Ανακάλυψε τα γλυπτά της πόλης: Γλυπτά Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ.
Αριστερά και δεξιά της πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ, απλώνεται ένας μικρός κήπος, μια όαση με δέντρα και θάμνους που κρύβουν εντός τους έναν μικρό θησαυρό από αγάλματα.
Στέκουν δίπλα μας, τα προσπερνάμε, πολλές φορές μπορεί να μην παρατηρούμε καν την ύπαρξη τους. Είναι τα αγάλματα, οι προτομές και οι εικαστικές συνθέσεις της πόλης και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Πολλά από αυτά είναι τόσο γνωστά που έγιναν σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, όπως το άγαλμα του Βενιζέλου, οι Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποια είναι πιο σύγχρονα, κάποια λιγότερο γνωστά, μερικά είναι πολυφωτογραφημένα, άλλα έχουν αφεθεί και παρακμάζουν. Στέκουν δίπλα σε μεγάλους δρόμους και πλατείες, ακίνητα, και μας διηγούνται ιστορίες από την πόλη.
Αριστερά και δεξιά της πολυτεχνικής σχολής, σε ένα από τα ωραιότερα κυλικεία του ΑΠΘ, απλώνεται ένας μικρός κήπος, μια όαση με δέντρα και θάμνους που κρύβουν εντός τους έναν μικρό θησαυρό από αγάλματα. Αγάλματα τα οποία μέσα στη βλάστηση και τα δέντρα, λόγω του μικρού μεγέθους τους δεν αναδεικνύονται, χάνονται χωρίς να μπορούν να ξεχωρίσουν και να δώσουν ένα ιδιαίτερο στίγμα στον χώρο.
Ξεκινώντας από το γλυπτό της Σοφίας Καβαφάκη, τοποθετημένο το 1989, γλυπτό αμιγώς εικαστικό, μαύρου χρώματος από μέταλλο. Επρόκειτο για φοιτητική εργασία της γλύπτριας, φτιαγμένο το 1985, με επιβλέποντα καθηγητή τον γλύπτη Κωνσταντίνο Δομπούλα, όπως και το διπλανό του, της γλύπτριας Έρσης Αυγουστίδου, επίσης φτιαγμένο από σίδηρο, το οποίο τοποθετήθηκε στον χώρο έπειτα από πρωτοβουλία του τέως κοσμήτορα και νυν πρύτανη Παπαδόπουλου, σε συνεργασία με τον καθηγητή Κώστα Δομπούλα καθηγητή του τμήματος πλαστικής της Αρχιτεκτονικής, ο οποίος στην συνέχεια χάρισε ένα δικό του έργο για να τοποθετηθεί και αυτό σε παρακείμενο σημείο με τίτλο «Ψευδοκίνηση». Ο κοσμήτορας κύριος Μουσιόπουλος εισηγήθηκε για την τοποθέτησή του το 2009. Είναι φτιαγμένο από μέταλλο και δίνει την αίσθηση της κίνησης των τεμνόμενων μεταλλικών ράβδων του, καθώς αυτός που το παρατηρεί μετακινείται γύρω από αυτό. Ο Κωνσταντίνος Δομπούλας γεννήθηκε το 1942 στη Νέα Λεύκη Λάρισας. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έχοντας δασκάλους τους Θ. Απάρτη και Γ. Παππά στη γλυπτική και τον Κ. Γεωργακόπουλο στη νωπογραφία και στην αγιογραφία.
Παραδίπλα, ένα γλυπτό εικαστικής μοντέρνας τέχνης του 1965, του Εμμανουήλ Κορρέ, φτιαγμένο από μάρμαρο. Πρόκειται για φοιτητική εργασία του γλύπτη με καθηγητή τον Λεφάκη. Ο Κορρές, γεννημένος στην Αθήνα το 1948, είναι Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Συμμετείχε στην Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης, στη μελέτη και αποκατάσταση δύο αρχαίων ναών στη Νάξο. Έχει μελετήσει: ρωμαϊκά μνημεία στη Θεσσαλονίκη, βυζαντινά και νεότερα μνημεία στη Μάνη, τον ναό της Παναγίας Γοργοεπηκόου, τη Στοά του Ευμένους, το Μνημείο του Φιλοπάππου, τις κοιλαδογέφυρες του ρωμαϊκού υδραγωγείου, τον ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα κ.α. Έχει συγγράψει 8 βιβλία και 80 επιστημονικά άρθρα και έχει επίσης δώσει διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σχέδιά του έχουν εκτεθεί σε 9 ατομικές και 7 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
To Α.Π.Θ καταλαμβάνοντας μεγάλη έκταση, κρύβει εντός του πολλά ακόμα αγάλματα, όπως αυτό του Παπαναστασίου, του Αριστοτέλη, έργα του Ζογγολόπουλου, το εβραϊκό μνημείο, το μνημείο πεσόντων φοιτητών, το μνημείο αντίστασης στην χούντα, προτομές, καθώς και αρκετά άλλα εικαστικά έργα.
