Ανακάλυψε τα γλυπτά της πόλης: Προτομή Αγλαΐας Σχινά
Η προτομή της Αγλαΐας Σχινά βρίσκεται στη μικρή νησίδα ανάμεσα στην εκκλησία της Ανάληψης και τον υπέροχο Κόκκινο Πύργο, εκεί που στεγαζόταν για χρόνια το πρότυπο εκπαιδευτήριο που έφερε το όνομά της.
Στέκουν δίπλα μας, τα προσπερνάμε, πολλές φορές μπορεί να μην παρατηρούμε καν την ύπαρξη τους. Είναι τα αγάλματα, οι προτομές και οι εικαστικές συνθέσεις της πόλης και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Πολλά από αυτά είναι τόσο γνωστά που έγιναν σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, όπως το άγαλμα του Βενιζέλου, οι Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποια είναι πιο σύγχρονα, κάποια λιγότερο γνωστά, μερικά είναι πολυφωτογραφημένα, άλλα έχουν αφεθεί και παρακμάζουν. Στέκουν δίπλα σε μεγάλους δρόμους και πλατείες, ακίνητα, και μας διηγούνται ιστορίες από την πόλη.
Η προτομή της Αγλαΐας Σχινά βρίσκεται στη μικρή νησίδα ανάμεσα στην εκκλησία της Ανάληψης και τον υπέροχο, αν και δύστυχος παραμελημένο, Κόκκινο Πύργο, εκεί που στεγαζόταν για χρόνια το πρότυπο εκπαιδευτήριο που έφερε το όνομά της.
Η Αγλαΐα Σχινά γεννήθηκε το 1877 και υπήρξε διευθύντρια, από το 1917 μέχρι και το θάνατό της το 1974, του Εκπαιδευτηρίου που ίδρυσε το 1906 ο Στέφανος Νούκας με την επωνυμία «Στεφάνου Νούκα Πρακτικόν Παρθεναγωγείον». Το σχολικό έτος 1910-1911, η επωνυμία της σχολής διαμορφώνεται σε «Πρότυπον Παρθεναγωγείον Στ. Νουκα», ενώ από το σχολικό έτος 1932-193 ονομάζεται «Εκπαιδευτήρια Θηλέων Αγλαΐας Σχινά – Ιδρυτής Στ. Νούκας», έως το 1974 οπότε σταμάτησε η λειτουργία της. Υπάρχει μια χαρακτηριστική φωτογραφία, η οποία κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου «Λίγες και μία νύχτες» του Ισίδωρου Ζουργού, στο οποίο κορίτσια με λευκά φορέματα, σαν σε τελετουργία, συμμετέχουν σε μια γιορτή μπροστά από το κτίριο του Παρθεναγωγείου.
Επί Δημαρχίας Κοσμόπουλου, οι απόφοιτες του Παρθεναγωγείου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, έστησαν την προτομή της διευθύντριάς τους τιμής ένεκεν σε εκείνο τον χώρο. Αν και μικρή σε μέγεθός, έτσι που να χάνεται και να μην μπορεί να αναδειχθεί, αποτελεί μαζί με το Κόκκινο Πύργο, που αφήνεται να ρημάζει, ένα κομμάτι της εκπαιδευτικής ιστορίας της πόλης.
