Δρομολόγια ΟΑΣΘ: Κυριολεκτικά εξαφανίζονται
Έντονη δυσαρέσκεια πολιτών από τις δυτικές και περιφερειακές περιοχές σχετικά με την (μη) εκτέλεση δρομολογίων.
Έντονη είναι η δυσαρέσκεια των πολιτών από δυτικές και περιφερειακές περιοχές της Θεσσαλονίκης σχετικά με την ασυνεπή εκτέλεση των δρομολογίων του ΟΑΣΘ. Λεωφορεία αγνοούνται στο “τρίγωνο των Βερμούδων”, γηπεδικές καταστάσεις εντός των οχημάτων τα οποία το τελευταίο διάστημα τις ώρες αιχμής μοιάζουν έτοιμα να εκραγούν εκσφενδονίζοντας επιβάτες στην αερογέφυρα Κορδελιού και… είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε.
Σύμφωνα με τα όσα λένε πολίτες, στα Κουφάλια, στα Διαβατά, στην Ηλιούπολη, την Σταυρούπολη κα. τα δρομολόγια που είναι αναρτημένα στους επίσημους πίνακες όχι απλά δεν εκτελούνται στην ώρα που αναγράφεται αλλά παραλείπονται χωρίς καμία προειδοποίηση με αποτέλεσμα ο κόσμος να συνωστίζεται στις στάσεις περιμένοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα που ξεπερνάνε πολλές φορές ακόμα και το μισάωρο.
Ούτε το αστειάκι γύρω από το στοίβαγμα εντός των λεωφορείων δεν είναι πλέον ασφαλές και μία βιωματική διαδρομή, πρωί καθημερινής, θα σε πείσει.
Σε καταστάσεις “μισαώρου” κυρίως στα πρωινά δρομολόγια ο κόσμος είναι ήδη υπερβολικά πολύς για να χωρέσει και ήδη αρκετά αργοπορημένος για να ρισκάρει να πάρει το επόμενο. Έτσι θα ανέβει, θα σπρώξει, θα χωθεί ανάμεσα στο μηχάνημα των εισιτηρίων και την μπάρα των θέσεων, θα βρίζει καθόλη την διάρκεια, θα ζητάει να μην ανοίξουν οι πόρτες στις επόμενες στάσεις γιατί δεν μπορούν να αναπνεύσουν και πάει λέγοντας. Οι πόρτες όμως ανοίγουν, λογικά τυπικά, το μισό λεωφορείο κατεβαίνει για κάποια λεπτά για να μπορέσει να βγει ο “ένας” άτυχος που ήταν η στάση του νωρίς και έπειτα πάλι πίσω για να συνεχιστεί το μαρτύριο του δρόμου.
Κυριολεκτικά στιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο με την υπομονή να έχει εξαντληθεί πλήρως, όποιος ζει έστω και ένα ανάλογο δρομολόγιο αναρωτιέται πραγματικά τί μπορεί να συμβεί στην περίπτωση ατυχήματος ή την στιγμή που θα χρειαστεί για παράδειγμα το λεωφορείο να εκκενωθεί άμεσα.
Τα βέλη των επιβατών πέφτουν στους εκάστοτε οδηγούς με την απάντηση τους να διαφοροποιείται χωρίς να στερείται φαντασίας. Από το “δεν γνωρίζω δεν απαντώ” μέχρι το “δεν υπάρχουν οχήματα” ή τους συναδέλφους που αρρωσταίνουν ομαδικώς έως και το επικό “δεν αργούν τα λεωφορεία” (=στο μυαλό σας είναι;) αλλά και σενάρια -σχεδόν συνομωσίας- που θέλουν συννενοήσεις κάτω από το τραπέζι για λιγότερα δρομολόγια – λιγότερα καύσιμα κοκ.
Από πλευράς οργανισμού ο διευθύνων σύμβουλος κύριος Σάββας Παναγιωτίδης επιβεβαιώνει πως ο κόσμος έχει δίκιο και πώς πράγματι τα δρομολόγια δεν εκτελούνται γιατί δεν υπάρχουν αρκετά οχήματα.
“Προσπαθήσαμε να φτάσουμε τα 380, υπήρξε ένα διάστημα που αγγίξαμε τα 400, τώρα είναι περίπου 360 οχήματα στον δρόμο.” Αφήνει όμως και αιχμές σχετικά με το κλίμα “δύο στρατοπέδων” που επικρατεί εξαιτίας των αλλαγών εντός και εκτός οργανισμού σχετικά με την αιτιολόγηση που δίνει πλέον ο καθένας για τις παθογένειές του.
Κοινώς ο οδηγός που θεωρεί πώς με το νέο νομοσχέδιο πλέον τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα οπότε η απάντησή του θα ‘ναι τύπου “δεν υπάρχουν προβλήματα” και ο ελεγκτής που πιστεύει ότι έρχονται τα χειρότερα θα σου απαντήσει “τα δρομολόγια ανα δεκάλεπτο μόνο με τον ΟΑΣΘ, τώρα ξεχάστε τα” (υπαρκτή συνομιλία ελεγκτή-επιβάτη).
Με τα οχήματα που ακόμα κινούνται στους δρόμους να αποσυναρμολογούνται σε λακούβες και κράσπεδα, να μπάζουν νερά και να αποπνέουν θερμοκρασίες κολάσεως στο πίσω μέρος τους από τις μηχανές. Με τους οδηγούς που ακολουθούν την ταχύτητα και την συμπεριφορά που τους προστάζει η στιγμιαία διάθεσή τους και με τους εμπλεκομένους να κάνουν ειρωνικά αστειάκια όταν στριμώχνονται, το μόνο που δεν έχει ειπωθεί ακόμα είναι ότι οι επιβάτες της πόλης θέλουν αγάπη και δεν ξέρουν πώς να την ζητήσουν.
Το να μην παίζουν τα παιχνίδια χωρίς σύνορα εντός των οχημάτων και την καθημερινότητά τους κορώνα – γράμματα για 1,20 του ευρώ, ούτε που πέφτει στο τραπέζι ως ιδέα. Προς το παρόν τουλάχιστον.
