Ανακάλυψε τα γλυπτά της πόλης: «Μνημείο Πεσόντων αντιστασιακών φοιτητών στον Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα 1941-1944» του Κώστα Δομπούλα
Στην είσοδο του αμφιθεάτρου της Νομικής σχολής του Α.Π.Θ. βρίσκεται το «Μνημείο Πεσόντων αντιστασιακών φοιτητών στον Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα 1941-1944».
Στέκουν δίπλα μας, τα προσπερνάμε, πολλές φορές μπορεί να μην παρατηρούμε καν την ύπαρξη τους. Είναι τα αγάλματα, οι προτομές και οι εικαστικές συνθέσεις της πόλης και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Πολλά από αυτά είναι τόσο γνωστά που έγιναν σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, όπως το άγαλμα του Βενιζέλου, οι Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποια είναι πιο σύγχρονα, κάποια λιγότερο γνωστά, μερικά είναι πολυφωτογραφημένα, άλλα έχουν αφεθεί και παρακμάζουν. Στέκουν δίπλα σε μεγάλους δρόμους και πλατείες, ακίνητα, και μας διηγούνται ιστορίες από την πόλη.
Στην είσοδο του αμφιθεάτρου της Νομικής σχολής του Α.Π.Θ. βρίσκεται το «Μνημείο Πεσόντων αντιστασιακών φοιτητών στον Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα 1941-1944», έργο του γλύπτη Κώστα Δομπούλα. Τοποθετήθηκε στο σημείο το 1999. Πρόκειται για ένα μεταλλικό γλυπτό μοντέρνας τέχνης, γεωμετρικό και αφαιρετικό τοποθετημένο γύρω από βότσαλα στο χώμα, χωρίς βάση, έτσι που να δίνει την αίσθηση πως έχει τις ρίζες του στην γη και ξεφυτρώνει μέσα από αυτήν, με μια κλίση από κάτω προς τα πάνω. Στην βάση, στις μαρμάρινες πλάκες, είναι γραμμένα τα ονόματα των εκτελεσθέντων φοιτητών κατά την διάρκεια της αντίστασης. Επάνω στο γλυπτό βρίσκει κανείς παρεμβάσεις με μαρκαδόρο, συνθήματα και ζωγραφιές. Δεν είναι το μοναδικό άγαλμα που έχει βανδαλιστεί στην Θεσσαλονίκη, όπου είναι σύνηθης η τακτική να μουντζουρώνονται κτίρια, αγάλματα και κάθε είδους επιφάνειες με συνθήματα.
Ο Κώστας Δομπούλας γεννήθηκε στην Νέα Λεύκη Λάρισας το 1942. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το 1961, έχοντας δασκάλους τους Απάρτη και Παππά στη γλυπτική και τον Γεωργακόπουλο στη νωπογραφία και στην αγιογραφία. Από το 1969 έως το 1971 μελέτησε την αρχαιοελληνική γλυπτική και το 1982 έφυγε για ένα χρόνο στο Βερολίνο, για μετεκπαίδευση στη Staatliche Hochschule für bildende Künste, με δάσκαλο το J. Lonas.
