Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ ἂς ἤμουν φωτογράφος…
Αυτή είναι η καλύτερη θέα της πόλης. Με διαφορά. Και ίσως η ομορφότερη γειτονιά της.
Εικόνες: Ειρήνη Περπερίδου
H Άνω Πόλη!
“Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ σ᾿ αὐτὰ ἐδῶ τὰ μερὴ ὁ φωτογράφος θά ῾πρεπε νὰ ἤτανε ξεφτέρι νά ῾ταν τεχνίτης, μερακλὴς κι ἀπ᾿ ὀμορφιὰ νὰ ξέρει.
Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ ἂς ἤμουν φωτογράφος νὰ ὑπηρετῶ τὴν ὀμορφιὰ μὲ τέχνη καὶ μὲ πάθος…”
(Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Ο Φωτογράφος»)
Βόρεια του Αγίου Δημητρίου, στις παρυφές της πόλης μας εκτείνεται μια συνοικία διαφορετική απ΄τις άλλες. Αποκομμένη από τη βαβούρα και τους έντονους ρυθμούς του κέντρου· παρμένη από σελίδες μυθιστορήματος, γραμμένη σε στίχους ποιητών· διατηρεί το δικό της ξεχωριστό μικροκλίμα, δίνοντας την αίσθηση προσωπικού καταφυγίου στους αθεράπευτα ρομαντικούς των καιρών μας και μη.
Τα Κάστρα, η τειχοπερίκλειστη αυτή περιοχή που εκ θαύματος διασώθηκε από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1917, μαρτυρά την ύπαρξη της από τα ελληνιστικά χρόνια, επί διοικήσεως του Κασσάνδρου. Ο Γαλέριος το 300 π.Χ κατασκευάζει το αρχικό τμήμα του ανατολικού τείχους, το οποίο εκτεινόταν από το Λευκό Πύργο έως το Πύργο του Τριγωνίου (Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων) . Εν συνεχεία στο 3 μ.Χ αιώνα κατασκευάστηκε ένα νέο τείχος στη θέση του αρχικού με τετράγωνους πύργους για την απώθηση των Γότθων, το οποίο αποτέλεσε και τη βάση για την ανακατασκευή και δημιουργία των μεταγενέστερων Ρωμαϊκών Τειχών τον 6 μ.Χ αιώνα. Το έργο της ανοικοδόμησης των τειχών συνεχίστηκε από του Βυζαντινούς και ολοκληρώθηκε τελικά από τους Οθωμανούς. Η αρχική του διάμετρος εκτεινόταν στα 8 χλμ από τα οποία σήμερα διασώζονται τα 4,3 χλμ.
Πέρα από τα γνωστά αξιοθέατα της Άνω Πόλης- Τα Τείχη, με την Ακρόπολη και το Επταπύργιο, τον βυζαντινό λουτρώνα στη πλατεία Κρίσπου, τους ναούς του Αγίου Νικολάου Ορφανού, του Οσίου Δαβίδ(Μονή Λατόμου), των Ταξιαρχών, της Αγίας Αικατερίνης, του Προφήτη Ηλία, τη Μονή Βλατάδων και το Αλατζά Ιμαρέτ στην οδό Κασσάνδρου- αίσθηση προκαλεί και η διατηρούσα Λαϊκή Μακεδονική Αρχιτεκτονική, με επιρροές από την αρχαία ελληνική και βυζαντινή παράδοση. Τα στενά σοκάκια με τους πλακόστρωτους δρόμους, τις μικρές πλατείες και τα κομψά σπίτια, όπως στην Οδό Ηροδότου και Αμφιτρύωνα με τις χαρακτηριστικές εξοχές- σαχνισιές- και τους στεγασμένους εξώστες –χαγιάτια-, δίνουν την αίσθηση άλλων-μακρινών εποχών.
Η έννοια του χρόνου παγώνει εδώ· και αυτό που μετρά είναι οι εικόνες που εντυπώνονται στη ψυχή μας, λες και ταξιδεύουμε σε τόπους άλλους, άγνωστους…
