Αφιέρωμα Θεσσαλονίκη: 55 σημεία και γεγονότα που σηματοδοτούν την πόλη σήμερα

Τι είναι η Θεσσαλονίκη σήμερα; Ποια είναι τα πρόσωπα, τα πράγματα, τα σημεία, οι συνήθειες, οι θεσμοί που συνθέτουν το πρόσωπο της πόλης το 2017; Η Κύα Τζήμου και ο Γιώργος Τούλας καταθέτουν εδώ όλα αυτά που τους έρχονται στο μυαλό όταν ακούν τη λέξη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Στο έταρτο μέρος η λίστα με όσα συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη σήμερα και συνθέτουν την ιδιαίτερη ταυτότητά της στον χάρτη των ελληνικών πόλεων.

Λέξεις: Γιώργος Τούλας, Κύα Τζήμου Εικόνες: Γιάννης Σιμητόπουλος, Άγγελος Τεκούρας, Γιάννης Τζιμπρές, Άγγελος Ζυμάρας Γραφικά: Dolphins

ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Media stories

Το σημερινό τοπίο των media της πόλης δεν έχει απολύτως καμία σχέση μ’ εκείνο του παρελθόντος. Δεκάδες ραδιόφωνα, περιοδικά, εφημερίδες πέρασαν και έκλεισαν ενώ η πόλη δεν έχει πια στα περίπτερα τον ιστορικό της τίτλο, την εφημερίδα Μακεδονία.

Σταθερή αξία στις συνήθειές της το πιο πετυχημένο σε βάθος χρόνου ραδιόφωνο στην Ελλάδα το Ράδιο-Θεσσαλονίκη που ακούγεται από διαφορετικές γενιές, ηλικίες και περιοχές ενώ στα νεανικά κοινά ο Zoo, στα λαϊκά το Κοσμοράδιο, στα αθλητικά ο Metropolis και το Libero και στα ανήσυχα ο 9.58 αποτελούν τις σταθερές αξίες της πόλης. Τα τοπικά κανάλια της ΕΡΤ3 και TV100 έχουν το δικό τους φανατικό κοινό ενώ στα έντυπα η μακροβιότερη σταθερή αξία της πόλης η parallaxi, το παλαιότερο free press σε κυκλοφορία στην Ελλάδα αποτελεί τη φωνή της πόλης στο χαρτί και οn line. Τέλος τη glamorous πλευρά της πόλης καλύπτει το επίσης κραταιό Glow.

Στα σινεμά

Μια πόλη που έφτασε να έχει κάποτε και 160 αίθουσες σήμερα μετρά 4 πολυσινεμά και μερικά ιστορικά σινεμά που άντεξαν στο χρόνο χάρη στην επιμονή των αιθου- σαρχών και του Φεστιβάλ. Έτσι το Ολύμπιον, το Μακεδονικόν, το Φαργκάνη και το Βακούρα έχουν το δικό τους φανατικό κοινό που αρνείται να πάει στα multiplex και τα καλοκαίρια κάτω από τα αστέρια επιλέγει Ναταλί, Ελληνίς, Άλεξ και Απόλλων για νύχτες μαγικές.

Αυλαία και πάμε

Η άστεγη Πειραματική Σκηνή της Τέχνης συνεχίζει το μοναχικό της έργο, κατά καιρούς πια, με τους ηθοποιούς της ενίοτε να συμμετέχουν και σε παραστάσεις άλλων σχημάτων. Η αξιόλογη προσπάθεια της Γλυκερίας Καλαϊτζή κρατά ψηλά τη σημαία του θεάτρου Τ, όπως και η επιμονή των αδερφών Γισγάκη το Αριστοτέλειον και της Παυλίνας Χαρέλα το Αυλαία και το Σοφούλη.

Η νέα μουσική σκηνή

Η πιο καινούργια ισχυρή τάση στην πόλη είναι τα live σε χώρους μικρούς. Από μοντέρνα καφενεία μέχρι εστιατόρια από Πέμπτη μέχρι Κυριακή νέα ή και λίγο παλαιότερα σχήματα της πόλης στήνουν εξαιρετικά ζωντανά προγράμματα που πατούν πάνω στην αγάπη τους για το Ρεμπέτικο, το Παραδοσιακό και το Έντεχνο. Μια πραγματική έκρηξη από μπάντες που φέτος το χειμώνα τις συναντάς σε δεκάδες χώρους δημιουργούν μια πρωτόγνωρη κατάσταση που θυμίζει αρχές του ογδόντα.

Η γειτονιά της Ροτόντας

Στην περιοχή γύρω απ΄το σημαντικότερο μνημείο της πόλης οι αστυνομικοί δεν πάνε ποτέ δυο δυο. Προτιμούν τις πιο μαζικές εξορμήσεις και δεν έχουν άδικο. Οι καταστηματάρχες και οι κάτοικοι της γειτονιάς διαμαρτύρονται εδώ και χρόνια ότι η εγκληματικότητα έχει υπερβεί κάθε ανεκτό όριο.

