Άνω Πόλη: Κουβαλούν τους κάδους απορριμμάτων με τα χέρια για εκατοντάδες μέτρα
Γιατί ο δήμος δεν προμηθεύεται τα κατάλληλα απορριμματοφόρα
Καταδικασμένοι να σπρώχνουν και να τραβούν τους γεμάτους κάδους με απορρίμματα, για εκατοντάδες μέτρα στις ανηφόρες και κατηφόρες της Άνω Πόλης, μέχρι να φτάσουν στα απορριμματοφόρα για να τους αδειάσουν, είναι οι εργαζόμενοι καθαριότητας στο δήμο Θεσσαλονίκης.
Η αιτία για τον ανορθόδοξο αυτό τρόπο αποκομιδής των σκουπιδιών είναι ότι τα υπάρχοντα οχήματα – απορριμματοφόρα, είναι μεγάλα για τα στενά δρομάκια της Άνω Πόλης, ενώ ο δήμος Θεσσαλονίκης, «σφυρίζει αδιάφορα» και δεν φροντίζει να υπάρχουν τα κατάλληλα για την περιοχή μικρότερα οχήματα.
Είναι ένα βασανιστήριο που βιώνουν καθημερινά εδώ και μερικά χρόνια, όλες τις ημέρες του χρόνου και κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες δεκάδες, οι εργαζόμενοι στην διεύθυνση Καθαριότητας του δήμου Θεσσαλονίκης, στην «Εποπτεία της Άνω Πόλης» που στεγάζεται στην Ακροπόλεως 6.
Με βροχή, με χιόνι, με εξοντωτικό ψύχος το χειμώνα ή με εξαντλητικό καύσωνα το καλοκαίρι, που ενισχύει και τη δυσωδία των απορριμμάτων, οι εργαζόμενοι πρέπει να «φορτωθούν» τους κάδους και να τους μετακινήσουν, τσουλώντας τους, μέσα στα στενά δρομάκια, μέχρι να φτάσουν τα απορριμματοφόρα, που αναμένουν σε παρακείμενους «κεντρικούς» δρόμους, διότι λόγω του όγκου τους αδυνατούν να προσεγγίσουν τα σημεία όπου έχουν τοποθετηθεί και βρίσκονται οι κάδοι.
Η κατάσταση επιδεινώνεται στους δρόμους οι οποίοι είναι στρωμένοι με καλντερίμι. Όταν βρέχει ή υπάρχει πάγος το χειμώνα, είναι πολύ δύσκολο και επικίνδυνο να κουμαντάρει κανείς ένα γεμάτο κάδο 360 λίτρων.
Οι κάδοι που πρέπει να μετακινηθούν καθημερινά είναι 32, ενώ πριν από λίγο καιρό ξεπερνούσαν τους 50 και μειώθηκαν μετά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες των εργαζομένων.
Πολλοί εργαζόμενοι, πέρα από τους κινδύνους, αντιμετωπίζουν και χρόνια προβλήματα υγείας, κυρίως μυοσκελετικά, και αρκετοί αναγκάζονται να παίρνουν συχνά αναρρωτικές άδειες. Μάλιστα κάποιοι εργαζόμενοι, που εργάστηκαν για μεγάλο διάστημα στην αποκομιδή απορριμμάτων της Άνω Πόλης, έχουν τεθεί μετά από ιατρικές γνωματεύσεις εκτός της συγκεκριμένης υπηρεσίας, εξαιτίας των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν.
«Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»
Ωστόσο υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, πολύ σοβαρή για την Άνω Πόλη: η αναμονή των απορριμματοφόρων στους στενούς, έτσι κι αλλιώς, δρόμους της περιοχής, μέχρι δηλαδή να πλησιάσουν οι μετακινούμενοι κάδοι για να αδειάσουν, προκαλεί ουρές αυτοκινήτων και κυκλοφοριακό. Επίσης οι κάδοι από τις συνεχείς μετακινήσεις σε δύσκολο οδόστρωμα, συχνά παθαίνουν ζημιές και δεν μετακινούνται εύκολα και πρέπει να επισκευάζονται ή να αλλάζουν.
Σε κάθε δρόμο υπάρχουν αρκετοί κάδοι, οπότε ανάλογες είναι και οι διαδρομές για τους εργαζόμενους. Υπάρχουν δρόμοι όπως η Αργυρουπούλου με 9 κάδους και η Ευριμέδοντος με 7 κάδους.
Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι, η επιλογή της μετακίνησης των κάδων είχε προταθεί ως προσωρινή λύση, αλλά πολλές φορές στην Ελλάδα ο κανόνας επιβάλει ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
Επίσης πολλοί κάτοικοι αντιδρούν αν οι κάδοι αλλάξουν «πόστο» και τοποθετηθούν σε σημεία όπου είναι δυνατό να προσεγγίσουν τα απορριμματοφόρα. Για λόγους πολιτικού κόστους, οι υπεύθυνοι δεν θέλουν να προκαλέσουν αντιδράσεις από τους κατοίκους, οπότε αυτή η παράτυπη κατάσταση συνεχίζεται.
Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι έχουν προσφύγει με επίσημη καταγγελία τους στην Περιφερειακή Διεύθυνση Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Μακεδονίας-Θράκης, και επικαλούνται την ισχύουσα υπουργική απόφαση 114218 ΦΕΚ 1016 – 17/11/97, η οποία αναφέρει ότι η απόσταση που μπορούν να μετακινούνται οι κάδοι από τους εργάτες καθαριότητας για την αποκομιδή των απορριμμάτων, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 15 μέτρα.
«Χαρίζουν χρήμα σε εξωτερικά συνεργεία και τα οχήματα παραμένουν σε ακινησία»
Ο Φώτης Μαραντζίδης, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Θεσσαλονίκης, τονίζει στην Parallaxi ότι «το μαρτύριο για τους συγκεκριμένους εργαζόμενους δεν είναι τωρινό αλλά ξεπερνά τα δύο χρόνια» και πως ο δήμος Θεσσαλονίκης διαθέτει τα απαραίτητα μηχανήματα, αλλά αδιαφορεί και επιλέγει να μη δώσει λύσεις.
Όπως αναφέρει, ο δήμος διαθέτει δύο μικρά απορριμματοφόρα, ειδικά για τέτοιες περιοχές, αλλά βρίσκονται ακινητοποιημένα στο αμαξοστάσιο του δήμου διότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά. «Ο δήμος τα τελευταία χρόνια, έχει δώσει 6 εκατομμύρια ευρώ σε εξωτερικά συνεργεία για την συντήρηση του στόλου της καθαριότητας, και έχουμε αυτοκίνητα που δεν λειτουργούν, την ώρα μάλιστα που ο δήμος έχει στο δικό του μηχανουργείο με 50 μηχανικούς αυτοκινήτων, όλων των ειδικοτήτων», σημειώνει και επισημαίνει πως το μηχανουργείο του δήμου είναι ανενεργό διότι δεν έχει γίνει, από την παρούσα διοίκηση, προμήθεια των απαραίτητων ανταλλακτικών.
Επίσης αναφέρει πως ο δήμος διαθέτει και τρία καινούργια μικρά απορριμματοφόρα – πρέσες, τα οποία, από τότε που αγοράστηκαν, παραμένουν ανενεργά να σκουριάζουν στο αμαξοστάσιο διότι υπήρξε κατασκευαστικό λάθος στην υπερκατασκευή της πρέσας.
«Φέρανε τρείς πρέσες μικρές, απορριμματοφόρα μικρά ειδικά γι αυτούς τους δρόμους, καινούργια, αλλά έχουνε πρόβλημα στην υπερκατασκευή. Τα έχουν παρκαρισμένα στο αμαξοστάσιο και σαπίζουν. Το πρόβλημα είναι ότι θα έπρεπε να μπορούν να αποκομίζουν 2 τόνους σκουπιδιών και λόγω του κατασκευαστικού λάθους, παίρνουν μόνο μισό τόνο», τονίζει και αναφέρει ότι ο δήμος τα προμηθεύτηκε πρόσφατα πριν από μερικούς μήνες.
«Πως τα παραλάβανε, δεν τα ελέγξανε» αναρωτιέται.
Γνωρίζουν το πρόβλημα οι υπεύθυνοι; Τι πράττουν;
Τα ερωτήματα πάντως για το συγκεκριμένο θέμα πολλά και αφορούν τη διοίκηση και όλους τους αιρετούς του δήμου:
- Ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας Κ. Ιακώβου που σίγουρα γνωρίζει το πρόβλημα τι κάνει για να επιλυθεί; Τι θα κάνει για να αποκατασταθεί η κανονικότητα στην αποκομιδή των απορριμμάτων στην Άνω Πόλη;
- Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Ζέρβας έχει γνώση του προβλήματος; Πως και πότε σκοπεύει να παρέμβει ώστε να σταματήσει το μαρτύριο των εργαζομένων;
- Οι δημοτική αντιπολίτευση γνωρίζει το θέμα; Έχει ασχοληθεί; Έχει απαιτήσει λύσεις, το έχει θέσει στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου και στο δημοτικό συμβούλιο απαιτώντας την παρέμβαση της διοίκησης;