Alert πανδημίας: Απουσιάζει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης;

Γράφει ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος

Πριν 2 βδομάδες κάποιοι πανηγύριζαν για μια Θεσσαλονίκη «ελεύθερη» από κορωνοϊό. Σήμερα η πόλη φλέγεται από τη πανδημία. Τα νοσοκομεία της (ομολογεί η κυβέρνηση) ξεπέρασαν προ πολλού τα όρια τους. Δεν αρκούν τα κρεβάτια ΜΕΘ και το προσωπικό, αποκλείονται όλα τα άλλα περιστατικά πλην κορωνοϊού.  Το δίλημμα «ποιος αξίζει να ζει και ποιος όχι» δεν είναι καθόλου μακρινό.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές,  πρόβλημα της πόλης είναι και ο Δήμος, ο δήμαρχος της. Που μετά από (συνειδητό, πολιτικό) λήθαργο πολλών μηνών, χωρίς να πάρει ή να πιέσει για κανένα ουσιαστικό μέτρο, αρνούμενος εγωϊστικά, σχεδόν εμμονικά, προτάσεις μας για άμεσα, ρεαλιστικά μέτρα προστασίας για τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους χώρους δουλειάς, τις συγκοινωνίες, τους χώρους συνωστισμού, ξαναβγήκε «στον αφρό». Σαν «λαγός» της κυβέρνησης, δήλωσε ότι ζήτησε από αυτή μέτρα που όμως η ίδια έχει ήδη προαποφασίσει (απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 9 μμ, απαγόρευση μετακινήσεων μεταξύ νομών). 

Δεν αμφισβητήσαμε τις οδηγίες των επιστημόνων ούτε τη προσωπική ευθύνη καθενός για τη δική του προστασία αλλά και του περίγυρου του. Δεν το κάνουμε και τώρα.

ΟΜΩΣ το να ρίχνεις όλη την ευθύνη για τη δραματική κατάσταση στο ότι οι Θεσσαλονικείς είναι περισσότερο «ανεύθυνοι, γλεντζέδες και επικίνδυνοι» από τους υπόλοιπους Έλληνες, δεν είναι απλά γελοίο επιχείρημα. Είναι απόκρυψη της «συνειδητής ανευθυνότητας» κυβέρνησης και δήμου, παράγοντας κινδύνου.

Ο κ. Ζέρβας ανακάλυψε πάλι την αιτία του κακού μόνο στο συνωστισμό νεολαίων στις πλατείες. Όχι ότι δεν χρειάζονται μέτρα. Αλλά είναι κοροϊδία, για να μην ενοχλήσεις τη κυβέρνηση σου, τη μεγάλη εργοδοσία, τους «θεσμούς» της πόλης (πχ εκκλησία),για να τους έχεις δίπλα σου στις επόμενες εκλογές, να βλέπεις μόνο αυτό και να κλείνεις επιλεκτικά τα μάτια στα όσα άλλα συμβαίνουν : 

Στα ελάχιστα λεωφορεία – σαρδελοκούτια, κινητές βόμβες υπερμετάδοσης του ιού. Τα περίφημα 50 λεωφορεία της Λειψίας (που συμφωνήθηκαν πολύ πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού στη Κίνα, σαν πρώτο βήμα ιδιωτικοποίησης του ΟΑΣΘ) δεν είναι μόνο παλιά αλλά εντελώς ακατάλληλα για τη πανδημία (συνωστισμός στις 2 μόνο πόρτες τους, παράθυρα που δεν ανοίγουν, χωρίς κλιματισμό). 

Στους χώρους δουλειάς – σημεία υπερμετάδοσης όπου τα μέτρα ασφαλείας θεωρούνται κόστος για τους εργοδότες ενώ τα πανάκριβα τεστ πληρώνουν από τη τσέπη τους οι εργαζόμενοι. Θυμίζουμε ότι η μεγάλη εξάπλωση του ιού στη Βόρεια Ιταλία, στο πρώτο κύμα, προήλθε από τα εργοστάσια. 

Στα σχολεία που στις αίθουσες τους στοιβάζονται 25-27 μαθητές και καθηγητές. Και ο δήμαρχος αρνείται να αποσυμφορηθούν – έστω μερικώς – με αξιοποίηση των τεράστιων αιθουσών της ΔΕΘ, των ΚΑΠΗ που δεν λειτουργούν, άλλων κλειστών σχολείων και αιθουσών.

