Χρ. Γιαννούλης: Ανοιχτή επιστολή – SOS για «Το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ» στο Ωραιόκαστρο

Ανοιχτή επιστολή και ταυτόχρονα “πρόσκληση πολιτικής γενναιότητας και στοιχειώδους ανθρωπιάς” όπως αναφέρεται στην επιστολή για το λουκέτο με το οποίο κινδυνεύει «Το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ» στο Ωραιόκαστρο, απέστειλε ο Χρήστος Γιαννούλης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης προς τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Τζιτζικώστα και την κ. Μιχαηλίδου Υφυπουργό Πρόνοιας.

Πιο συγκεκριμένα η Ανοιχτή Επιστολή – Πρόσκληση:

Κύριε Τζιτζικώστα και Κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου Υφυπουργέ Πρόνοιας, η αξία ενός ή περισσότερων κακοποιημένων παιδιών είναι ανεκτίμητη έναντι των 100 χιλιάδων ευρώ που αποφεύγεται να καταβάλετε έτσι ώστε να μην κλείσει το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ.

Το απόγευμα της Κυριακής επισκεφτήκαμε τις εγκαταστάσεις του ξενώνα Προσωρινής Φιλοξενίας παιδιών και Εφήβων σε κίνδυνο, «Το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ» που κινδυνεύει άμεσα με λουκέτο για 100 χιλιάδες ευρώ που δεν δόθηκαν το 2019 και λόγω της παντελούς έλλειψης ευαισθησίας και προγραμματισμού για τον προϋπολογισμό λειτουργίας του 2020.

Μαζί μου και η περιφερειακή Σύμβουλός Δήμητρα Θωμά αλλά και η εκπαιδευτικός Φωτεινή Παπαδοπούλου που διδάσκει Αγγλικά στην γειτονική δομή Ασυνόδευτων προσφυγόπουλων. Το ψιλόβροχο της Κυριακής και ο μουντός καιρός αποτυπώνουν ανάγλυφα το μέγεθος των απειλητικών εξελίξεων που πλησιάζουν αν δεν υπάρξει γενναία ανθρώπινη και άμεση αντίδραση του Υπουργείου Εργασίας αλλά κυρίως της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ, το είδαμε για μία ακόμη φορά με τα μάτια μας το απόγευμα της Κυριακής, φιλοξενεί κακοποιημένα παιδιά, τραυματισμένα και τσακισμένα παιδιά ηλικίας μέχρι 12 έως 14 ετών που αντίκρισαν το πιο σκληρό πρόσωπο της ενδοοικογενειακής βίας, της κακοποίησης και ότι πιο βάρβαρου μπορεί να συμβεί σε μία κοινωνία. Η παιδική κακοποίηση.

Και ποια είναι η απάντηση στην εξαιρετικά σημαντική και αποτελεσματική δουλειά των ανθρώπων της ΑΡΣΙΣ; Να αντιμετωπίζονται ως μια δομή χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ανάγκες που με βάση τα δεδομένα που θέτει η νεοφιλελεύθερη αντίληψη της επιβίωσης με 200 ευρώ, μπορεί να τα βγάλει πέρα με 80 χιλιάδες το χρόνο έναντι των 200 χιλιάδων ευρώ που υποχρεούμαστε να εξασφαλίσουμε ως πολιτεία ανθρώπων και όχι ανθρωποειδών.

Με βάση του αξιολογητές και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Εργασίας και της Υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου αλλά και τις Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με επικεφαλής τον Απόστολο Τζιτζικώστα, το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ μπορεί να τα βγάλει πέρα και με 80 χιλιάδες ευρώ. Για τα υπόλοιπα κόψτε το κεφάλι σας, ή θα βρείτε εσείς μία λύση. Βέβαια δεν προχώρησαν λίγο παραπέρα. Αφού τακτοποιήθηκαν οι αριθμοί, ελάχιστα ενδιαφέρουν τα γεγονότα που συνεπάγονται το ανάλγητο και απάνθρωπο τσεκούρωμα της ΥΠΟ χρηματοδότησης :

Κόβεται η δυνατότητα έστω και μία φορά στην διάρκεια του έτους(συνέβη το 2019) να υπάρξει η παρουσία ενός εξωτερικού συνεργάτη ψυχολόγου. (αδιανόητο για μία κατηγορία παιδιών που παλεύουν να σώσουν την ψυχή τους και να ισορροπήσουν τις πρώτες εικόνες της ζωής τους).

Στερείται η δυνατότητα να υπάρξει ένας ή μία σταθερή μάγειρας. Καθήκον που αναλαμβάνουν εκτός όλων των άλλων οι πρεσβευτές αγάπης που στην ουσία είναι οι φροντιστές της δομής. Ειδικευμένα στελέχη με πολυετή εμπειρία αλλά κυρίως αγάπη για αυτό που κάνουν.

