Εικόνες: Η ιστορία του κτιρίου «φάντασμα» με τα τρία «Τ» σε ένα στενό της Τούμπας

Παραδομένο στη φθορά του χρόνου, με τα δέντρα να το έχουν σκεπάσει, το έδαφος να είναι γεμάτο ξερά φύλλα και πεσμένα κλαδιά και με μια κλειδαριά στη μεγάλη σιδερένια πόρτα, στέκεται σε ένα στενό της Τούμπας, ένα κτίριο που κάποτε γνώρισε ημέρες δόξας.

Κοιτάζοντας στην πρόσοψή του θα διακρίνει κανείς να δεσπόζουν τρία κεφάλαια γράμματα «Τ» με το ένα μάλιστα από αυτό να «σκεπάζει» τα υπόλοιπα δύο.

Ενδεχομένως αυτό το σημείο να είναι και το μοναδικό που θυμίζει ότι κάποτε υπήρξε εκεί το Ταχυδρομείο, Τηλεφωνείο και Τηλεγραφείο της Τούμπας.

Κάποτε δηλαδή, σε χρόνια που οι νεότεροι δεν μπορούν καν να τα φανταστούν, ενώ για τους μεγαλύτερους αποτελούν μακρινή ανάμνηση, το συγκεκριμένο σημείο ενδεχομένως να αποτελούσε και τη μοναδική πηγή επικοινωνίας της περιοχής με τον… έξω κόσμο.

Μιλήσαμε με παλιούς κατοίκους της γειτονιάς, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, ανατρέξαμε στο «Ταξίδι στο χρόνο στην ιστορία της Τούμπας της προϊστορίας και της προσφυγιάς» της Βλάχου Δ.Ευθυμίας, αλλά και στο αφιέρωμα της τοπικής ιστοσελίδας Τούμπαlife, για να αλιεύσουμε χρήσιμες πληροφορίες για το ιστορικό του κτιρίου με τα τρία «Τ».

Να αναφέρουμε αρχικά ότι το κτίριο βρίσκεται στην οδό Εφέσου στον αριθμό 22, στη γωνία με την οδό Επιγόνου, στην Τούμπα.

Κατασκευάστηκε το 1922.

Το 1953, πρώτος διοριζόμενος διευθυντής του «ΤΤΤ» ήταν ο Νίκος Χατζηπαππούς, ο οποίος σύμφωνα με τις αναφορές, εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του και έστησαν το σπιτικό τους για πολλά χρόνια.

Το Ταχυδρομείο, Τηλεφωνείο και Τηλεγραφείο της Τούμπας ήταν ανοιχτό καθημερινά το πρωί και το απόγευμα, αλλά και τα σαββατοκύριακα.

Εκεί έφταναν όλα τα γράμματα από κάθε άκρη της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου. Σε χρόνια που πολλοί Έλληνες άφησαν την πατρίδα για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στις φάμπρικες του εξωτερικού, αλλά ήταν σε ανοικτή επικοινωνία με τους συγγενείς και τα μέλη της υπόλοιπης οικογένειας που άφησαν πίσω.

Όλα τα νέα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, πρώτα έφταναν εκεί, πριν καταλήξουν στον παραλήπτη τους.

Αρχικά στο «ΤΤΤ» εργάζονταν έξι ταχυδρόμοι και ένας υπάλληλος στα γραμματόσημα.

Το κτίριο ήταν χωρισμένο σε δύο κεντρικούς χώρους, στον πρώτο ήταν το ταχυδρομείο και στον άλλον το τηλεγραφείο, ενώ εκεί υπήρχε και το μοναδικό τηλέφωνο στην περιοχή.

Αργότερα, στο δυναμικό του «ΤΤΤ» προστέθηκαν και άλλοι υπάλληλοι που επιφορτίστηκαν με εργασίες που αφορούσαν τις σφραγίδες ή τη σύνταξη των επιστολών, των γραμμάτων και των επιταγών, βοηθώντας έτσι όσους δεν ήξεραν γράμματα.

