Ανακάλυψε τα γλυπτά της πόλης: «Αριστοτέλης» των Γ. Τσάρα και Γ. Γεωργιάδη
Ο Αριστοτέλης στις δύο κύριες απεικονίσεις του στο κέντρο της πόλης.
Στέκουν δίπλα μας, τα προσπερνάμε, πολλές φορές μπορεί να μην παρατηρούμε καν την ύπαρξη τους. Είναι τα αγάλματα, οι προτομές και οι εικαστικές συνθέσεις της πόλης και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Πολλά από αυτά είναι τόσο γνωστά που έγιναν σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, όπως το άγαλμα του Βενιζέλου, οι Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποια είναι πιο σύγχρονα, κάποια λιγότερο γνωστά, μερικά είναι πολυφωτογραφημένα, άλλα έχουν αφεθεί και παρακμάζουν. Στέκουν δίπλα σε μεγάλους δρόμους και πλατείες, ακίνητα, και μας διηγούνται ιστορίες από την πόλη.
Είναι η γνωστότερη, η κεντρικότερη και μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της πόλης. Σημείο αναφοράς για τους ντόπιους, τους τουρίστες, για μικρούς και μεγάλους. Είναι η πλατεία Αριστοτέλους που έχει γίνει τραγούδι, έχει στολιστεί για τα Χριστούγεννα, έχει φιλοξενήσει χιλιάδες events, θεάματα και συναυλίες. Την σχεδίασε ο Εμπράρ το 1917, μετά την μεγάλη πυρκαγιά της πόλης, θα ονομαζόταν πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου και θα είχε ένα μεγάλο επιβλητικό άγαλμα του στρατηλάτη στο κέντρο της. Ωστόσο δεν έγιναν όλα έτσι ακριβώς όπως είχαν σχεδιαστεί, χωρίς αυτό να κάνει την πλατεία λιγότερο όμορφη.
Ονομάστηκε τελικά πλατεία Αριστοτέλους και γι’ αυτό το άγαλμα που φιλοξενεί είναι αυτό του Αριστοτέλη, στην δεξιά πλευρά στο κάτω σημείο κοντά στην Λ. Νίκης. Είναι έργο του γλύπτη Γεώργιου Γεωργιάδη και τοποθετήθηκε στην πλατεία το 1990. Ο Αριστοτέλης απεικονίζεται σε καθιστή στάση, φοράει έναν μανδύα, σανδάλια και κρατά έναν πάπυρο. Το άγαλμα είναι τοποθετημένο σε μια μεγάλη μαρμάρινη βάση. Η απεικόνιση είναι έντονα ρεαλιστική, κάτι που αποτυπώνεται καθαρά στις πτυχώσεις των ρούχων. Ενώ η πλατεία είναι πολυσύχναστη και αρκετοί τουρίστες φωτογραφίζονται μπροστά από τον Αριστοτέλη, το άγαλμα, περικυκλωμένο από καφετέριες και τραπεζοκαθίσματα, δεν αναδεικνύεται και χάνεται στην πρώτη ματιά. Μάλιστ, αρκετές φορές έχει πέσει θύμα βανδαλισμού, αφού έχουν γράψει πάνω του συνθήματα με σπρέι και μαρκαδόρο, αλλά έχει καθαριστεί. Πριν από δύο χρόνια περίπου, ο Γιάννης Μπουτάρης είχε ανακοινώσει την μεταφορά του αγάλματος και την τοποθέτησή του σε κεντρικότερο σημείο, κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα αλλά σίγουρα θα το άξιζε.
Ο Αριστοτέλης έδωσε το όνομά του και στο πανεπιστήμιο της πόλης, το Αριστοτέλειο, γνωστό και ως Α.Π.Θ., και για τον λόγο αυτό ένα ακόμα άγαλμά του δεσπόζει πίσω από την Αίθουσα Τελετών. Είναι έργο του γλύπτη Γεώργιου Τσάρα και τοποθετήθηκε στο σημείο το 2010 από τον Πανχαλκιδικό Σύλλογο «Αριστοτέλης». Απεικονίζει ρεαλιστικά τον Αριστοτέλη, σε όρθια στάση, να φοράει μανδύα και να κρατάει παπύρους στα χέρια. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή αναπαράσταση με πλαστικότητα και ύφος, ένα άγαλμα που δεν είναι ορατό, μιας και το καλύπτουν τα κτήρια της πανεπιστημιούπολης, είναι παρόλα αυτά σημείο αναφοράς για χιλιάδες φοιτητές και το αγαπημένο σημείο φωτογράφισης έπειτα από τις αποφοιτήσεις.
Ο γλύπτης Γεώργιος Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1934 στο Μαρούσι. Σπούδασε γλυπτική στην Σχολή Καλών Τεχνών και με υποτροφία του Ιδρύματος Ευγενίδη συνέχισε τις σπουδές του στην Φλωρεντία. Έχει παρουσιάσει τα έργα του και έχει βραβευτεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και αρκετά γλυπτά του κοσμούν δημόσιους χώρους και πλατείες.
Ο γλύπτης Γιώργος Τσάρας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Σπούδασε Μαθηματικά στο ΑΠΘ και αργότερα γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει φιλοτεχνήσει πολλά δημόσια υπαίθρια γλυπτά και έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη. Άλλα έργα του στην Θεσσαλονίκη είναι «οι Πύλες» στην είσοδο του Βυζαντινού μουσείου και το μνημείο Θρακών ηρώων δίπλα στο Makedonia Palace.
