Αυτό είναι το σημείο κινητικότητας χιλιάδων Ευρωπαίων νέων στη Θεσσαλονίκη

Η σφραγίδα μιας πόλης είναι σε μεγάλο βαθμό οι νέοι και οι φοιτητές που ζουν σε αυτήν. Είναι το κύτταρο, το οποίο μπορεί με μεγαλύτερη ευκολία να αντιδράσει, να πολεμήσει, να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις, να κάνει όνειρα και κυρίως να μεταδώσει ιδέες, ενθουσιασμό και νέες πρακτικές.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που την χαρακτηρίζει το φοιτητικό της στοιχείο, την κάνει ξεχωριστή. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, όλο και περισσότερο, επιλέγεται ως η πόλη που φοιτητές έρχονται να παρακολουθήσουν ένα πρόγραμμα Erasmus, να κάνουν ένα μεταπτυχιακό, να γίνουν εθελοντές σε μια μεγάλη οργάνωση. Ειδικά μετά την προσφυγική κρίση, ακόμα περισσότεροι νέοι άνθρωποι βρέθηκαν στην πόλη, εκτός από σπουδές και για να δείξουν την αλληλεγγύη τους.

Oι «Ενωμένες Κοινωνίες των Βαλκανίων» – United Societies of Balkans (USB) είναι ένας φορέας που δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2008, (φέτος γιορτάζει τα 10 χρόνια λειτουργίας), με κύριο στόχο την κινητοποίηση και δραστηριοποίηση της νεολαίας μέσω εθελοντικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τόσο σε τοπικό, όσο και διεθνές επίπεδο. Όραμα τους είναι η κινητοποίηση των νέων, η ενασχόληση τους με τον εθελοντισμό, η ευαισθητοποίηση τους γύρω από κοινωνικά ζητήματα και η επίτευξη της μεγαλύτερης πρόσβασής τους στη γνώση. Ο Άρης Παράσχου, ιδρυτής της USB, καθώς και οι συνεργάτες του, αλλά και νέοι που ωφελήθηκαν από τα προγράμματα ανταλλαγών, μας μιλούν για την κινητικότητα στην Ευρώπη και για το πιο ζωντανό κομμάτι μιας Ενωμένης κοινωνίας, όπως άλλωστε είναι και ο τίτλος της οργάνωσης.

Τι είναι η U.S.B.;

Άρης: Αν θα σου απαντήσω επισήμως, θα σου έλεγα πως είναι μια οργάνωση νεολαίας. Αν θα έπρεπε να σου απαντήσω προσωπικά, θα την παρομοίωνα με μια θάλασσα, που ξεκίνησε από μια μικρή ομάδα, μια μικρή δεξαμενή νέων που στη συνέχεια, μέσα από διάφορες ζυμώσεις, προκλήσεις, επιτυχίες και αποτυχίες, μεγάλωσε και συνεχίζει να μεγαλώνει με πολλά ποταμάκια να τελειώνουν μέσα της.

Πώς γεννήθηκε η σκέψη της δημιουργίας της U.S.B.;