Τέλος στη δραματική κατάσταση των νοσοκομείων της πόλης τα οποία όχι μόνο «ξεχείλισαν» αλλά χτυπιούνται μαζικά από τον ιό όσοι καλούνται να τον αντιμετωπίσουν : οι υγειονομικοί. Οι αριθμητικές αλχημείες της κυβέρνησης δεν μπορούν να κρύψουν τη πραγματικότητα. Ο δήμαρχος αρνείται εμμονικά να στείλει έστω μια απλή επιστολή στη κυβέρνηση για την ενίσχυση τους, για την επίταξη των ΜΕΘ στις ιδιωτικές κλινικές (Προφανώς αυτές περιμένουν να φιλοξενήσουν με διπλάσια νοσήλια ασθενείς εκτός κορωνοϊού που δεν εξυπηρετούνται στα δημόσια νοσοκομεία καθώς αυτά μετατράπηκαν σε «μιας νόσου»).

Στο συνωστισμό στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου και την συμβολική άρνηση μάσκας από τους επικεφαλής ιερείς.

Στα πάρτι σε μεγάλα (όχι μικρά) μαγαζιά διασκέδασης που δεν τα είδε καμιά αστυνομία.

Πολλοί (και όχι μόνο στην αντιπολίτευση) κάνουν λόγο για παροιμιώδη ανικανότητα. Δεν έχουν άδικο. Όμως αυτή προκαλείται  από την απόλυτη ταύτιση του δημάρχου με τη κυβέρνηση. Για να μην την ενοχλήσει με δίκαια, επείγοντα αιτήματα, για να εξασφαλίσει τη στήριξη της στις επόμενες εκλογές (καθιστώντας το δήμο, υποκατάστημα της κυβέρνησης). Πρόκειται για πολιτική επιλογή ανευθυνότητας και κινδύνου για τη πόλη.

Όταν δήμος και κυβέρνηση από εργαλείο επίλυσης του προβλήματος έχουν καταστεί παράγοντες επικίνδυνης όξυνσης του, δεν μένει άλλος δρόμος για το λαό : να πάρει την ευθύνη της υγείας και της ζωής του στα χέρια του. 

Να απαιτήσει οργανωμένα, συλλογικά, μαχητικά :

Μαζικά, δωρεάν, επαναλαμβανόμενα τεστ σε σχολεία, χώρους δουλειάς, όπου υπάρχει αναγκαστικός συνωστισμός.

Άμεση επίταξη (δηλ. χωρίς πληρωμή) των αναγκαίων δομών υγείας του ιδιωτικού τομέα.  (Σε κάθε πόλεμο – όπως ονομάζει την πανδημία η κυβέρνηση – υπάρχουν επιτάξεις. Εδώ υπάρχει εκμετάλλευση και κέρδη). 

Να σταματήσει επιτέλους η άρνηση Ζέρβα να ζητήσει από τη κυβέρνηση την επαναλειτουργία των νοσοκομείων Λοιμωδών και Παναγία.  

Επίταξη ιδιωτικών λεωφορείων (που δεν χρησιμοποιούνται) για την αστική συγκοινωνία.

Να αποσυμφορηθούν τα σχολεία με αξιοποίηση των πολλών, μεγάλων και άδειων αιθουσών της ΔΕΘ, των ΚΑΠΗ, κλειστών αλλά λειτουργικών σχολείων, άλλων αιθουσών που υπάρχουν. 

Η δημοτική αστυνομία να σταματήσει το σαφάρι των κλήσεων (όπου δεν είναι αναγκαίο για τη κυκλοφορία σε κεντρικούς δρόμους) και να ρίξει το βάρος της στον έλεγχο των μέτρων για τη πανδημία στους χιλιάδες χώρους δουλειάς, τις δομές πρόνοιας, σε όσους επιχειρηματίες της διασκέδασης διοργανώνουν «πάρτι κορωνοϊού». 

Να ενισχυθούν και συστηματοποιηθούν τα μέτρα ασφαλείας για τους εργαζόμενους του δήμου που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή. 

Να υπάρξει ριζικός αναπροσανατολισμός του προϋπολογισμού του δήμου. Να σταματήσουν οι προγραμματισμοί για εργολαβίες έργων βιτρίνας, κερδοφόρες μεν αλλά άχρηστες ή επιζήμιες (ποδηλατόδρομοι χωρίς σχέδιο, αναπλάσεις όπως ΔΕΘ, παραλιακού μετώπου, πράσινα δώματα κλπ). Να προωθηθούν έργα άμεσα αναγκαία για τους κατοίκους της πόλης (σχολεία, αντισεισμικός έλεγχος κλπ). Όταν υπάρχουν πολλές ανάγκες, το κρίσιμο είναι η επιλογή προτεραιοτήτων. 

