Στα στενά της Αχειροποίητου

Λέξεις: Κύα Τζήμου

Η μητέρα μου μου έλεγε πως παλιά οι νοικοκύρες ανοίγαν το πρωί τα παραθύρια και σαν έβλεπαν ήλιο και αεράκι πριν ακόμα απ΄την καλημέρα λέγαν “ωραία μέρα για μπουγάδα σήμερα” και μετά τα πλυσταριά στενάζανε. Τα ασπρόρουχα απλώνονταν σε μπαλκόνια και ταράτσες καλά τεντωμένα και ήταν ζήτημα ελάχιστων ωρών να στεγνώσουν. Αν έχετε ταξιδέψει στην Ιταλία όπου τα μπαλκόνια είναι στενά και συχνά ανύπαρκτα στις γειτονιές θα προσέξατε την συνηθισμένη εικόνα των σχοινιών που συνέδεαν δυο απέναντι οικοδομές και όπου με ένα απλό σύστημα τροχαλιών οι νοικυρές άπλωναν τα ρούχα δίνοντας μια καθημερινή πολύχρωμη εικόνα ανάμεσα στα κτίρια. Στην Ελλάδα δεν βλέπεις τέτοιες εικόνες, οι νοικοκυρές δεν συνηθίζουν να κάνουν τράμπες τις μπουγάδες τους σε κοινά σχοινιά αλλά η γωνία της φωτογράφησης ξεγελάει το μάτι του θεατή.