Παράλληλα, υπήρχε και υπάλληλος επιφορτισμένος με το να απαντάει στα τηλεφωνήματα και εν συνεχεία μέσω μεγάφωνου να καλεί τους Τουμπιώτες για να έρθουν να απαντήσουν.

Δεν ξέρουμε εάν θα έπρεπε να μπει και ένα τέταρτο «Τ», καθώς στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στον ίδιο χώρο θα αρχίσει να λειτουργεί και το ταμιευτήριο, με το κτίριο να αποκτά το μοναδικό -έως τότε- χρηματοκιβώτιο που υπήρχε στην περιοχή.

Από εκεί πληρώνονταν αρχικά οι ψάλτες των εκκλησιών και μάλιστα σύμφωνα με τις πληροφορίες οι συγκεκριμένες συναλλαγές γινόταν τη νύχτα (!!), ακολούθησαν οι πληρωμές των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ ελάχιστοι ήταν και οι απλοί πολίτες που χρησιμοποιούσαν τις υπηρεσίες για να εισπράξουν κάποια επιταγή.

«Οι υπάλληλοι που εργαζόταν εκεί ονομαζόταν Τριατατικοί, εξαιτίας των τριών ΤΤΤ στην πρόσοψη» θυμάται παλιός κάτοικος της περιοχής.

Τριατατικοί λέγονταν τότε τα μέλη του σωματείου Τηλεγραφητών, Τηλεφωνητών και Ταχυδρομικών.

Ο αστικός μύθος θέλει τον προϊστάμενο να κρατάει τους υπαλλήλους μέσα στο κτίριο όταν έβρεχε για να μην βγουν έξω, κρυώσουν και χρειαστεί αργότερα να λείψουν από το πόστο τους.

Εποχή έχουν αφήσει και τα μεγάλα γλέντια που στήνονταν εκεί κάθε Πάσχα. Με ορχήστρα, ρεμπέτικα τραγούδια, αμανέδες, ψήσιμο στις ξυλόσομπες, σούβλες με αρνιά και νοστιμότατα μεζεδάκια.

«Δίπλα από το ταχυδρομείο βρισκόταν το Υδραγωγείο, τότε ξύλινο και το χρησιμοποιούσαν οι κυράδες της γειτονιάς για να πλένουν τις κουρελούδες, που τις άπλωναν στα κάγκελα του ταχυδρομείου και η κυρία Τέρψη τις μάλωνε, όταν απλώνανε ακόμη και τα εσώρουχά τους» αναφέρει στο αφιέρωμα του η τοπική ιστοσελίδα Τούμπα life.

Οι τίτλοι τέλους πέφτουν το 1970, όταν οι υπηρεσίες του «ΤΤΤ» μεταφέρονται πλέον σε κτίριο επί της οδού Εφέσου 19.

Σήμερα, η Τούμπα εξυπηρετείται από τα ταχυδρομεία που υπάρχουν στην οδό Παπάφη Ιωάννη και στην οδό Επιδαύρου.

Οι αναφορές θέλουν το κτίσμα, αλλά και το χώρο να ανήκουν στην Εκκλησία.

Σε κοντινή απόσταση από το κτίριο με τα τρία «Τ» βρισκόταν και ο λαϊκός κινηματογράφος της Τούμπας «Φοίνικας».

Πρόβαλε ταινίες σε δεύτερη προβολή, όμως υπήρχαν και ταινίες που για διάφορους λόγους δεν τις πρόβαλαν στα «αριστοκρατικά» σινεμά του κέντρου. Εκεί παίχτηκαν αρκετές ρωσικές ταινίες αλλά και πολλές τουρκικές, που συγκινούσαν τον προσφυγόκοσμο.

Στο σήμερα, ο κινηματογράφος έχει γκρεμιστεί μαζί με τις γειτονικές παράγκες και στη θέση τους αναγέρθηκε μία πολυκατοικία. Παρ’ όλα αυτά η περιοχή έχει διατηρήσει το όνομα Φοίνικας.