Άρης: Σε πολύ νεαρή ηλικία ασχολήθηκα με τον εθελοντισμό και πάντα έψαχνα κάποια πράγματα περισσότερο από τα «βατά» των φοιτητικών χρόνων. Δεν ήμουν ο κλασικός στερεοτυπικός φοιτητής. Απογοητευόμουν, για την ακρίβεια, από την ενέργεια των συνομηλίκων μου, που αντί να εκμεταλλευτούν τον χρόνο τους, αρκούνταν μόνο στον καφέ και στα ποτά. Ραδιόφωνο, φωτογραφία, θέατρο, ξένες γλώσσες και πολλά άλλα μου έδωσαν τα ερεθίσματα να ψαχτώ ακόμα παραπάνω. Στην ανεύρεση αυτή ανακάλυψα τα προγράμματα κινητικότητας νέων και το πρόγραμμα «Νεολαία». Και έτσι ξεκίνησα έναν ατελείωτο μαραθώνιο ταξιδιών σε πάνω από 27 χώρες, όπου συμμετείχα σε ανταλλαγές νέων, σεμινάρια, σχέδια κατάρτισης, συνέδρια. Γνώρισα άπειρα άτομα, που πριν από εμένα δεν είχαν γνωρίσει κανένα άτομο από την Ελλάδα, μιας και τα προγράμματα αυτά δεν ήταν ευρέως γνωστά στην Ελλάδα. Η συναναστροφή μου με τα άτομα αυτά με οδήγησε να αλλάξω όχι μόνο σαν άνθρωπος. Στα ταξίδια αυτά, μαγεύτηκα από τα Βαλκάνια, μέρος των οποίων είναι και η Ελλάδα. Χώρες, λαοί, πολιτισμοί, που ενώ είμαστε τόσο κοντά, μας χωρίζουν θέματα κυρίως πολιτικής. Παρεξηγημένοι, πανέμορφοι, ανεξερεύνητοι τόποι και άνθρωποι, που αξίζει κάποιος να ανακαλύψει και ίσως μέσω αυτών να ανακαλύψει και κάποιο κομμάτι της ρίζας του/της. Δεν υπήρχαν όμως πολλά προγράμματα και διάθεση για συνεργασία των ελληνικών φορέων με χώρες των Βαλκανίων. Έτσι λοιπόν, σε ένα πρόγραμμα στη Ρουμανία για την ειρήνη, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε σημειωθεί μεγάλη διαμάχη των συμμετεχόντων από την Σερβία και το Κόσσοβο, αποφάσισα να βάλω μπρος τις Ενωμένες Κοινωνίες των Βαλκανίων. Κατέθεσα το πρώτο μου πρόγραμμα, στο οποίο με βοήθησαν στη συγγραφή του φίλες από τρεις διαφορετικές χώρες και εγκρίθηκε! Το πρόγραμμα το υλοποιήσαμε στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, κοντά στο χωριό μου, μιας και ήθελα να φέρω νέους και νέες στα μέρη μου. Ζήτησα τη βοήθεια ατόμων από την Ελλάδα που γνώρισα μέσα από τα ταξίδια μου και ήρθαν!

Ερμιόνη: Εδώ να σημειώσω πως εγώ ήρθα για πρακτική στον φορέα πριν δύο χρόνια, επειδή γνώριζα κάποια πράγματα για αυτόν και για τα προγράμματα νεολαίας. Από την πρώτη ημέρα, είχα την δυνατότητα να εμπλακώ σε όλες τις δράσεις, τις θέσεις και τα πρακτικά ζητήματα, ήταν για εμένα όλα ανοιχτά. Όλα τα παιδιά που έρχονται για πρακτική έχουν τέτοια ευκαιρία, αλλά και όποιο άτομο ζητήσει κάτι, είμαστε θετικοί/ες να το υποστηρίξουμε, αυτό το κενό, της υποστήριξης νέων και σε επαγγελματικό επίπεδο θεωρώ ότι το προσπαθούμε.

Κάνε έναν απολογισμό της οργάνωσης τώρα που έχετε και τα επετειακά σας γενέθλια. Τι έχει καταφέρει τόσα χρόνια η United Societies of Balkans;

Άρης: Αν πρέπει να μιλήσουμε με νούμερα θα λέγαμε για περί τα 78 υλοποιηθέντα προγράμματα στην Ελλάδα, χιλιάδες νέους και νέες που ήρθαν στην Θεσσαλονίκη και σε περιοχές της Βορείου Ελλάδας, όπως Καστοριά, Βελβεντός, Παλαιό Παντελεήμονα, Πόζαρ, Ολυμπιάδα και Ταξιάρχη Χαλκιδικής και γενικά σε επαρχιακές πόλεις και περιοχές, για να φέρουμε κοντά νέους και νέες των περιοχών αυτών με συνομήλικα άτομα άλλων χωρών, να σπάσουν τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις τους και να δημιουργήσουν μια νέα εικόνα. Να κάνουμε γνωστό ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο Αθήνα, Μύκονος και Σαντορίνη! Επίσης, χιλιάδες νέοι και νέες έχουν συμμετάσχει μέσα από εμάς σε προγράμματα στο εξωτερικό βοηθώντας έτσι να δημιουργηθεί και ένα δίκτυο φίλων, μελών και συνεργατών. Μέσα από τα προγράμματα αυτά έχουν γεννηθεί και περίπου έξι παιδιά, ναι είμαι παππούς ήδη έξι παιδιών (μπορεί και παραπάνω!). Πολλά άτομα και συνεργάτες έχουν περάσει από το γραφείο. Όλοι και όλες, σαν μικρά κύματα, έχουν αφήσει έναν κόκκο άμμου, ένα μικρό βότσαλο, και αυτό συνθέτει το σήμερα στον οργανισμό.

