Ένα φανερό μυστικό: Δύο χέρια ανοιχτά στα τείχη της πόλης
Ανάμεσα στην βοή του κόσμου και την βόλτα δεκάδων φοιτητών, στο τμήμα του ανατολικού τείχους της πόλης, αν κάποιος κοιτάξει προσεκτικά θα βρει μια κρυμμένη πλευρά της ιστορίας.
Βρίσκονται κατά μήκος του πιο γνωστού και πολυσύχναστου φοιτητόδρομου της Θεσσαλονίκης, στην οδό Μελενίκου. Ανάμεσα στην βοή του κόσμου και την βόλτα δεκάδων φοιτητών, στο τμήμα του ανατολικού τείχους της πόλης, αν κάποιος κοιτάξει προσεκτικά θα βρει μια κρυμμένη πλευρά της ιστορίας που την διηγούνται δυο χέρια που απλώνονται στον ουρανό.
Τα τείχη της πόλης κρύβουν μια μεγάλη ιστορία που καθορίζει ουσιαστικά την πορεία της από το χθες στο σήμερα. Κατά τον 30 αιώνα μ.Χ., στην οχύρωση της πόλης προστέθηκαν τετράγωνοι πύργοι για την καλύτερη ενίσχυση του οχυρού. Τα ερείπια ενός από αυτούς σώζονται στην οδό Μελενίκου στο ύψος της Ροτόντας. Πρόκειται για χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό δείγμα ρωμαϊκού οχυρού, διαστάσεων 6,43 επί 6,35. Είναι χτισμένο από σχιστόλιθους και πλίνθους στο εξωτερικό του τμήμα, ενώ για το δάπεδο και άλλα τμήματά του χρησιμοποιήθηκαν μάρμαρα και υλικά από παλαιότερα μνημεία της πόλης.
Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως σώζεται ταφικός βωμός που προστέθηκε ως υλικό στον πύργο, με επιγραφές προς τιμήν του νεκρού και δυο ανοιχτά χέρια στην κορυφή του βωμού, ένα χαρακτικό μοτίβο που χρησιμοποιείτο για να δηλώσει τον βίαιο η πρόωρο θάνατο του προσώπου.
Αυτά τα χέρια μου τράβηξαν την προσοχή και σταμάτησα να τα παρατηρήσω. Καθαρό σχήμα, ανοιχτές παλάμες στην ίδια ευθεία, σαν να ικετεύουν, σαν να ζητούν κάτι, ανοίγουν και στρέφονται ψηλά στην κορυφή του βωμού για να αγγίξουν τα ουράνια.
Ο πύργος αυτός ήταν δυστυχώς ένα από τα θύματα των κατεδαφίσεων που πραγματοποίησαν οι Οθωμανοί σε πολλά σημεία του τείχους της πόλης αλλάζοντας ουσιαστικά την μορφή και την όψη του.