Να απαλλαγούν από δημοτικά τέλη οι άνεργοι, οι μισο-απασχολούμενοι, όσων έχει ανασταλεί η σύμβαση εργασίας, οι μικροκαταστηματάρχες που φυτοζωούν και κλείνουν. Πρόταση που αρνήθηκε η δημοτική πλειοψηφία στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο ενώ παρουσίασε ως επίτευγμα τη μείωση δημοτικών τελών κατά 12,5% (αντί της προεκλογικής εξαγγελίας για μείωση 50%) και ενώ στα δημοτικά έσοδα θα προστεθούν και όσα εκατομμύρια φορτώνεται ο δημότης για τη δήλωση πρόσθετων τετραγωνικών μέτρων, εξαϋλώνοντας έτσι τη μικρή μείωση. 

Στο «δια ταύτα» :

«Εθνική ομοψυχία» σε μια καταστροφική, επικίνδυνη πολιτική δεν πρέπει, δεν μπορεί να υπάρξει. 

Η εμμονή μόνο στην ατομική ευθύνη, η ενοχοποίηση αδιακρίτως της νεολαίας (λες και όλοι οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να γλεντάνε ή να μετακινούνται για γλέντι σε άλλους νομούς, κάθε μέρα) αποκρύπτει τις συλλογικές πολιτικές ευθύνες ενός κράτους (κεντρικό και τοπικό δηλ. δήμοι περιφέρειες). Που εστιάζει στην αντοχή της οικονομίας (βλ. κερδών) και όχι στην αντοχή της υγείας του λαού. Τι άλλο είναι τα 30 εκ. ευρώ που δίνονται στην ιδιωτική υγεία για χρήση ΜΕΘ (αν αποφασιστεί). Τι άλλο είναι ο πακτωλός κονδυλίων της Ε.Ε. μόνο προς τις μεγάλες, βιώσιμες επιχειρήσεις με τη προϋπόθεση και εκλείψουν από την αγορά οι μικρότερες, να ενισχυθούν πάλι οι τράπεζες από χιλιάδες πλειστηριασμούς και ατομική πτώχευση χιλιάδων φτωχών, να τσακιστούν τα εργασιακά δικαιώματα (νέο τερατούργημα Βρούτση για απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και ελέγχων, παραπέρα ποινικοποίηση της απεργίας, καθολικό ηλεκτρονικό φακέλωμα εργαζόμενων και συνδικάτων)? 

Η πολιτική αυτή σε συνθήκες πανδημίας μεταφράζεται σε  πάση θυσία λειτουργία της «μεγάλης» οικονομίας έστω κι’ αν αυτό οδηγεί σε «ανοσία της αγέλης» με χιλιάδες θύματα (όπως στο «δημοκρατικό» αλλά πάντα καπιταλιστικό πρότυπο της Σουηδίας).    

Όταν η κυβέρνηση διατάζει αναστολή κινητοποιήσεων για λόγους υγείας αλλά την ίδια ώρα σφαγιάζει τα λαϊκά δικαιώματα, η λαϊκή άρση κάθε εμπιστοσύνης σ’ αυτήν, η λαϊκή, μαχητική ενότητα, εγρήγορση και διεκδίκηση είναι η άμεσα αναγκαία απάντηση, ο μόνος τρόπος επιβίωσης του λαού.

Σ’ αυτή θα δώσει τις δυνάμεις της η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗ. Η φωνή της δεν πρόκειται να σβήσει ούτε λόγω του μεθοδευμένου, επίμονου αποκλεισμού κάθε δημοσιότητας από το δημοτικό συμβούλιο, για να συγκαλυφθούν οι τεράστιες ευθύνες δήμου και κυβέρνησης. 

Υ.Γ.  Δεν θα επαναλάβουμε το κάλεσμα μας στον Κ. Ζέρβα να αφήσει τις παράτες, το αυτολιβάνισμα, την επικοινωνία, τις φωτογραφήσεις με υπουργούς Έλληνες και ξένους, πρέσβεις και μεγαλοεπιχειρηματίες και να ασχοληθεί με τη πόλη και τους κατοίκους της. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι θα πέσει πάλι στο κενό.