Πώς ήταν τότε η Θεσσαλονίκη σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις στον τομέα της νεολαίας;

Άρης: Από την Ελλάδα δεν υπήρχαν πολλοί φορείς που ασχολούνταν με τον τομέα της νεολαίας. Εκτός από κάποιους βασικούς πυλώνες νεολαίας, όπως η ΧΑΝΘ και οι πρόσκοποι, και τα κέντρα νέων που λειτούργησαν για μια μικρή περίοδο, στην Θεσσαλονίκη φορέας νεολαίας ήταν μόνο τα Παιδιά εν Δράση. Με την πάροδο του χρόνου και ίσως λόγω της κρίσης, δημιουργήθηκαν και άλλοι φορείς νεολαίας, όπως και αρκετές άτυπες ομάδες που δραστηριοποιούνται στην πόλη.

Πώς είναι σήμερα τα πράγματα;

Άρης: Δεν θα είμαι από αυτούς που θα σου πουν ότι όλος ο κόσμος είναι έτη φωτός μπροστά και εμείς η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Δεν με αρέσει αυτή η κλάψα του νεοέλληνα. Όντως στην Ελλάδα δεν έχουμε υποδομές για ζυμώσεις, για επαφές για δράσεις νεολαίας. Υπήρξαν κάποια στιγμή τα κέντρα νέων ή και τα συμβούλια νέων. Είτε τα μεν συμβούλια επηρεάζονταν από τα πολιτικά κόμματα, είτε τα δε κέντρα νέων όταν τελείωσαν οι χρηματοδοτήσεις έκλεισαν και αυτά. Δεν υπάρχει αναγνώριση του ρόλου του Συμβούλου Νέων, δηλαδή του ατόμου που είναι υπεύθυνο για την διοργάνωση εκπαιδευτικών, κοινωνικών, και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων για νέους και νέες. Σε άλλες χώρες έχει αναγνωριστεί, υπάρχει και πανεπιστημιακός τομέας για εκπαίδευση τέτοιων ατόμων και αποδοχή από την κοινωνία. Δεν υπάρχει ευαισθητοποίηση και μέριμνα από την βασική και τυπική εκπαίδευση, δηλαδή από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, για το πώς μπορεί ένας νέος και νέα να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος! Η στείρα εκπαίδευση, η παρωχημένη γνώση, η αναγκαστική παπαγαλία και το «γλείψιμο» που ακολουθείται σαν πρακτική, όπως και το κλασικό αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, υπολογιστές και «χαρτί θα πάρω από το πρόγραμμα αυτό;», «θα με βοηθήσει να μπω στο δημόσιο;»! Μα ναι, μετά από τόσες σφαλιάρες που έχουμε φάει λόγω κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, και λέω κοινωνικής γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε, ακόμα δεν έχουμε μάθει το μάθημα μας! Κανένα χαρτί, κανένα δημόσιο κανένα γλείψιμο πλέον δεν θα σε πάνε μπροστά! Η αγορά θέλει πρακτική άσκηση, θέλει αντίληψη, θέλει κριτική σκέψη, θέλει «τσακαλίκι», θέλει «τσαγανό». Η Ελλάδα δεν έχει μια πολιτική για την νεολαία, ένα σχέδιο, ένα όραμα! Ποτέ δεν αποτέλεσε όραμα της χώρας μας η νεολαία. Τα παιδιά αυτά που πρέπει να είναι το παρόν μιας χώρας και όχι το μέλλον, αυτή τη στιγμή και μέσα από αυτήν την κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί από την μεταπολίτευση και μετά και γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια, έχουν χάσει κάθε ελπίδα για το μέλλον.

