλειά, όταν γράφω, παράλληλα σκηνοθετώ και γίνομαι και παραγωγός. Όσοι γράφουμε εκπληρώνουμε μια προσωπική μας ανάγκη. Δεν σκεφτόμαστε ποιος θα το δει». «Όταν ξεκινούσαμε, είχαμε δει πράγματα που μας είχαν επηρεάσει και πλέον ξέρουμε τι έχουμε να πούμε γιατί έχουμε περισσότερες εμπειρίες», συμπλήρωσε ο Γιώργος Καπουτζίδης.

Από την πλευρά της η Κατερίνα Φιλιώτου ανέφερε: «Την ώρα που γράφεις είσαι μέσα στην ιστορία σου και είναι αδύνατο να σκεφτείς το κοινό στην Ελλάδα, πόσο μάλλον το αν θα το δει κάποιος στο εξωτερικό». «Είτε γράφω κάτι δικό μου είτε όχι, το αγαπώ σαν να είναι δικό μου και σκέφτομαι πώς μπορώ να το κάνω καλύτερο», ανέφερε η Κατερίνα Μπέη. «Όλες οι σειρές που έχουμε αγαπήσει έχουν κάτι προσωπικό. Είτε του σκηνοθέτη είτε του σεναριογράφου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κινηματογραφική σειρά. Η εικόνα είναι το μέσο και εδώ, αλλά η τηλεόραση έχει άλλο κοινό. Οι ταινίες γεννιούνται για να τις δεις στην μεγάλη οθόνη, η τηλεόραση έχει άλλη λογική», τόνισε ο Λευτέρης Χαρίτος.

Πρεμιέρα του πρώτου επεισοδίου από την τρίτη σεζόν της σειράς Έτερος Εγώ

Η πρεμιέρα του πρώτου επεισοδίου από την τρίτη σεζόν της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς Έτερος Εγώ της COSMOTE TV, με τίτλο Νέμεσις – Η αρχή του τέλους, προβλήθηκε την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, κλείνοντας τις εκδηλώσεις της νέας ενότητας της Αγοράς, Agora Series. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, προλόγισε την εκδήλωση: «Εγκαινιάσαμε μια καινούργια δράση, ένα νέο τμήμα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στην Αγορά, το Agora Series, όπου από του χρόνου θα υποδεχόμαστε και τηλεοπτικές σειρές μυθοπλασίας».  Στη συνέχεια, κάλεσε στην σκηνή τον Δημήτρη Μιχαλάκη, Executive Director της COSMOTE TV, και τον σκηνοθέτη του Έτερος Εγώ, Σωτήρη Τσαφούλια.

Ο κ. Μιχαλάκης μίλησε για τη συνεργασία της COSMOTE TV με τον κ. Τσαφούλια: «Ήταν μια περίοδος που θέλαμε να μπούμε στη μυθοπλασία, γιατί στην ελληνική τηλεόραση υπήρχαν μόνο τα ριάλιτι κι εμείς θέλαμε να διαφοροποιηθούμε. Ένα βράδυ έτυχε να δω στο YouTube την ταινία Έτερος Εγώ κι εκεί κατάλαβα ότι υπάρχει δημιουργία στην Ελλάδα, η οποία ταιριάζει με το δικό μας όραμα. Την επόμενη μέρα, μέσω ενός κοινού γνωστού, ήρθε ο Σωτήρης στο γραφείο μου μαζί με την παραγωγό Φένια Κοσοβίτσα από την Blonde, η οποία βοήθησε πάρα πολύ στο να υλοποιήσουμε το όραμα του Σωτήρη».

