8 φωτογράφοι αποθεώνουν με ένα κλικ την ομορφιά της Θεσσαλονίκης
Η πόλη μέσα από την ματιά τους.
«Μικρή μου Θεσσαλονίκη, είσαι η πόλη που μου μοιάζει». Παραφράζοντας τον στίχο του Κωνσταντίνου Βήτα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ζούμε στην πόλη των αντιθέσεων. Το ασπρόμαυρο αντιτίθεται στην πολυχρωμία, η πρωτοβουλία στην αδράνεια, το χαμόγελο στην έμφυτη μιζέρια.
Τις φωτεινές πλευρές της Θεσσαλονίκης αποτυπώνουν μέσα από τον φακό τους οκτώ νεότεροι και παλιότεροι φωτογράφοι, άλλοι επαγγελματίες και άλλοι εραστές της τέχνης τους. Οι εικόνες τους κοσμούν συχνά θεματικά groups της πόλης στο facebook και με αυτόν τον τρόπο η ματιά τους παίρνει τις διαστάσεις ενός viral καλλιτεχνικού γεγονότος που συμβαίνει καθημερινά μέσα στις οθόνες μας.
Με αφορμή τη διαδικτυακή – και όχι μόνο – επιρροή τους και την έντονη αίσθηση που έχουμε ότι θα συνεχίσουν να μας απασχολούν στο μέλλον, μιλήσαμε μαζί τους και σας παρουσιάζουμε όλα εκείνα που κρύβονται πίσω από τα εξόχως προσεγμένα κλικ τους.
Γιάννης Σιμητόπουλος
Η σχέση μου με την τέχνη της φωτογραφίας είναι μια σχέση πάθους, έρωτα, ματαιοδοξίας και αγάπης για τη στιγμή. Κυκλοφορώ καθημερινά με την φωτογραφική μου και τα μάτια μου ψάχνουν συνέχεια κάτι το διαφορετικό.
Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα είναι το λιμάνι. Τα τελευταία 15 χρόνια λόγω της εργασίας μου βρίσκομαι εκεί καθημερινά και μπορώ να πω πως κάθε μέρα βρίσκω καινούργιες εικόνες. Άλλες περιοχές με μεγάλο ενδιαφέρον είναι η παραλία της Θεσσαλονίκης και τα κάστρα. Στόχος μου βεβαίως είναι να αναδεικνύω την όμορφη πλευρά της πόλης μας.
Διαβάστε σχετικά: Το λιμάνι της πόλης, σκηνικό ονείρου
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πανέμορφη πόλη, η οποία είναι το ίδιο μαγική και όταν απαθανατίζεται αλλά και όταν βιώνεται. Πριν πάρει κανείς τη μηχανή στα χέρια του, πρέπει να γνωρίζει ότι θα χρειαστεί πολλές ώρες και πολύ περπάτημα για να μπορέσει ίσως να ανακαλύψει τα μικρά διαμάντια που κρύβει η πόλη μας.
Η δυτική Θεσσαλονίκη νομίζω πως φωτογραφικά είναι ακόμη παρθένο δάσος και πως έχει πολλά να μας δώσει. Επίσης το παραλιακό μέτωπο, από το Μέγαρο μουσικής μέχρι και το αεροδρόμιο σχεδόν, είναι μια περιοχή η οποία δεν έχει φωτογραφηθεί όσο της αξίζει.
Μ’ αρέσει πολύ επίσης η Street Photography, αν και νομίζω πως η Θεσσαλονίκη δεν ενδείκνυται για αυτό το είδος. Γενικά στόχος μου είναι να ταξιδεύω όσο περισσότερο μπορώ και να αποτυπώνω την ομορφιά του κόσμου με την κάμερα μου.
*Βρείτε τη δουλειά του Γιάννη Σιμητόπουλου ΕΔΩ.
Γιώργος Παπάνας
Ξεκίνησα την ενασχόληση μου με τη φωτογραφία καθαρά ερασιτεχνικά, σαν χόμπυ πριν πέντε χρόνια. Η τέχνη της φωτογραφίας είναι ιδιαίτερα γοητευτική γιατί μπορείς να αποτυπώσεις μέσα από τον φακό στιγμές, πρόσωπα, γεγονότα με την δικιά σου ματιά και αισθητική. Αφιερώνω σ΄αυτήν αρκετό από τον ελεύθερο μου χρόνο.