Από το παράνομο παρεμπόριο μέχρι τα μαχαιρώματα και τους πυροβολισμούς μέσα στη νύχτα και από τις κλοπές μέχρι την θρασύτατα ολοφάνερη πιάτσα ναρκωτικών που λειτουργεί χρόνια εκεί σε συνάρτηση με αυτήν του γειτονικού πανεπιστημιακού Campus. Μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της πόλης οργα- νώνει εκδηλώσεις και προσπαθεί να μη φοβάται τα βράδια, ενώ η αστυνομία κάνει σχεδόν καθημερινές συλλήψεις και ο δήμος σχεδιάζει να αλλάξει το πρόσωπό ώστε να γίνει λιγότερο φιλικό στους παρανόμους. Ίδωμεν!

Η επιστροφή της Έκθεσης

Μετά από χρόνια απαξίωσης η ΔΕΘ επέστρεψε χάρη στις εξαιρετικές προσπάθειες της ηγεσίας της (Τάσος Τζήκας-Κυριάκος Ποζρικίδης) σε νούμερα ανάπτυξης εντυπωσιακά, επισκεψιμότητες και νέα προϊόντα (θε- ματικά χωριά κλπ). Με δυνατά χαρτιά τη Γενική, την Agrotica και τη Philoxenia και σχέδια για εξεύρεση πόρων που θα αλλάξουν εντελώς το εκθεσιακό κέντρο μεταμορφώνοντάς το σε κάτι απόλυτα σύγχρονο, η ΔΕΘ έχει μόνο όνειρα να κομίζει.

Η νέα ανήσυχη αστική κουλτούρα

Από τη Γυμνή Ποδηλατοδρομία έως το Gay Pride ο δρόμος χρονικά είναι μικρός. Τα βήματα που έγιναν όμως σε μια πόλη που είχε γλιστρήσει στη συντήρηση για να απο- δεχτεί το διαφορετικό και το το ανοιχτόμυαλο ήταν πραγματικά μεγάλα. Η τεράστια συμμετοχή σε γεγονότα όπως αυτά δείχνει πως η πλειοψηφία της πόλης είναι μακριά από τη λογική της επίσημης εκκλησίας και των ακραίων στοιχείων.

Reworks Festival

Το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό φεστιβάλ των Βαλκανίων κατάφερε να ανοίξει πανιά και να κερδίσει φίλους σε όλο τον κόσμο ανεβάζοντας τις μετοχές του στα ανάλογα του είδους του. Επιμονή, συνέπεια και τόλμη το καθιέρωσαν δυνατά.

Ολύμπιον και ΦΚΘ

Κοντεύοντας σιγά σιγά τα εξήντα χρόνια ζωής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περνά μια νέα άνοιξη. Με την Ελίζ Ζαλαντό και τον Ορέστη Ανδρεαδάκη στο τιμόνι του, 110 χιλιάδες θεατές συμμάχους στις δράσεις του και νέες ιδέες που δεν σταματούν να παράγονται από μια εξαιρετική ομάδα ανθρώπων που εργάζονται με ένα μηδαμινό σε σχέση με το παρελθόν budget, αποτελεί το βαρύ πυροβολικό και το μεγάλο όχημα της πόλης στον πολιτισμό.

Η ζωή στο δρόμο

Από το 2010 μια σειρά πρωτοβουλίες έβγαλαν τον κόσμο ξανά έξω και πολλαπλασίασαν τον εθελοντισμό και τη συνέργεια για καλό σκοπό. Από τη Σφήνα έως το Θεσσαλονίκη Αλλιώς της parallaxi και από το Δείπνο της άνοιξης έως τα Street festivals, τους Φίλους της νέας Παραλίας, το Καπάνι, το Urban, το Open House, τα Street Art και Street Food, σινεμά open air στο Λιμάνι ή σε Ταράτσες και δεκάδες άλλα μικρά και μεγάλα γεγονότα μέσα στη χρονιά, η Θεσσαλονίκη κυριολεκτικά βράζει από ζωντάνια και ιδέες.

ΚΘΒΕ, η ναυαρχίδα

Το μεγάλο θέατρο της πόλης με 4 σκηνές σταθερές και συχνά άλλες pop up γνωρίζει μια ευτυχισμένα ήσυχη θητεία μετά από πολλές περιπέτειες και μια αύξηση σε εισιτήρια και καλλιτεχνική αναγνώριση. Ο Γιάννης Αναστασάκης και η Μαρία Τσιμά οδήγησαν μέσα από τρομακτικές δυσκολίες το καράβι σε απάνεμα νερά και τώρα απολαμβάνουν τη γαλήνια πλεύση με διαρκείς νέες ιδέες και συνεργασίες.

Δημήτρια

Μετά από χρόνια συντήρησης και επιλογών που έκαναν ατζέντηδες, δοκιμάζει εδώ και μια επταετία την ανανέωση. Το πιο παλιό φεστιβάλ τεχνών της πόλης αναζητά τη νέα του ταυτότητα, ακροβατώντας ανάμεσα σε τολμηρές επιλογές, διαρκείς αλλαγές καλλιτεχνικών επιτροπών και αναγκαίες υποχωρήσεις λόγω έλλειψης χρημάτων.

