Είναι τα έργα τέχνης εργαλείο διαφήμισης;
Μια εικόνα της πόλης που προκαλεί ερωτηματικά.
Είναι σίγουρα το δημοφιλέστερο σημείο της νέας παραλίας. Το γλυπτό του Ζογγολόπουλου, που κοσμεί τη στροφή της Μ. Αλεξάνδρου, το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της.
Στη διάρκεια μιας εκδήλωσης αυτό το καλοκαίρι για το promotion μιας δράσης skateboard πάνω στις ομπρέλες τοποθετήθηκαν πανό που διαφήμιζαν καταστήματα. Το ερώτημα που γεννιέται είναι αν ένα έργο τέχνης μπορεί και πρέπει να λειτουργεί ως διαφημιστικός καμβάς, ακόμα και για εκδήλωση με κοινωνικό σκοπό, την προώθηση δηλαδή της ιδέας του skate.
Είναι γνωστό ότι ο δήμος σε κάθε παραχώρηση σημείων της νέας παραλίας για εκδηλώσεις δεν επιτρέπει τη διαφήμιση. Άγνωστο πως χθες δόθηκε αυτή η άδεια.
Η ανάρτηση των πανό προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία του αρχιτέκτονα της νέας παραλίας Πρόδρομου Νικηφορίδη που μίλησε για βανδαλισμό.
Λίγα λόγια για τις Ομπρέλες:
Πρόκειται για τη μία από τις τρεις συνθέσεις ομπρελών του καλλιτέχνη.
Παρόμοια γλυπτά με Ομπρέλες του γλύπτη υπάρχουν στο Νέο Ψυχικό της Αθήνας, στο Σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα και εντός της ΔΕΘ μπροστά στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά την τοποθέτηση του γλυπτού στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης. «Υπάρχει πάντα σε έναν καλλιτέχνη, για το έργο που κάνει και αν το αγαπάει, ένα όραμα. Να το δει τοποθετημένο στη θέση που επιθυμεί. Το έργο έχει πάντα την ανάγκη του δικού του ζωτικού χώρου. Δεν μπορεί να επιζήσει οπουδήποτε. Η πρώτη φάση του ζωτικού χώρου για τις “Ομπρέλες’’ ήταν η Μπιενάλε της Βενετίας, όπου το έβαλα μέσα στη θάλασσα και πραγματικά εκεί “έζησε” και είχε μια απήχηση. Εδώ στη Θεσσαλονίκη, είναι πολύ καλύτερα. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Φταίει ο μεγάλος ορίζοντας, οι προοπτικές, αυτό το αυστηρό πλακόστρωτο της παραλίας; Υπάρχει ένα στίγμα που με ενδιέφερε πάρα πολύ και μ’ άρεσε πάρα πολύ».
Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος (Αθήνα,1903 – 10 Μαΐου 2004) ήταν Έλληνας γλύπτης, με διεθνείς διακρίσεις. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από το 1930 έως το 1938 εργάστηκε στο Αρχιτεκτονικό Τμήμα του Υπουργείου Παιδείας και στην περίοδο αυτή μελέτησε και έκτισε σχολικά συγκροτήματα και εκκλησίες. Ως αρχιτέκτονας ήταν αυτοδίδακτος. Η γνωριμία του με αρχιτέκτονες όπως ο Μητσάκης, ο Πικιώνης, ο Κόντογλου και ο Ρουσσόπουλος αποτέλεσε βασικό κίνητρο της συνεργασίας τους σε πολλά έργα και διαγωνισμούς. Το διάστημα 1926-1927 εργάστηκε στη Διεύθυνση Αναστηλώσεως Αρχαίων και Βυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Παιδείας. Το 1930 διορίζεται σχεδιαστής στο Αρχιτεκτονικό Τμήμα του Υπουργείο Παιδείας και μεταξύ άλλων ασχολείται και με την εκπόνηση μελετών για σχολικά κτήρια. Ως βοηθός του Ορλάνδου ο Γιώργος Ζογγολόπουλος αποκτά μεγάλη εμπειρία και στον τομέα του σχεδιασμού εκκλησιών. Ως γλύπτης που ασχολήθηκε με μεγάλης κλίμακας έργα θεωρεί ότι “δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη γλυπτική χωρίς αρχιτεκτονική μέσα της”.