Ο σκηνοθέτης πήρε τον λόγο και ανέφερε ότι ένας κύκλος κλείνει ακριβώς στο σημείο που ξεκίνησε: «Σ ’αυτή εδώ την αίθουσα άνοιξε ο κύκλος του Έτερος Εγώ και η αρχή του τέλους, που είναι και ο τίτλος του επεισοδίου θα γραφτεί πάλι εδώ, οπότε έχουμε κάνει έναν τέλειο κύκλο και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό, γιατί, όπως είχα πει και τότε, όταν προλόγιζα την ταινία, αγαπώ πάρα πολύ τη Θεσσαλονίκη». Μίλησε για την ανησυχία του δημιουργού μιας σειράς, όχι μόνο για την ιστορία που θέλει να πει, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να την παρουσιάσει, ώστε να μη χάσει τον θεατή. Σημείωσε, ωστόσο, ότι σε αυτόν τον κύκλο δεν είχε αυτή την ανησυχία, καθώς έκανε τη σειρά έχοντας στο μυαλό του το κοινό της, όσους την ξέρουν και θέλουν να την παρακολουθήσουν. Τόνισε ότι ο ίδιος και η σεναριογράφος και σκηνοθέτις Κατερίνα Φιλιώτου, με την οποία συνεργάζονται, είχαν την ελευθερία από την COSMOTE TV και τη Φένια Κοσοβίτσα να φτιάξουν τον πιο ευαίσθητο και ανθρωποκεντρικό κύκλο της σειράς, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της. «Η μεγαλύτερη επιτυχία του να κάνει κανείς σινεμά ή θέατρο είναι αυτή ακριβώς η στιγμή, η επαφή με το κοινό και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό» σημείωσε. Πριν την προβολή του επεισοδίου, ο κ. Μιχαλάκης ευχαρίστησε, επιπλέον, το ΕΚΟΜΕ και τον Λεωνίδα Χριστόπουλο, Γενικό Γραμματέα Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Απλούστευσης Διαδικασιών, που ήταν επίσης παρών στην πρεμιέρα, ενώ ο κ. Τσαφούλιας ευχαρίστησε τον Ηλία Λεδάκη, υπεύθυνο Σχεδιασμού Παραγωγής, τον Claudio Bolivar, διευθυντή φωτογραφίας, και τους ηθοποιούς. Μετά την προβολή του επεισοδίου, ακολούθησε Q&A με το κοινό και τους δύο σεναριογράφους της σειράς, τον κ. Τσαφούλια και την κ. Φιλιώτου. «Έπρεπε να παίξουμε άλλο ένα επεισόδιο», είπε, αρχικά, ο σκηνοθέτης, προκαλώντας τις επευφημίες του κοινού.

Σε ερώτηση για την αρχική ιδέα, οι σεναριογράφοι απάντησαν πως η ιδέα πίσω από την ταινία ήταν οι φίλιοι αριθμοί του Πυθαγόρα, ενώ στην ιδέα στην οποία βασίστηκε η σειρά ήταν οι άθλοι του Θησέα: «Εκεί η Κατερίνα Φιλιώτου ήταν η πρώτη που με κράτησε στην πιστότητα του σύμπαντος, με την έννοια ότι είναι κάπως υπερβολικό στην Ελλάδα να έχουμε δύο κατά συρροή δολοφόνους που ακολουθούν αρχαίο μύθο κι αυτό έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε κάπως σεναριακά. Αυτός ήταν και ο μπούσουλας και για τις επόμενες σεζόν, ότι, αφού κάναμε τον Θησέα, μετά περάσαμε στην κάθαρση, που έπρεπε πάλι να έχει το στοιχείο μας -μύθο, αλληγορία, ερμηνεία, εξήγηση-, αλλά να έχει και μία συνέχεια, γιατί δεν μπορούσαμε να έχουμε τρία στα τρία με τον Θησέα. Οπότε εμπνευστήκαμε από τους μύθους του Πρωταγόρα, του Θησέα, της Μέδουσας, που είναι το πρώτο θύμα βιασμού που τιμωρείται αντί του βιαστή. Σε αυτή τη σεζόν, δεν μπορούμε ν’ αποκαλύψουμε ακόμα με τι θα ασχοληθούμε».

«Γενικά θεωρώ ότι στις σειρές και στις ταινίες δεν πρέπει να εξηγείς συνεχώς τι εννοούσες. Ό,τι πει ένα έργο στην ψυχή του κάθε θεατή, αυτή είναι και η αλήθεια του. Οπότε, όταν δεν υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις από την αλήθεια, δεν υπάρχει λόγος να σου πω αν τα φώτα αντιπροσωπεύουν κάτι. Είναι σαν να πηγαίνεις σ’ ένα εστιατόριο και φεύγοντας να περάσεις από την κουζίνα για να δεις πώς μαγειρεύει ο σεφ», σημείωσε ο σκηνοθέτης σε ερώτηση για τη χρήση θερμού και ψυχρού φωτισμού σε μία σκηνή. «Το όμορφο σ’ ένα μυστήριο είναι το μυστικό που περιέχει κι όχι η αλήθεια που μπορεί να κρύβει» πρόσθεσε.