Φεστιβάλ βιβλίου στη Νέα Παραλία και Διεθνής Έκθεση βιβλίου

Αφού πέρασαν μια περίοδο πολέμου τελικά συμβιώνουν. Το μεν πρώτο στον ιστορικό του χώρο στη νέα παραλία συνήθως με κάποιες μόνιμες μπόρες στη διάρκεια του αλλά πάντα με μεγάλη βόλτα και προσέλευση κόσμου, η δε δεύτερη με μεγάλους καλεσμένους και συμμετοχές, περιποιημένα και μεγάλα περίπτερα και επαγγελματικές συναντήσεις. Αμφότερα παλεύουν για τον αναγνώστη και τα καταφέρνουν.

Biennale η επίμονη

Η πιο εντυπωσιακή διοργάνωση στην Ελλάδα για την Τέχνη είναι αναμφισβήτητα αυτή η Μπιενάλε που με όλες τις δυσκολίες και το αφιλόξενο περιβάλλον κατάφερε να επιβιώσει, ακόμα και χωρίς μεγάλα κονδύλια, να βάλει τη Θεσσαλονίκη στον παγκόσμιο χάρτη της Τέχνης και να ενώσει δυνάμεις. Χάρη στην διαρκή προσπάθεια της Μαρίας Τσαντσάνογλου, της Συραγώς Τσάρα και όλου του ακάματου προσω- πικού του ΚΜΣΤ που μαζί με το ΜΜΣΤ αποτελούν τον ισχυρό πόλο έλξης για ένα κοινό που μιλά πια για γεγονότα που παλαιά δεν θα διανοούνταν να φανταστεί.

Τα Μουσεία

Με το Αρχαιολογικό σε δημιουργικό οίστρο που δεν μοιάζει με κανένα του είδους του στη χώρα να οργανώνει διαρκώς νέα πρότζεκτ, το Τελλόγλειο με σπουδαίες εκθέσεις, το Βυζαντινό, το Φωτογραφίας και το Κινηματογράφου αλλά και τα πολλά μικρά θεματικά να ακολουθούν με σθένος η πόλη έχει πια μια ζωντανή μουσειακή σκηνή να επιδείξει.

Μαέστρο Πάμε

Με τη Ζωή Τσόκανου στο τιμόνι της σε μια εξαιρετικά εξωστρεφή ξανά εποχή, μεγάλα ταλέντα ανάμεσα στους μουσικούς της, δράσεις που απλώνονται σε όλο το χρόνο σε όλη την πόλη, η ορχήστρα που αγαπάμε να θαυμάζουμε μας εκπλήσσει διαρκώς. Από κοντά και η εξαιρετική Μούσα του Μεγάρου Μουσικής, η σπουδαία Φιλαρμονική του δήμου, σχήματα όπως η Κρούση, οι Paranaue και το υπέροχο Κρουστόφωνο δημιουργούν τη μουσική παιδεία της πόλης.

Ο πολύπαθος δημόσιος χώρος

Μια πόλη ασεβής απέναντι στον δημόσιο χώρο, παραδειγματίζεται από την αδιαφορία των αρχόντων της που παρκάρουν στο προαύλειο της Αγίας Σοφίας, επιτρέπουν μαγαζιά να εξορίζουν τους πεζούς στο οδόστρωμα, τα ταξί να καταλαμβάνουν λωρίδες λεωφορείων και παρανομεί διαρκώς. Μια κουλτούρα ασέβειας που μετατρέπει τη ζωή σε κόλαση, αν οδηγάς στους μεγάλους δρόμους ή προσπαθείς να διασχίζεις την Κουντουριώτου στο λιμάνι ένα Σαββατόβραδο.

Sex and the City

Η μεταφορά όλων των πιατσών του έρωτα στην Ανδρέου Γεωργίου και τα πέριξ άλλαξε το τοπίο του αγοραίου έρωτα. Εκεί που παλιά ο Μύλος μάζευε χιλιάδες νέους ανθρώπους για συναυλίες τώρα κυκλοφορούν αυτοκίνητα που σταματούν μπροστά σε Studio και επιλέγουν το είδος της απόλαυσης που επιθυμούν. Τα νέα κόκκινα φανάρια της πόλης είναι πλάι στις γραμμές του τραίνου και λειτουργούν με όρους του σήμερα από πλευράς ανέσεων και κομφόρ.

 Η ζωή στα δυτικά

Με κακές συγκοινωνίες που απομονώνουν υποχρεωτικά τους κατοίκους, ανεργία στα ύψη και αποβιομηχάνιση, ρύπανση μεγαλύτερη από την υπόλοιπη πόλη, ροές νεόπτωχων πληθυσμών που βρίσκουν καταφύγιο στη φτηνή στέγη, έλλειψη επαφής με την κουλτούρα του κέντρου και της αγοράς, πολλά προάστια κυρίως γύρω από τον περιφερειακό παραμένουν στο περιθώριο της ζωής της Θεσσαλονίκης. Με λιγότερες ευκαιρίες και λιγότερες αφορμές για ενασχόληση με τη ζωή της πόλης σαν σύνολο.

