Δεκατρία πράγματα στη Θεσσαλονίκη του 80 που δεν υπάρχουν πια

Όχι πολύ παλιά, τριάντα χρόνια πίσω μια σειρά από εικόνες και πράγματα της καθημερινότητας της πόλης ήταν εντελώς διαφορετικά από ότι σήμερα. Από το άνοιγμα του Περιφερειακού μέχρι τα σινεμά του κέντρου και από τα πολυκαταστήματα έως τον αρκουδιάρη μια Θεσσαλονίκη που μοιάζει πια μακρινή.

Ο υπόγειος κινηματογράφος Ρίο στην Εγνατία. Ένας από τους πολλούς του δρόμου. Απέναντι του υπήρχε και το Κλειώ. Λίγο πιο κάτω το Αλκαζάρ και στο Βαρδάρη το Ίλιον, το Λαϊκόν κλπ. Έπαιζε για πολλές βδομάδες την κωμωδία ”Και οι Θεοί τρελάθηκαν”.

Βενζινάδικο πάνω στην Εγνατία. Και όχι μόνο ένα. Από το Βαρδάρη μέχρι την Έκθεση υπήρχαν αρκετά στα οποία σταματούσαν τα αυτοκίνητα για ανεφοδιασμό.

Το κτίριο της οδού Εθνικής Αμύνης πλάι στην Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης. Από τις τελευταίες νέες οικοδομές που χτίστηκαν στην περιοχή μαζί με την παλιά Μακεδονίας Θράκης ακριβώς απέναντι.

Ανοίγει ο Περιφερειακός. Με έντονες αντιδράσεις των Οικολόγων για την κοπή των δέντρων ο δρόμος που έμελλε να ελαφρώσει την πόλη σε κυκλοφορία. Σχεδιάστηκε το 1975 και όταν ολοκληρώθηκε είχε φανάρια στους κόμβους του.

Τα περίφημα χάρτινα πράσινα και ροζ εισιτήρια του ΟΑΣΘ. Από ευτελές χαρτί άλλαζαν χρώμα ανάλογα με το αν ήταν ολόκληρο, πολυτέκνων, φοιτητικό κλπ. Αντικαταστάθηκαν όπως και οι εισπράκτορες από μηχανήματα όμως η ταλαιπωρία του κοινού παραμένει ίδια.

Παιχνίδι στις γειτονιές. Ακόμα και του κέντρου. Στα στενά η μπάλα, το κυνηγητό και το κρυφτό κράτησαν μέχρι τα τέλη του ογδόντα.

Στη γωνία της παραλιακής λεωφόρου Νίκης με την Χρ. Σμύρνης βρισκόταν για χρόνια το Αμερικάνικο Προξενείο της Θεσσαλονίκης. Στόχος διαδηλώσεων με κορυφαία κάθε Νοέμβρη εκείνη του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε μόλις τελείωσε το Εμπορικό Κέντρο Πλατεία σε πιο ασφαλές έδαφος στην Τσιμισκή. Η οικοδομή ισοπεδώθηκε και στη θέση της χτίστηκε το μοντέρνο κτίριο του ξενοδοχείου Daios.

Tο μεγαλύτερο πολυκατάστημα αθλητικών ειδών της Ελλάδας, ο Κατράντζος Σπορ ήταν στην Τσιμισκή, παραδίπλα από του Λαμπρόπουλου. Με ηλεκτρικές σκάλες και όλες τις τότε μάρκες αθλητικών αποτελούσε τον αγαπημένο προορισμό για ψώνια των νέων.

Αρκουριάρηδες στους δρόμους της πόλης. Η ευαισθησία μας σε θέματα βασανισμού των ζώων δεν ήταν ακόμα ιδιαίτερα οξυμένη για να σταματήσει αυτό το θέαμα που ήταν συχνό στην πόλη.

Tα θρυλικά Ηλύσια. Σινεμάς ένδοξος με ωραίους εξώστες που το εισιτήριο κόστιζε λιγότερο. Αργότερα έγινε παιχνιδάδικο και στο τέλος Fena Fresh, concept store πολύ προχωρημένο για την εποχή και την πόλη στο ύφος της Collete. Τα Ηλύσια άνοιξαν το 1931 με δημοψήφισμα για το όνομα του που το διάλεξε το κοινό!

Πριν το λιμάνι αποκτήσει τείχος και οριοθετηθεί ένα απέραντο πάρκινγκ αυτοκινήτων από τη Δωδεκανήσου έως τα Δικαστήρια μετέτρεπε την εικόνα της εισόδου της πόλης σε χάος.

Η Ωραία. Το πιο αγαπημένο παγωτατζίδικο της πόλης στην Κούσκουρα, στέκι για χιλιάδες νέους που έδιναν το ραντεβού τους εκεί.

To ανέκδοτο της εποχής. Το ΜΕΤΡΟ θα ξεκινούσε επί δημαρχίας Κούβελα με χρήματα από το δημοτικό ραδιόφωνο FM100. Ανοίχτηκε μάλιστα συμβολικά και η γνωστή τρύπα στην Εγνατία.