Μου αρέσει να φωτογραφίζω την καθημερινότητα της πόλης, το μαγικό λιμάνι της με την θέα του Ολύμπου και τα παλιά παραδοσιακά κομμάτια της πόλης.
Η ομορφιά είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Για μένα έχει να κάνει με αισθήματα και βιώματα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ΄αυτήν την πόλη, βιώνω ακόμα τους ρυθμούς της και οι αναμνήσεις απ΄αυτήν είναι μόνο όμορφες. Κατά περίπτωση, η Θεσσαλονίκη είναι πιο όμορφη όταν απαθανατίζεται, και κάποιες φορές όταν βιώνεται.
Τα πιο «κρυμμένα» σημεία της πόλης για όποιον τη φωτογραφίζει είναι οι απλοί καθημερινοί δρόμοι της που απλά προσπερνάμε χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, παλιά εγκαταλειμένα κτίρια, απόκεντρα, όπως το εργοστάσιο Αλλατίνη και Fix.
Διαβάστε σχετικά: Οι μαγικοί αντικατοπτρισμοί του Γιώργου Παπάνα
Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις αντανακλάσεις μετά από μια βροχερή μέρα, και θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ παραπάνω με την φωτογραφία στη νησιωτική και ορεινή παραδοσιακή Ελλάδα. Γενικά, θα ήθελα κάποια στιγμή να τα καταφέρω να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα.
*Βρείτε τη δουλειά του Γιώργου Παπάνα ΕΔΩ.
Γιώργος Κόγιας
Ως διευθυντής φωτογραφίας, η σχέση μου με την φωτογραφία δεν είναι σχέση, είναι απλά προέκταση του εαυτού μου, του τρόπου σκέψης μου, του τρόπου που ζω (ίσως και το αποτέλεσμα όλων αυτών). Είναι ένα εργαλείο που μου επιτρέπει να ζω μέσα σε ένα δικό μου κόσμο (κάδρο), να επιλέγω να τον γεμίζω με πράγματα που με εξελίσσουν και να αφήνω έξω πράγματα που με κρατάνε στάσιμο.
Διαβάστε σχετικά: Σήμερα η πόλη είναι σαν πολύτιμος πίνακας
Μου αρέσει να φωτογραφίζω την Θεσσαλονίκη στη σχέση της με την φύση και στη σχέση της με τον άνθρωπο. Καλή ή κακή σχέση, δεν έχει σημασία, και δε νομίζω ότι θα μου κρατήσει κακία η Θεσσαλονίκη. Ο άνθρωπος μπορεί και να μου κρατήσει.
Αν δεν βίωνα πρώτα την Θεσσαλονίκη σαν μια τόσο όμορφη πόλη, αλλά ταυτόχρονα και σαν έναν χαμαιλέοντα που αλλάζει συνέχεια χρώματα και υφές, μπορεί και να μην είχα ασχοληθεί με την φωτογραφία. Αυτή η πόλη είναι σειρήνα και παίζει, αντί να φωτογραφίζεις, μπορεί να βρεθείς να πίνεις όλη μέρα τσίπουρα σε κάποιο σούπερ όμορφο στενό του κέντρου, της Άνω Πόλης ή της παραλίας.
Τα πιο κρυμμένα σημεία της πόλης είναι και τα πιο φανερά. Είναι όλα αυτά τα νεοκλασικά κτίρια που βρίσκονται σε όλους τους δρόμους του κέντρου και δεν τα βλέπεις γιατί πρέπει να περπατάς με το κεφάλι ψηλά για να τα δεις. Είναι τόσο όμορφα μερικά, που δεν το πιστεύεις.
Φωτογραφικά, εκτός από την απεικόνιση της Θεσσαλονίκης, ειδικεύομαι στην απεικόνιση της γεύσης, αναπόσπαστο κομμάτι της Θεσσαλονίκης κι αυτή. Τρέχω ένα μεγάλο έργο που έχει σχέση με την Θεσσαλονίκη και τον χρόνο, αλλά θα με ταλαιπωρήσει μάλλον για αρκετό καιρό ακόμη.
*Βρείτε τη δουλειά του Γιώργου Κόγια ΕΔΩ.
Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος
Είναι κάτι που κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου, μου αρέσει πολύ να τραβάω κάτι όμορφο ή ενδιαφέρον και αργότερα να το “πλάθω“ στο πρόγραμμα επεξεργασίας κάνοντας το λίγο περισσότερο δικό μου (δεν μου αρέσει οι φωτογραφίες μου να δείχνουν αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας, δεν είμαι journalist). Θέλω να είναι κάτι σαν παραμύθι, να μοιάζει με ζωγραφική. Για αυτό με συναρπάζουν οι αεροφωτογραφίες, τα lonk exposure, το HDR και τα εστιακά μήκη που είναι είτε πολύ ανοιχτά (wide) είτε πολύ στενά (zoom).