Μεταμεσονύκτια

Και όμως η πόλη δεν κοιμάται ποτέ. Ολοένα και περισσότερα mini markets, μανάβικα, καφέ μένουν ανοιχτά όλη τη νύχτα και καλύπτουν τις ανάγκες για ζωή όλο το 24ωρο. Μαζί και μπαρ που ανοίγουν κοντά στα μεσάνυχτα, μπουζούκια και σκυλάδικα στην περιοχή των Σφαγείων ή και της Λαχαναγοράς, αλλά και πτήσεις που προσγειώνονται χαράματα και φυσικά το περίφημο αστικό 78Ν που ελάχιστες πιθανότητες έχεις να περάσει και μην είναι φίσκα, για μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.

Όσα λένε οι Θεσσαλονικείς

Χαλλλλλαρά με έντονο το λάμδα που χαρακτηρίζει την προφορά μας, αλλά μόνοι οι ‘άλλοι’ το καταλαβαίνουν. Έχουμε αιτιατική εμείς στην Ξεσσαλονίκη, δεν είμαστε κολλημένοι στη γενική. Ακούς τι σε λέω; Καλαμάκια, σάντουιτς, τοστ και άλλες ντεμέκ απομιμήσεις δεν δεχόμαστε όσον αφορά το φαγητό στο χέρι. Ένα είναι το πιτόγυρο και δεν λέγεται σουβλάκι, κλάιν μάιν τι πιστεύουν οι Αθηναίοι αφού. Σαν την Χαλκιδική δεν έχει και αυτό θα το λέμε σε όποια παραλία του παγκόσμιου χάρτη κι αν μας στεί- λεις. Πάλι εδώ θα επιστρέφουμε τρέχοντας

Οι ουρές των ταξί στο κέντρο

Στο βωμό του μεροκάματου μιας συντεχνίας οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης τέθηκαν υπό ομηρία για χρόνια. Τα μπλε ταξί κάνουν ουρές σε όλο την διάρκεια της κρίσης κατά μήκος της Τσιμισκή (όπου δεν λειτουργούν καν πιάτσες παρά μόνον σημεία επιβίβασης αποβίβασης) και της Μητροπόλεως (όπου συχνά εξαφανίζονται τα όρια των νόμιμων βάσεων κάτω απ΄τις ουρές των σταθμευμένων ταξί). Το φαινόμενο έχει υποχωρήσει αισθητά τον τελευταίο καιρό αλλά παραβιάσεις γίνονται καθημερινά εις βάρος των πεζών και της διευκόλυνσης της διέλευσης των αυτοκινήτων.

Το φυτοπλαγκτόν στον Θερμαϊκό

Ένα φαινόμενο που παρατηρούνταν στη χάση και στη φέξη και για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στη Θεσσαλονίκη, φέτος το καλοκαίρι “βάλτωσε” τα νερά στο παραλιακό μέτωπο της πόλης για σχεδόν ένα μήνα συνοδευόμενο από δυσάρεστη οσμή στέλνοντας Θεσσαλονικείς και πολίτες στα ενδότερα της πόλης. Το σκάφος καθαρισμού πάλεψε σε μια άνιση μάχη που τελικά κερδήθηκε χάρις στους ευεργετικούς αέρηδες της Θεσσαλονίκης που διέλυσαν την καφέ γλίτσα-μύξα. Πότε θα επανέλθει, γιατί θα επανέλθει σύμφωνα με τους επιστήμονες, ουδείς γνωρίζει, αλλά σίγουρα θα συμβεί όταν το θερμόμετρο ξαναρχίσει να ανεβαίνει σε θερμοκρασίες υψηλές.

 Η 24ωρη λειτουργία της Πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης

Σε ποια άλλη πόλη του κόσμου βλέπεις ολόφωτη μια Βιβλιοθήκη τις μικρές ώρες της νύχτας με τον νεαρόκοσμο να γεμίζει τον προαύλιο χώρο κάνοντας διάλλειμα για τσιγάρο, σνακ και φλερτάρισμα; Εκατοντάδες φοιτητές προτιμούν να διαβάζουν στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ παρά στα σπίτια τους. Έτσι, και προς τιμήν του, το Πανεπιστήμιο αποφάσισε να τους διευκολύνει ακόμη περισσότερο υιοθετώντας την 24ωρη λειτουργία της Βιβλιοθήκης στη διάρκεια των εξεταστικών περιόδων. Respect.

Η οσμή στα δυτικά

Πάνε 3 χρόνια σχεδόν που οι κάτοικοι παραπονιούνται για την οσμή που καλύπτει τον αέρα στις δυτικές συνοικίες και κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει την προέλευσή της. Πανεπιστημιακές μετρήσεις, υπουργικές παρεμβάσεις, σχέδια καταπολέμησης του φαινομένου και εντοπισμού της πηγής της δυσοσμίας από δήμους και περιφέρεια και διαμαρτυρίες πολιτών καταλήγουν ακόμη στον ίδιο τοίχο του ανεξήγητου. Το δικαίωμα των κατοίκων να αναπνέουν καθαρό αέρα είναι κατά γενική ομολογία πάσης αρχής αυτονόητο αλλά καμιά από τις βιομηχανικές μονάδες της περιοχής δεν έχει κατηγορηθεί ευθέως.

