Εικόνες: Το χτες και το σήμερα του γραφικότερου δρόμου της Άνω Πόλης
Συνεχίζει να διατηρεί τη γοητεία της, μέχρι και σήμερα, ακόμη και αν έχουν περάσει 43 χρόνια από τη λήψη των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του 1982
Η οδός Αχιλλέως, ίσως από τους γραφικότερους δρόμους της Άνω Πόλης, συνεχίζει να διατηρεί τη γοητεία της, μέχρι και σήμερα, ακόμη και αν έχουν περάσει 43 χρόνια από τη λήψη των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του 1982.
Ο δρόμος ξεκινά από την οδό Αποστόλου Παύλου, σχεδόν στην πίσω πλευρά του περίβολου με τα ψηλά κυπαρίσσια του Ναού του Αγίου Νικολάου του Ορφανού, παλιού καθολικού βυζαντινής Μονής, παλαιολόγειας περιόδου.
Περίπου στα μισά, συναντά στη νότια πλευρά του, το τέλος της οδού Κιθαιρώνος και λίγο πιο κάτω καταλήγει στα Ανατολικά Τείχη κοντά στον παλαιοχριστιανικό Πύργο του Ορμίσδα, οικοδόμημα του 5ου αιώνα.
Τα σαχνισιά των κατοικιών που προβάλλουν στη μέση του δρόμου, καθώς και η εικόνα που ξεπροβάλει στο τέλος του, με τα ιστορικά κυπαρίσσια να απλώνονται πάνω από τα Κοιμητήρια των Αρμενίων, των Διαμαρτυρομένων και των Ορθοδόξων της Ευαγγελίστριας, συνθέτουν μια εικόνα μοναδική που μας παραπέμπει ακόμη και σήμερα στο γεμάτο ιστορία παρελθόν της οδού Αχιλλέως, αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Ανατολικών Τειχών της Θεσσαλονίκης.
Αναφορικά με την αρχιτεκτονική και ιστορική σημασία της οδού Αχιλλέως, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κυρίως κάποια κτίσματα της βόρειας πλευράς.
Σήμερα από την μορφή της οδού κατά τον προηγούμενο αιώνα, σώζονται δύο αξιόλογες κατοικίες, ενδεχομένως κτίσματα του 19ου αιώνα. Συγκεκριμένα, η κατοικία στον αριθμό 3 με δύο σαχνισιά, ένα μεγαλύτερο πάνω από την κεντρική είσοδο και ένα μικρότερο, που εμφανίζουν αμφότερα ξύλινους ψευδοκιονίσκους στις ακμές τους.
Ακόμη, η κατοικία στον αριθμό 7 μικροτέρου όγκου σε σχέση με την προηγούμενη, επίσης με δύο σαχνισιά στην όψη της, με ξύλινη οριζόντια ταινία που χωρίζει το ισόγειο από τον όροφο, καθώς και ξύλινους ψευδοκιονίσκους.
Τέλος, η κατοικία στον αριθμό 9 με ένα κεντρικό σαχνισί, λαϊκής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά διακοσμητικά στοιχεία, η οποία με τα δυο προηγούμενα κτίσματα αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική ενότητα, σήμερα όμως δεν υπάρχει.
