Χτες βράδυ στον Παλιό Σταθμό με την Πειραματική

Τόπος: Ο Παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός της Θεσσαλονίκης. Το κτίριο που πριν μερικά χρόνια μεταφέρθηκε ολόκληρο πάνω σε ράγες για να ανοιχθεί η νέα Δυτική είσοδος της πόλης. Σήμερα στεγάζει γραφεία του ΟΣΕ κρατώντας μόνο μια αίσθηση από όσα συνέβησαν στις ράγες και τις αποβάθρες του στη μακραίωνη ιστορία του που συνέδεε την πόλη με την Ευρώπη. Πλάι στο Λιμάνι, αλλά και στο κέντρο μιας κακόφημης περιοχής, που κατέληγε στο Βαρδάρι, όπως όλες οι περιοχές του κόσμου που φιλοξενούν σταθμούς. Από δω ξεκίνησαν τα μεγάλα σχέδια του Βαρόνου Χιρς να ενώσει την πόλη με τας Ευρώπας, από δω και τα βαγόνια για το Άουσβιτς. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερο σκηνικό για να ανέβει μια παράσταση που κουβαλά κομμάτι της Ιστορίας της πόλης.

Το έργο: Η άστεγη πλέον Πειραματική Σκηνή της Τέχνης παρουσιάζει στα φετινά Δημήτρια, σε συμπαραγωγή με την ομάδα Παπαλάγκι, το έργο της Δανάης Τανίδου ‘’Χρυσή Πόλη’’, βασισμένο σε ιστορίες Εβραίων γυναικών της Θεσσαλονίκης, από το 1492 που διωγμένοι από την Ισπανία εγκαθίστανται στη Θεσσαλονίκη μέχρι την αναχώρηση του πρώτου τρένου για το Άουσβιτς, το Φεβρουάριο του 1943. Η Χάνα και η κόρης της Ραχήλ, μέσα στους αιώνες με φόντο μια πόλη, ένδοξες και αιματηρές αναμνήσεις, αφηγήσεις και ψήγματα από τις άγνωστες μέρες μιας πόλης. Με τη συνοδεία του υπενθυμίστηκε ήχου ενός ακορντεόν και εβραίικων τραγουδιών που χαλαρώνουν την ένταση κάθε φορά που ο χαρακτηριστικός χτύπος της καρδιάς γίνεται έντονος.

Το αποτέλεσμα: Ήταν εξαιρετικά μαγική η νύχτα στην αποβάθρα του υποφωτισμένου σταθμού, γεμάτου μνήμες, με θεατές διάσπαρτους στις ράγες και τα χαλίκια του, εκεί που κάποτε φορτία και άνθρωποι ξεκινούσαν για μακρινά ταξίδια. Η ιδέα της αξιοποίησης ενός τόσο σπουδαίου ιστορικά κτιρίου που μαραζώνει για μια παράσταση δεν μπορεί παρά μόνο ενθουσιασμό να προκαλεί. Βγαίνοντας στη σκοτεινή γειτονιά που απλώνεται πέρα από τα δικαστήρια και καταλήγει στους Λαχανόκηπους λίγο παραπάνω, η εγκατάλειψη έμοιαζε λιγότερο ανυπόφορη.