Πάνθηρες εναντίον «γαϊδουριών»

Ο φόβος και ο τρόμος των παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων ακούει στο όνομα Streetpanthers. Αφετηρία τους η Θεσσαλονίκη στα τέλη του 2006 μετά από την κοινή διαπίστωση όλων πως η ζωή των πεζών στην πόλη είχε φτάσει στο απροχώρητο με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε ράμπες και διαβάσεις, πλατείες, πεζοδρόμια και πεζοδρόμους. Ανέλαβαν δράση, δημιούργησαν logo και η πόλη ξεκίνησε να αντικρίζει στα παρμπρίζ της την αλήθεια του «Είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω», ενώ οι ακτιβιστικές τους δράσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας έγιναν viral. Οι τελευταίες τους επεμβάσεις ήταν τον περασμένο χειμώνα οπότε και βγήκαν με ζελατίνες και φιόγκους αμπαλάροντας κυριολεκτικά όποιο παράνομα παρκαρισμένο όχημα έβρισκαν.

Οι κόντρες στο ΙΚΕΑ

Είναι κοινό μυστικό πια οι Πέμπτες στο πάρκινγκ του ΙΚΕΑ, όπου δεκάδες τύποι με φτιαγ- μένα αυτοκίνητα δίνουν ραντεβού γύρω στις 10:30 και γίνονται πρωταγωνιστές του δικού τους Fast and Furiοus. Με το πόδι κολλημένο στο γκάζι σπινάρουν και γκαζώνουν σε κόντρες με κοινό εκατοντάδες κόσμου. Μουσικές στη διαπασών, φώτα, ποτά και χορεύτριες συμπληρώνουν ένα σκηνικό που για πολύ καιρό παρέμενε άγνωστο για τους μη μυημένους. Το νταβαντούρι ξεκινά το βράδυ, εκτός κι αν “σκάσει” η Αστυνομία. Και τελευταία το κάνει συχνά αναγκάζοντας τους συμμετέχοντες να αναζητούν νέα σημεία στα πέριξ της πόλης

Τα ιδιαίτερα λεωφορεία που αγαπάμε

Στη βραδινή διαδρομή με το λεωφορείο 78N ΚΤΕΛ-Αεροδρόμιο ή αλλιώς magic bus, που διασχίζει την πόλη από άκρη σε άκρη, τα συναισθήματα είναι περισσότερα από το πλήθος που ασφυ- κτιά παστωμένο. Ιστορίες ένα σωρό γράφονται εντός του ενώ τα νιάτα, η μέθη και το στριμωξίδι γίνονται αιτία νέων γνωριμιών. Το μοναδικό –πλέον- νυχτερινό λεωφορείο της πόλης εξυπηρετεί τους φοιτητές που ξενυχτούν και δεν έχουν επιλογή στο μέσον που θα τους μεταφέρει στο σπίτι τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να κρέμονται στις πόρτες του. Το πιο μικρό λεωφορειάκι της πόλης, το 22, είναι χρωματιστό, μοναδικό και σκαρφαλώνει στα στενά της Άνω Πόλης κάνοντας μια κυκλική διαδρομή. Αισθάνεσαι σαν τουρίστας εντός του. Άφησα για το τέλος το άλλο χρωματιστό της πόλης, την πολιτιστική γραμμή 50, το μοναδικό λεωφορείο του ΟΑΣΘ με συνοδό που χαμογελά και σου δίνει οδηγίες. Με μόνο 2 ευρώ στη διάρκεια 55λεπτης διαδρομής του σε ξεναγεί στα μνημεία της πόλης κάνοντας συνολικά 15 στάσεις.

Το σκάνδαλο ΟΑΣΘ

Ο μοναδικός αστικός μεταφορέας της πόλης βρέθηκε στο στόχαστρο πολιτών και Υπουργείου μεταφορών που αποφάσισε να τερματίσει τη σωρεία οικονομικών σκανδάλων που ήταν κοινό μυστικό αλλά κανείς δεν τα πολυψείριζε. Δυστυχώς οι στάβλοι των μονοπωλίων κρύβουν πολλή βρομιά. Με συνεχή μετακίνηση της ημερομηνίας λήξης του αφού αυτή είχε συνδεθεί συμφωνημένα με την παράδοση του Μετρό που αναβαλλόταν χρόνο με το χρόνο, τελικά η νυν Κυβέρνηση αποφάσισε να κόψει τον ομφάλιο λώρο κρατικοποιώντας τον ΟΑΣΘ και θέτοντας στην κεφαλή του Νέο Συμβούλιο και αρχή. Ακόμη δεν διαλύθηκε η ομίχλη πάνω στην τελική οικονομική εκκαθάριση του Οργανισμού κι αυτό επιφέρει πρόσθετη ταλαιπωρία στους πολίτες που βλέπουν εδώ και χρόνια μεγάλη υποβάθμιση στις υπηρεσίες της αστικής τους μετακίνησης.

Αγρυπνία και Gay Pride

To Gay Pride ξεκίνησε επεισοδιακά το 2012 επί δημαρχίας Μπουτάρη για να εξελιχτεί σε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της πόλης με χιλιάδες κόσμου να το παρακολουθεί άλλοι με χαμόγελο κι άλλοι στραβομουτσουνιάζοντας. Κατάφερε να κερδίσει το euroPride και να κάνει τους πιστούς της ορθοδοξίας να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και την Εκκλησία να οργανώνει αγρυπνίες για την σωτηρία της ψυχής μας, λίγο πριν την πραγματοποίησή του. Φέτος για πρώτη φορά, στο δρόμο που άνοιξε αυτή η πόλη κοντράροντας επανειλημμένα στις ακτιβιστικές της προσπάθειες το ρητό «Η ισχύς εν τη ενώσει», διαφωνίες μεταξύ των μελών του οδήγησαν στη δημιουργία ενός δεύτερου pride που συγκέντρωσε τους δυσαρεστημένους, το RADical Pride.

Τα πάρτυ στα Πανεπιστήμια

Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας έχει τις δικές του ιδιομορφίες. Έχει ένα πραγματικά εντυπωσιακό campus που όμως πλέον έχει φτάσει στα όρια του από άποψη χωρητικότητας, έχει έντονη παραβατικότητα και είναι σε πολλά σημεία του επικίνδυνο. Είναι τόπος συνάντησης ενός εξαιρετικά ζωντανού τμήματος ανθρώπων της πόλης, που οργανώνουν εκεί τα πάρτι μύησης στη φοιτητική ζωή αλλά και επιτρέπουν, με την ανοχή κομματικών νεολαιών παρεμπόριο (πχ εκδρομές), παράνομες αφισοκολήσεις που πνίγουν το δημόσιο χώρο του, αλλά και ταυτόχρονα είναι ο τόπος που γεννά σπουδαία νέα μυαλά, μεγάλα ταλέντα και εφευρέσεις που το ανεβάζουν ψηλά στις αποδόσεις των παγκόσμιων ΑΕΙ.

Τα βράδια

Η ζωή τη νύχτα κινείται από τα Λαδάδικα μέχρι την Ολύμπου. Μια μεγάλη περιοχή με δεκάδες περιοχές και φυλές ανθρώπων, διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών καταβολών που βρίσκουν τα στέκια που τους ταιριάζουν ανάμεσα σε εκατοντάδες μαγαζιά στο ιστορικό κέντρο. Περιοχές που άκμασαν παλιά όπως η Κρήνη βρίσκονται εκτός κάδρου, ενώ πάρα πολλές γειτονιές, όπως η Τούμπα, η Καλαμαριά, η Επτάλοφος, η Ηλιούπολη, ο Εύοσμος, η Πολίχνη διαθέτουν τη δική τους νυχτερινή σκηνή.

Πάμε στην Αγορά

Από την εποχή των μπαγιάτηδων Σαλονικιών μέχρι σήμερα η κάθοδος στο κέντρο, στην Τσιμισκή και τα πέριξ για ψώνια ήταν πάντα η αγαπημένη συνήθεια. Η ερημοποίηση της Κορομηλά λόγω του λουκέτου σε διεθνή brands έφερε μια νέα φουρνιά μπουτίκ ενώ στη ζωή της πόλης μπήκαν δυνατά και τα εμπορικά κέντρα στα πέριξ εδώ και μια δεκαπενταετία, ειδικά για ανθρώπους που μένουν σε μακρινά προάστια. Όμως η Σαββατιάτικη βόλτα στην αγορά παραμένει η ισχυρότερη συνήθεια.

Μετανάστες

Έναν αιώνα μετά την άφιξη των μεταναστών από τη Μικρά Ασία η πόλη υποδέχεται και καλωσορίζει ανθρώπους από εμπόλεμες ή φτωχές ζώνες του πλανήτη. Ολόκληρες περιοχές ξαφνικά έχουν νέους πληθυσμούς, που για πρώτη φορά άρχισαν να εμφανίζονται από την πτώση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης ενώ τώρα συναντά κανείς ανθρώπους από πολύ μακρινές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας. Παράλληλα εξαιρετικές οργανώσεις αλληλεγγύης όπως η Άρσις, η Πράκσις, η Σχεδία στην Πόλη, δρουν συστηματικά για την ενσωμάτωση των νέων πληθυσμών που αλλάζουν και ως εικόνα την πόλη με τις βόλτες τους στο κέντρο και τις γειτονιές της.

Καραβάκια στον Θερμαϊκό

Αφού δεν καταφέραμε ποτέ να αποκτήσουμε θαλάσσια συγκοινωνία τουλάχιστον η παρηγοριά έρχεται με τα καραβάκια που τους θερινούς μήνες μετακινούν όπως παλαιά τους κατοίκους της πόλης στην Περαία και το Μπαξέ και πίσω πάλι. Η πόλη από την πλευρά της θάλασσας είναι πάντα ωραιότερη.

Αστικοί καλλιεργητές

Μια νέα ανάγκη που γεννήθηκε στην κρίση οδήγησε αστούς κατοίκους της πόλης να καλλιεργήσουν τους δικούς τους κήπους στο αγρόκτημα του ΑΠΘ στη Θέρμη, στο στρατόπεδο Καρατάσου αλλά και στον αστικό λαχανόκηπο απέναντι από το Καυτατζόγλειο, προσφέροντας τη χαρά της δικής τους παραγωγής και της αστικής καλλιέργειας που έξω είναι συνήθεια εδώ και δεκαετίες.

Πάμε για καφέ

Ίσως πουθενά αλλού στην Ελλάδα ο καφές δεν είναι τόσο μεγάλη θρησκεία όσο εδώ. Εκατοντάδες καφέ παντού σε όλη την πόλη και χιλιάδες άνθρωποι, από νωρίς το πρωί, συνταξιούχοι, άνεργοι, φοιτητές που απολαμβάνουν καφέ για ώρες.

Τα παιδιά που χορεύουν στην Πλατεία Αριστοτέλους

Η νέα κουλτούρα του δρόμου στην πόλη έχει μουσικούς που παίζουν εδώ και χρόνια υπαιθρίως, ακόμα και τους αναγνωρισμένους Chinese Basement μέχρι χορευτές που στήνουν σόου κάθε νύχτα μπροστά στο Ολύμπιον με εκατοντάδες θεατές.

Ο επιτάφιος του Αγίου Μηνά και της Ροτόντας

Μια από τις μεγάλες εμπειρίες της χρονιάς στην πόλη είναι η περιφορά του Επιτάφιου στην Αγίου Μηνά και τη Ροτόντα, δηλαδή τον Άγιο Γεώργιο που λειτουργεί 14 φορές το χρόνο. Αληθινή μυσταγωγία που ακολουθούν χιλιάδες άνθρωποι.

Εβραϊκή κοινότητα

Παραμένει η πιο αλληλέγγυα και δεμένη κοινότητα της πόλης. Τα απομεινάρια μιας ισχυρής κάστας του παρελθόντος της, που εξολοθρεύτηκε από τους Γερμανούς στη διάρκεια της Κατοχής, παραμένουν σήμερα ακμαία και εύρωστα. Λειτουργώντας το μουσείο της μνήμης, διαθέτοντας σημαντικό αριθμό ακινήτων, οργανώνουν συχνά εκδηλώσεις μνήμης, πρωτοστατούν στην ανέγερση του μουσείου Ολοκαυτώματος και αποτελούν με την επίσης δραστήρια Αρμένικη κοινότητα τις πιο σημαντικές κοινότητες της πόλης.

Σταθμός Βενιζέλου, λαμαρίνες και Μετρό

Η περιπέτεια ενός υπόγειου μέσου που κρατά πάνω από μια δεκαετία και εξαφάνισε ολόκληρες γειτονιές πίσω από τις λαμαρίνες, οδηγώντας στην ερημοποίηση τους, μοιά- ζει να οδεύει προς ένα αίσιο τέλος το 2021. Αν όλα πάνε καλά η πόλη θα αποκτήσει την πιο σπουδαία αρχαιολογική της πλάζα στον σταθμό της Βενιζέλου, ενοποιώντας τις αρχαιότητες της Ρωμαϊκής εποχής με το Αλκαζάρ και ένα μετρό που θα χρειάζεται επειγόντως επεκτάσεις δυτικά και ανατολικά.

Η μάχη των ανοιχτών χώρων – Στρατόπεδα

Η απόδοση στην πόλη των αδόμητων χώρων των στρατοπέδων, αντικείμενο μόνιμων διεκδικήσεων αποτελεί το όνειρο των δυτικών. Με την αρχή που γίνεται στο Παύλου Μελά ευελπιστούμε ότι θα ακουλουθήσουν και τα υπόλοιπα φιλέτα προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.

Οι ψησταριές της Πρωτοχρονιάς

Το ετήσιο μεγάλο γλέντι της πόλης είναι το ραντεβού στο κέντρο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Από νωρίς το μεσημέρι στήνονται φουφούδες παντού, ακόμα και σε εμπορικά καταστήματα και η κατάσταση κορυφώνεται νωρίς το απόγευμα στη Β. Ηρακλείου με το τελευταίο γλέντι της χρονιάς.

Ζωντανές και δραστήριες

Οι ιστορικές οργανώσεις της πόλης η ΧΑΝΘ και η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Ανδρών, παραμένουν και στις μέρες μας εξαιρετικά ζωντανές και δραστήριες με δράσεις όλο το χρόνο και φυσικά ιστορικές κατασκηνώσεις το καλοκαίρι που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων που θυμούνται την παραμονή τους εκεί μέχρι να γεράσουν.

