Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στο Κόδρα

Εικόνες: Νατάσσα Χριστιανοπούλου

Λέξεις: Σάκης Ιωαννίδης

Μια αχανής έκταση στην καρδιά του δήµου Καλαµαριάς που θα µπορούσε να αποτελεί ένα κόσµηµα για όλη τη Θεσσαλονίκη, µοιάζει «αιχµάλωτη» κάτω από τις ίδιες τις αποφάσεις, τις διατάξεις και τους χαρακτηρισµούς που έγιναν µε πρόθεση να την προστατεύσουν. Εδώ και χρόνια όµως, φαίνεται ότι τα µέτρα προστασίας πέτυχαν το αντίθετο αποτέλεσµα, την εγκατάλειψη.

Στα περίπου 500 στρέµµατα του πρώην στρατοπέδου Κόδρα εµπλέκονται µε κάποιον τρόπο ο δήµος Καλαµαριάς, η Κτηµατική Υπηρεσία του ∆ηµοσίου, το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης και το Υπουργείο Πολιτισµού και Αθλητισµού. Αγκαζέ µε τους φορείς της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης έρχονται αρκετές οικογένειες που προσπαθούν επί 4 γενιές να αποζηµιωθούν για τα κτήµατα που τους κληρονόµησαν οι πρόγονοι τους και επίταξε ο ελληνικός στρατός το 1912. Εκ του σύνεγγυς, δραστηριοποιούνται διάφοροι σύλλογοι και οµάδες πολιτών που «ενεργούν» εντός και εκτός του Κόδρα, όπως ο Σύλλογος Κατιρλιωτών που µε τις ενέργειες του άλλαξε µια για πάντα το ρου της ιστορίας για το πρώην στρατόπεδο.

Οι µεγάλες περιπέτειες του Κόδρα άρχισαν, όχι όταν εγκαταστάθηκε ο στρατός στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, αλλά όταν αποχώρησε ολοκληρωτικά τη δεκαετία του ’90. Προηγουµένως, µεταξύ των πιο σηµαντικών παρεµβάσεων που αλλοίωσαν τη φυσιογνωµία της περιοχής περιλαµβάνονται η διάνοιξη του παραλιακού δρόµου, που έκοψε στη µέση το αρχικό στρατόπεδο, η κατασκευή του Κυβερνείου ως κατοικία του τέως Βασιλιά, η παραχώρηση τµήµατος του στρατοπέδου στον Αυτόνοµο Οικοδοµικό Οργανισµό Αξιωµατικών για την επέκταση του οικισµού των αξιωµατικών και βέβαια η κατασκευή, σε µια γωνιά του στρατοπέδου, της µοναδικής οικοδοµής που προήλθε από στρέµµατα που αγοράστηκαν από τον Οικοδοµικό Συνεταιρισµό ∆ηµοσίων Υπαλλήλων Γραφείου ∆ιαχειρίσεως Ανταλλαξίµου Περιουσίας Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε ακόμα: Στρατόπεδο Κόδρα: ιστορία εγκατάλειψης δίχως τέλος