Όμως η απάντηση δεν είναι το «θα πάω στην Ολλανδία», γιατί και να πας στην Ολλανδία, θα μένεις σε ένα σπίτι με 10 ανθρώπους, θα τρως έτοιμα γεύματα και θα βάζεις στην άκρη 100 ευρώ τον μήνα. Απάντηση είναι να προσπαθήσεις εδώ να αλλάξεις την κατάσταση, μην αφήσεις το μέρος που γεννήθηκες, που έπαιξες, που αντάλλαξες το πρώτο φιλί. Πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά και αυτός είναι ο λόγος που έμεινα πίσω, όχι τόσο για τα περί τόπου, που ανέφερα, όσο για τη νεολαία! Αν φύγουμε όλοι και όλες τότε ποιος θα μείνει να σκέφτεται σε αυτή την χώρα, ποιος, ποια θα μείνει να στηρίξει τα άτομα που θέλουν να μείνουν και να πολεμήσουν για να βγει από το σκοτάδι; Θα αφήσουμε τα νέα αυτά άτομα να φαγωθούν;

Γιάννη, πες μας με λίγα λόγια τι κάνετε σε σχέση με την κατάρτιση νέων και με τις ανταλλαγές;

Γιάννης: Τα σχέδια κατάρτισης, τα σεμινάρια και οι ανταλλαγές νέων, είναι προγράμματα κινητικότητας νέων μέσω διαφόρων χρηματοδοτικών πηγών. Μέσα από τα προγράμματα αυτά, τα οποία καλύπτουν τη διαμονή, διατροφή και μετακίνηση των συμμετεχόντων, οι νέοι μέσα από μεθόδους μη τυπικής μάθησης, όπως παιχνίδια ρόλων, προσομοίωση, τέχνες, debate και διάφορες άλλες βιωματικές ασκήσεις, αποκομίζουν καινούργιες γνώσεις και δεξιότητες και αλλάζουν στάσεις και συμπεριφορές. Ταυτόχρονα, έρχονται κοντά με άλλους πολιτισμούς, μέρη και τρόπους σκέψης και ζωής, πλάθοντας έτσι έναν πιο υγιή χαρακτήρα, πιο διαπολιτισμικό και με διευρυμένη κριτική σκέψη. Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό έχουμε την δημιουργία πιο ολοκληρωμένων ανθρώπων. Μέσω των προγραμμάτων αυτών έχουμε φέρει στην Ελλάδα χιλιάδες νέους και νέες υλοποιώντας προγράμματα σε διάφορα μέρη, όπως έχω ήδη πει πιο πάνω, και έχουμε στείλει χιλιάδες παιδιά στο εξωτερικό.

Σοφία: Εκτός των προγραμμάτων που αναφέραμε, ένα ακόμα σημαντικό πρόγραμμα το οποίο θεωρώ είναι το μακροβιότερο και πιο οργανωμένο που έχουμε ως φορέας, είναι το Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία (European Voluntary Service- EVS). Μια μοναδική ευκαιρία για ένα νέο άτομο να ταξιδέψει και να μείνει από δύο εβδομάδες έως ένα χρόνο σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα (και όχι μόνο) και να προσφέρει την εθελοντική του δράση σε κάποιο αντικείμενο των ενδιαφερόντων του/της, ενώ παράλληλα μαθαίνει την γλώσσα της χώρας που μένει και όλα αυτά χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του προγράμματος Erasmus+. Το πρόγραμμα αυτό αφορά νέους και νέες από 17 έως 30 ετών, χωρίς να υπάρχει καμία απόκλιση βάση κοινωνικού, μορφωτικού και κοινωνικού κριτηρίου. Είναι μια μοναδική ευκαιρία για ένα νέο άτομο να πάρει μέρος σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, μέσω του οποίου μπορεί να βρει τον χρόνο και τα ερεθίσματα να ανακαλύψει τον εαυτό του/της, να αναρωτηθεί τι ψάχνει στην ζωή και τι θα ήθελε να κάνει στο μέλλον. Να πλάσει ξανά και να δουλέψει κομμάτια της ψυχής και προσωπικότητας του/της με την καθοδήγηση ενός έμπειρου μέντορα.

