Είναι τα σκουπίδια το πραγματικό πρόβλημα της πόλης;

Ενώ τα πανηγύρια για το μετρό στην Θεσσαλονίκη ακόμα δεν έχουν κοπάσει, η πόλη τις τελευταίες ημέρες θύμιζε έναν τεράστιο σκουπιδότοπο.

Μπορεί μέχρι το τέλος του 2023 να έχουμε «το πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης», δεν ξέρω όμως εάν θα έχουμε απαλλαγεί από εικόνες όπως αυτές.

Εικόνες απαράδεκτες για μια ευρωπαϊκή πόλη. Είναι ένα δείγμα των αντιφάσεων της «πρωτεύουσας των Βαλκανίων».

Από την μία, κάνουμε ουρές για να δούμε ένα υπερσύγχρονο (ακόμα ανολοκλήρωτο) μετρό και από την άλλη, γυρνώντας σπίτι κάνουμε ζικ ζακ στα πεζοδρόμια για να αποφύγουμε τα σκουπίδια. Όταν οι περισσότεροι δρόμοι της πόλης έχουν πλημμυρίσει απορρίμματα, πέρα από το πολύ σημαντικό ζήτημα της δημόσιας υγείας, τίθεται και αυτό της δημόσιας εικόνας.

Είναι δυνατόν μια πόλη που μέχρι το 2030 θα είναι «πρωταγωνίστρια σε ολόκληρη την Νοτιοανατολική Ευρώπη», να επιτρέπει βουνά από σκουπίδια στους κεντρικούς της δρόμους, και πόσο μάλλον δίπλα από τα σημαντικότερα μνημεία της;

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η κατάσταση αυτή αποτέλεσε ένα μεγάλο πρόβλημα για την πόλη τις τελευταίες μέρες.

Πολλοί θα βιαστούν να κατηγορήσουν τους εργαζόμενους στην καθαριότητα για την κατάσταση. Διότι αυτοί απέχουν από την εργασία τους, διότι αυτοί έχουν αφήσει την πόλη χωρίς αποκομιδή, διότι αυτοί δεν επιτρέπουν τα απορριμματοφόρα να βγουν στους δρόμους.

Ξέρετε όμως τι είναι χειρότερο από το να ζούμε μέσα στα σκουπίδια για τρεις μέρες; Να απαξιώνουμε και να κατηγορούμε τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα. Διότι αυτοί απαιτούν από την Δημοτική Διοίκηση την καταβολή των δεδουλευμένων τους και παροχή μέσων ατομικής προστασίας. Για να μπορέσουν να συνεχίσουν την δουλειά τους με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.

Η απαξίωση των διεκδικήσεων των εργαζομένων εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο απαξίωσης των θεσμών που σημάδεψαν τον «μακρύ 20ο αιώνα» και ισοδυναμεί με απαξίωση της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας.

Πόσο μάλλον όταν η Δημοτική Διοίκηση κινήθηκε μέχρι και νομικά κατά των εργαζομένων. Ίσως λοιπόν εκεί πρέπει να ψάξουμε την αιτία του προβλήματος και όχι στο εύκολο θύμα, τους εργαζόμενους, που διεκδικούν τα αυτονόητα.

Είναι λοιπόν τραγικό να γεμίζουν οι δρόμοι της πόλης μας με σκουπίδια. Σύμφωνοι. Είναι ακόμα χειρότερο τα μνημεία της να μοιάζουν λες και χτίστηκαν δίπλα σε χωματερή. Μαζί σας.

Το πιο απαράδεκτο όμως είναι όταν τα απορρίμματα αυτά αρχίσουν να μολύνουν την συνείδηση και τις σκέψεις μας.

Τότε έχουμε να κάνουμε με μια επικίνδυνη κατάσταση.

Μήπως αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα;