COVID-19: Αλληλεγγύη Θεσσαλονίκης: Τα αιτήματα του μαθητικού, φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος

Η έναρξη της καραντίνας συνέπεσε με μια από τις πιο παραγωγικές περιόδους των εκπαιδευτικών διαδικασιών σε όλες τις βαθμίδες: λίγο μετά τη μέση της σχολικής και καλλιτεχνικής χρονιάς και στο ξεκίνημα του εαρινού εξαμήνου της ακαδημαϊκής χρονιάς.

Ως απάντηση στις δυσκολίες που ανέκυψαν, το Υπουργείο Παιδείας έσπευσε να ανακοινώσει τη χρήση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις.

Ύστερα από 10 χρόνια μνημονίων και κοινωνικής κρίσης δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι σε όλα τα σπίτια υπάρχουν διαθέσιμα τεχνολογικά μέσα για όλα τα παιδιά, τη στιγμή μάλιστα που και οι γονείς τους είναι πολύ πιθανό να τα χρησιμοποιούν για τη δουλειά τους.

Παράλληλα, τα τηλεμαθήματα στα πανεπιστήμια μπορούν να δεχτούν περιορισμένο αριθμό φοιτητών/ριών λόγω τεχνικής ανεπάρκειας των πλατφορμών, αφήνοντας εκτός του μαθήματος όσα άτομα δεν συνδέονται αρκετή ώρα πριν την έναρξη της διάλεξης. Και σε αυτή την περίπτωση, καμία μέριμνα δεν προβλέπεται για τα άτομα που δεν είχαν δυνατότητα σύνδεσης εξαρχής.

Ακόμα όμως και να υπήρχαν τα μέσα, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ειδικά για ανηλίκους, μπορεί να λειτουργήσει μόνο υποστηρικτικά, εφόσον έχει προηγηθεί η σχετική επιμόρφωση από δημόσιους φορείς. Όσο για τα πανεπιστημιακά μαθήματα, μπορούν να διεξαχθούν μόνο σε περιπτώσεις που δεν απαιτείται παρουσία σε εργαστήριο.

Για εμάς δεν πρέπει να υπάρξει ούτε σκέψη για υποκατάσταση της φυσικής παρουσίας στο μάθημα από τα τηλεμαθήματα, εξαλείφοντας το στοιχείο της αλληλεπίδρασης από την εκπαιδευτική διαδικασία. Οποιαδήποτε τέτοια κυβερνητική απόφαση μετά την περίοδο της καραντίνας θα έχει ως προφανή στόχο τη μείωση των δαπανών για την παιδεία, λόγω πιθανού νέου μνημονίου, αλλά και την παράκαμψη “διά της πλαγίας” των διεκδικήσεων του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος. Ο κίνδυνος να αποτελέσουν αυτές οι μέθοδοι προηγούμενο, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε περιόδους κινηματικών διεργασιών (συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις) είναι καθ’ όλα υπαρκτός.

Αυτονόητα, δεν ανεχόμαστε καμία μείωση στους μισθούς των εκπαιδευτικών ή αύξηση του ωραρίου τους με πρόφαση τη μη ικανοποιητική συμμετοχή τους στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν μάλιστα τα συστήματα “σέρνονται”και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν επιμορφωθεί για τη χρήση τους με ευθύνη της πολιτείας.

Τα αιτήματα του μαθητικού, φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος παραμένουν επίκαιρα:

• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλες, όλ* και όλους
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών και διοικητικού προσωπικού με πλήρη δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς
• Άμεση γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία
• Δωρεάν παροχή υλικοτεχνικών μέσων και πρόσβασης στο διαδίκτυο
• Να μη γίνει κανόνας η τηλεκπαίδευση
• Εκ νέου προσαρμογή της ύλης των Πανελληνίων σύμφωνα με όσα έχουν διδαχθεί οι μαθητές/ριες του σχολείου που στελεχώθηκε πιο αργά με εκπαιδευτικούς (και άρα έχουν διδαχθεί λιγότερα)
• Παράταση των deadlines για όλα τα ερευνητικά προγράμματα χωρίς αναστολή των πληρωμών
• Ενίσχυση της βασικής έρευνας στα πανεπιστήμια για τις ανάγκες της κοινωνίας
• Μόνιμες θέσεις σταθερής και πλήρους εργασίας για ερευνήτριες, ερευνητ* και ερευνητές, αλλά και εργαστηριακό προσωπικό
• Κατάργηση των εργολαβιών στα πανεπιστήμια για φύλαξη- μέριμνα- καθαριότητα
• Επαναφορά και κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου. Να ξαναζωντανέψουν τα πανεπιστήμια μετά την καραντίνα με σχολές ανοιχτές για πολιτιστικές, πολιτικές και αθλητικές ομάδες και συλλογικότητες, η ολοήμερη δράση των οποίων συνέβαλε στην εξασφάλιση πραγματικά ασφαλούς και ζωντανού πανεπιστημιακού χώρου.