Κρίστιαν: Έχουμε φιλοξενήσει πάνω από 140 άτομα σε 10μηνα, κυρίως, προγράμματα και έχουμε στείλει γύρω στα 80 άτομα στο εξωτερικό. Το δικό μας πρόγραμμα αφορά τα νέα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δηλαδή ηλεκτρονικό ραδιόφωνο, τηλεόραση και περιοδικό. Αν μπει κάποιος/α στο www.balkanhotspot.org μπορεί να βρει το διμηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό του φορέα το “Balkan Beats” και όλα όσα κάνουν τα παιδιά μας. Και εγώ υπήρξα εθελοντής, είμαι από την Ιταλία και μάλιστα είχα την ευκαιρία να είμαι στην Θεσσαλονίκη την περίοδο της Πρωτεύουσας Νεολαίας. Μια εξαιρετική εμπειρία ζωής που άλλαξε τα πάντα μέσα μου και στις προτεραιότητες μου. Φανταστείτε ότι σχεδόν όλα τα άτομα που ήταν τότε μαζί μου εδώ, ασχολούνται σε διαφορετικές θέσεις σε δομές νεολαίας στις χώρες τους ή εκτός.

Άρης: Φυσικά, εκτός αυτών των προγραμμάτων, έχουμε υλοποιήσει πολλά και διάφορα εργαστήρια, φεστιβάλ, ντοκιμαντέρ, έρευνες και εκδόσεις.

Τι έχεις δει να αλλάζει στην πόλη αλλά και στους ωφελούμενους και τι μακροπρόθεσμα οφέλη έχει στην ζωή τους ένα Erasmus και αντίστοιχες εμπειρίες;

Άρης: Η Ελλάδα άργησε πολύ να δραστηριοποιηθεί στα προγράμματα νεολαίας όπως είπα. Το ενδιαφέρον ξεκίνησε μετά το 2011 για πολλούς λόγους. Πιστεύω λόγω της κρίσης οι νέοι και οι νέες το είδαν σαν έναν τρόπο εμπειριών και ταξιδιού, λάθος βέβαια, και σε αυτό φταίμε πολλές οργανώσεις. Πολλοί φορείς αντιμετώπισαν τα προγράμματα ανταλλαγής ως τουριστικά προγράμματα και τον εαυτό τους ως τουριστικά γραφεία. Δεύτερος λόγος, είναι ότι πλέον το πρόγραμμα ονομάστηκε Erasmus+ και έτσι έγινε καλύτερη ενημέρωση των ευκαιριών αυτών, ενώ παλιά ήταν ξεχωριστά προγράμματα και δεν είχαν τόσο απήχηση. Στην Θεσσαλονίκη το πρόγραμμα ακούστηκε πολύ από τότε που ο Δήμος Θεσσαλονίκης έδωσε μια καλύτερη προσοχή στα θέματα νεολαίας, κυρίως αφότου πήρε τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας το 2014. Μια φοβερή περίοδος για όλους και όλες μας!

Λουίζα: Η πόλη μας από μόνη της είναι ένας κόμβος νεολαίας. Θέλεις λόγω των πανεπιστημίων, λόγω του μέρους που βρίσκεται, λόγω του «αέρα»… όλα τα ξένα παιδιά που έρχονται στην Θεσσαλονίκη μαγεύονται από την πόλη και τον κόσμο της. Οι εθελοντές που έρχονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα δε θέλουν να φύγουν από εδώ και πάντα προσπαθούν να βρουν τρόπο να μείνουν εδώ ή να γυρίσουν ξανά έστω σαν επισκέπτες. Βέβαια, άποψή μας είναι πως όταν τελειώνει ένα πρόγραμμα Erasmus+ οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες πρέπει να γυρίζουν στις περιοχές τους, να μεταφέρουν αυτά που κέρδισαν στην εργασία τους και στους νέους και στις νέες της κοινωνίας τους, να γίνονται τα “role models”. Και εμείς θα θέλαμε «τα παιδιά» που συμμετείχαν σε τέτοια προγράμματα να γύριζαν πίσω στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη, στο χωριό τους! Δηλαδή ένα «παιδί» που πήγε 12 μήνες σε ένα πρόγραμμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και LGBTQI+, δεν θα ήταν χρήσιμο να γύριζε πίσω στο χωριό του κάπου και να βοηθήσει την τοπική κοινωνία; Η Θεσσαλονίκη έχει αλλάξει, αλλά θέλει πολλή δουλειά ακόμα και πρέπει να υποστηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες και να δημιουργήσει και δομές για την νεολαία.