Εξανεμίζεται η προσδοκία σταθερής συνεργασίας με έναν νομικό έτσι ώστε οι δικαστικές πτυχές πολύπλοκων υποθέσεων κακοποίησης να μην αποτελούν πάρεργο ή υποχρέωση ευκαιριακών συνεργασιών.

Υποβαθμίζεται ο μέγιστος στόχος που είναι τα περισσότερα παιδιά να επανασυνδεθούν όταν υπάρξει η δυνατότητα με τις οικογένειες τους ή με συγγενικά πρόσωπα. Και να μην παραμένουν όλη τους την ζωή σε ιδρυματική σχέση. (όταν υπήρξε θέληση της δικαστικής εξουσίας από 19 περιπτώσεις παιδιών που «λίμναζαν» σε ιδρύματα, τα 16 επανασυνδέθηκαν με τις οικογένειες τους. Αρκούσε μία φιλότιμη και ευσυνείδητη εισαγγελέας που είδε αυτά τα παιδιά ως υπάρξεις και όχι σαν φακέλους. Με την ΑΡΣΙΣ να πρωτοστατεί και σε αυτό.)

Κινδυνεύουμε να αναβιώσει η εγκληματική τακτική να «αποθηκεύονται» τα κακοποιημένα παιδιά σε ψυχιατρικές κλινικές των νοσοκομείων επί μήνες. Υπάρχει το παράδειγμα ενός μικρού κοριτσιού που παρέμενε 8 μήνες σε Ψυχιατρική κλινική νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης επειδή δεν ήξεραν τι να το κάνουν. Και το παιδί αυτό επανήλθε γιατί κάποιος ενδιαφέρθηκε. Και αυτός ο κάποιος δεν ήταν η ελληνική πολιτεία.

Το λουκέτο στο «Σπίτι της ΑΡΣΙΣ» σημαίνει ότι κλείνει ο μοναδικός ξενώνας επείγουσας φιλοξενίας στη Βόρεια Ελλάδα που φροντίζει παιδιά, τα οποία είναι θύματα παραμέλησης, κακοποίησης, εμπορίας και διακίνησης ή που βρίσκονται σε κίνδυνο, λόγω δυσμενών οικογενειακών ή κοινωνικών -οικονομικών συνθηκών.

Κλείνει η πόρτα σε νέες εισαγωγές παιδιών, αδυνατώντας πλέον να ανταποκριθεί στα αιτήματα της εισαγγελίας Ανηλίκων, καθώς και δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών για εισαγωγές παιδιών που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Και αν κάποιοι θέλουν ή επιμένουν δογματικά να θέτουν τα πάντα σε σχέση κόστους οφέλους, ακόμη και αν πρόκειται για κακοποιημένα παιδιά, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι: Το Σπίτι της ΑΡΣΙΣ Λειτουργεί από το 2007 χρηματοδοτούμενο από κονδύλια του Υπουργείου Εργασίας για την κάλυψη των δαπανών μισθοδοσίας του ελάχιστου απαραίτητου προσωπικού, μέρους του κόστους θέρμανσης, του κόστους της ΔΕΗ και των τηλεπικοινωνιών. Για όλες τις υπόλοιπες λειτουργικές ανάγκες ο ξενώνας βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσω δωρεών και χορηγιών σε είδος και χρήματα. Για το 2019 η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας εξασφάλισε μόλις το 12% των λειτουργικών δαπανών.

Και για το 2020 καμία κουβέντα, ούτε για το χρέος των 100 χιλιάδων του 2019 και τις 265 χιλιάδες που απαιτούνται για το 2020.

Καταλήγουμε σε μία ανοιχτή πρόκληση πολιτικής γενναιότητας και στοιχειώδους ανθρωπιάς. Χωρίς να μείνουμε μόνο σε αυτό. Ζητούμε την άμεση Άρση της αδιαφορίας και της απαξίωσης για το ΣΠΙΤΙ της ΑΡΣΙΣ με την άμεση χρηματοδότηση της δομής και την διασφάλιση της λειτουργίας της για τα επόμενα χρόνια. Είναι χρήματα που δεν θα λείψουν για τα έργα βιτρίνας και τις δημόσιες σχέσεις του Υπουργείου Εργασίας και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Και να θυμάστε κυρία Μιχαηλίδου και κύριε Τζιτζικώστα ότι τα μάτια αυτών των παιδιών είναι τα μάτια της ιστορίας που θα γράψει για τον καθένα μας αν άξιζε τον κόπο να κατέχουμε δημόσια αξιώματα.