Διαβάστε σχετικά: Η ονειρική Θεσσαλονίκη του Γιάννη Τριανταφυλλόπουλου
Επειδή τραβάω πολύ landscape, η Νέα Παραλία και γενικά όλη η Παραλία είναι το ιδανικότερο μέρος για μένα. Φυσικά, η Άνω Πόλη, η Αρετσού και το Καλοχώρι. Δυστυχώς η ευτυχώς δεν φωτογραφίζω για να αναδείξω κάποιο συγκεκριμένο μέρος. Απλά ψάχνω για όμορφες ή ενδιαφέρουσες στιγμές να απαθανατίσω.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη και όμορφη και άσχημη. Η διαφορά, όταν φωτογραφίζεις, να μπορείς να κρατήσεις ένα κάδρο στο οποίο θα φαίνονται μόνο τα ενδιαφέροντα και όμορφα πράγματα. Για να ανακαλύψει κάποιος την ομορφιά της πόλης φωτογραφικά, μπορεί να μάθει για τα μνημεία της, τις όμορφες τοποθεσίες της και να ξεκινήσει τη βόλτα του με τη μηχανή ανά χείρας.
Ακόμα και σε μια χωματερή, υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα να φωτογραφίσεις, ειδικά όταν μιλάμε για μηχανή χειρός που σου επιτρέπει να απομονώσεις πολύ πιο εύκολα ένα θέμα σε σχέση με ένα drone. Παντού όρεξη και φαντασία θέλει, ακόμα κι αν βάλεις ένα βρώμικο ή καμένο αρκουδάκι πάνω στα σκουπίδια.
Θέλω σύντομα να πειραματιστώ και με άλλα είδη φωτογραφίας, όπως τα πορτρέτα, το minimal και το macro. Επίσης, θέλω να ασχοληθώ και με την υπέρυθρη (infrared) που είναι κάτι το μαγευτικό.
*Βρείτε τη δουλειά του Γιάννη Τριανταφυλλόπουλου ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Παναγιώτης Τσιναρίδης
Ξεκίνησα να φωτογραφίζω πριν 2,5 περίπου χρόνια όταν ένας φίλος αναβάθμιζε τον εξοπλισμό του και μου πρότεινε να αγοράσω την μικρή εφεδρική φωτογραφική μηχανή του. Κατόπιν παρακολούθησα κάποια μαθήματα φωτογραφίας για αρχάριους στο ΦΚΘ και έκτοτε σταδιακά εξελίχθηκε σαν ένα χόμπι που μου γεμίζει πολύ ευχάριστα και δημιουργικά τον ελεύθερο μου χρόνο καταλαμβάνοντας πλέον σημαντικό ρόλο στην ζωή μου.
Διαβάστε σχετικά: Η πόλη γοητευτική και μυστηριώδης
Μου αρέσει να φωτογραφίζω πλευρές της πόλης που δεν είναι τόσο διαδεδομένες. Βάζω τον εαυτό μου στην θέση ενός “ψαγμένου” τουρίστα που θέλει να εξερευνήσει την πόλη. Προφανώς θα ήθελε να φάει σε μαγαζιά μη τουριστικά με καλό φαγητό και να δει εικόνες της πόλης πέρα από τα στάνταρ σημεία όπως ο Λευκός Πύργος και η παραλία. Αυτές τις εικόνες προσπαθώ να αιχμαλωτίσω στην μηχανή μου. Μου αρέσει επίσης να “αιχμαλωτίζω” εικόνες από την καθημερινή ζωή των Θεσσαλονικέων.
Θα έλεγα ότι είναι μια ωραία πόλη η Θεσσαλονίκη από την στιγμή μάλιστα που έχει θάλασσα με όλες όμως τις πιθανές ασχήμιες μιας μεγαλούπολης για τα ελληνικά δεδομένα. Υπάρχει γενικά έλλειψη πράσινου στην πόλη. Σκοπός ενός φωτογράφου είναι να δει κάποιος φωτογραφίες της και να πει «αυτή είναι μια πανέμορφη πόλη, πρέπει οπωσδήποτε να την επισκεφτώ».