Πώς είναι να δουλεύεις με νέους;

Άρης: Σχιζοφρενικό! Είναι μια τρέλα! Μια γλυκιά τρέλα. Από πολύ νέος κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω στην ζωή μου. Αγαπώ να ακούω τα παιδιά, να τα συμβουλεύω, να τα οργανώνω, να βλέπω να επιτυγχάνουν πράγματα ή και να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Μέσα στα 10 χρόνια έχω ζήσει πολλές και διαφορετικές φάσεις και ταχύτητες της νεολαίας. Έχω μεγαλώσει πολλά παιδιά και χαίρομαι να μου μιλούν στον δρόμο και να μην θυμάμαι ποιοι ήταν, αλλά πως εγώ συνέβαλα κάπως στην ζωή τους. Το δύσκολο είναι πως αν θέλεις να το κάνεις επαγγελματικά και να ζεις από αυτό, μιας και το κράτος δεν υποστηρίζει τις δομές και την ενασχόληση με την νεολαία, πρέπει να πολεμάς συνέχεια για δυνατότητες χρηματοδότησης και αυτές έρχονται κυρίως από ευρωπαϊκά προγράμματα, άρα πρέπει να έχεις εκτός την νεολαία και το πεδίο, να πρέπει να γράφεις ευρωπαϊκές προτάσεις, να διευθετείς τα οικονομικά, να ασχολείσαι με θέματα νομικά, να χειρίζεσαι έναν τεράστιο όγκο γραφειοκρατίας, κάτι που αντίστοιχοι συνάδελφοι άλλων χωρών δεν το έχουν, γιατί εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση από το κράτος. Αυτό από μόνο του σε καταστρέφει, σε διαλύει, σε κάνει να χάνεις πολλή από τη δημιουργικότητα σου και τη δύναμη σου, για να δίνεις το 100% του εαυτού σου! Το κράτος όχι απλά δεν σε υποστηρίζει, αλλά σε κοιτάει και εχθρικά, βάζοντας σου πολλά εμπόδια και έχοντας μεγάλη καχυποψία, την οποία την τρέφουν και τα ΜΜΕ. Ένα κράτος με μια κοινωνική πολιτική όπως το ελληνικό, η οποία όμως λόγω των πελατειακών σχέσεων και σκανδάλων θεωρούσε πως παρέχει τα πάντα στον πολίτη, άρα κάποια ιδιωτική πρωτοβουλία της οποιαδήποτε κοινωνικής υποστήριξης ήταν περιττή, έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα προς εμάς. Σαν άλλος δον Κιχώτης, ο καθένας από εμάς και η κάθε μία προσπαθεί να φτάσει στα όνειρα του και να βοηθήσει τα όνειρα της νεολαίας.

Ποιες οι διαφορές και τα κοινά των νέων Ελλήνων και των νέων άλλων χωρών;

Κρίστιαν: «Το παιδί και το σκυλί είναι όπως το μάθεις» λέει ο λαός σας, έτσι είναι. Τα ερεθίσματα που παίρνουν τα παιδιά μεγαλώνοντας, οι νόρμες που παίρνουν από την κοινωνία είναι αυτό που δημιουργεί τις προσωπικότητες τους. Έχουν στοιχεία με την γέννηση τους, αλλά διαμορφώνονται συνέχεια. Με τις δράσεις μας προσπαθούμε να δομήσουν μια πιο υγιή προσωπικότητα. Δεν μπορώ να πω ποια τα κοινά και οι διαφορές, όπως και οι δυνατότητες και αδυναμίες τους. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς μεγάλωσαν τα παιδιά, με το τι έχουν βιώσει. Δεν θέλω να πω ότι εσείς είστε πιο χαρούμενος λαός και θετικός, ενώ η νεολαία των βόρειων χωρών πιο ψυχρή ή ο δικός μου είναι «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» κτλ. Αυτά είναι στερεότυπα και προκαταλήψεις. Ο καθένας ή καθεμία είναι κάτι μοναδικό και πρέπει να δουλεύουμε με το κάθε άτομο ως ξεχωριστό.