Αναφέρθηκε, επίσης, στο πρόβλημα της πειρατείας και της παράνομης παρακολούθησης περιεχομένου, το οποίο απειλεί όλο το οικοσύστημα της παραγωγής. «Είναι κρίμα! Καταλαβαίνω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά αυτός που το κάνει είναι κλέφτης και αυτός που το χρησιμοποιεί είναι κλεπταποδόχος. Κλέβουν τη δουλειά και τον μόχθο πολλών ανθρώπων που προσπαθούν να στήσουν μια παραγωγή, με αποτέλεσμα, όταν ο παραγωγός στο τέλος της ημέρας βλέπει ότι δεν βγήκαν τα λεφτά από τη σειρά, να μην επενδύει σε μία επόμενη. Μας δείχνουν ριάλιτι που ξεφτιλίζουν τη γυναίκα και το ανθρώπινο είδος, ριάλιτι που εξομοιώνουν την πείνα και εμείς κοιτάμε αν πεινάνε, ενώ ο κόσμος πεινάει πραγματικά. Και κόντρα σε όλη αυτή την ασχήμια και την έλλειψη αισθητικής, πάει κάποιος και κάνει μία σειρά μυθοπλασίας. Εάν εσύ δώσεις 30 ευρώ, για να πάρεις μία συσκευή και να τη δεις παράνομα από εκεί, τότε το πρόβλημα είναι σφαιρικό» είπε ο κ. Τσαφούλιας.

Ο κ. Μιχαλάκης αναφέρθηκε, επίσης, στο συγκεκριμένο ζήτημα: «Στην Ελλάδα υπάρχουν μεταξύ 600.000 – 900.000 παράνομες συνδέσεις, με βάση μετρήσεις που κάνουμε, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ένα τεράστιο διαφυγόν έσοδο, το οποίο σκοτώνει την δημιουργία». Ο Σπύρος Μπιμπίλας τοποθετήθηκε στη συνέχεια με την ιδιότητα του ως προέδρου του Σωματείου Ηθοποιών, αλλά και ως μέλους του ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο.Σ.Δ.Δ.Ε.Η ΣΥΝ.Π.Ε, ενός οργανισμού που ασχολείται με τα δικαιώματα των ηθοποιών, λέγοντας πως ο συγκεκριμένος οργανισμός και άλλοι συναφείς σε παγκόσμιο επίπεδο «κάνουν μεγάλο αγώνα για να πατάξουν αυτό το φαινόμενο, διότι κλέβουν όλους μας, τον παραγωγό, τον ηθοποιό, τον σεναριογράφο, τον σκηνοθέτη». Και συμπλήρωσε: «Πρόκειται ένα προϊόν, για το οποίο θα έπρεπε να μας δίνεται ένα μικρό αντίτιμο κάθε φορά που το βλέπει κάποιος, όπως συμβαίνει και με τα βιβλία».

«Είχαμε μια αγωνία, αν θα μπορέσει αυτός ο κύκλος να σταθεί στο ύψος των προηγούμενων κύκλων μας» είπε η κ. Φιλιώτου, αναφερόμενη στη σειρά. «Δουλεύουμε αρκετό διάστημα τα σενάρια. Αυτός ο κύκλος μάς πήρε οκτώ με εννέα μήνες. Κάνεις αυτή τη βουτιά και ελπίζεις, περιμένεις με αγωνία να διαβάσει το σενάριο η παραγωγός και να στείλει feedback», συμπλήρωσε αναφερόμενη στο προσωπικό στοίχημα των σεναριογράφων. «Κάθε φορά έχουμε να αφηγηθούμε μια ιστορία, που δεν θα διαρρήξει τη σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης που χτίσαμε με την ταινία. Ακόμα και όταν πήραμε το πράσινο φως από την COSMOTE TV και ήμασταν έτοιμοι για τα γυρίσματα, εξακολουθούσαμε να έχουμε την αγωνία αν από αυτό που γράψαμε, βγαίνει η ιστορία».

