Η βεβήλωση δεν έχει “χρώμα”

Του Γιώργου Τούλα

Info: Το διατηρητέο κτίριο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ι. Δραγούμη και Τσιμισκή και στεγάζει δύο υποκαταστήματα τραπεζών (Εθνική Τράπεζα από την οδό Μητροπόλεως και Τράπεζα της Ελλάδος από την πλευρά της Τσιμισκή). Το κτίριο με την επιβλητική αρχιτεκτονική του είναι ένα από τα πιο αξιόλογα δείγματα της εποχής του μεσοπολέμου. Μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, η οποία κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά το κέντρο της πόλης και τον ανασχεδιασμό της Θεσσαλονίκης από την ομάδα του Γάλλου πολεοδόμου E. Hébrard, το 1925, η Eθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Ε.T.E.) προκήρυξε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το σχεδιασμό του ιδιόκτητου κτιρίου της στην πόλη. Στην αρχική μελέτη του Aριστομένη Bάλβη προβλεπόταν ένα επίμηκες ενιαίο κτίριο, που θα εξυπηρετούσε μόνο τις ανάγκες της Ε.T.E., με μεγάλη κεντρική αίθουσα συναλλαγών διαστάσεων 30 x 30 (m). Η οροφή στεγαζόταν με ελλειψοειδή θόλο από οπλισμένο σκυρόδεμα με μεγάλα ανοίγματα. Υπήρχε μόνο μία κεντρική είσοδος επί της οδού Tσιμισκή και οι υπόλοιπες πλευρές είχαν μόνο μεγάλα παράθυρα. Η ίδρυση όμως της Tράπεζας της Eλλάδος, που έγινε λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών, άλλαξε τα δεδομένα, διότι προκειμένου να εξυπηρετηθούν και οι υπηρεσίες της νέας τράπεζας χρειάσθηκε να διαιρεθεί το κτίριο σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Αυτό φυσικά επέφερε σημαντικές τροποποιήσεις στον αρχικό σχεδιασμό, που έπρεπε πλέον να προβλέψει τη λειτουργία δύο ανεξάρτητων τραπεζικών καταστημάτων. Η μορφή του κτιρίου ακολουθεί τα πρότυπα της εποχής κατασκευής του (δεκαετία ’20), με τη δημιουργία ενός ογκώδους κεντρικού κορμού που στηρίζεται περιμετρικά σε κίονες και πεσσούς, οι οποίοι δεν έχουν μόνο λειτουργικό (στατικό) χαρακτήρα, αλλά ένα διακοσμητικό ρόλο (ψεύτικες κιονοστοιχίες κ.ά.).