Ποιο το κίνητρο και τα οφέλη της συμμετοχής σε ένα τέτοιο πρόγραμμα;

Λουίζα: Το κίνητρο μπορεί να είναι το οποιοδήποτε! Από το ταξίδι, την εμπειρία, το θέμα του προγράμματος, την δοκιμή σε μια καινούργια πρόκληση, το στοίχημα με έναν φίλο, μία φίλη ή να συνοδέψει έναν φίλο, φίλη, ο έρωτας! Τα πάντα είναι κίνητρο. Αν και το σωστό θα ήταν να πρέπει το άτομο που θα συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα να έχει ασχοληθεί ή να θέλει να ασχοληθεί με το αντικείμενο του προγράμματος, να έχει έντονο το ενδιαφέρον γυρνώντας πίσω να βάλει σε πράξη αυτά που έχει μάθει κτλ, αλλά το σημαντικότερο είναι να πάει! Για την πρώτη του φορά κάποιο άτομο να πάει. Στο μέλλον αν δεν έχει βρει την εσωτερική ανάγκη συμμετοχής σε τέτοια προγράμματα και δεν ενδιαφέρεται για το αντικείμενο του, τότε είναι ένας/μια «τουρίστας» των σεμιναρίων και για εμένα προσωπικά μπαίνει στην «μαύρη λίστα».

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;

Άρης: Μετά από 10 χρόνια στο πεδίο, είμαστε έτοιμοι να μεταλαμπαδεύσουμε τη γνώση μας σε άλλες ομάδες τις πόλης, να υποστηρίξουμε φορείς της κοινωνίας των πολιτών να οργανώσουν καλύτερα τις δράσεις τους, μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων ή υποστήριξης από εθελοντές να δυναμώσουν τις δράσεις τους.

Κωστής: Ήδη δημιουργήσαμε ένα τοπικό δίκτυο φορέων που φιλοξενούν εθελοντές μέσω του προγράμματος Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία. Ένας χώρος που στεγάζει όνειρα 36 νέων που υποστηρίζουν δράσεις 9 φορέων της πόλης. Αυτό το πολύβουο νεανικό μελίσσι είναι το στοίχημα για τα επόμενα χρόνια και ευχαριστώ προσωπικά την εμπιστοσύνη των φορέων που συνεργαζόμαστε προς το πρόσωπο μας και ελπίζω να καταφέρουμε πολλά μαζί. Γιατί μαζί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Να περιμένετε σύντομα νέα μας!

Λία: Επιπλέον ξεκινήσαμε μια νέα προσπάθεια, να δώσουμε την δυνατότητα σε άτομα που έχουν κάποια δεξιότητα και γνώσεις και θα ήθελαν να παρουσιάσουν ένα σεμινάριο ή ένα εργαστήριο δωρεάν προς τους πολίτες της πόλης, να έρθουν σε επαφή μαζί μας και να παρέχουμε όλη την δομή και την υποστήριξη να το κάνουν. Ταυτόχρονα, διοργανώνουμε και σεμινάρια, κύκλους κατάρτισης και εργαστήρια με ένα μικρό χρηματικό αντίτιμο να τα παρακολουθήσει κάποιος/α. Δείτε ΕΔΩ.

Άρης: Έχουμε ήδη δρομολογήσει την δημιουργία ενός δικτύου του οργανισμού σε Τουρκία, Βουλγαρία και ΠΓΔΜ σε συνεργασία με εθελοντές μας στις περιοχές αυτές. Οι φορείς θα είναι ανεξάρτητοι, αλλά από κοινού θα ασπαζόμαστε τις ίδιες αξίες, ιδανικά και στόχους υπό την ομπρέλα του κοινού μας ονόματος.

Ο Γιάννης, η Σοφία, η Ερμιόνη, η Στέλα, ο Κωστής, ο Κρίστιαν, η Λουίζα, η Λία, η Ράνια και όλοι/ες οι συνεργάτες, φίλες και φίλοι, μέλη και εθελόντριες και εθελοντές είναι για μένα μια τεράστια αγκαλιά.

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις μας, τότε γίνε και εσύ μέλος στη σελίδα μας United Societies of Balkans και να επισκέπτεσαι συχνά την ιστοσελίδα μας www.usbngo.gr και φυσικά γιατί είμαι και σε μια ηλικία που τότε όλα τα κάναμε με το χέρι, σε περιμένω να σου σφίξω το χέρι από κοντά!