Απαξιώνοντας διαρκώς

Λέξεις: Πέτρος Καρδασιάδης

Διαβάζοντας για τα σχέδια «εκμετάλλευσης» στο Παλατάκι αλλά και για την Μαρίνα στην Νέα Κρήνη έρχονται στο μυαλό μου όλα εκείνα τα ανέκδοτα ή τα κρύα αστεία για το μέτρο της Θεσσαλονίκης αλλά και τόσα ακόμα μεγαλεπήβολα σχέδια που έμειναν για πάντα στα σχέδια.

Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας εκτός από πολύ φτωχό αρέσκεται κυρίως σε τίτλους. Τίτλους που φέρουν κυρίως στελέχη και αγαπούν οι οπαδοί κομμάτων όπως τεχνοκράτης, εκσυγχρονιστής, μάνατζερ κλπ

Καλοί οι τίτλοι, αλλά η ουσία δυστυχώς είναι πολύ διαφορετική. Άνθρωποι, οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί ή στην καλύτερη επαγγελματίες «του κόμματος» που έλεγε και ο Γκρούεζας (Παπαγιαννοπούλος) καλούνται να πάρουν εδώ και χρόνια αποφάσεις με ισχυρό διοικητικό πρόσημο.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά στον Νόμο μας: Εγκαταλελειμμένο παλατάκι, Μαρίνα με τραγικές ελλείψεις ντροπή πραγματική για τον τουριστικό κλάδο, πλαζ του ΕΟΤ της Αγίας Τριάδος εδώ και 30 χρόνια σε εγκατάλειψη, αλλά ακόμα και ακίνητα όπως αυτό του πρώην Interni να παρακμάζει ανάμεσα στην αναβαθμισμένη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.

Αναρωτιέμαι σε πιο σοβαρό κράτος με τουριστικό υπόβαθρο θα υπήρχε ένα μέρος σαν την Αγία Τριάδα που βρίσκεται 20’ από το κέντρο της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας με μια παραλία καλύτερη από πολλές κοντινές παραλίες της Χαλκιδικής, να έχει μείνει ανεκμετάλλευτο από την δεκαετία του ογδόντα.

Όλα αυτά τα γράφω για να στηλιτεύσω όσους ήρθαν να μας σώσουν και αυτήν την φορά φέροντας μόνο στον τίτλο την λέξη manager και τεχνοκράτης, καθώς χρόνια η διοικητική τους ικανότητα φτάνει μέχρι την ανάθεση κάποιου project σε κάποιον ημέτερο επιχειρηματία κοψοχρονιά.

Άνθρωποι που δεν έχουν διοικήσει στην ζωή τους ούτε μαγαζί ευαγγελίζονται το σύγχρονο μάνατζμεντ. Φυσικά και είμαι υπέρ της αξιοποίησης όλων αυτών των χώρων, αλλά πάντα με προτεραιότητα την πραγματική ανάπτυξη της περιοχής, το όφελος των κατοίκων της σε συνδυασμό με την κερδοφορία του επενδυτή. Όταν το παραπάνω τρίπτυχο συνδέεται τότε μπορούμε να μιλάμε για πραγματική διοίκηση.

Μέχρι τότε ο πήχης μας θα φτάνει μέχρι τον Πιερακάκη που ίσως είναι και ο μόνος που τον έχει ανεβάσει τα τελευταία χρόνια.