Η κ. Φιλιώτου, σχετικά με το αν παίρνουν πολιτική θέση μέσω των χαρακτήρων τους, διευκρίνισε: «Φτιάχνουμε χαρακτήρες που να εξυπηρετούν αυτό που θέλουμε να πούμε, την ιστορία μας. Το αν συμφωνούμε ή όχι με αυτό που λέει ο κάθε ήρωας, θα το καταλάβετε πιθανόν από την εξέλιξη αυτού του χαρακτήρα». Ο κ. Τσαφούλιας συμπλήρωσε: «Στο πρώτο επεισόδιο, δεν παίρνουμε θέση, παρουσιάζουμε μια κατάσταση. Γι’ αυτό πάντα τα πρώτα επεισόδια είναι λίγο πιο αργά, γιατί είναι εισαγωγικά στο σύμπαν και στους χαρακτήρες, για ν’ αρχίσει έπειτα και η πλοκή». Τέλος, μίλησαν για το κομμάτι της συνεργασίας τους, η οποία ξεκίνησε με πρωτοβουλία της παραγωγού.  Γνωρίστηκαν στο γραφείο της κ. Κοσοβίτσα, όμως η χημεία μεταξύ τους ήταν εμφανής εξαρχής: «Ήταν ρίσκο, αλλά τα βρήκαμε. Κάνουμε πολύ brainstorming, ο ένας προσθέτει, ο άλλος κόβει και ράβει, λέμε τι δεν μας αρέσει και λειτουργεί το πράγμα», είπε η κυρία Φιλιώτου.

Νέο Bραβείο Προσβασιμότητας Alpha Bank στο 63^ο ΦΚΘ

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η Alpha Bank, χορηγός προσβασιμότητας του Φεστιβάλ, αναπτύσσουν ακόμα περισσότερο τη συνεργασία τους στο πλαίσιο του Προγράμματος “Σινεμά για όλους” και μοιράζονται τη δύναμη του σινεμά με όλους τους θεατές. Φέτος, για πρώτη φορά, καθιερώνεται το Βραβείο Προσβασιμότητας της Alpha Bank, που θα δίνεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ και θα αναδεικνύει τα ζητήματα ανεμπόδιστης πρόσβασης στις τέχνες.

Το Βραβείο Προσβασιμότητας της Alpha Bank, το οποίο θα συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 3.000 ευρώ, θα απονέμεται είτε σε μία προσωπικότητα, είτε σε μία ταινία που αναδεικνύει ζητήματα προσβασιμότητας στις τέχνες. Στόχος του νέου αυτού βραβείου είναι να προβληθούν ακόμη περισσότερο τα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία.

Το πρωί της Παρασκευής 11 Νοεμβρίου, ο CEO του Ομίλου Alpha Bank Βασίλης Ψάλτης επισκέφτηκε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τον κ. Ψάλτη καλωσόρισε στον κινηματογράφο Ολύμπιον, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, και ύστερα από σύντομη ξενάγηση στον χώρο, παρακολούθησαν μαζί με όρους καθολικής προσβασιμότητας απόσπασμα από την εμβληματική ταινία «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη. Στη συζήτηση που ακολούθησε τονίστηκαν τα σημεία σύγκλισης και το κοινό όραμα των δύο οργανισμών στο ζήτημα της ανεμπόδιστης πρόσβασης στις τέχνες, με επίκεντρο την καθιέρωση του νέου Βραβείου Προσβασιμότητας της Alpha Bank που θα δοθεί για πρώτη φορά φέτος στο πλαίσιο του 63ου ΦΚΘ.

Ο κ. Ανδρεαδάκης σημείωσε: «Η καθολική πρόσβαση, τόσο στο δομημένο περιβάλλον όσο και στο περιεχόμενο της κινηματογραφικής τέχνης, αποτελούν για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προτεραιότητα και γίνονται πραγματικότητα με την ουσιαστική αρωγή της Alpha Bank. Η εμπιστοσύνη που μας δείχνουν τα άτομα με αναπηρία και τα εμποδιζόμενα άτομα, τα οποία αυξάνονται διαρκώς στις καθολικά προσβάσιμες προβολές μας, μάς κινητοποιεί να καταβάλλουμε ακόμη μεγαλύτερες προσπάθειες ώστε το σινεμά να είναι πραγματικά προσβάσιμο για όλες και όλους. Υποδεχθήκαμε με χαρά στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον CEO της Alpha Bank Βασίλη Ψάλτη, τον οποίο ξεναγήσαμε στους προσβάσιμους χώρους του Φεστιβάλ και συζητήσαμε για τις δράσεις της προσβασιμότητας στην 63η διοργάνωση».