Τσιγγάνικοι γάμοι

Στο μακρινό Δενδροπόταμο, αλλά και στη Μενεμένη και αλλού συχνά τη κανονικότητα και την προβλεψιμότητα της πόλης διακόπτουν τσιγγάνικοι γάμοι γεμάτοι, χρώμα, άρωμα, μουσικές και κέφι που εκλείπει από τον αστικό ιστό

Λαχαναγορά

Ένας ολόκληρος κόσμος, άγνωστος στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης, εκεί που η ζωή ξεκινά στη διάρκεια της νύχτας και έχει δικό της λεξιλόγιο, δική της διάλεκτο και δικούς της νόμους. Καυτό σημείο της περιοχής το βενζινάδικο με το cult μπουζουκτσίδικο Χάρμπαλης απέναντι όπου σβήνει σε ουίσκι και άνγωστα λαϊκά άσματα η κούραση της νύχτας.

Μποτιλιάρισμα

Συνώνυμο της ζωής της πόλης. Το πρωί στις κεντρικές λεωφόρους, τα μεσημέρια στον Περιφερειακό, τα Χριστούγεννα και τα εορταστικά Σαββατοκύριακα στα χωράφια γύρω από το Cosmos και το IKEA, τα καλοκαίρια στην έξοδο της Χαλκιδικής. Η ζωή στο αυτοκίνητο μοιάζει πια στη Θεσσαλονίκη ταυτισμένη με την ακινησία.

Η εθνική της μουσικής της πόλης

Ένα σύνολο ονομάτων που δεν έφυγαν ποτέ για την Αθήνα, έμειναν εδώ και τιμούν τη Θεσσαλονίκη με προγράμματα, παραστάσεις, συναυλίες. Ο Χρήστος Μητρέντζης, ο Δημήτρης Νικολούδης, ο Κώστας Πρατσινάκης, ο Πάρης Παρασχόπουλος, ο Γιάννης Τσολακίδης, ο Γιάννης Μήτσης, ο Ανδρέας Καρακότας και τόσοι άλλοι.

Η σαγήνη της παλιάς βλάστησης

Όσες νεραντζιές απέμειναν στο κέντρο μετά την περσινή παγωνιά, να ανθίζουν στο τέλος του χειμώνα και να μοσχοβολά όλο το κέντρο, τα πλατάνια της Σοφούλη που κάνουν το δρόμο να χάνεται, οι τελευταίες καστανιές στη Β. Όλγας, τα πεύκα των 40 εκκλησιών.

Ο χειμώνας της πόλης

Της πάει της Θεσσαλονίκης ο χειμώνας, με τα μολυβένια μανιασμένα κύματα στο Θερμαϊκό και τη Νέα Παραλία να ντύνεται στα λευκά προκαλώντας τους επίμονους περιπατητές να βάλουν μέχρι και σκι στη βόλτα τους. Το δάσος Σέιχ Σου που αλλάζει όψη. Τους καστανάδες στην Τσιμισκή. Τα καταστήματα που πουλάνε τσάγια και αφεψήματα, το έρημο Ποσειδώνιο τις νύχτες, τις πισίνες των κολυμβητηρίων που αχνίζουν, τους πλανόδιους που πουλούν σαλέπι.

Ταράτσες

Η νέα κουλτούρα στα καλοκαίρια της πόλης. Τις ζεστές μέρες, ιδιαίτερες, μικρές ή μεγάλες, κοντές και ψηλές ταράτσες που περιμένουν την Θεσσαλονίκη να τις ανέβει και να ζήσει την επιτομή του “sky is the limit” παρέα με μουσικές, διασκεδάσεις, ωραίους ανθρώπους, ωραίες γεύσεις και ακόμα ωραιότερες θεάσεις. Από Κινηματογραφικά Φεστιβάλ μέχρι πρωταθλήματα μπριτζ παίζουν στις ταράτσες της πόλης πια.

Τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα

Που μπορείς να τα πάρεις από διαφορετικά σημεία της πόλης και να τα αφήσεις σε άλλο σημείο χωρίς έξτρα χρέωση. Μια εξαιρετική ευκαιρία να δεις την πόλη σου με άλλο μάτι ακόμα και αν δεν έχεις ποδήλατο.

Οι κήποι

Στο Γκαίτε, στο Λαογραφικό Μουσείο, στους Κήπους του Πασά, στη βίλα Μπιάνκα, στη Δημοτική Πινακοθήκη, στην Αγιοριτική Εστία, τον Βοτανικό Κήπο της Σταυρούπολης. Οι τελευταίοι μαγικοί κήποι της πόλης αποτελούν διαφυγές ανάμεσα στο τσιμέντο και τα πολυώροφα.

Οι ανθοεκθέσεις

Στους Αμπελοκήπους, την Αρετσού και την Έκθεση. Την άνοιξη, άνθρωποι φορτωμένοι με πανσέδες αναχωρούν ευτυχισμένοι.

Διαβάστε επίσης: Αφιέρωμα Θεσσαλονίκη: Τα σύμβολα της πόλης