Η πόλη διαθέτει αρκετά κρυμμένα σημεία ακόμα και στο κέντρο. Ένα παράδειγμα είναι οι στοές της. Η Άνω Πόλη είναι ένα άλλο παράδειγμα: αν βρεθείς σε αυτήν περπατώντας, νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη πόλη.
Αυτή την περίοδο είμαι σε ένα στάδιο που πειραματίζομαι με αρκετά θέματα. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την φωτογραφία αρχιτεκτονικής κτιρίων (archιtecture photography), την φωτογραφία δρόμου (street photography), ενώ δεν ξεχνώ την πρώτη μου αγάπη: την φωτογραφία τοπίου (landscape photography). Στόχος μου είναι να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου στην φωτογραφία και να εξελίξω την φωτογραφική μου ματιά παρουσιάζοντας ιδιαίτερες εικόνες.
*Βρείτε τη δουλειά του Παναγιώτη Τσιναρίδη ΕΔΩ.
Νίκος Κουγιουμτζής
Ασχολούμαι με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά. Είναι ο δικός μου ”θάλαμος αποσυμπίεσης” από τη καθημερινότητα. Το ιστορικό κέντρο,τα Κάστρα, η παραλία, το Καλοχώρι είναι συνήθως οι περιοχές που φωτογραφίζω. Στη διαδικασία της φωτογράφησης ψάχνω/βλέπω τα όμορφα πράγματα της πόλης αλλά στη πραγματικότητα υπάρχουν και αρκετά άσχημα.
Κρυμμένα σημεία της πόλης ίσως να υπάρχουν στη δυτική μεριά της πόλης [π.χ. στις γειτονιές τις Κάτω Ηλιούπολης] και είναι μια καλή ευκαιρία να τα ανακαλύψουμε και να ασχοληθούμε με αυτά.
Διαβάστε σχετικά: To εντυπωσιακό πράσινο κτίριο στα δυτικά της Θεσσαλονίκης
Σχέδια σε σχέση με τη φωτογραφία δεν μπορώ να πω ότι έχω, όνειρα ναι, πολλά. Δυστυχώς ο ελεύθερός μου χρόνος είναι λίγος.
*Βρείτε τη δουλειά του Νίκου Κουγιουμτζή ΕΔΩ.
Άγγελος Καρδαμίλας
Η φωτογραφία, με την οποία ασχολούμαι για περισσότερο από 40 χρόνια, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να εκφραστώ με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τη φωτογραφική γλώσσα, για πράγματα και καταστάσεις που συναντώ στην καθημερινή μου ζωή. Δεν είναι η ομορφιά, είναι η «σημαντικότητα» τπυ θέματος που θα με σπρώξει να πατήσω το κουμπί της μηχανής.
Η Θεσσαλονίκη για μένα είναι μια αφορμή και όχι ο στόχος – δεν ενδιαφέρομαι να την αποτυπώσω – θέλω απλώς να εκφραστώ μέσα από αυτήν και ως εκ τούτου δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο να υποδείξω γωνιές της. Είναι όμως μια πόλη με πολύ όμορφο παραλιακό μέτωπο, αλλά και πολλές άσχημες πλευρές.
Φωτογραφίζω σχεδόν αποκλειστικά τοπία, αστικά και υπαίθρου. Ξεκίνησα ως φωτογράφος ασπρόμαυρης ματιάς, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια ανακάλυψα και την ομορφιά του χρώματος – εξακολουθώ όμως να προτιμώ την πρώτη.
*Βρείτε τη δουλειά του Άγγελου Καρδαμίλα ΕΔΩ.
Θόδωρος Δημοσχάκης
Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την φωτογραφία εδώ και 8 χρόνια περίπου. Για μένα η φωτογραφία, τις περισσότερες φορές είναι ένας τρόπος έκφρασης. Προσπαθώ μέσα από τις φωτογραφίες να εκφράσω κάποια συναισθήματα μου.
Στην Θεσσαλονίκη, κακά τα ψέματα, πιο πρόσφορο σημείο για φωτογραφίες είναι η παραλία για προφανείς λόγους. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη πανέμορφη ”εξωτερικά” (παραλία), αλλά άσχημη ”εσωτερικά” διότι δεν την προσέχουμε. Είναι όμως η πόλη των 1000 ηλιοβασιλεμάτων, όπως λέω. Πιο αντιεμπορικό σημείο της για εμένα είναι η ακτογραμμή από την Καλαμαριά έως το Παλατάκι.
Διαβάστε σχετικά: To Inception της πόλης
