Η απόκοσμη ομορφιά του χιονισμένου Χορτιάτη!

Λέξεις- Εικόνες: Μάριος Δαδούδης

Το ρολόι δείχνει 07:45 και οι 3 βαθμοί Κελσίου, μας δίνουν τις πρώτες ψυχρές ανάσες. Τα πρώτα βήματα, ξεκινούν από τις κεραίες και ενώ στην αρχή η λάσπη κυριαρχεί, μόλις πήραμε την πρώτη στροφή προς το Βόρειο τμήμα του βουνού, τα χιόνια έκαναν την εμφάνισή τους. Μια απόκοσμη ομορφιά, τυλιγμένη μέσα σε μπόλικες δόσεις από ομίχλες και πρωινές πάχνες, είναι το σκηνικό της πεζοπορίας μας.

Η λίμνη Κορώνεια είναι παντελώς άφαντη από το πέπλο υδρατμών στο κάμπο της Μυγδονίας.

Τα πράσινα χρώματα από τα βρύα και τις λειχήνες και τα καφέ από τα φύλα, ξεπροβάλουν σα θαυμαστικά, μέσα στο παραμυθένιο σκηνικό.

Ενώ οι εικόνες φαντάζουν ως άηχες, ένα πανδαιμόνιο χαλαρωτικών ήχων λαμβάνει χώρα διαρκώς.

Χιόνια που λιώνουν και στάζουν χάμω, το πάτημα στο χιόνι από τις αρβύλες μας, γαλιάντρες και κότσιφες που κόβουν βόλτες ανάμεσα στα δέντρα και τρυποκάρυδοι που χτυπούν ανά διαστήματα τους κορμούς των δέντρων σε ρυθμούς Poco Allegro.Τρρρρ,τρρρρ,τρρρρ,τρρρρ! Φτάσαμε στο καταφύγιο του Σ.Ε.Ο. και σιγά σιγά ήρθε η ώρα για την επιστροφή.

Η υγρασία διαπερνά τα ρουθούνια μας και σιγά σιγά αρχίζει κατά διαστήματα να ξεπροβάλει ο ζωοδότης Ήλιος. Οι αχτίδες, μας προειδοποιούν πως όσο περνά η ώρα, αυτό το απόκοσμο σκηνικό, σιγά σιγά θα δώσει τη θέση του σε μια ηλιόλουστη και ζεστή μέρα.

Μπορεί οι εναπομείναντες χιονάνθρωποι, να μην έχουν την ίδια άποψη και ίσως πολεμήσουν να διατηρηθούν εκεί, για τους επόμενους ανθρώπους και τις επόμενες ημέρες. Έτσι κι αλλιώς, ετούτη τη πλευρά του Χορτιάτη, ο ήλιος τη λούζει ελάχιστα κάθε μέρα.

Έφτασε 09:30 και επιστρέψαμε στην αφετηρία μας.

Σε ευχαριστούμε πολύ ταπεινέ Χορτιάτη!