Από την πλευρά του ο κ. Ψάλτης είπε: «Η συνεργασία μας με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον κορυφαίο κινηματογραφικό θεσμό της χώρας, αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα ευθύνης της Τράπεζάς μας για την υποστήριξη της ισότιμης πρόσβασης όλων των πολιτών στην Υγεία, την Παιδεία και, φυσικά, τον Πολιτισμό. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το Πρόγραμμα προσβασιμότητας ‘Σινεμά για όλους’, έχει δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους από 85.000 συμπολίτες μας να υπερβούν τα όποια εμπόδια και να έρθουν σε επαφή με την κινηματογραφική δημιουργία. Η ενίσχυση της σύμπραξης με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μέσα και από τη καθιέρωση του ειδικού Βραβείου Προσβασιμότητας με τη σφραγίδα της Alpha Bank, έρχεται να επιβεβαιώσει τη δέσμευσή μας για την υποστήριξη της καθολικής πρόσβασης στον Πολιτισμό και την ανάδειξη των αξιών της διαφορετικότητας, της συμπερίληψης και τελικά της μείωσης των ανισοτήτων».

Το ζητούμενο της καθολικής πρόσβασης στο δομημένο περιβάλλον, αλλά και στο περιεχόμενο της τέχνης δεν είναι απλώς μια διακηρυκτική πράξη, αλλά αποτελεί υπαρξιακή προτεραιότητα όχι μόνο για τους καλλιτέχνες με αναπηρία, αλλά και για όλους τους πολίτες.

Φέτος, προσβάσιμες έγιναν για πρώτη φορά δύο ταινίες ορόσημα του ελληνικού σινεμά. Το κοινό του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είχε την ευκαιρία να απολαύσει με όρους καθολικής προσβασιμότητας για όλους τους θεατές δύο σημαντικές ταινίες του ελληνικού σινεμά, την Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου και το Όλα είναι δρόμος του Παντελή Βούλγαρη. Οι ταινίες αυτές προβλήθηκαν με ακουστική περιγραφή [AD: Audio Description] για τυφλούς και άτομα με προβλήματα όρασης και με υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους [SDH: Subtitles for the Deaf or Hard of Hearing].

Η καθολικά προσβάσιμη προβολή της ταινίας Αναπαράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος Αγγελόπουλος για Πάντα του 63^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το κοινό είχε τη μοναδική ευκαιρία, χωρίς εξαιρέσεις και περιορισμούς, να απολαύσει στη μεγάλη οθόνη μία από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού σινεμά.

Η Αναπαράσταση εκτυλίσσεται σε ένα φτωχικό χωριό της Ηπείρου και περιστρέφεται γύρω από τη δημοσιογραφική-αστυνομική διερεύνηση της δολοφονίας ενός έλληνα μετανάστη, λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία. Αντλώντας έμπνευση από αληθινά γεγονότα, η Αναπαράσταση θολώνει τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και την καταγραφή, διαρρηγνύει τη γραμμική συνοχή της αφήγησης και ξεδιπλώνει μια σειρά από αισθητικές και τεχνικές καινοτομίες. Πάνω απ’ όλα, λειτουργεί ως επώδυνη αλληγορία για το δράμα μιας ολόκληρης χώρας, αλλά και για έναν κόσμο που φθίνει και χάνεται στον ορίζοντα. Ταινία ορόσημο για τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, απέσπασε πέντε βραβεία στο 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (μεταξύ των οποίων και εκείνο του Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο), καθώς και Ειδική Μνεία από τη FIPRESCI στην Μπερλινάλε. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Τούλα Σταθοπούλου, Γιάννης Τότσικας Θάνος Γραμμένος, Πέτρος Χοϊδάς και Μιχάλης Φωτόπουλος.

