ΕΙΚΟΝΕΣ: Ένα «δωμάτιο» στην Καρόλου Ντηλ διεκδικεί τα μυστικά σου
Μια στάση σου μερικά δευτερόλεπτα αρκεί για να τα μαντέψει;
Οι Βιτρίνες Τέχνης του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, στην Καρόλου Ντηλ, φιλοξενούν την εικαστική δουλειά της Αλεξάνδρας Δαλάκα.
Η συγγραφέας Μαίρη Καιρίδη, γράφει για την εικαστικό: «η Αλεξάνδρα Δαλάκα ζωγραφίζει αντικείμενα που βρίσκονται στο δωμάτιο: είναι οι υφές και οι λεπτομέρειες που συνθέτουν την στόφα της καθημερινότητας. Με τρυφερό κι όμως σταθερό, αποφασισμένο τρόπο αποδίδει το πιο μικρό, το πιο κοινό ακόμη κομμάτι της προσωπικής μας διακόσμησης – της εσωτερικής μας αρχιτεκτονικής […] Με άρτια τεχνική και εκφραστική, πλαστική δύναμη, η ζωγράφος στήνει στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ στιγμές της καθημερινότητας, του προσωπικού χώρου, του ύπνου και του ονείρου. Στους καμβάδες, οι τόσο γνώριμες αυτές στιγμές γίνονται εικόνες για να τις ξαναδούμε».
Με λίγα λόγια, η Αλεξάνδρα Δαλάκα ζωγραφίζει αντικείμενα που βρίσκονται σε ένα προσωπικό δωμάτιο, εκεί που ο κάθε άνθρωπος νιώθει επιτέλους ελεύθερος και μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει, να φορέσει ό,τι θέλει και να κάνει ό,τι θέλει. Εκεί περνάει τον ελεύθερο χρόνο του, φαντάζεται και ονειρεύεται.
Η Αλεξάνδρα Δαλάκα, γεννήθηκε το 1994 στη Λάρισα. Είναι αριστούχα απόφοιτος του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών, της σχολής καλών τεχνών του Α.Π.Θ. Φοίτησε τη περίοδο 2012-2018 στο τρίτο Εργαστήριο Zωγραφικής με διδάσκοντες τους Τσακίρη Γιώργο και Βασιλακάκη Βασίλη. Έλαβε υποτροφία Erasmus και παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Hochschule für Kunst im socialen, Ottersberg/Germany, το χειμερινό εξάμηνο 2016/17. Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 20 ομαδικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλά εικαστικά δρώμενα της πόλης.
Η εικαστική της δουλειά έχει ως βάση το παραστατικό σχέδιο. Τα λάδια και τα μολύβια της είναι δουλεμένα με εξαιρετική ευαισθησία και λεπτομέρεια, ενώ η μουντή χρωματική της παλέτα συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός τρυφερού περιβάλλοντος. Τα πλαστικά στοιχεία, που διαφαίνονται στο έργο της, προσδίδουν στο αρχικό ερέθισμα μια αρχετυπική, σχεδόν ιερατική διάσταση. Με αυτόν τον τρόπο ο θεατής, εισέρχεται σε μια κατάσταση αναστοχασμού ενώ δημιουργείται παράλληλα πρόθεση για συναισθηματική ταύτιση.
