Ανακρίνοντας την υποψήφια δήμαρχο Μαρία Κέκη

Η parallaxi απηύθυνε σε πέντε υποψηφίους δημάρχους του δήμου Θεσσαλονίκης τις ίδιες ακριβώς κρίσιμες ερωτήσεις με αφορμή τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου.

Ο λόγος στην Μαρία Κέκη.

Τι θα κάνετε με το άλυτο θέμα των σκουπιδιών;

Σήμερα, οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες της καθαριότητας μένουν χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, ενώ έχουν συνεχή ατυχήματα. Τα περισσότερα απορριμματοφόρα μένουν καθηλωμένα, παρά τα εκατομμύρια που δίνονται στον ιδιώτη για τη συντήρησή τους. Η άμεση αναδιοργάνωση της υπηρεσίας, η ανάκτηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους και η αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων με δημόσιο έλεγχο, χωρίς σπάταλες εργολαβίες, μπορεί να διορθώσει άμεσα την κατάσταση.

Αυτό όμως είναι εύκολο. Το δύσκολο, αλλά αναγκαίο, για εμάς είναι η ολιστική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης. Με έμφαση στη μείωση των απορριμμάτων, με διαλογή στην πηγή των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων, με δίκαιη κατανομή των ανταποδοτικών τελών. Μια τέτοια ριζική αλλαγή χρειαζόμαστε, όχι «υπόγειους κάδους» για να κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Έχετε σκοπό να αντιμετωπίσετε το ζήτημα της ανομίας που επικρατεί στο δημόσιο χώρο της πόλης (εστίαση, κατάληψη πεζοδρομίων, ηχορύπανση, παράνομες κατασκευές, παράνομο παρκάρισμα στα πεζοδρόμια) κι αν ναι, πώς;

Η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου είναι για μας η πρώτη προτεραιότητα. Και μάλιστα θα εργαστούμε για αυτό, είτε βρεθούμε στη διοίκηση, είτε μείνουμε στην αντιπολίτευση και το δρόμο. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς απαιτεί τη σύγκρουση με ισχυρά εμπορικά συμφέροντα, ειδικά στην εστίαση. Για αυτό, παρά τις διακηρύξεις, καμία διοίκηση ως τώρα δεν έκανε τα αναγκαία, ούτε καν για την εφαρμογή της νομιμότητας.

Ένα συλλογικό εγχείρημα, σαν το δικό μας, δεν έχει τέτοιες δεσμεύσεις. Από την πρώτη μέρα ευθύνης μας, τα πεζοδρόμια θα άνοιγαν, τουλάχιστον στις ελάχιστες διαστάσεις που ορίζει ο νόμος. Πώς θα αντέχαμε στις πιέσεις; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει: η ενεργή κοινωνική οργάνωση και διεκδίκηση, δίπλα σε μια διοίκηση ταγμένη στις κοινωνικές ανάγκες.

Η Θεσσαλονίκη είναι το θέατρο διαρκών υποσχέσεων που δεν υλοποιούνται. Πώς θα διεκδικήσετε την ισότιμη αντιμετώπισή της από την Αθήνα;

Σε μια πόλη που περιμένει 18 χρόνια για να δει τη λειτουργία μίας γραμμής μετρό, κατανοούμε την αίσθηση της αδικίας. Το πραγματικό πρόβλημα όμως για εμάς, δεν είναι η «Αθήνα» -και στην Αθήνα οι φτωχοί υποφέρουν το ίδιο, κι ας έχουνε Μετρό- είναι οι κυβερνήσεις. Όταν λοιπόν οι διοικήσεις του Δήμου αποτελούνται από πολιτευτές των ίδιων κομμάτων, ακόμα και με το επίχρισμα της «ανεξαρτησίας», είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσουν τίποτα.

Εμείς διεκδικούμε -ήδη- δυο μεγάλες τομές: πρώτο, οι πόροι για το flyover να μεταφερθούν σε ένα ευρύ δίκτυο τραμ και δεύτερο, η ΔΕΘ να μετεγκατασταθεί και ο χώρος της να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο. Και τα δύο αυτά έργα στοιχίζουν το ίδιο, αν όχι λιγότερο με τις υποσχέσεις που έχουν ήδη δοθεί. Μπορούν όμως άμεσα να αλλάξουν τις ζωές μας.

Ποιο είναι συμβολικά το πρώτο μέτρο που θα πάρετε ως Δήμαρχος;

Όλοι κι όλες αγαπάμε τους συμβολισμούς. Όμως στη Θεσσαλονίκη έχουμε κάπως χορτάσει από επικοινωνιακές κινήσεις. Οι πιο σημαντικές μας προτεραιότητες άλλωστε, όπως η αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, θέλουν δουλειά και δύσκολα αποτυπώνονται με μια συμβολική δράση.

Υπάρχουν ωστόσο ζητήματα, όχι μόνο συμβολικά, αλλά υλικά και ουσιαστικά, που πραγματικά λύνονται από την πρώτη ημέρα.

Η Πλατεία Ελευθερίας, για παράδειγμα. Την 1η Ιανουαρίου 2024 λοιπόν, θα σταματούσαμε αμέσως τη λειτουργία του πάρκινγκ και θα καλούσαμε τους κατοίκους της πόλης σε μια μεγάλη γιορτή, με σεφαραδίτικα τραγούδια, στη μνήμη των χιλιάδων Εβραίων συμπολιτών μας. Την επόμενη, οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου θα ξήλωναν την απεχθή άσφαλτο και θα ολοκλήρωναν σε λίγες εβδομάδες μια ήπια ανάπλαση. Ως την Πρωτομαγιά, η ιστορική Πλατεία Ελευθερίας θα ήταν όπως την θέλουμε.