Καθολικά προσβάσιμη ήταν και η προβολή της αγαπημένης ταινίας του Παντελή Βούλγαρη, Όλα είναι δρόμος (1998). Η σπονδυλωτή ταινία έχει ως ήρωες τρεις ανθρώπους που πορεύονται προς μια οριακή στιγμή της ζωής τους. Σε μια ανασκαφή, ένας αρχαιολόγος του οποίου ο γιος αυτοπυροβολήθηκε ενώ υπηρετούσε στο στρατό, ανακαλύπτει έναν ασύλητο τάφο με το λείψανο ενός αξιωματικού των ελληνιστικών χρόνων. Μια ομάδα ορνιθολόγων πηγαίνει στο Δέλτα του Έβρου για να βρει, καθοδηγούμενη από έναν ηλικιωμένο θηροφύλακα, την τελευταία νανόχηνα που έχει καταφύγει εκεί. Όταν ένας λαθροκυνηγός σκοτώνει τη νανόχηνα, ο θηροφύλακας θα τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Ένας μεσήλικας εργοστασιάρχης, απηυδισμένος γιατί η γυναίκα του πήρε τα παιδιά τους και τον άφησε, ισοπεδώνει κυριολεκτικά ένα αγροτικό σκυλάδικο. Πρωταγωνιστούν οι: Θανάσης Βέγγος, Γιώργος Αρμένης, Δημήτρης Καταλειφός, Κώστας Καζανάς, Θανάσης Τεκνεσχίδης, Χάρης Κεδίκος, Γιώργος Δηνάλης, Κατερίνα Σαγιά, Έφη Σταμούλη.

Το πρόγραμμα των καθολικά προσβάσιμων προβολών ήταν διαθέσιμο σε Μπράιγ, ενώ το σποτ του Φεστιβάλ είχε και ακουστική περιγραφή.

Επίσης, 19 ελληνικές ταινίες προβάλλονται με προσαρτημένους υπότιτλους βάσει διαλόγων, έτσι ώστε να μπορούν να τις παρακολουθήσουν κωφοί και βαρήκοοι θεατές. Οι ταινίες είναι διαθέσιμες με ελληνικούς υπότιτλους και στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ.

Μετά το τέλος της 63^ης διοργάνωσης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η Alpha Bank θα προσφέρουν όλους τους επεξεργασμένους υπότιτλους και την ακουστική περιγραφή στους παραγωγούς των ταινιών, ώστε να παραμείνουν προσβάσιμες στις επόμενες προβολές τους, καθώς και στο DVD, ευελπιστώντας ότι με την υποστήριξη του Φεστιβάλ, οι ταινίες θα διανεμηθούν στην προσβάσιμη μορφή τους, τόσο στις κινηματογραφικές αίθουσες όσο και στην οικιακή διανομή, προκειμένου να τις απολαύσουν όλες και όλοι.

Δομημένο περιβάλλον:

Στο Ολύμπιον, στις αίθουσες του λιμανιού, στο Box της πλατείας Αριστοτέλους και στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, έχουν διαμορφωθεί εγκαταστάσεις φιλικές και προσβάσιμες στα κινητικά ανάπηρα άτομα, συμπεριλαμβανομένων των χώρων υγιεινής αλλά και των χώρων στάθμευσης των οχημάτων των αναπήρων.

Πιο συγκεκριμένα, έχουν βελτιωθεί οι ράμπες, έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα τα ταμεία και έχουν τροποποιηθεί οι χώροι υγιεινής (τουαλέτες) για ανάπηρα αλλά και για εμποδιζόμενα πρόσωπα.

Στην Προβλήτα Α΄ υπάρχουν διάδρομοι ανεμπόδιστης μετακίνησης για χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων και όρθιες βλάβες, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στις αίθουσες και στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η δράση του Φεστιβάλ και της Alpha Bank για την προσβασιμότητα απέσπασε μια σημαντική διάκριση στα “Hellenic Responsible Business Awards 2021”. Συγκεκριμένα, η Alpha Bank, χορηγός προσβασιμότητας του Φεστιβάλ, απέσπασε το Χρυσό Βραβείο στην κατηγορία «Υπεύθυνες Επιχειρήσεις & SDGs: Λιγότερες Ανισότητες» για την δράση για την προσβασιμότητα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.